[(Yaoi)1827] ไข้สูงกับรักอันร้องแรง

“สึนะ...ตื้นได้แล้ว”
เงียบ
“เจ้าห่วยสึนะ ตื้นได้แล้ว”
เงียบ
โครม!!
“โอ๊ยย~!”
“ตื้นแล้วหรอสึนะ” ความเจ็บปวดบริเวณท้ายทอยทำให้ผมใช่มือกุมที่ท้ายทอย แล้วหันกับไปขอบคุณเจ้าทารกอวดดีที่ใจดี ถีบปลุก
“ทำอะไรน่ะรีบอร์น แล้วชุดอะไรของแกน่ะ”ชุดที่รีบอร์นใส่อยู่ เหมือนจะเป็นกล่องของขวัญสีชมพูที่ติดอยู่บนหัวเป็นโบสีชมพู
“ไม่รู้หรอวันนี้วันวาเลนไทน์นะ แล้วฉันก็เป็นเทพแห่งช็อกโกแลตไง”แล้วมันเกี่ยวอะไรกับกลับของขวัญล่ะ
“อืม...อืม”รู้สักตาลายยังไงก็ไม่รู้
“สึนะ จะให้อะไรฮิบาริหรอ”
“ไม่ รู้..สิ ยังไม่ได้ซื้ออะไร...เลย”ผมลุกขึ้นแล้วเซนิดๆ แล้วตรงไปยังห้องน้ำใช้เวลาประมาณสิบห้านาที ผมก็ลงมาจากห้องแล้วหยิบขนมปังหนึ่งแผ่นแลวออกจากบ้านเพื่อไปโรงเรียนตาลาย จริงๆด้วย สงสัยไข้จะขึ้นเพราะเจ้ารีบอร์นให้ผมวิ่งรอบเมือง20รอบ เพราะผมสอบได้แค่32คะแนนผมพึ่งจะได้นอนตอนตีสี่
“อรุณสวัสดิ์ คร้าบบ รุ่นที่10”โกคุเดระคุง มารับผมเหมือนอย่างทุกที
“อะ...อืม อรุณสวัสดิ์ โกคุเดระคุง”
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ดูท่าทางจะไม่ค่อยดี”โกคุเดระถามด้วยความเป็นห่วง
“ปะ..เปล่า หรอก ไปเรียนกันเถอะ”วันนี้โกคุเดระคุงคงได้เยอะเหมือนเคยผมเลยอยากไปโรงเรียน เร็วๆเพราะผมอยากจะไปที่ห้องพยาบาลเต็มทีแล้วปวดหัวตาลายไปหมด
โรงเรียนนานิโมริ
แย่แล้วไง คุณฮิบาริรออยู่หน้าโรงเรียนเลยมีหวังได้ไปเที่ยวนรกก่อนจะได้ไปห้องพยาบาลแน่
“นี่พวกคุณน่ะ มาสายอีกแล้ว ซาวาดะ สึนะโยชิ”
“เอ่อ...คุณ...แฮ่กๆๆ..ฮิบาริ”ชักเหนื่อยหนักกว่าเดิมอีก ตาเริ่มปิดแล้วสิ
“ซาวาดะนายเป็นอะไรไป”ตามัน ตามันหนักมากไหวแล้ว
“สึนะ/รุ่นที่10”นั้นคือเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยิน