One Loveรักนี้มีแค่เรา

ลำดับตอนที่ #3 : One Love # 3

One Love รักนี้มีแค่เรา

     




     ร่างบางหมุนตัวไปมาอยู่ที่หน้ากระจกบานใหญ่ ดงเฮในชุดนักเรียนเต็มยศ เสื้อเชิ้ตสีขาวที่ถูกคลุมทับด้วยสูทสีน้ำตาล ขับให้ผิวขาวๆดูเด่นชัดมากขึ้น ผมที่ยาวลงมาเคลียไหล่ ริมฝีปากบางอมชมพู จมูกโด่งรั้นรับกับใบหน้าเรียวยาวได้รูป ส่งผลให้คนตรงหน้ากระจกเหมาะกับคำว่าสวยมากกว่าหล่อซะอีก


     ดงเฮสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองอีกครั้งก่อนจะหยิบเป้ขึ้นสะพายแล้วเดินออกจากห้องไป


" โรงเรียนใหม่จะเป็นยังไงบ้างน๊า " คิดในใจในขณะที่ขาเรียวก็พาเจ้าของเดินลงมาที่ห้องรับแขกและแน่นอนว่าคุณแม่คนสวยรออยู่ที่นั่น


" อา ดงเฮของแม่น่ารักจังเลย "  ว่าพลางเดินเข้าหาลูกชายพร้อมกับจับชายเสื้อขยับไปมา


" ไม่ต้องกังวลนะ เพื่อนๆต้องชอบด็องแน่ ก็ลูกแม่น่ะน่ารักขนาดนี้ " พูดปลอบออกไปเมื่อเห็นว่าดงเฮนั้นมีสีหน้าออกจะกังวลอยู่



"  ด็องก็หวังแบบนั้นฮะ " ไม่ได้ตอบมารดาเพียงแต่คิดในใจเท่านั้น ก่อนที่สองร่างจะพากันเดินออกจากบ้านตรงไปยังรถคันสวยที่จอดอยู่และจุดหมายก็คือโรงเรียนใหม่ของดงเฮนั่นเอง





"  สวัสดีครบ ผม ลี ดงเฮ เพิ่งย้ายเข้ามาวันนี้ฝากตัวด้วยครับ " เจ้าตัวพูดขณะที่ก้มหัวน้อยๆให้กับเพื่อนร่วมห้อง หลังจากที่อาจารย์แนะนำว่าเค้าคือนักเรียนคนใหม่ของห้อง


" น่ารักจังเลยอ่ะ "


" แน่ใจนะว่าเป็นผู้ชายน่ะ "


"  โอ แม่เจ้าน่ารักชิบ. .. เลยอ่ะ "  อีกสารพัดที่พรั่งพรูออกมาจากบรรดาเพื่อนๆในห้องหลังจากได้เห็นเพื่อนใหม่ที่ยืนเด่นอยู่หน้าห้อง
    

     ดงเฮได้แต่ยืนทำเป็นไม่ได้ยินคำพูดเหล่านั้น จะบอกว่าเขินก็มีบ้าง แต่จะดีกว่านี้ถ้าชมว่าเค้าหล่อมากกว่าน่ารัก


" เอ้า เงียบๆกันหน่อยเดี๋ยวเพื่อนใหม่ก็ตกใจกันพอดี แล้วตรงไหนมีที่ว่างบ้างห๊ะ จะได้ให้ดงเฮไปนั่งด้วย " 
      อาจารย์ยุนโฮสุดหล่อยังพูดไม่ทันจบบรรดาทโมนทั้งหลายก็พากันยกมือให้พรึ่บ พร้อมกับส่งเสียงให้แซ่ดเพราะต้องการให้เพื่อนใหม่ไปนั่งด้วย ตอนนี้ทั่งห้องเลยดูวุ่นวายไม่น้อย
    


     ดงเฮยืนมองความวุ่นวายที่เกิดขึ้นแล้วอมยิ้มน้อยๆ ไม่ใช่ว่าชอบใจนะ แต่ในหัวกำลังคิดว่าวันนี้เค้าจะได้ที่นั่งเรียนมั้ยเนี่ย ยืนตั้งนานเริ่มเมื่อยแล้วนะจะเถียงกันอีกนานมั้ยคนสวย เอ้ย! คนหล่อเมื่อยแล้วนะ


"  พอๆ พอกันได้แล้วไม่ต้องเถียงกัน "  ยกมือขึ้นห้าม เมื่อเห็นว่าบรรดาลูกศิษย์ยังคงส่งเสียงเป็นตลาดสดขายปลา พร้อมกับสอดส่ายสายตาหาที่ว่างให้กับลูกศิษย์คนใหม่ได้นั่งเรียน


" อุคกี้ตรงนายน่ะ ว่างใช่ไหม๊ " 


"  ฮะ ว่าง ฮะ "  เจ้าของชื่อเอ่ยตะกุกตะกักเมื่อจู่ๆอาจารย์ก็เอ่ยเรียก


"  งั้นดงเฮไปนั่งกับเรียวอุคตรงนั้นนะ ส่วนคนอื่นก็เงียบกันได้แล้วจะได้เริ่มเรียนกันซะที " พูดพร้อมกับชี้นิ้วไปยังจุดเกิดเหตุให้ดงเฮได้เห็น
    


     ดงเฮเดินตรงไปยังที่นั่งที่อาจารย์หาให้ ก่อนจะขยับเก้าอี้ออกแล้วสอดตัวเข้าไปนั่ง


" เราชื่อเรียวอุค หรือจะเรียกว่าอุคกี้ตามคนอื่นก็ได้นะ ยินดีที่ได้รู้จัก "  ว่าพลางยื่นมือน้อยๆออกมา พร้อมกับส่งยิ้มหวานมาให้


"  เราดงเฮ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน "  ยื่นมือออกไปสัมผัสกับมือของอีกฝ่าย เพื่อนใหม่คนนี้ดูน่ารักและไม่มีพิษมีภัยดี ตัวก็ออกจะเล็กกว่าดงเฮนิดหน่อย แต่ดูจะช่างพูดน่าดูชม เพราะว่าเล่นยิงคำถามใส่เป็นชุดเลยน่ะสิ


"  ทำไมย้ายโรงเรียนกลางเทอมอย่างนี้ล่ะ ไม่กลัวเรียนไม่ทันเพื่อนเหรอ แล้วย้ายมาจากไหนอ่ะ "


"  เดี๋ยวเราพาเดินดูโรงเรียนนะ " 

 
"  เรียวอุค หยุดชวนเพื่อนคุยได้แล้วนะ อยากรู้อะไรไว้คุยตอนพักก็ได้ "  อาจารย์รูปหล่อที่ยืนอยู่หน้าห้องส่งเสียงเตือน

" ฮะ อาจารย์ "  หน้าหวานยู่น้อยๆเมื่ออาจารย์พูดจบ แล้วหันมาทำปากเบ้ให้ดงเฮดู ร่างบางยิ้มให้กับความน่ารักของเพื่อนใหม่
     ถ้าเป็นอย่างนี้ชีวิตในโรงเรียนใหม่ของเค้าคงจะไม่เงียบเหงาเป็นแน่ ดงเฮคิดแล้วยิ้มให้กับตัวเองก่อนจะหันไปตั้งใจฟังสิ่งที่อาจารย์กำลังสอน

กริ๊ง ง ง ง ง ง ง ง ง ง ง ง
     



     เสียงกริ่งบอกเวลาพักดังขึ้นปุ๊บก็เรียกเสียงอื้ออึงของบรรดาทโมนที่นั่งเงียบรอเวลาอยู่นานให้ดังขึ้นทันที


"  ดงเฮ ไปกินข้าวด้วยกันมั้ย เดี๋ยวผมเลี้ยงเอง "  เจ้าคนหน้าแหลมๆพูดพร้อมกับส่งสายตากรุ่มกริ่มมาให้


"  เงียบไปเลย เจ้าคีย์ จะไปไหนก็ไป ดงเฮไม่ไปกับนายหรอก ไม่ต้องมาเจ้าชู้แถวนี้ " เป็นเรียวอุคที่สกัดดาวรุ่งให้ร่วงไปก่อน


"  งั้นก็ไปกับเราก็ได้นะ เรารู้จักร้านอร่อยๆเยอะเลย เดี๋ยวพาไป  " 


"  นี่ก็อีกคนหนึ่ง ฮงกีนายเอาเวลาไปดูแลแฟนนายดีกว่านะ โน่นยืนหน้าบูดเป็นตูดลิงอยู่โน่นแล้ว "  เจ้าคนชื่อฮงกีได้แต่ทำหน้าแหยๆก่อนจะเดินออกไป ก็ดูซิคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนหมอนั่นถ้าทางอารมณ์จะไม่ค่อยจอยซะด้วย โชคดีนะฮงกี


"  ไอ้พวกนี้เห็นคนน่ารักหน่อยเป็นไม่ได้ หางกระดิกเข้ามาเชียว ดงเฮ นายอย่าไปสนใจเลยนะ เราไปกินข้าวกันดีกว่า ฉันหิวจะแย่ " 


"  อืม ไปซิ เราก็หิวแล้วเหมือนกัน "  ตอบเพื่อนออกไปตามจริง ก็ท้องเจ้ากรรมมันเริ่มจะบีบรัดตัวแล้วจริงๆ

     ดงเฮเดินตามเพื่อนร่างเล็ก ( เล็กกว่าด็องนิดหน่อย ) เพื่อจะตรงไปยังห้องอาหาร โรงเรียนนี้มันช่างใหญ่โตจริงๆเลย 

     ร่างบางมองไปรอบๆขณะที่เดินตามเรียวอุค ทุกอย่างมันยังแปลกตาสำหรับ ลี ดงเฮคนนี้นี่นาจะไม่ให้มองได้ไง 
    


     แต่ยังไม่ทันจะเดินลงตึกดี ก็มีเสียงเรียกเอาไว้ซะก่อน


"  อุคกี้ รอด้วย รอก่อน  "  สองหนุ่มหันกลับไปมองยังต้นเสียงที่ดังอยู่ด้านหลัง 


"  แฮ่ก แฮ่ก ไปกินข้าวด้วยซิ   "  พูดไปก็หอบไป


"  แล้วทำไมวันนี้เลิกเร็วล่ะ ทุกทีต้องเลิกหลังห้องอื่นเค้าครึ่งชั่วโมงนี่นา  " ย้อนถามเพื่อนที่ตอนนี้มายืนซะชิดเชียว
     

"  อาจารย์เค้ามีธุระน่ะ เลยให้เลิกก่อนเวลาได้  "  เจ้าคนหน้าขาวตัวซีดๆตอบ


"  เอ แล้วนี่ใครอ่ะ  "  นึกว่าจะมองไม่เห็นเค้าซะอีกเห็นยืนคุยกันตั้งนานสองนาน


"  อ๋อ ดงเฮ น่ะเพิ่งเข้ามาเรียนวันนี้ ส่วนนี่ไอ้คนตัวขาวๆนั่นน่ะชื่ออึนฮยอกนะ ส่วนที่หน้าหวานนั่นชื่ออีทึก เป็นเพื่อนสนิทเราเอง แต่มันสองคนหัวไบรท์น่ะเลยได้อยู่ห้อง A  " แนะนำแบบรวดเดียวจบแถมท้ายด้วยคำประชดนิดหน่อย


"  ก็ตอนใกล้สอบใครใช้ให้นายสนใจหนังสือนิยายมากกว่าหนังสือเรียนล่ะ ผลสอบก็เลยตก สุดท้ายไม่ได้เรียนห้องเดียวกันเลย  "  เป็นอีทึกที่พูดพร้อมกับมองหน้าดงเฮแบบไม่วางตา 


 "  เอ... นายทำไม น่ารักแบบนี้ล่ะ เหมือนตุ๊กตาเลย  "  พูดไม่พูดเปล่ายังขยับตัวเข้ามามองแบบชนิดที่หายใจรดกันเลยทีเดียว


"  นี่ อีทึกไปทำยังงั้นเดี๋ยวดงเฮก็คิดว่านายมันเป็นพวกโรคจิตหรอก ขยับออกมาไกลๆหน่อยก็ได้  "  อึนฮยอกที่ดูจะเงียบกว่าเพื่อนพูดพร้อมกับดึงแขนอีทึกให้ออกมาห่างจากดงเฮ
   

"  ก็ดงเฮ น่ารักจริงๆนี่นา  "  ยังคงยืนยันคำเดิม พร้อมกับส่งยิ้มหวานมาให้


"  นายนี่จริงๆเลย พูดมากไม่เปลี่ยน ไปกินข้าวกันได้แล้ว ฉันหิวจะแย่  "  ว่าพลางออกเดินนำหน้าไปก่อน

     ดงเฮยิ้มให้กับความน่ารักของเพื่อนใหม่ที่เพิ่งจะรู้จักกันเพียงไม่ถึง 10 นาที แต่เค้ากลับรู้สึกว่าคุ้นเคยเหมือนเคยรู้จักกันมานานมากๆ


นี่ !  ละมั้งที่เค้าเรียกว่าถูกชะตา
    


      อีทึกหันมาทำหน้าเบ้ให้กับเรียวอุค ก่อนที่รอยยิ้มแปลกๆจะผุดขึ้นที่ใบหน้าหวานนั่น อีทึกเทคตัวขยับเข้าไปใกล้เรียวอุคแล้วก้มลงกระซิบอะไรกันซักอย่าง
 
     ดงเฮได้แต่ยืนมองอย่างไม่เข้าใจ หลังจากซุบซิบกันสักครู่สองเพื่อนซี้ก็หันมายิ้มให้กับเพื่อนใหม่อย่างดงเฮ 


"  ป๊ะ ดงเฮไปกินข้าวกัน เดี๋ยวฉันจะแนะนำทางลัดไปโรงอาหารให้นาย  "  เป็นอุคกี้ที่เดินเข้ามาโอบไหล่เล็กก่อนจะพาออกเดิน ส่วนอีทึกน่ะเหรอวิ่งดุ๊กๆตามอึนฮยอกไปแล้ว สองคนนี่ต้องคิดทำอะไรแน่ สัญชาตญาณด็องมันบอกว่าต้องระวังตัวซะแล้ว
    


     ดงเฮที่เดินตามสามหนุ่มหน้าสวยมา แต่สายตาก็มองไปรอบๆเพื่อสังเกต ก็เผื่อวันหลังต้องมาคนเดียวจะได้ไม่หลงไง ทางที่สามคนพา เอ! มันต้องผ่านสนามฟุตบอลด้วยเหรอ
    

     ร่างบางมองสนามฟุตบอลอย่างตื่นๆ ก็ตอนนี้ในสนามเต็มไปด้วยบรรดานักกีฬาของโรงเรียนเต็มไปหมด
     


     นี่ก็เที่ยงแล้วยังไม่พักกันอีกเหรอแดดร้อนนะนั่น เป็นเค้านะไม่เลือกเล่นกีฬาที่มันต้องตากแดดขนาดนี้หรอก ก็มันไม่เหมาะกับผิวขาวๆของเค้านี่นา


"  เฮ้! พี่ฮัน สู้ๆ นะฮะ  "  เป็นอีทึกอีกนั่นแหละที่อยู่ก็ตะโกนออกมาซะดังลั่นสนามจนใครต่อพากันหันมามองเป็นตาเดียว


"  นี่ อีทึกนายจะตะโกนทำไมห๊ะ ดูสิเค้ามองกันใหญ่แล้ว  "  
     
     อึนฮยอกพูดพร้อมกับมองไปรอบๆตัวด้วยสายตาที่บ่งบอกถึงความหวาดหวั่น และถ้ามองไม่ผิดสายตาของคนตัวขาวจะไปหยุดอยู่ที่กลางสนาม


      หน้าตาของอึนฮยอกตอนนี้มันดูแปลกไปในสายตาของดงเฮ 


"  อึนฮยอกเป็นอะไรหรือเปล่า หน้าซีดๆนะ  " ถามเพื่อนตัวขาวที่ยืนหน้าตาดูไม่ดีเท่าไหร่ด้วยความเป็นห่วง


"  ฮึ.... ฮึ..... ..ฮึ  "  หัวเราะเหรอ! ..เรียวอุค.. กับอีทึกขำอะไรกันน่ะ นี่มันอะไรกันแน่เนี่ย ชักจะงงแล้วนะ คนหนึ่งที่ยืนหน้าซีดเป็นไก่ต้ม ส่วนอีกสองคนก็เอาแต่ขำ เฮ้อ ! คนน่ารักงงนะเนี่ย มันอะไรกันน้อ
     


     ส่วนในสนามตอนนี้หนึ่งในนั้นยกมือขึ้นโบกหยอยๆ ใช่คนที่ชื่อฮัน อะไรนั่นหรือเปล่านะ แล้วดูอึนฮยอกซิเหมือนกับแก้มขาวๆนั่นเริ่มจะมีสีแล้ว หรือว่าจะเป็นลมหรือเปล่านะถึงได้ดูหน้าแดงๆ
     


     ส่วนอีทึกกับเรียวอุคดูจะไม่ได้สนใจเพื่อนเล้ย หันไปโบกไม้โบกมือให้กับคนในสนามซะงั้น เอ! แต่ว่าไปคนในสนามนั่นขนาดมองไกลๆยังดูดีขนาดนี้ ถ้าได้เห็นใกล้ๆคงจะหล่อน่าดู


"  นี่ ฉันจะไปแล้วนะถ้าพวกนายอยากอยู่ก็อยู่ไป ฉันไปแล้ว  "  พูดจบก็ทำท่าจะหันหน้าออกเดินซะงั้น แต่......ว่า


"  อึนฮยอก นายไม่อยู่เชียร์พี่ฮันเค้าก่อนเหรอ  "  อุคกี้พูดพร้อมกับขยับตัวเข้าไปมองหน้าแดงๆนั่นแบบใกล้ๆ

"  ม่าย.ย ..... ฉันหิวข้าว จะไปกินข้าว  "  ลากเสียงยาวซะงั้นแถมยังหันหน้าหนีสายตาเพื่อนอีก


"  แต่ฉันว่าอยู่แป๊บนึงก็ได้นะ  "  อีทึกรีบอัดเข้าไปอีกเมื่อเห็นว่าเจ้าไก่เริ่มอึกอัก

"  แต่เราว่าไปกินข้าวกันดีกว่านะ วันหลังค่อยมาดูใหม่ ดูอึนฮยอกซิหน้าแดงหมดแล้วสงสัยจะร้อนน่ะ "  เป็นดงเฮที่เห็นว่าสองคนนั่นท่าจะไม่ยอมไปกินข้าวง่ายๆ รีบบอก
ก็เค้ากลัวว่าอึนฮยอกจะเป็นลมไปจริงๆนี่นา


"  งั้นก็ได้ แต่ว่าวันหลังเรามากันอีกนะฮยอกนะ  "  เรียวอุคหันไปออดอ้อนอึนฮยอกเสียงอ่อนหวาน 
    
     แต่ในสายตาของอึนฮยอกแล้วมันคือคำหลอกหลวงชัดๆ ฝากไว้ก่อนทั้งสองคนเลย อย่าให้ถึงตาฉันบ้างนะจะเอาให้จุกไปเลย
     
 
     ดงเฮเมื่อเห็นว่าสามหนุ่มตกลงกันได้แล้วว่าจะไปกินข้าว ขาเรียวก็ก้าวตามเพื่อนไป แต่สายตายังคงมองไปเรื่อยๆ พยายามทำความคุ้นเคยกับสิ่งแปลกใหม่รอบๆตัว


"  ระวัง " 


"  เอ เสียงเอะอะอะไร ที่ในสนามน่ะ  "  ใบหน้าสวยหันไปมองตามเสียง แต่ก่อนที่สายตาจะจับภาพอะไรได้ชัดเจน


"  โอ้ย !  "










กลับมากับตอนที่สามแล้วจ้า..




จากลับมาใหม่ อยากให้มี คนอ่าน บ้าง คนment บ้าง อะไรอย่างงั้นน่ะ