คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : One Love # 2 ( ฉบับแก้ไข )
�
�รักนี้มีแค่เรา
���� ชายหนุ่มดึงสายตากลับเข้ามาในห้อง พร้อมกับปล่อยมือจากผ้าม่านที่เค้าเพิ่งจะแง้มมันออกเพียงเล็กน้อยเท่านั้น�
����
���� จริงๆแล้วชายหนุ่มไม่ชอบที่จะเปิดม่านนักเพราะเค้าชอบที่จะอยู่มืดๆมากกว่าจนพ่อกับแม่ชอบล้อว่าเค้าคงเป็นท่านพวกปีศาจดูดเลือดแน่ๆถึงชอบอยู่ในที่มืดๆแบบนี้ ไม่ใช่ว่าเค้าไม่ชอบแสงสว่างนะเพียงแต่เอาแค่พอประมาณก็พอเพราะถ้ามากไปมันก็แสบตานะคุณว่ามั้ย �
.............................�เหตุการณ์ก่อนหน้านั้น ................................
�����
���� ร่างสูงที่เดินเข้ามาในห้องตั้งใจว่าจะเปิดผ้าม่านออกเพื่อรับแสงเพราะว่าเค้าตั้งใจว่าจะอ่านหนังสือสักหน่อย แต่มือหนากลับต้องชะงักกับภาพที่เห็น
�"
����
���� แต่ด้วยรูปร่างบอบบางนั่นทำให้คิบอมไม่แน่ใจนักว่าเจ้าของร่างนั้นเป็นชายหรือหญิงกันแน่บวกกับความสูงที่เหมือนแม่จะให้มาน้อยนั้นต้องใช้ความพยายามอย่างมากเลยทีเดียวกว่าเจ้าม่านจะยอมเปิดออกตามคำสั่ง
���� คิบอมมองดูจนกระทั่งร่างนั้นเปิดประตูแล้วเดินออกมายืนอยู่ที่ระเบียง ผมที่ยาวประบ่าเมื่อโดนลมพัดเพียงแผ่วเบาก็ปลิวลงมาระใบหน้าเรียวนั่น มันดูดีจนทำให้ชายหนุ่มต้องจ้องมองอย่างไม่อาจจะละสายตาได้�
����
���� ใบหน้าหวานราวกับผู้หญิงบวกกับรูปร่างบอบาง ยามที่มองมันช่างให้ความรู้สึกแปลกๆในหัวใจยังไงพิกล ทั้งๆที่เพิ่งจะเจอหน้ากันแท้ๆ เมื่อโดนลมพัดมากๆเจ้าตัวคงจะรำคาญกับปรอยผมนั้นจนเจ้าตัวต้องยกมือขาวๆขึ้นมาจับปรอยผมแล้วทัดไปบนใบหู เผยให้เห็นใบหน้าเรียวแบบเต็มๆตา�
����
���� ร่างบางยังคงยืนสูดอากาศอยู่ตรงนั้นจนมีหญิงสาววัยกลางคนเดินออกมาสมทบ สองคนนั่นคุยอะไรกันคิบอมก็ไม่อาจจะได้ยิน แต่สิ่งที่เห็นคือสองคนนั้นที่โอบกอดกันและเหมือนร่างเล็กๆนั่นจะร้องไห้ซะด้วยเพราะดูจากอาการเหมือนกับสะอื้น ชายหนุ่มยืนดูจนสองคนนั่นเดินกลับเข้าไปในห้อง
................................. กลับมาสู่สถานการณ์ปัจจุบัน .................................
��"
���
���� คิบอมเดินกลับมานั่งที่เตียงของตัวเอง ก่อนจะเอ่ยปากถามในสิ่งที่อยากรู้
��
����� ชายหนุ่มมองกลับออกไปที่ระเบียงบ้านตรงข้ามที่ตอนนี้มันว่างเปล่าไม่มีใครอยู่ตรงนั้นแล้ว ใบหน้าของคนที่เพิ่งจะเห็นครั้งแรกลอยแว่บเข้ามาในโสตประสาตอีกครั้ง
" ทำไมล่ะห๊ะ มีอะไรหรือเปล่า "
" คือช่วงนี้ต้องซ้อมหนักน่ะฮะ กว่าจะเลิกก็คงดึกผมเลยไม่อยากกลับบ้านดึกๆ " บอกมารดาออกไปตามจริง เพราะว่าช่วงนี้ใกล้ฤดูกาลแข่งขันแล้ว ทุกคนในชมรมต่างลงความเห็นว่าต้องซ้อมกันให้มากๆเพื่อที่จะได้ครองที่ 1 อีกปี
����
����� �จริงๆแล้วบ้านของเค้ากับโรงเรียนก็ไม่ได้ไกลอะไรกันมากมายนัก เพียงแต่ติดตรงที่ไอ้ทางเข้าหมู่บ้านเนี่ยแหละที่มันค่อนข้างเปลี่ยวถ้าตอนกลางวันก็ไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าดึกๆมันก็น่ากลัวอยู่พอสมควร แม้ว่าเค้าจะเป็นผู้ชายก็เถอะ สมัยนี้อะไรๆมันก็เปลี่ยนไปผู้ชายก็มีอันตรายได้นะครับ
���� ซอฮยอนมองหน้าลูกชายของตัวเอง คิบอม ลูกชายตัวน้อยของหล่อนในอดีตตอนนี้กลายเป็นหนุ่มแล้วแถมยังเป็นนักกีฬาของโรงเรียน หน้าตาก็หล่อเหลามีทั้งหนุ่มๆและสาวๆแวะเวียนมาเยี่ยมจนหัวกะไดไม่แห้ง แต่ดูเหมือนคิบอมเองจะยังไม่ได้ถูกใจใครมั้ง เพราะไม่เห็นเจ้าลูกายตัวดีแนะนำว่าใครเป็นแฟนซักที วันๆก็เห็นคลุกอยู่แต่กับเพื่อนในแก๊งชมรมฟุตบอลนั่นแหละ
���� แต่ก็ดีเหมือนกันเพราะว่าหล่อนก็ยังไม่อยากมีลูกสะใภ้ก่อนเวลาอันควรเหมือนกัน แล้วที่ผ่านๆมาก็ยังไม่เห็นว่าจะมีใครเข้าตาสักคนเลย
" งั้นก็ตามใจ แล้วพ่อ แม่ คยูฮยอนเค้าไม่ว่าอะไรเหรอที่เราไปรบกวนลูกเค้าแบนั้นน่ะ " ยังคงเป็นห่วงในแบบของผู้ใหญ่
" ไม่หรอกฮะ เราไปค้าวที่คอนโดของเจ้าคยูมัน ไม่ได้ไปที่บ้าน "
" งั้นก็ระวังตัว อย่ามัวแต่เล่นเพลินจนลืมกินข้าว กินปลาล่ะ แล้วก็อย่าพากันไปทำสิ่งที่มันไม่ดีด้วย เข้าใจไหม " ร่ายยาวด้วยความเป็นห่วง จนเจ้าลูกชายตัวดีอดที่จะยิ้มให้กับความเป็นห่วงของมารดาที่คิดว่าเค้าเป็นเด็กเล็กๆอยู่เรื่อย
" ครับผม จะไม่ทำอะไรที่มันไม่ดีครับ "
����� คิบอมหลังจากที่เก็บกระเป๋าเก็บของใส่กระเป๋าเรียบร้อยแล้วก็เดินลงบันไดมาแล้วเดินตรงไปยังห้องครัวทันที ก็เพราะไอ้เจ้ากลิ่นหอมๆที่มันลอยมาเตะจมูกอย่างจังน่ะสิ
" แม่มีอะไรกินบ้างฮะ หอมจังเลย�" พูดพร้อมกับขายาวๆที่พาเจ้าของเดินไปยังโต๊ะที่มีอาหารหลายรายการวางอยู่
" ก็ของโปรดของเราทั้งนั้นแหละ แล้วนั่นเก็บของเสร็จแล้วเหรอ " มารดาพูดพลางชะเง้อคอมองดูลูกชายที่ตอนนี้นั่งลงประจำตำแหน่งพร้อมรบ (�กับอาหารเต็มที่ )
" ฮะ ไม่ได้เอาอะไรไปมาก " ปากก็พูดไปส่วนมือน่ะเหรอสาละวนกับการตักอาหารเข้าปาก แม่เค้านี่มีพรสวรรค์ด้านการทำอาหารจริงๆทำอะไรก็อร่อย
" แล้วจะรอพ่อก่อนมั้ย หรือว่าจะไปเลย " ว่าพลางถือจานอาหารอย่างสุดท้ายเดินมาที่โต๊ะ
"�ไม่รอดีกว่าฮะ นัดพวกนั้นไว้ 4 โมงถ้าขืนไปช้ามีหวังโดนโห่แย่เลย "
���� ผู้เป็นมารดานั่งลงข้างๆพร้อมกับมองดูลูกชายที่ดูเหมือนจะรีบกินซะจริงๆ
" เดี๋ยวก็ติดคอหรอก ค่อยๆกินก็ได้ " พูดพร้อมกับเลื่อนแก้วน้ำให้ลูกชาย คิบอมในวัย 18 ปี ช่างหล่อเข้มสมวัย รูปร่างสูงโปร่ง จมูกโด่งเป็นสัน คิ้วเข้ม โดยเฉพาะแก้มป่องๆที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดจนมันกลายเป็นเอกลักษณ์สำหรับลูกชายหล่อนไปซะแล้ว
���� คิบอมที่ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองกำลังตกเป็นเป้าสายตาของมารดาไปซะแล้ว แหม ถึงจะเป็นแม่มองก็เถอะ แต่มันก็เขินนะ
" แม่มองผมทำไมเนี่ย "�พูดในขณะที่แก้มป่องๆนั่นเริ่มจะมีสีแดงๆขึ้นแต่งแต้มซะงั้น
" ก็คิบอมของแม่นี่น๊า ยิ่งมองก็ยิ่งหล่อนะ ใครเห็นก็คงอดมองไม่ได้แน่ๆ"
" แล้วอย่างนี้ แม่จะได้ลูกสะใภ้ก่อนวัยอันควรมั้นน๊า " ไม่พูดเปล่ายังเอามือยื่นมาหยิกแก้มของลูกชายเล่นซะงั้น
" แม่พูดอะไรเนี่ย ผมไปดีกว่า ไม่พูดด้วยแล้ว " เขินชะมัดเลย ไปดีกว่า ยกแก้วน้ำขึ้นดื่มรวดเดียว แล้วขายาวก็รีบก้าวตรงไปยังประตูบ้านทันที โดยมีรอยยิ้มของผู้เป็นแม่ลอยตามไปติดๆ
���� ชานหนุ่มที่เดินมาหยุดที่ตรงประตูก้มตัวลงเพื่อใส่รองเท้า แต่ก่อนที่จะเดินผ่านประตูรั้วบ้านออกไป เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นทักซะก่อน
" สวัสดีจ๊ะ "
" เอ่อ สวัสดีครับ " พูดพร้อมกับก้มตัวลงทักทาย
" น้าชื่อยูริจ๊ะ เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่วันนี้�" หญิงสูงวัยกว่าแนะนำตัวก่อนและนั่นมันก็ทำให้ชายหนุ่มรีบแนะนำตัวเองกลับแทบไม่ทัน
" เอ่อ ผมคิม คิบอมครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณน้ายูริ "
" จะไปข้างนอกเหรอจ๊ะ "
" ฮะ กำลังจะไปซ้อมฟุตบอลกับเพื่อนๆน่ะครับ " คิบอมพูดพร้อมกับมองหน้าหญิงสาวตรงหน้าเต็มตา สวยจังเลย ขนาดว่ามีอายุแล้วนะยังดูสวยเอามากๆ
" อายุเท่าไรแล้วจ๊ะ น้าก็มีลูกชายอายุน่าจะไล่เลี่ยกับเรานี่แหละ " ยูริมองหน้าหนุ่มน้อยตรงหน้าแล้วต้องยอมรับว่ารู้สึกถูกชะตายังไงบอกไม่ถูก
" 18 ฮะ อยู่ม.ปลายปี2 " บอกพร้อมกับส่งยิ้มตามแบบฉบับไปให้
นี่ถ้าอายุรุ่นราวคราวเดียวกันมีหวังคุณน้าข้างบ้านคงตกหลุมรักเค้าเป็นแน่
" คิบอมคุยกับใครอยู่น่ะลูก " เสียงของมารดาที่ตะโกนออกมาจากในบ้าน ก่อนที่เจ้าของเสียงจะเดินตามออกมาติดๆ
" เอ่อ ฉันยูริค่ะ เพิ่งย้ายเข้ามาวันนี้ค่ะ�" หันไปทักทายคนวัยใกล้เคียงกันที่เดินมาหยุดข้างๆชายหนุ่ม
" ฉัน ซอฮยอนค่ะ เป็นแม่ของคิบอม "
" เป็นไงบ้างคะบ้านใหม่ มีอะไรให้ช่วยก็บอกได้นะคะ " บอกด้วยน้ำเสียงจริงใจทำให้เพื่อนบ้านคนใหม่ถึงกับยิ้มไม่หุบในความมีน้ำใจ
"�ก็ดีค่ะ เจ้าของบ้านคนเก่าเค้าดูแลดี เลยไม่ต้องทำอะไรมาก นี่ก็เหลือแค่จัดของเข้าที่นิดหน่อยเองค่ะ "
" แล้วมาอยู่คนเดียวเหรอคะ " ถามไปงั้นๆแหละเพราะจริงๆแล้วก็ได้ยินคนที่ดูแลบ้านบอกมาว่าคนที่จะเข้ามาอยู่ใหม่น่ะเป็นแม่หม้ายลูกติด อายุไล่เลี่ยกับคิบอมซะด้วยว่างั้น
���� คิบอมมองดูเพื่อนบ้านใหม่สองคนที่ดูเหมือนว่าจะคุยกันถูกคอเอามากๆ พลันสายตาคมก็เหลือบไปมองบ้านข้างๆมองหา....... ใช่ใครคนนั้นที่เค้าเห็นที่ระเบียงเมื่อตอนบ่าย แต่ไม่มีวี่แววของร่างบางคนนั้นที่เค้ากำลังมองหา
" คิบอมมองหาอะไรน่ะลูก " และเป็นมารดาที่เอ่ยทักเมื่อเห็นว่าลูกชายเหมือนกำลังมองหาอะไรอยู่
" เปล่าฮะ ผมไปก่อนดีกว่า เดี๋ยวไม่ทัน ไปก่อนนะฮะ " หันไปบอกลาคุณน้าข้างบ้านก่อนจะเดินไปที่รั้วบ้านเปิดมันออกแล้วเดินออกไป โดยมีเสียงหัวเราะของเพื่อนใหม่สองคนที่ลอยตามไป แม่เค้าคงจะไม่บ่นเหงาเวลาที่เค้าไม่อยู่บ้านอีกต่อไปแล้วซินะ
จบตอนแบบว่ามึนๆ
ตัวอักษรอาจจะแปลกๆนะ
พยายามแก้แล้วแต่.....แบบว่ามือใหม่อ่ะ เลยได้แค่นี้
����
ความคิดเห็น