หนังสือร้าย ทำนายรัก

ลำดับตอนที่ #6 : พ่อนะพ่อ

"แหวะ.......พ่อคิดได้ยังไง...."หน้าฟรานเซียพะอืดพะอมเต็มที เธอจัดแจงหันซ้ายหันขวาคว้าถังขยะข้างตัวและอ้วกใส่ไม่ยั้ง แปลกพิลึกอ้วกของสาวน้อยเป็นสีขาวเหมือนวุ่นที่ถูกเคี้ยวและคายออกมา ไม่ใช่นำซุปสีเขียวที่พึ่งกลืนลงไป

"โคก...โหก...พรวด.... "เสียงของฟรานเซียดังขึ้นมาเป็นระยะ พ่อผู้แสนดีค่อยเอืมมือมาลูบหลังของเธอ พร้อมตบป้าบๆ พอเป็นพิธี

"เหอะๆ แกนี่หลอกง่ายชะมัด ไอ่ที่ให้กินเมื่อเกี๊ยอะต้มรากไม้ ซิงค์เคอวู พอต้มออกมาตัวไม้จะขับสารเหนียวคล้ายขี้มูกออกมา เพื่อให้ได้ผลดียิ่งขึ้นหลังจากกินเสร็จควรอ้วกทันที อิๆ"
 
ใบหน้าพ่อเจ้าเล่ห์ยิ้มกริ่มที่มุมปาก หางตาตวัดขึ้นชี้ฟ้า ดูร้ายนัก...

"อืม...พ่อเรานี่แสนรู้ดีจริงๆ" สาวน้อยทำหน้างอนพองาม แล้วเดินฉับๆเข้าห้องนำไป

"โถ่..ลูก แบบนี้เค้าเรียกอัจฉริยะ" ตัวพ่อยิ้มน้อยๆ พูดให้ลูกที่อยู่ให้ห้องนำได้ยิน

                                                      ..................................................................

ในที่สุดเช้าวันที่ 7 ก็มาถึง หมดเวลาการอยู่บนโลกมนุษย์ของสองพ่อลูกคู่นี้แล้ว ยามเช้านกน้อยร้องเสียงใส เมฆที่อยู่บนท้องฟ้าเลื่อนลอยไปช้าๆโดยไม่แยแสคนเบื่องล่างซักนิด สองพ่อลูกจัดเตรียมสัมภาะระที่ใช้เดินทางเรียบร้อยแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดขณะนี้ คือรอ รอเวลาที่ประตูมิติจะเกิดออกมา....

"อีก 30 วินาที เตรียมตัวนะลูก"พ่อของเธอเปรยขึ้นเบาๆ แล้วคว้าเอาไม้เท้าคู่กายขึ้นมาเคาะที่กระจกเบื่องหน้าที่อยู่ในห้องเก็บของ 3 ที

.....เก๊าะ....ก็อก.....ก็อก.... กระจกที่อยู่ต่อหน้าเเปลสภาพเป็นประตูทีละน้อย กลิ่นอายประหลายลอยกระทบหน้าคนทั้งสอง เหมือนกลิ่นนำหอมแปลกๆ แต่ไม่ใช่ มันคล้ายๆดอกไม้ป่า กลิ่นนั้นช่างอ่อนโยนเหลือเกิน ออนโยนแบบไม่เคยสัมผัสมาก่อน ก่อนที่จะเคลิ้มไปกว่านี้ กลิ่นประหลาดหายไป ทุกสิ่งหยุดขยับราวกับภาพสต็อป ยกเว้นสองพ่อลูกที่ค่อยๆก้าวเข้าสู่ประตูประหลาดๆเบืองหน้า...