หนังสือร้าย ทำนายรัก

ลำดับตอนที่ #4 : ฟรานเซียลูกรัก

"ตื่นได้แล้ว มังกรนิทรา"ฟิลลิกัสดิงผ้าห่มออกจาตัวลูกสาวที่เหมือนศพนอนนิ่ง

"ฟรานเซีย ตื่นได้แล้ว"เจ้าพ่อเริ่มใช้มือบิดจมูกลูกไปมา แต่ด้วยทักษะของการนอนฟรานเซียก็ยังเฉยได้ ถ้าไม่อยากลุก

"ตื่นๆๆๆๆๆๆ"คุณพ่อเริ่มเขย่าตัวลูกสาว พร้อมกับคิดหาทางทำให้มันตื่น

….โป้ก...

"E ฟรานเซียลุก จะนอนไปถึงไหน สิบโมงแล้ว"

"หา..... พ่อไม่ไปทำงานหรือไง สายๆๆๆๆ"

      ใยสาวตื่นตูมลุกจากที่นอน กระโดดลงจากเตียงแล้วควานหาอุปกรณ์ที่ต้องใช้ในไปโรงเรียน

...โครม คร้าม เคลิก คลาก ป้าบๆ  ปึ้งๆ...

      มันเป็นเสียงหาของ ที่ดูเหมือนว่าตราบใดที่คนหาของยังหาไม่เจอ เสียงพิลึกๆนี่ก็จะไม่จบลงง่ายๆ

"คาซูล่า"

      สิ้นเสียงแม่สาวฟรานเซียได้แต่ยืนนิ่งเหมือนโดนล็อกขาเอาไว้ ทำได้แค่เพียงเหลียวซ้ายแลขวามองไปหาหน้าพระบิดาควงไม้เท้าไปมาอย่างเริงระรื่น บนที่นอนของตน

"นี่แกกะจะถล่มบ้านฉันหรือไง"

"บ้านพ่อก็บ้านหนูนั่นแหละ รีบปล่อยหนูไป สายแล้วววววว"

"ไม่จำเป็นซักนิด"

"ไม่จำเป็นตครงไหนพ่อ อ้ากกกกก....ถ้าหนูไปโรงเรียนสายใครจะรับผิดชอบ"

"ดีแท็กมั้ง"

"อ้ากกกกก.....พ่อจะทำหนูประสาทกิน"

"ก็เรื่องของแก"

       ทีอยู่ต่อหน้าคนอื่นขลึมนัก พออยู่ต่อหน้าลูกทำไมเป็นเพื่อนเราได้วะเนี่ย

"นี่ๆ อย่าคิดว่ามีแต่ซีฟีอัสนะที่รู้ความคิดแก"

"อ้ากกกก......."

...โป้ก...

  "นี่จะมีใครแก้นิสัยอ้ากลากเสียงของแกได้มั่งเนี่ย รู้ไหม ตลอดสิบห้าปีที่แกทำแบบนี้ฉันรำคาญขนาดไหน"

เจ้าพ่อตัวดียังคงควงไม้เริงระรื่น ยิ้มอย่างสะใจที่ได้ใช้ไม้เท้าของตัวเองเขกหัวลูกได้ตามสบาย

"ไม่รู้เรี่องของพ่อ "

"นี่แกจะเอาอีกซักโป้กไหม"

"ไม่อะพ่อ เกรง....(โป้ก)"

       พูดไม่ทันจบพ่อก็ถวายไปอีกโป้ก

ฟรานเซียใช้มือลูบหัวตัวเองป้อยๆเพื่อสำรวจว่าหัวของเธอบวมเท่าลูกอะไร

"นี่หัวหนูมันบวมเท่าลูกอะไรอะพ่อ คลำไปคลำมาเหมือนมีผ้าก็อตมาแปะไว้ที่หัวเลย"

" เออ...พ่อก็ไม่รู้เหมือนกันว่าลูกอะไร แต่เมื่อคืนน้ำสีแดงมันไหลเยิ้มเลยอะตอนลูกล้มแล้วเอาหัวไปวางตรงทรณีประตู"

"อ้ากกก.....ว่าแล้วทำไมมันเจ็บวะเนี่ย"

"ไม่รู้ตัวพรุ่งนี้ไปเลยละลูกรัก"

"รักบ้าไรเนี่ย เอาไม้เท้าเขกหัวอยู่ได้ หัวคนนะ ไม่ใช่ลูกแตงโม"

"หัวลูกมังกรอย่างแกไม่เป็นไรหรอก ยิ่งเขกมากเลือดที่คั่งจะได้สลายมาก"

เออ ความรู้ใหม่ แต่เฮ้ย มันเป็นไปได้ยังไง

"พ่อว่าแต่หนูเป็นมังกรจริงๆหรอ เมื่อคืนไม่ได้ฝันใช่ไหม"

"ใช่ แกไม่ได้ฝัน อีกอย่าง เป็นมังกรก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ไม่นานแกจะสนุกไปกับมัน"

"จะพยายามค่ะ"

"อืม ถ้ารู้แล้วไปนอนพักซะ ปกติแกป่าวยวันเดียวก็หายใช่ไหมละ เดี๋ยวพ่อไปเก็บของเตรียมเดินทางก่อน"

"แล้วพ่อจะไม่กลับมาที่นี่แล้วหรอ หลังจากนี้อีกหกวัน หนูจะต้องจากที่นี่ไปอย่างถาวรใช่ไหมพ่อ"

"โถ่ อย่าคิดมาก แกได้กลับมาแน่"

"แล้วเรื่องเรียนอะพ่อ"

"ไม่ต้องห่วง ที่นั่นก็มีโรงเรียน อยู่นี่นู่นแกจะมียศเป็นถึงเจ้าหญิง ไม่มีใครกล้ารุมหัวแกล้งแกเหมือนที่โลกนี้ได้แน่"

"จริงหรอพ่อ"

"จริงสิ"

"พ่อไปเก็บของนะ"

....ปัง ปัง ปัง ...

เสียงก้าวลงจากบันไดไม้ทีละขั้น

"เดี๋ยวพ่อ"

"มีอะไรอีกละ"

"พ่อลืมปลดล็อกขาหนู"

"เออ โทษที ลาซูค่า"

"ไปนอนซะไป"