หนังสือร้าย ทำนายรัก

ลำดับตอนที่ #2 : กษัตริย์นักหาว...

        ภายในพระวังที่ที่ถูกสร้างด้วยหินอ่อนสีชมพู รายล้อมด้วยราชองครักษ์มากมาย  เหล่านางในกำลังทำงานอย่าขมักเขม้น   แต่ในที่ประทับของกษัตริย์ กำลังจะมีการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญเกิดขึ้น 

     
        กษัตริย์ผมเทานัยตาฟ้า รูปร่ากำยำสมชาตินักรบ ทรงชุดสีแดงยาวลากพื้น มือข้างหนึ่งถือไม้เท้าที่ประดับประดาด้วยเพรช ไม่สมกับดวงตาที่ปรือลงจนเกือบปิด และชีวิตที่มีแต่ การหาว กับหาว และก็หาว

"นี่ ซีฟีอัส (ฮ้าว...)" กษัตริย์จอมขี้เกียจพูดขึ้น

"มีอะไรหรอเจ้ามะฮ้า"

"ฉันจะสละบัลลังก์(ฮ้าว...)"นัยตาฟ้าส่งประกายคมกลิบมายังใยตุ๊ดหลี่ ไม่สมกับกิริยาที่หาวแล้วหาวเล่า

"กรี้ดดดดดดดดดดด   ไม่จริงงงงงงงนะเจ้ามะฮ้า"

"จริง (ฮ้าว...)"ทุกอย่าเงียบกริบเหมือนถูกหยุดเวลาเอาไว้ มีแต่ราชาจอมหาวเท่านั้นที่หาวได้หาวดี

"แล้วใครจะครองบัลลังก์แทนละ เจ้ามะฮ้า"

"ลูกชายฉัน ฟิลลิกัส " เสียงหาวไม่ปรากฏ กษัตริย์ขี้เบื่อเอาจริง...

"แต่เจ้าชาย  ฟิลลิกัส ถูกเนรเทศน์แล้วนะ เจ้ามะฮ้า"

"เนรเทศน์ไปแล้วก็เรียกกลับมาได้ อีกเจ็ดวันฉันจะสละบัลลังก์ ไปตามเขากลับมาให้ได้  แล้วบอกลูกฉันด้วย เรื่องเมื่อสิบห้าปีก่อน ฉันยกโทษให้ (ฮ้าว...)"

"พะยะฮ้า…แต่พอสละบัลลังก์แล้ว ท่านคีนีบัสจะไปไหนละเจ้ามะฮ้า"

"ผจญภัยเป็นไง ฉันว่าจะไปตามหาหนังสือนั่น... " ดวงตาของกษัตริย์ คีนีบัสเบิกกว้าง

" จัดสัมภาระ อีกเจ็ดวันจะเดินทาง  ว่าแต่แกจะไปด้วยรึเปล่า"

"ไม่ละเจ้ามะฮ้า ที่หม่อมฮั้นเป็นตุ๊ดหลี่อยู่ทุกวันนี้เพราะไปช่วยเจ้าชายตามหาหนังสือนั่นเมื่อสิบห้าปีก่อนไง
เจ้ามะฮ้า แล้วหนังสือนั่นก็หายสาปสูญไปแล้วด้วย ท่านจะตามหามันเจอได้อย่างไรละเจ้ามะฮ้า"

"เจอสิ ซีฟีอัส ทุกสิ่งทุกอย่าง ถ้าเราคิดว่าทำได้ มันก็ง่ายเหมือจิกขี้เล็บออกจากปลายนิ้ว"

" แหยะ...ไม่เอาหรอกพะยะฮะ สกปรก"

"คำสาปของแม่มดเฮวเรนซ์นี่ขลังจริงๆเลยนะ สิห้าปียังไม่เสื่อมคลาย"

"ดูท่าทางท่านคีนีบัสร่าเริงขึ้นนะ พะยะฮะ"

"แน่อยู่แล้ว พอไม่มีสงครามข้าก็ไม่ได้ทำอะไร ประชาชนก็ไม่มีเรื่องเดือดร้อน ราชกิจอะไรก็ไม่มี วันๆเอาแต่
นั่งกินนอนกินอยู่ในวังเบื่อจะตาย พอคิดว่าจะได้ออกไปข้างนอกชีวิตข้าก็ดูมีสีสีนขึ้นเยอะ"

        กษัตริย์จอมขี้เกียจยิ้มร่าเป็นเด็กๆ นัยตาที่เมื่อไม่กี่นาทีก่อนปลือลงจนเกือบปิด ตอนนีกลับโตขึ้นเกือบๆเท่าใข่ห่าน กิริยาหาวที่ปรากฏจนชินตา ก็ไม่เห็นมีบนใบหน้าซักนิด

"เบื่อเพราะอยู่แต่ในวัง หรือเพราะราชินีเฮวเรนซ์ทอดดิ้งกันแน่เจ้ามะฮ้า   ที่จะออกไปเนี่ยตกลงจะไปผจญภัย หรือจะไปตามหาราชินีเฮวเรนซ์กันแน่…"ราชเลขาตุ๊ดหลี่กระพริบตาปริบๆเหมือนจะยั่วโทษะให้กษัตริย์ขี้เบื่อโกรธ

"ถ้าเจอนาง ข้าว่าจะง้อเหมือนกัน ไม่รู้ว่ายังโกรธข้าอยู่รึเปล่า"

"ตกลงตามนี้นะ ไปตามลูกข้ามาให้ได้..."