หนังสือร้าย ทำนายรัก

ลำดับตอนที่ #1 : การเริ่มต้น

     "ความเงียบสงบในยามคำคืน นี้เเหละคือความสุข"

เสียงเปรยดังขึ้นจากมุมๆหนึ่งของห้อง  เด็กสาวเอนหลังลงบนเก้าอี้อย่างสบายอกสบายใจ 
      
        "นานเท่าไหร่แล้วน้า ที่ไม่ได้พักผ่อนแบบนี้"  เธอลืมตาสีแดงขึ้น สาวเจ้าลุกขึ้นยืนยกหนังสือสีชมพู
ขึ้นมาแนบอก ผมสีทองของเธอพลิ้วว่อนไปตามสายลม ในยามค่ำคืน

         ฟรานเซียเดินไปที่หน้าต่าง มองดวงจันทร์บนฟากฟ้าที่ช่างกลมโต ดวงตาของเธอที่ประกายเด่นชัดเมื่อต้องแสงจันทร์   ใช่...เธอชอบพระจันทร์

แต่ แด่ แด๊ด ตั๊ด แต้ แด่ แด้ แด่ ....

      
        เสียงกลองมโหรี คล้ายกับเพลงขบวนรับเสด็จดังขึ้น เธอชะโงกหน้าหาต้นเสียงมี่ไม่น่าจะเกิดขึ้น ในช่วงรัตติกาลที่เงียบสงบ

       ติ๊งหน่อง....

สาวขี้สงสัยมองลงไปข้างล่าง ทหารชุดแดงคนหนึ่งในขบวนแห่ปลีกตัวมากดกริ่งที่หน้าประตูบ้าน ที่สำคัญ มันเป็นบ้านของเธอ

      
        คลิก เสียงกลอนประตูดังขึ้น พร้อมกับร่างของพ่อฟรานเซียที่ปรากฎกายออกมา

ทหารชุดแดงรีบคุกเข่าลง

      "ฝ่าบาท ได้โปรดกลับไปปกครองเมืองดาร์นิมด้วย"ทหารคนนั้นคุกเข่าลงด้วยท่วงท่าที่ไม่สมเป็นชายอย่างยิ่ง

     "เข้ามาข้างในก่อน"

      "พะยะฮ้า"

มันเป็นการทักทายที่น่าตลกสิ้นดี มีอย่างที่ไหน กดกริ่งแล้วคุกเข่า แถมพ่อเราก็เล่นด้วยอีกต่างหาก

          สาวน้อยวางหนังสือไว้บนโต๊ะดังปัง พยายามใช้สองขาก้าวลงไปชั้นล่างให้เร็วที่สุด
"พ่อ นี่กะจะเล่นอะไรกันเนี่ย รู้ไหม หนูไม่ปลื้มนะ"

 "ฟรานนิม พ่อรู้ว่าลูกไม่ค่อยมีมารยาท แต่อย่ามาทำเสียมารยาทแถวนี้ได้ไหม"

"แต่..."คำพูดที่เหลือถูกกลืนลงไปในลำคอ เมื่อสาวเจ้ามองเห็นหน้าบุคคลที่ตกใจไปยิ่งกว่า

"ฝะๆๆฝ่าบาทมีลูกตั้งแต่เมื่อไหร่  ทำไมหม่อมฮั้นไม่รู้"ทหารชุดแดงพูดพร้อมกรีดนิ้วทำสะดีดสะดิ้งไปมา

        เอือก...ใยนี่มันตุ๊ด

"เจ้าหญิงคิดอะไรอยู่หม่อมฮั้นรู้นะเจ้ามะฮ้า  คิดซะดังเชียว"

        นี่ถ้าพ่อไม่สั่งให้ฉันมีมารยาท  ฉันคงใล่แกออกไปนอกบ้านแล้วอีตุ๊ด ว่าแต่มันรู้ได้ไงว่าฉันคิดอะไรอยู่  อ๊าก ..ประสาทจะกิน

"อย่าทำหน้าตกใจสิเจ้ามะฮ้า"เสียงสะดีดสะดิ้งจนน่าถีบออกจากบ้านเป็นอย่างยิ่ง

"เลิกแหย่ลูกฉันได้แล้ว ซีฟีอัส " เสียงขลึมมีอำนาจสั่งการ เสียงนี่แหละใช้ได้เลยพ่อ

แต่... อันที่จริง พ่อน่าจะพูดนานแล้ว

"พะยะฮ้า"

ไม่มีทางถอนคำสาป สะดีดสะดิ้งของแม่มดเฮวเรนซ์เมื่อสิบห้าปีก่อนได้เลยหรอ

"ถ้ามีหม่อมฮั้นจะเป็นอย่างนี้อยู่สิห้าปี  หรอเจ้ามะฮ้า"

"นั่นนะสิ"

"ตกลงพ่อฉันสละบัลลังก์ เพื่ออะไรเนี่ย ซีฟีอัส... ปัญหาการเมือง เศรษฐกิจตกต่ำ หรือปัญหาอะไร"

"กษัตริย์ คีนีบัส สละบัลลังก์เพราะว่าเบื่อ เจ้ามะฮ้า"

"งั้นหรอ"

"แล้วตอนนี้พ่อฉันอยู่ไหนละ"

คือเรื่องมันมีอยู่ว่า.....