ความสำพันธุ์ของศิษย์อาจารย์ d.gray fiction

ลำดับตอนที่ #2 : บทลงโทษที่ 2 ถ้านายทำผิดนายจะโดนอย่างนี้

ดวงตาสีขี้เถ้าปิดสนิท ระรึกถึงความคิดของตนที่จะลุดพ้นพันทนาการ

โดยการออกไปข้างนอก

เมื่อชายผมแดงเดินมาถึงเหลือระยะห่างจากตัวเด็กน้อยเพียวคืบ

มือสีขาวค่อยๆสำผัสเชยชมผิวเนื้อขาวเนี่ยน

บริเวณคางของเด็กน้อย

" อ่ะ อาจารย์ ผะผมขอโทษครั..."ยังมิทันสิ้นคำพูดจากว่าที่

เอ็กโซซิสท์

ริมฝีปากหนาประทับเข้ากับริมฝีปากน้อยๆ ของอเลน

ลิ้นอุ่นๆของฝ่ายตรงข้ามรุกร้ำและกวาดล้อมรอบโพรงปากทุกซอกมุม

" อื้อื้ อื้อ!!!!! " ร่างกายเล็กๆพยายามดิ้นรนต่อสู้สุดแรงเกิด ( โร/ พ่อคร้าบอย่ายอมเค้าน้า เดี๋ยวคุณแม่หาว่านอกจาย!!!!! )

แต่แล้วก็ต้องหยุดลงกับความใคร่ครวญหาและแรงมหาศาลของอีกฝ่าย

เด็กน้อยหยุดดิ้น ปล่อยจิตให้ไปตามกระแส

ตัวเขารู้ดีถ้าผิดกฏจะโดนทำโทษ

จึงไม่คิดจะขัดขืนเลย

แม้แต่น้อย..........


ใบหน้าของอเลนแดงซ่าน

และเริ่มหายใจไม่ได้

เสนาธิการเห็นเช่นนั้นก็ค่อยๆเลื่นไปโลมเลียใบหูของเด็กผมขาวอย่าง

กระหาย

" อ่ะ อา ได ได้โปรดหยุดเถอะครับ อาจารย์ "
 
เสียงอันเศร้าสร้อยของ

ว่าที่เอ็กโซซิสท์อเลน วอคเกอร์

ดังขึ้นแต่ร่างด้านบนยังไม่สนใจ

กลับค่อยๆดึงโบวสีแดงสดใสอย่างเชื่อช้า