[Fic] อาคะ [NyTae]

ลำดับตอนที่ #6 : CHAPTER6

CHAPTER6

แทฮีมองแผ่นหลังผู้หญิงที่นั่งบนบนโชฟาด้วยความพิจารณาหลังจากที่คนงานในไร่บอกกับเธอว่ามีคนมาขอพบ

 

 หญิงวัยกลางคนเดินเข้าไปหาคนที่นั่งอยู่ยิ่งใกล้เธอก็ยิ่งแน่ใจว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร

 

"พี่รู้เหตุผลที่เธอมาที่นี่นะ…ทิฟฟานี่"

 

"พี่แทฮี"

 

 ร่างบางเอ่ยเสียงเบา สายตาคมที่จ้องมานั้นมันชวนให้เธออึดอัดจนไม่กล้าแม้จะมองสบไป

 

"บอกไว้ก่อนเลยว่าสิ่งที่เธอคิดพี่คงให้ไม่ได้"

 

"ชั้นรู้ว่าชั้นผิดชั้นเลยอยากจะขอแก้ตัวอีก ..สักครั้งก็ยังดี"

 

 ใบหน้าหวานหม่นลงไปด้วยความเสียใจ

 

"กลับไปชะเถอะ ปล่อยแทยอนให้มีชีวิตที่ดี อย่าดึงเขากลับไปสู่นรกที่เธอสร้างไว้อีกเลย"

 

 

นรกร่างบางสะอึกเล็กน้อย ถ้าหมายถึงสิ่งที่เธอทำไว้กับหลาน คำๆนี้ก็คงจะเป็นคำจำกัดความได้ดี 

 

นรกที่อาแท้ๆได้ทำไว้กับหลานที่ไม่รู้อะไรเลย

 

"ชั้นรู้ว่ามันแย่ แต่ในเมื่อชั้นเป็นคนฉุดเขาลงนรก ก็ขอได้ไหมขอให้เป็นชั้นที่ฉุดเขาขึ้นมา"

 

"มันจะไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยเหรอฟานี่ จะต้องให้บอกยังไงว่าหัวอกคนเป็นป้าอย่างชั้นมันแทบจะสลายกับสิ่งที่เธอทำไว้ 

 

หลานชั้นเป็นแค่เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆกลับต้องซมซานกระเสือกกระสนพาร่างกายที่เต็มไปด้วยรอยบอบซ้ำ

 

 ดั้นด้นมาหาชั้นเพียงลำพังกลางดึกกลางดื่น แล้วถ้าหากโชคร้ายเกิดหลานชั้นไปเจอกับพวกหื่นกามมันจะเกิดอะไรขึ้นเธอคิดบ้างมั้ยฟานี่ 

 

คิดบ้างมั้ย เธอทำได้ยัง ได้ยังไงงงงงง!!! "

 

 

น้ำเสียงเกรี้ยวกราดของนายหญิงเจ้าขอไร่ทำให้แม่บ้านที่อยู่บริเวณนั้น ต่างก็อยากรู้อยากเห็นว่าอะไรเกิดขึ้น

 

"ชั้น…..ไม่ได้ตั้งใจ"

 

"หึหึไม่ได้ตั้งใจเธอพูดมาได้ยังไงทิฟฟานี่ กลับไปชะแล้วอย่ามาที่นี่อีก"

 

"ไม่ยังไงชั้นก็ไม่กลับ ชั้นจะกลับก็ต่อเมื่อแทยอนกลับไปกับชั้นด้วย"

 

"เธอคิดว่าแทยอนเขายังอยากจะกลับไปกับเธออย่างนั้นเหรอ"

 

คิมแทฮีเหยียบยิ้มอย่างสมเพชเธอมั่นใจว่ายังไงแทยอนคงไม่มีวันหันกลับไปหาคนที่ทำร้ายตัวเองอย่างแน่นอน

 

ร่างบางใจกระตุกวูบนั่นสินะแทยอนจะกลับไปกับเธอหรอ แต่ในเมื่อเจสสิก้าบอกว่าคนตัวเล็กรักเธอ

 

 มันก็ต้องมีความหวังขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ อย่างน้อยๆถ้าเธอรุกเร้าบ่อยๆแทยอนก็ต้องใจอ่อนกับเธอเข้าสักวัน

 

"ชั้นมั่นใจว่าเทยอนจะกลับไปกับชั้น"

 

"เหรองั้นเรามาดูกันมั้ย ชั้นมีข้อเสนอให้เธอ"

 

"ข้อเสนออะไร"

 

"มาเป็นคนงานในไร่ชั้น ภายใน1เดือนถ้าเธอไม่สามารถทำให้แทยอนใจอ่อนได้เธอก็ไสหัวไปจากชีวิตของแทยอนชะ

 

 ห้ามยุ่งกับหลานชั้นอีก"

 

"ทำไมชั้นต้องมาทำอะไรบ้าๆตามที่พี่บอกด้วยละ"

 

 

"ก็ถ้าเธอไม่ทำแบบนี้เธอคิดเหรอว่าเธอจะมีโอกาสได้พบแทยอนเหรอชั้นไม่มีวันปล่อยให้เธอเข้ามาเหยียบไร่ชั้นได้อีกแน่

 

และไม่มีวันปล่อยแทยอนคาดสายตาให้ไอ้พวกหมาป่ามันมาตะครุบตัวไปหรอกนะ"

 

ทิฟฟานี่ออกอาการคิดหนัก มันก็จริงอย่างที่อีกฝ่ายพูดว่าเธอคงไม่มีโอกาสได้เข้าใกล้ตัวแทยอนแน่นอน

 

แต่ถ้าเธอรับปากแล้วทำไม่ได้เธอก็ต้องปล่อยแทยอนไป แบบนั้นเธอจะทนได้ไหม

 

"คิดหนักรึไงหน้าเครียดเชียว ชั้นว่าคนอย่างเธอไม่มีปัญญาทำได้หรอกกลับไปชะ"

 

"ไม่ชั้นไม่กลับ ตกลงชั้นจะรับข้อเสนอพี่"

 

"ดี ต่อไปนี้เธอไม่ใช่ทิฟฟานี่ฮวัง อาของแทยอน ทุกคนในที่นี่จะรู้จักเธอแค่ ทิฟฟานี่ คนงานธรรมดาๆในไร่"

 

"ชั้นขอตัวกลับไปเอาเสื้อผ้าก่อน"

 

"ไม่ได้เธอต้องอยู่ที่นี่ห้ามออกไปไหนทั้งนั้นตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป ส่วนเสื้อผ้าชั้นจะให้คนจัดหาให้

 

 เพราะถ้าให้เธอใส่เสื้อผ้าที่หามาเองมันคงจะแปลกพิลึกที่คนงานธรรมดาๆใส่เสื้อแบนด์เนมราคาสูงทำงานไร่"

 

"อ้อแล้วอีกข้อตกลงหนึ่งตลอดเวลาที่เธออยู่ที่นี่ห้ามออกไปจากไร่แม้แต่ปลายเล็บถ้าชั้นรู้ว่าเธอแอบออกไป

 

ชั้นจะถือว่าข้อตกลงเป็นโมฆะแล้วก็ไม่ต้องหวังว่าชั้นจะยอมให้เจอแทยอนอีก"

 

ทิฟฟานี่คิ้วขมวดด้วยความเครียดที่แทฮีทำเบบนี้มันเป็นการบีบบังคับให้เธอตกที่นั่งรำบากชัดๆแต่ถ้ามันเป็นหนทาง

 

ที่จะได้หลานสาวกลับคืนไปเธอก็ยินดีจะทนโดนบีบบังคับ

 

"ถ้าไม่มีอะไรขัดข้องชั้นจะให้คนงานพาเธอไปที่พักและพรุ่งนี้เช้าเธอต้องเริ่มงานในไร่ทันที"

 

"ได้ชั้นตกลง"

 

"ดีมาก "

 

แทฮีผุดรอยยิ้มอยากพอใจ เธอไม่ได้คิดจะให้อีกคนมีโอกาสได้พบหลานหรอกนะ 

 

เพราะเค่งานในไร่ที่เธอจะจัดการกับทิฟฟานี่นะแค่เวลากินข้าวยังจะไม่มีเลยมันจะมีเวลาไหนมาพบ

 

กับหลานสาวเธอเธอจะให้บทเรียนกับทิฟฟานี่ให้สมกับที่ทำไว้กับหลานสาวตัวน้อยๆของเธอ

 

.

 

.

 

.

 

.

มือเรียวกำเข้าหากันแน่นอย่างเจ็บใจภาพตรงหน้าคือ ห้องนอนเอ่อเธอเรียกถูกแล้วมั้ง 

 

ก็ที่ที่แทฮีให้เธออยู่นี่มันกระท่อมร้างท้ายไร่ชัดๆ ภาพกระท่อมหลังเล็กที่มีห้องเพียงห้องเดียว

 

มีเตียงไม้ไผ่ขนาดพอ1คนนอนไม่มีที่นอนให้มีแต่เตียงไม้แข็งๆ แต่ยังดีที่พอมีของใช้อยู่บ้าง 

 

แต่ถ้าเป็นแบบนี้เธอจะได้เจอแทยอนได้ยังไงก็เล่นมาอยู่ท้ายไร่ชะแบบนี้และเธอมั่นใจ

 

ว่าแทฮีไม่มีวันปล่อยให้เธอเจอแทยอนได้ง่ายๆอย่างแน่นอน 

 

อายอมลำบากขนาดนี้เพื่อเราคนเดียวนะแทยอน  ให้โอกาสอาอีกสักครั้งนะ แทยอนหลาน..รัก

 

.

.

.

.

"เเทยอนเหนื่อยมั้ย"

 

 ยุนอาเอ่ยถามอย่างห่วงๆก็วันนี้ทั้งวันเธอเล่นพาเเทยอนตะล่อนๆในไร่

 

จนลืมเวลาไปรู้ตัวอีกทีก็ค่ำเสียเเล้ว

 

"ไม่หรอกสนุกดีเราชอบ"

 

"นี่ก็เริ่มจะมืดเเล้วยุนอาส่งเราเเค่นี้เเหละก็พอเดีญวเราเดินเข้าไปเอง"

 

 

"ไม่เป็นไรให้เราไปส่งถึงบ้านเถอะส่งกลางไร่เเบบนี้เราเป้นห่วง"

 

"ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับน้องยุนอา" หนุ่มหล่อที่มีตำเเหน่งเป็นผู้จัดการไร่เเห่งนี้เดินเข้ามาหาคนทั้งคู่

 

"เดี๋ยวพี่จะไปส่งน้องเเทเองพี่ว่ายุนกลับเถอะ" จุนซูส่งยิ้มให้กับร่างเล็กของหลานสาวเจ้าของไร่

 

"ยุนอากลับไปเถอะเราไปกับพี่จุนซูได้"

 

"งั้นยุนกลับก่อนนะ บ๊าย"

 

"บายกลับดีนะ"

 

ร่างเล็กโบกมือลาเพื่อนใหม่ที่อุส่าพาเธอไปเที่ยวไร่ของตนทั้งวัน ทำให้เธอสนุกจนลืมทุกข์ไปได้บ้าง

 

"วันนี้สนุกมั้ยครับ" ชายหนุ่มเรื่องคิดหาเรื่องชวนร่างเล็กคุยอย่างน้อยๆให้มีโอกาสได้อยู่กับเเทยอนอีกสักนิดก็ยังดี

 

"ก็สนุกดีคะ พี่จุนซูละคะทำงานเหนื่อยมั้ย" ร่างเล็กถามด้วยความเป็นคนอัธยาศัยดี

 

 โดยไม่รู้สักนิดว่านั่นมันทำให้ชายหนุ่มใจเต้นอย่างดีใจ

 

ที่รู้ว่าอีกคนยังพอจะสนใจเขาอยู่

 

"ที่เเรกก็เหนื่อยเเต่พอน้องเเทถามเเบบนี้พี่ก็หายเหนื่อยเเล้วละครับ" 

 

ชายหน่มยิ้มกว้างให้กับร่างเล็กตั้งเเต่ชีวิตเกิดมา

 

เขาก็สนใจเเต่งานในไร่ไม่เคยจะเเลผู้หญิงคนไหนเลยด้วยว้ำจนมาเจอหลานสาวที่พึ่งย้ายมาของเจ้าของไร่

 

ครั้งเเรกที่ได้เจอความน่ารักของคนตัวเล้กมัน ทำให้หัวใจเขาเต้นเเรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

 

คงจะดีไม่น้อยถ้าผู้หญิงคนนี้จะเป็นคนๆนั้นที่เขาอยากได้มาเป็นคู่ชีวิต