คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : MINICOOPER:)* CHAPTER 7
MINICOOPER:)* CHAPTER 7
“โว้ยยยย! เซ็ง ทำไมฉันต้องเจอแต่เรื่องเซ็งๆด้วยว่ะเนี่ย ว้าย! ....นาย! โพล่มาอย่างนี้ก็ตกใจหมดดิ”
“ผมขอโทษ=/\= แค่ได้ยินเสียงโวยวายเลยออกมาดูแค่นั้นเอง”
“เออเออ! ช่างมันเห๊อะ ว่าแต่นายจำได้ยังว่าตัวเองเป็นใคร?”
“อ้าววววววววว! นี้ผมความจำเสื่อมหรอ ไม่เห็นรูตัวเลย” (เอ่อ....วอน==’)
…..กำ!=[]= ไอ้นี้มันโง่หรือบ้าว่ะเนี่ย.....
“เออดิ! ถ้านายไม่ความจำเสื่อม ฉันจะเก็บมาเลี้ยงให้เป็นภาระมั้ย?==’ ไม่น่าถาม”
“ผมขอโทษ ท่าผมเป็นภาระคุณจริงๆ ผมไปก็ได้นะTT”
“เฮ้ย! เมื่อกี้ฉันพูดเล่น....นายอยู่ต่อเถอะจนกว่าจะหายนั้นแหละ”
“555555 ผมรู้อยู่แล้วหละว่าคุณต้องไม่ปล่อยผมไปจริงหรอก ผมก็แกล้งพูดไปงั้นแหละ^^”
…..เอะไอ้นี้!- -‘ ดูมันกวนจริงๆ......
“ไปอาบน้ำดีกว่า ขี้เกียจคุยกับนานแล้ว คุยแล้วอารมณ์เสีย”
“ผมตามไปถูหลังให้เอามั้ยครับ? -.-“
“ไม่ต๊องงงงงงงงงงงงง! ไม่ต้องตามมาเลยนะ!”
ระหว่างอาบน้ำ ฮีชอลก็มีเวลาให้คิดเรื่องราวต่างๆ ในจะเรื่องของผู้ชายที่อยู่ดีๆก็ต้องมาอยู่ด้วยกัน ทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน กับตัวปัญหาที่ร้านที่แม่เค้าฝากมาให้ทำงาน จะไม่ลำบากใจเลยจริงๆถ้าตัวปัญหาที่ว่าเนี่ย ไม่ใช่คู่หมั้นเก่าของเพื่อนมาก่อน แทบไอ้เพื่อนบ้านี้ยังรักมากเสียด้วยสิ...เฮ้อ! แล้วอย่างนี้จะบอกมันยังไงดีว่ะ?...
ก๊อกๆ! !
“เอ่อ...เห็นกระเป๋าตังค์ของผมบ้างมั้ยครับ”
“เฮ้ย! ใครให้นายเข้ามาตอนนี้ไอ้บ้าเอ๊ยยยยยยยย!”
“ก็ผมมาหากระเป๋าตังค์อ่ะ-3-“
“ก็รอให้ฉันออกไปก่อนไม่ได้รึไงห๊ะ?!!!”
...ฮู้ววววว ไอ้บ้านี้ อยู่ๆก็เปิดประตูห้องน้ำเข้ามา ตะ ตกใจหมด//////….
หลังจากไล่อีกคนตะเพิดไปแล้ว ร่างบางก็รีบชำระล้างร่างกายด้วยความรวดเร็วเพราะกลัวว่า ไอ้คนที่รออยู่ข้างนอก จะทนไม่ไหวแล้วเปิดประตูเข้ามาอีกครั้ง
.
.
.
ใช้เวลาแต่งกายเพียงไม่นาน ร่างบางก็เคลื่อนย้ายร่างกายออกไปนั่งคุยกับไอ้เจ้าตัวปัญหาข้างนอก ถึงเหตุผลที่มันเปิดประตูเข้ามาแบบไม่บอกไม่กล่าว ดีนะที่เค้ากำลังนอนอยู่ในอ่าง ไม่งั้นหละก็...ไม่อยากจะคิด///////….
“ว่าไง นายเปิดประตูเข้าไปทำไม?”
“อ่อ...ผมแค่อยากรู้ว่าตอนผมออกจากโรงพยาบาล ผมมีอะไรติดตัวมามั้ย? พวกบัตรประชาชนหรืออะไรอย่างนี้อ่ะ บางทีอาจจะมีข้อมูลของผมอยู่ก็ได้”
“เอ่อ...เหมือนจะมีกระเป๋าตังค์นายติดมานะ แต่อาจจะอยู่ที่ทำงาน เดี๋ยวพรุ่งนี้จะดูมาให้หละกัน”
“ครับ งั้นผมก็คงต้องรบกวนด้วยนะครับ”
“อืมมมมมม แต่มันไม่เรียกว่ารบกวนหรอก เพราะมันก็เป็นหน้าที่ของฉันเหมือนกันที่ต้องรับผิดชอบนาย”
“แล้วคุณจะไปอาบน้ำต่อมั้ยครับ?”
“= = อาบสิไอ้บ้า!”
“งั้น..........”
“............”
“ให้ผมอาบให้นะคร๊าบบบบบบบบบบบบบ^^/”
“ไม่ต้องโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!”
.
.
.
________________________________________________________________
แอ๊ดด!
“กลับมาแล้วหรอที่รัก^^” ยังไม่ทันที่จะก้าวขาให้พ้นประตูห้องเข้ามา ฮยอกแจก็ได้ยินเสียงสวรรค์ต้นเหตุที่ทำให้เค้าต้องเสียมารยาทกับคนที่เพิ่งรู้จักไปได้ไม่นาน- - ...นี้มันว่างจนไม่ไปหางานเองเลยใช่มั้ยเนี่ย?.....
“ว่าไงบวม”
“ฮยอกแจอ่า ฉันชื่อคิบอมนะ!”
“อย่ามาทำตัวแรดบอม- - อ้อนอย่างนี้ต้องการอะไร?”
“เปล่า ...แค่อยากรู้ว่าวันนี้นายหายไปไหนมา? ไปหาที่โชว์รูมก็ไม่เจอ-0-“
“ไปหางาน”
“ห๊ะ?!!!! ทำไมอ่า ไหนนายบอกว่างานที่โชว์รูมก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ? ...โดนไล่ออก หรือว่าอยากลาออกอ่ะ?”
“เปล่า”
“ละ..แล้ว..........”
“............ฉันไปหางานให้นาย”
“หางานให้ฉัน?” หลังจากที่เพื่อนรักบอกว่าไปหางานให้ตัวเองนั้น ก็ทำเอาคิบอมงงๆไปเหมือนกันว่าเค้าไปขอร้องฮยอกแจตอนไหน ไม่ใช่ว่าอะไรหรอกนะแต่นี้แค่มาอยู่ที่แมนชั่นฮยอกแจก็ลำบากเพื่อนจะตายอยู่แล้ว แล้วทำไมฮยอกแจยังต้องเป็นคนเดือดร้อนไปหางานให้เค้าด้วย เค้าไม่ได้อยากให้เพื่อนรักต้องลำบากเลยนะ
“อืม(- -)(_ _)(- -)(_ _) นายรู้จักคุณฮันคยองใช่มั้ย?”
“ก็รู้จัก บริษัทเค้าทำช่องที่ดังๆของเกาหลีอยู่นี้ ใช่HBSป่ะ?”
“อืมม เค้ารับนายเข้าทำงานนะ”
“จริงดิ=[]= นายไปฝากฉันกับเค้าหรอ?”
“ฉันแค่ไปพูด แต่ที่เค้ารับนายก็เพราะว่าความสามารถของนายต่างหาก- - ...ยังไงงานนี้นายก็ช่วงยทำนานๆหน่อยนะคิบอม โปรดิวเซอร์ฝีมือดีอย่างนายอย่าตกงานให้มากนักเลยนะ^^”
“ฮยอกแจ.....”
“หืม”
“ขอบคุณมากนะ!!!!!!!!!!!! รักนายจังเลย” ยังไม่ทันจะพูดจบ ร่างทั้งร่างของคิบอมก็โผเข้ากอดฮยอกแจ ทำเอาซะคนตัวบางที่ต้องรองรับน้ำหนัก แทบจะล่วงลงไปกับพื้น แต่มันคงเทียบอะไรไม่ได้กับคำรักที่อีกคนบอกทั้งๆที่ไม่ได้รู้สึกอะไร หรือถึงจะรู้สึก คำว่า”รัก”ของพวกเค้า ก็นิยามมันเอาไว้ต่างกัน
....ฉันบอกนายแล้วไงคิบอม ถ้าไม่ได้รู้สึกอะไรอย่างที่พูด ก็อย่าพูดออกมาเลยดีกว่า...
__________________________________________________
ร่างสูงนั่งกระดกไวน์อยู่คนเดียวอย่างถอดอารมณ์พลางมองออกไปนอกระเบียง และคิดถึงเรื่องในวันนี้ที่ผ่านมา แล้วมันทำให้นึกขึ้นได้เรื่องที่ว่า...เค้ายังไม่ได้โทรไปหาฮีชอลเลยทั้งวัน!!!!!! ซวยแน่ๆงานนี้ แต่โทรไปตอนนี้ก็ไม่ทันหรอก เพราะเดี๋ยวอีกสักพักไอ้เพื่อนตัวดีก็ต้องโทรมาเช่งเค้าแน่นอน แต่ความจริงวันนี้เค้าก็มีเหตุผลที่ไม่ได้โทรไปหานะ ....ก็วันนี้ทั้งวันเค้าเอาแต่คิดเรื่องของฮยอกแจกับเพื่อนสนิทว่าที่ลูกน้องในบริษัทเค้าเนี่ยสิ!!!!!!!!!!.....
((RrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrRrrrrrrr))
-สายอันตราย-
“ว่าไงฮีชอล?” เอ่ยปากรับโทรศัพท์ด้วยเสียงเรียบๆทำตัวเหมือนไม่มีความผิด เพื่อที่จะให้เพื่อนรักลืมเรื่องที่จะโทรมาด่าเค้าแทน55555555 คบกันตั้งนาน รู้หรอกน่าว่าฮีชอลแพ้เสียงนุ้มๆของเค้าเวลาเก๊กหล่อ
(วันนี้แกไม่ยอมโทรหาฉัน!!!!) ...แต่ดูเหมือนว่าครั้งนี้มันจะไม่ได้ผลนะค่ะป๋าT[]T
“พอดีวันนี้มีแต่เรื่องยุ่งๆน่ะ โทษทีคร๊าบบบบบบบบบบ”
(เออๆช่างมันเหอะ ....ฉันควรทำยังไงดีว่ะฮัน?”
“เรื่องอะไรหล่ะ?”
(แม่รู้แล้วว่าฉันกลับมาเกาหลี- - )
“ก็ไม่ต้องทำอะไร ...ทำตัวเป็นลูกที่ดีไงเพื่อนรัก”
(ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ตรงนั้นอ่ะดิ)
“แล้วมันอยู่ที่ตรงนั้นหล่ะ?”
(อย่ามากวนได้ม๊ายยยยยยยยยยย? คนยิ่งกลุ้มๆใจตั้งแต่เช้าอยู่)
“ว่ามาดิ”
(แม่ให้แทยอนมาฝึกงานกับฉัน....)
“...................................”
(ฮัน... แกยังอยู่ป่ะเนี่ย)
“อื้มๆ แล้วน้องเค้าจะทำอะไร”
(ไม่รู้ แต่ฉันแค่อยากบอกแกไว้ก่อน เผื่อว่าวันหลังจะไปเจอแกแล้วจะมีแม่นี้พ่วงไปด้วย)
“อืมๆ ฉันไม่เป็นไรหรอก เอาตัวแกให้รอดก่อนกระอักเลือดตายหละกัน” เพราะเค้ารู้ว่าฮีชอลไม่ชอบแทยอนแต่ไหนแต่ไรแล้ว ตั้งแต่ก่อนที่เค้ากับแทยอนจะคบกันอีกมั้ง ไอ้นี้จะเอาแต่ด่าเด็กคนนี้ให้ฟังทุกวันๆเพราะว่าแม่ของแทยอนสนิทกับแม่ของฮีชอลมากมันเลยรู้จักกันแต่เด็ก แต่นี้อยู่ดีๆเค้าก็ไปคบกับแทยอนมันยังโกรธแทบตาย แล้วถ้าต้องทำงานด้วยกัน ไม่อยากจะนึกสภาพเลยจริงๆ
(เออๆ ...แล้วเรื่องคู่หมั้นแกว่าไงว่ะ?)
“เฮ้อ= =’ แกหาเรื่องกลุ้มใจมาให้ฉันคิดอีกแล้วนะ”
(แกจะได้เอาตัวรอดกับแม่แกได้ไง ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า)
“ก็บอกแล้วไงว่าฉันเลือกแก เอาน่า...แกก็ช่วยฉันหน่อยสิ”
(แต่แม่แกรู้จักฉันนะเว้ยฮัน! ใช้สมองคิดบ้างดิ!!!)
“แล้วแม่ฉันบอกตอนไหนหล่ะว่าให้เอาคนที่แม่ไม่รู้จัก”
(โว้ยยยยยยยยยยยยยยย! ไอ้บ้าเอ้ย- - ไม่ช่วยโว้ยยยย!)
“ไหนตอนแรกบอกจะช่วยไง รถก็ซื้อให้แล้วนะ”
(ไม่รู้ไม่ชี้!..............) หลังจากนั้นทั้งคู่ก็คุยเรื่องสัพเพเหระกันไปเรื่อยเปื่อยเหมือนทุกๆวันที่ไม่เค้าก็ฮีชอลจะโทรมาจากฝรั่งเศษเพื่อโทรมาคุยเรื่องเรื่อยเปื่อย รวมถึงผช.ที่เข้ามาจีบจนต้องเอารูปเพื่อนสนิทอย่างเค้าอ้างไปว่าเป็นแฟน หลังจกาที่คุยกันไปได้นานพอสมควร ฮีชอลก็เอ่ยตัดบทจะขอตัวไปนอนเพราะว่าพรุ่งนี้เค้ายังมีปัญหาใหญ่ที่ต้องดูแลอีก
“อืมๆ ยังไงแกก็อย่าลืมดูแลคนป่วยของแกให้ดีหล่ะ”
(โว้ยยย!! ไอ้ฮันแก! ฉันอุตสาห์ลืมเรื่องนี้ไปแล้วนะเนี่ย)
“5555555 แกไปนอนเถอะ ...พรุ่งนี้ฉันฝากดูแลน้องเค้าด้วยหละกัน”
(อืมๆ แต่ถามจริง นี้แกลืมน้องเค้าได้รึยัง?)
“ยังหรอก ...ก็พยายามลืมอยู่เหมือนกัน”
(อ้ายยยชั่ว! ถ้าแกยังไม่ลืมน้องเค้าก็อย่าเอาฉันไปเป็นตัวแทนสิ ฮึก ฮึก .....ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันไปนอนแล้วนะ ฝันดีไอ้เหวิน)
เป็นที่รู้ๆกันดีว่าประโยคแรกนั้นฮีชอลพูดเล่นเวลาที่เค้าต้องแกล้งเป็นคู่รักกันต่อหน้าคนอื่น ฮีแกก็จะแสดงได้สมบทบาทเสมอ จนเค้ายังแอบคิดเลยว่าสรุปแล้วมันแอบไปมีคนรักจริงๆตั้งแต่เมื่อไหร่?- -
“เฮ้อ.......................... ไหนจะเรื่องคู่หมั้น ไหนจะเรื่องงาน แล้วไหนจะเรื่องความรักอีก ทำไมฉันช่างเป็นผู้ชายที่คิดเยอะขนาดนี้อีกนะเนี่ย”
.
.
.
.
.
_______________________________________________
ก๊อกๆๆๆ
“เข้ามา” เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นหลังจากวางหูจากฮันคยองก็ทำให้คนที่อยู่ในห้องเหมือนจะนึกเรื่องที่พรุ่งนี้ต้องไปหากระเป๋าตังค์ของไอ้คนที่ความจำเสื่อมนี้มาให้ได้พอดี ...สรุปว่าเค้ามีคนความจำเสื่อมมาอยู่ด้วย หรือว่ารับเลี้ยงเด็กอ่อนกันแน่ว่ะเนี่ย?.....
“ว่าไง? ทำไมนายยังไม่ไปนอนอีก”
“ผมแค่มีเรื่องจะถามนิดหน่อย”
“เรื่องอะไรหรอ?”
“คุณจำได้มั้ยว่าคุณขับรถชนผมที่ไหน?”
“ที่หน้าผับxxxxx ถนนyyyyy ย่านzzzz ...ทำไมหรอ? นายนึกอะไรออกรึเปล่า?”
“ผมแค่อยากรู้ เผื่อว่าบางทีผมอาจจะจำได้ว่าผมไปอยู่แถวนั้นได้ไงแล้วไปทำอะไร ...เลยอาจนึกออกก็ได้ว่าผมเป็นใคร”
“อ่อ แล้วนึกออกมั้ยหล่ะ?”
“ไม่อ่ะครับ^^ งั้นผมขอตัวไปนอนก่อนนะ ฝันดีครับคุณเจ้าของบ้าน”
“อืม”
หลังจากที่ชีวอนลุกออกจากเตียงแล้วเดินไปที่ประตู อยู่ดีๆคิม ฮีชอลก็เอ่ยประโยคที่ตัวเองไม่คิดว่าจะพูดเหมือนกันขึ้นมา ทำเอาทั้งคนฟังแล้วคนพูดเองก็ตกใจไม่แพ้กัน
“ขอโทษนะสำหรับเรื่องที่ขับรถชน ...แล้วก็ขอบคุณนะ^^”
“เรื่องอะไรครับ?”
“เรื่องที่มีนายอยู่ด้วยมั้ง- - ไม่งั้นทุกคืนฉันคงต้องเข้านอนกับความเหงา”
“^^”
“ฝันดีนะ ไอ้หล่อความจำเสื่อมมมม!!! ////////”
.
.
.
.
“ขอโทษนะสำหรับเรื่องที่ขับรถชน ...แล้วก็ขอบคุณนะ^^” “เรื่องที่มีนายอยู่ด้วยมั้ง- - ไม่งั้นทุกคืนฉันคงต้องเข้านอนกับความเหงา” “ฝันดีนะ ไอ้หล่อความจำเสื่อมมมม!!! ////////”
_________________________________________________________
มาอัพให้แล้วนะค่ะ-3- ฮู้ววว... รอนานกันมั้ยเอ่ย? ㅋㅋㅋㅋ
ยังไงเฟินก็ต้องขอโทษด้วยนะค่ะที่มาอัพให้ช้า แหะ^^;
ตอนนี้เฟินก็มีฟิคเรื่องใหม่แล้วน๊าาาา ....คือ gossip girlนั้นเอง!
แต่สงสัยว่าเฟินคงจะโคตรห่วยเลยตอนนี้ คนดูเป็นร้อยแต่มีคนเม้นแค่1คน แต่ยังไงก็ขอบคุณมากนะค่ะ
สำหรับทุกคนที่ติดตาม ทุกเรื่องเลย แล้วก็รักทุกคนที่เม้นให้มากๆเลยน๊า
...เม้นของคุณคือกำลังใจของเฟินนะค่ะ ถ้าอยากอ่านต่อก็เม้นหน่อยหละกัน จะได้รู้ว่ายังมีคนอ่านอยู่
เพราะถ้าไม่มีคนอ่าน เฟินก็ปล่อยมันทิ้งไว้อ่ะแหละค่ะ ในเมื่อไม่มีคนอ่านจะอัพไปทำไม จริงมั้ย^^/
ความคิดเห็น