คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : MINICOOPER:) *CHAPTER 5 (+แจกava ทำเอง)
MINICOOPER*:) CHAPTER 5
“แล้วจะเอายังไงหล่ะทีนี้”
“จะทำไงได้หล่ะ ก้ต้องรับเลี้ยงไปน่ะสิ”
“บ้าน่า คนนะไม่ใช่สัตว์เลี้ยง ไม่คงไม่ลำบากขนาดหรอก”
“หวังว่าฉันคงไม่ถึงขั้นต้องอาบน้ำให้อะไรให้หรอกนะ”
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า” เสียงของร่างบางบ่นระหว่างรอเรียกรับยาและจ่ายตังค์ ตอนนี้ที่โรงพยาบาลก็ไม่ค่อยมีคนแล้ว ความจริงเหลือกันอยู่แค่สามคนด้วยซ้ำ ฮีชอล ฮันกยอง และคุณเพื่อนมนุษย์ผู้น่าสงสารที่กำลังหลับใหลในห้วงนิทรา
{คุณคิม ฮีชอล เชิญที่ช่องบริการหมายเลข10ค่ะ}
“ไปดิ เค้าเรียกแกแล้วอ่ะ”
“เออน่า ฉันรู้แล้วโว้ย” จากนั้นร่างบอบบางของฮีชอล ก็ได้ลุกไปที่เคาว์เตอร์ก่อนจะจัดการให้เรื่องทั้งหมด ทั้งค่ายา ค่าทำแผล และอื่นๆ
“มันใช่หน้าที่ฉันมั้ยเนี่ย! ที่ต้องมาจ่ายเงินและดูแลไอ้บ้านี้อ่ะ” เสียงโวยวายจากร่างบางดังขึ้นเพื่อระบายความหงุดหงิดออกไป ในระหว่างที่เพื่อนชายนั้นก็ได้พยายามอย่างเต็มที่เพื่อจัดการพาคนที่ไม่ได้สติไปที่รถ
“เอาน่า มันไม่ใช่หน้าที่แกหรอก แต่มันเป็นเรื่องที่แกต้องรับผิดชอบ”
“หรอ ชิ! น่าจะชนๆให้ตายไปซะยังจะดีกว่า”
“คิม ฮีชอล”
“หุบปากไปเคยฮันกยอง ฉันไม่อยากได้ยินเสียงแก” ฝ่ายคนที่ตัวใหญ่กว่านั้น เมื่อเห็นเพื่อนรักอารมณ์เสียก็เลยไม่อยากจะขัดใจ ยอมทำตามที่ร่างบางสั่งอย่างโดยดี ซึ่งเค้าก็คิดเหมือนกันว่า บางทีการอยู่เงียบๆอาจจะทำให้อะไรดีขึ้นมาก็ได้
“อ่ะ! แกขับรถกลับคนเดียวได้แน่นะ” ร่างสูงเอ่ยขึ้นทันทีที่จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย ซึ่งเค้าจำได้ว่าคำถามคำถามนี้เค้าเคยถามเพื่อนมาก่อน และผลตอบรับที่ได้ก็คือ การที่เค้าต้องเข้านอนดึกเพราะไอ้เพื่อนตัวดีดันขับรถชนคนซะได้
“เออน่า ไปและนะ ราตรีสวัสดิ์”
“อืม ขับรถดีๆนะ ฉันยังไม่อยากแหกขี้ตาตื่นขึ้นมารับศพแก”
“เอะ! ไอ้บ้านี้! เดี๋ยวไอ้คนที่จะตายน่ะมันคือแกซะหรอก” ร่างบางร้องโวยวายอย่างขัดใจเมื่อไอ้เพื่อนตัวดีนั้นดันกวนประสาทเค้าได้ ด้วยความที่ง่วงเหมือนกันนั้นฮีชอลเลยขับรถออกไปก่อนที่ปล่อยไอ้เพื่อนผู้แสนดียืนงงเป็นไก่ตาแตกอยู่คนเดียว
“อะไรของมันว่ะ ไอ้นี้”
____________________________________________________
“ฮยอกแจ นายต้องรีบเข้านอนสิ พรุ่งนี้นายจะได้สวยๆไง”
“หยุดเดี๋ยวนี้นะโว้ยไอ้บ้า! ฉันเป็นผู้ชายนะ จะไปสวยได้ยังไง”
“เอาน่า ยังไงนายก็สวยอยู่ดีในสายตาฉันนั้นแหละ ถึงจะไม่เท่าผู้หญิงที่ฉันเคยควงแต่นายก็เรียกว่าสวยอยู่ดี”
“........”
“เฮ้ย! เป็นไรอ่ะ เงียบทำไม” ถึงฮยอกแจจะรู้ตัวเองดีว่า ไอ้เพื่อนชายของเค้านี้มันงี่เง่าขนาดไหน แถมยังเจ้าเลหืก็เป็น บางทีก็ฉลาดแกมโกง แต่เค้าก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่า ทำไมไอ้เพื่อนของเค้ามันถึงได้งี่เง่าถึงเพียงนี้ งี่เง่าจนไม่รู้อะไร ไม่รู้อะไรเลยว่ามีคนๆหนึ่งเค้าคิดยังไง และต้องเจ็บปวดแค่ไหนเวลาที่คิบอมมาเล่าถึงเรื่องของผู้หญิงที่ควงในแต่ละวัน แน่สิ! ก็เค้าเป้นได้แค่เพื่อนสนิทนิ คงจะมีสิทธิ์แต่รับฟังไปก็เท่านั้นแหละ
“เปล่า ก็แค่ไม่รู้จะพูดอะไร ไม่มีอะไรให้พูด”
“โธ่เอ๊ย! ไอ้เราก็นึกว่าโกรธ”
“หึ! ถ้าสมมุติว่าฉันโกรธนายจริง นายจะง้อมั้ย”
“ง้อมั้ยหรอ ง้อสิ! ฉันต้องง้อนายอยู่แล้ว”
“เพราะอะไร ทำไมนายถึงต้องง้อฉันด้วย”
“เพราะ.....” ความเงียบที่ขาดหายไปทำเอาร่างบางลุ้นอย่างเต็มที่กับประดยชนืที่จะได้ยินต่อจากนี้ แต่หลังจากที่ได้ยินแล้ว ก็รีบอยากจะย้อนเวลากลับไปเพื่อที่จะไม่รับรู้อะไรเลยยังจะดีซะกว่า
“เพราะ... นายคือเพื่อนคนเดียวที่ดีที่สุด และเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป”
กึก!
“ฉันไปนอนแล้วนะ ราตรีสวัสดิ์”
“อ้าว! จะนอนแล้วหรอ ไม่อยู่คุยกันอีกหน่อยรึไง”
“ไม่อ่ะ นายบอกเอกนะว่าให้ฉันรีบไปนอน เดี๋ยวไม่สวย55555” ถึงแม้ว่าประดยคสุดท้ายที่เปร่งออกมาจากปากนั้นจะดูร่าเริงชวนให้หัวเราะ แต่ภายในใจนั้นความเจ็ยจากเมื่อครู่ก็ยังไม่จางหายไปอยู่ดี ...ได้แค่เพื่อนหรอคิบอม ฉันเป็นได้แค่เพื่อนนายเองหรอ...
________________________________________________
“อ้าวเฮ้ย! ไอ้ห่านิ มันหลับหรือว่ามันตายกันแน่ว่ะ” ร่าบางสบทออกอย่างดังลั่นภายในรถทันทีที่รถจอด แล้วพบว่าผู้โดยสารที่เดินทางมาด้วยกันนั้นยังหลับสนิทไม่ยอมตื่นแต่โดยดี แล้วทีนี้จะทำยังไงหล่ะ อย่าบอกนะว่าเค้าจะต้องแบกไอ้ผู้ชายแปลกหน้านี้ขึ้นห้องเองด้วยสภาพร่างกายที่แสนจะบอบบางของเค้า
“เอาว่ะ ก็ดีกว่าปล่อยให้นอนขาดอากาศหายใจในรถนี้หล่ะกัน”
เมื่อคิดได้ดังนั้น ฮีชอลจึงรวบรวมแรงที่มีอยู่ในร่างกาย ก่อนจะเดินไปที่นั่งข้างคนขับแล้วช้อยตัวอุ้มคนที่หมดสติท่าเดียวกับเจ้าบ่าวอุ้มเจ้าสาว(??) และใช้เท้าถีบประตูรถแทน และด้วยความที่ร่างที่อยู่บนหลังนั้นก็หนักเอาเรื่องเหมือนกัน เลยมีอยู่หลายครั้งที่เกือบทำให้เค้าต้องทรุดล้มลง ปากก็บ่นไปตามที่สมองคิด แต่ร่างกายกลับทำในสิ่งตรงข้าม เพราะร่างบางใช้ความพยายามอย่างสูงพื่อให้คนที่อยู่บนหลังนั้นต้องตกลงมาหรือทำให้ทรุดลง จนกว่าจะถึงห้องก็เล่นเอาเหนื่อยเหงื่อดชกตัวอยู่เหมือนกัน
“โว้ย! ถึงสักที ฮึ๋ย! เหนื่อยชะมัดเลย ไอ้นี้ก็เหมือนกัน เมื่อไหร่จะตื่นเนี่ย คนความจำเสื่อมนะโว้ย ไม่ใช่คนตาย” เสียงบ่นแว๊ดๆออกจากปากทันที่ ที่วางใครบางคนที่หลับไม่ได้สติอยู่หน้าประตูทางเข้า(?) และไม่คิดจะหันไปสนใจสักนิด เพราะคิดว่าไอ้บ้านั้นน่ะ สมควรที่จะนอนอยู่บนนั้นแหละถุกแล้ว โทษฐานที่ทำให้คิมฮีชอลคนนี้ต้องปวดหลัง
“ตื่นมาก็หาที่นอนเองละกันนะ ไปอาบน้ำดีกว่าเหนื่อยชะมัดเลย” ร่างบางเอ่ยถึงท้าย ก่อนที่จะเดินเข้าห้องนอนไปโดยไม่คิดจะหันไปเหลียวแลคนที่นอนอยู่ที่พื้นซักนิด
“หึหึ ทิ้งให้หาที่นอนเองอย่างนี้ ตื่นมาอย่าว่ากันหละกันนะครับ คุณเจ้าของห้อง”
ใครไปคอนมา มาโฟ่กันมั้ย??
555555 เพิ่งไปดูคลิปมาค่ะ วันที่29 ป๋าจับก้นน้อง!!!!
โอ้วววว^^พระเจ้า เขิลลล>< ใครอยากดู(?) ขอลิงค์ได้นะค่ะ;))
วันนี้ไปและน้า))) เอ้อ...อย่าลืมอ่านแล้วเม้นกันด้วยนะ^^
แล้วเฟินจะรอเม้นนะทุกคน เม้นกันเยอะๆหน่อยก่ดี จะได้อัพไวๆ
ดิท*
ทำเอาไว้ เลยอยากเอามาแจก ไม่มีไรหรอก
(ไม่สวยหรอกค่ะ แต่ว่าไม่อยากเก็บไว้คนเดียว^^)
ความคิดเห็น