คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : MINICOOPER:)* CHAPTER 3
MINICOOPER:)* CHAPTER 3
“ไอ้ฮัน! วันนี้แกว่างมั้ยไปเที่ยวกัน”
“ถ่อสังขารมาถึงนี้ เพื่อชวนฉันไปเที่ยวเนี้ยนะ”
“ก็คนมันไม่มีรถใช้นี้นา ทำไงได้หล่ะ”
“รถหรอ?”
“อืม รถยนต์”
“อ่อรถ”
“อืมรถ”
“รถงั้นสินะ ซิน!ไปซื้อรถกันมั้ย”
“แกจะบ้าหรอเนี่ย? แกซื้อรถให้ฉันแล้วนะ”
“เฮ้ย! ฉันไปซื้อรถให้แกตอนไหน”
“ไอ้ฮัน ช่วงนี้แกทำงานหนักมากไปรึเปล่าว่ะ”
“ทำไมอ่ะ ฉันดูโทรมมากเลยหรอ”
“เปล่า แกยังหล่อเหมือนเดิม แต่ว่าแกอ่ะจองรถให้ฉันแล้วนะ”
“เอ่อใช่ อ่อจองรถ”
“อืม รถอ่ะได้รึยัง”
“ฮยอกแจ!!!!!”
“เหมือนสมองแกเพิ่งจะทำงานนะ”
*โชว์รูมมินิคูเปอร์*
“สวสัดีครับ มีอะไรให้รับใช้ครับ อ้าว!คุณฮันกยอง”
“ฮยอกแจ คือ...ฉันมาเอารถน่ะ”
“อ่อ! ทำไมเพิ่งมาเอาหล่ะครับ ผมจำได้ว่าโทรไปบอกคุณตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว แล้วนะ”
ฮยอกแจว่าพลางเอียงหัวสงใส ดูแล้วรู้สึกน่ารักมากจนฮันกยองเองก็แอบเคลิ้มไปอยู่นาน
“ตามผมสิครับ”
“อืม ซิน!แกรออยู่ตรงนี้ก่อนนะ”
“อืม ขี้เกียจตามไปเหมือนกัน”
“อ่ะนี้ครับ กุญแจรถ”
“อืม แล้วฉันก็เอารถออกไปได้เลยใช่มั้ย”
“ครับ”
...พูดไปสิฮยอกแจ ขอร้องเค้าไปเลย... มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ฮยอกแจอยากจะขอร้องฮันกยองมานานแล้วตั้งแต่วันนที่คิบอมย้ายมาอยู่กับเค้า เพียงแต่ฮยอกแจรอแค่วันที่ฮันกยองจะมาเอารถเท่านั้นแหละ และวันนนี้ก็มาถึงแต่ทำไมถึงไม่กล้าพูดออกไปก้ไม่รู้
“เอ่อ... คะคุณฮันกยองครับ”
“หืม มีอะไร ยังมีปัญหาอะไรอีกงั้นหรอ”
“เปล่าครับ คือว่า....ผมมีเรื่องอยากจะข้อร้องนิดหนึ่งได้มั้ยครับ”
“อืมว่ามาสิ ช่วยได้ฉันจะช่วย”
“งั้น เชิญไปคุยกันด้านนี้ดีกว่าครับ”
“อ่อ เรื่องแค่นี้องหรอ ได้สิ ไม่น่าจะมีปัญหานะ”
“อ่ะ จริงหรอครับ”
“อืม เดี๋ยวฉันจะไปถามผู้จัดการชินให้หล่ะกัน”
“ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมากจริงๆครับ”
“ไม่เป็นไรหรอก พิดีว่าฉันก็เคยได้ยินชื่อของเค้ามาบ้างเหมือนกันนะ”
“อ่า ครับ”
“งั้นถ้ายังไงเดี๋ยวฉันติดต่อกลับไปหานายหล่ะกันนะ”
“ครับ แล้วผมจะรอนะครับ”
“อืม งั้นฉันขอตัวก่อนหล่ะกัน”
หลังจากที่ได้ฟังคำขอร้องของฮยอกแจ เค้าก็รู้สึกว่ามันไม่ได้นักหนาสาหัสอะไรกเลยเต็มใจช่วย แต่ถึงยังไงก็ต้องไปปรึกษากับคนที่บริษัทอยู่ดีเพราะอำนาจการตัดสินใจก็ไม่ได้ขึ้นอยู่ที่ตัวเค้าคนเดียวสักหน่อย
“แหม! หายไปนานเลยนะ ไปฉุดเค้าเข้าม่านรูดมารึไง”
“เปล่า แค่แวบไปคุยกันเฉยๆพอดีเค้ามีเรื่องขอร้องหน่ะ”
“ฮึ คงสุขใจไม่น้อยหล่ะสิ”
“อืม อ่ะนี้! กุญแจรถ ฉันคิดว่าแกขับรถเป็นนะ คงไม่มีปัญหาอะไรใช่มั้ย”
“เออน่า งั้น แยกย้ายกันตรงนี้เลยหล่ะกัน”
“ครับ อย่าไปก่อเรื่องหล่ะนะ”
“เออ บ๊ายบาย”
“คิบอม! ฉันหางานให้นายได้แล้วนะ”
[หะ! จริงหรอฮยอกแจ อ๊าย..รักนายที่สุดเลย]
“อืมแค่นี้ก่อนนะต้องไปทำงาน เดี๋ยวค่อยคุยกันที่บ้านก็แล้วกัน”
[ครับๆ ตั้งใจทำงานนะจ๊ะที่รัก อ่า รักนายจังรักนายที่สุด]
...นายรักฉันจริง อย่างที่นายพูดรึเปล่า คิมคิบอม...
“เอ่อคุณมินอา เดี๋ยวช่วยเรีกผู้จัดการชินมาพบผมด้วยนะ”
“ค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะเรียกให้นะค่ะ”
“ครับ ขอบคุณมากครับ”
ก๊อกๆ ๆๆๆ
“เชิญ”
“ท่านประทานเรียกผมมามีอะไรหรอครับ”
“นั่งก่อนสิผู้จักดารชิน”
“ขอบคุณครับ”
“คือที่ผมเรียกคุณมาก็ไม่ได้มีเรื่องใหญ่อะไรมากมายนักหรอกนะ”
“ครับ”
“ผมแค่อยากทรายว่าตอนนี้ตำแหน่งPDของบริษัทเหลาน่ะ ยังมีว่างอยู่มั้ย”
“อ่อ ก็ยังว่างอยู่นะครับ แต่ผมก็พลัดให้PDแต่หละคนช่วยกันทำไปน่ะครับ”
“อืม งั้นถ้าผมจะรับพนักงานเพิ่ม คุณคงไม่ว่าอะไรใช่มั้ย”
“ไม่หรอกครับ แต่ให้ลองมาฝึกงานก่อนดีมั้ยครับท่าหากเค้ายังไม่มีประสบการ์ณ เพราะผมกลัวว่าจะมีการผิดพลาด”
“ไม่ต้องฝึกงานหรอก เชื่อผมสิเค้ามีประสบการ์ณดีพอ ถ้าเอ่ยชื่อเค้าคุณต้องรู้จักแน่นอน”
“ใครหรอครับ”
“คุณคิมคิบอม”
“อ่อ ฮะ! คิดดีแล้วรอครับผู้จัดการ”
“ทำไมหรอ ผมว่าเค้าก็เก่งดีนะ”
“ไอ้เก่ง ก็เก่งนี้สิครับ แต่ผมได้ยินมาว่าเค้าขาดความรับผิดชอบอ่ะครับ”
“งั้นเราก็ต้องคอยจับตามาองไง อ่ะ..สรุปว่าไม่มีปัญหานะครับ”
“ครับ ไม่มีปัญาครับ แล้วเดี๋ยวผมจะไปแจ้งให้พนักงานคนอื่นๆทราบ”
((Rrrrrrrr))
“ฮัลโหลว่าไง รถมีปัญหาหรอ?”
[เปล่า แค่จะชวนไปฉลองด้วยกันน่ะ ว่างมั้ย]
“ฮืม...ฉลอง ฉลองอะไร”
[ฉลองที่ฉันได้รถใหม่งัย]
“เฮอะ! แกได้รถใหม่ ฉันเสียตังค์ ให้ไปฉลองด้วยเนี่ยนะ”
[อืมๆ อ่าหะๆ มาเถอะน่า ฉันเลี้ยงเอง โอเค! 2ทุ่มผับแถวคอนโดฉัน ไม่มาแกตาย]
ตี๊ดดดด....
...เฮ้อ! เอาแต่ใจจริงๆเลยเพื่อนฉัน น่าจะหาใครซักคนมาปราบซะให้เข็ด...
และด้วยเพราะความที่เพื่อนเป็นคนเอาแต่ใจ เลยทำให้เข้าต้องตามใจเพื่อนทุกครั้ง เพราะไม่งั้นก็คงไม่มีใครมาตามใจมันแล้ว
“เอ่อ ผู้จัดการค่ะ”
“ครับคุณมินอา”
“คือว่าวั้นนี้ดิฉันขอกลับด้วยคนได้มั้ยค่ะ พอดีรถเสียนะค่ะ”
“อ่อ วันนี้คงไม่ได้อ่ะครับ ผมมีนัดกับเพื่อน ต้องขอโทษด้วยนะครับคุณมินอา”
“ไม่เป็นไรค่ะ ไม่รบกวนผู้จัดการแล้ว ลานะค่ะ”
“ครับ โชคดีครับ”
หึ! ที่ปฏิเสธไปน่ะก็ใช่ว่าจะไม่รู้นะว่าเลขาคนสวยหน้าห้องของเค้าเนี่ย พยายามอ่อยมาถึง3ปีแล้ว แต่คนมันไม่สนใจอ่ะ ทำไงได้
**G. PUB**
“ไอ้ฮัน ทางนี้”
เสียงร้องตะโกนขึ้นทันทีที่เห็นเพื่อนชาย(??) เดินย่างกายเข้ามา นี้จัวเข้าเองก็มานั้งรอมันตั้งนานกว่าจะมา ผิดนัดไปตั้งครึ่งชั่วโมง
“ทำมามาช้าจัง”
“รถติดอ่ะ แล้วทำไมถึงมานั่งหลบมุมอยู่ตรงนี้หล่ะ”
“เบื่อคนเยอะ”
ระหว่าง2ชั่วโมงที่นั่งอยู่ด้วยกัน ดูเหมือนจะมีแค้ฮีชอลคนเดียวที่ดื่มและยิ้มไปยิ้มมาให้กับคนที่เดินผ่าน เหมือนพยายามยั่ว แต่พอถามเจ้าตัวก็ตอบแค่ว่า “เพื่อให้เพื่อนมนุษย์โลกมีความสุข”
“อืม ยังไงก็ขับรถดีๆนะ เพราะแกก็ดื่มไปมากอยู่เหมือนกัน”
“อืม ไม่เป็นไรหรอก ฉันพอดูแลตัวเองได้ บาย”
“บาย”
และในที่สุดก็แยกย้ายกันกลับบ้าน โดยที่ครั้งนี้ฮันกยองไม่ต้องไปส่งฮีชอลเลย เนื่องจากว่า ฮีชอลมีรถแล้ว
“(ฮั้มเพลง~)...อ่ะ เฮ้ย!”
เอี๊ยดดดดดดด! พลั๊กก!
และเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็ได้เกิดขึ้น เหตุการ์ณที่แม้แต่ใครก็ไม่อยากให้เกิด แต่มันก็เกิดขึ้นไปแล้ว
“เอาไงดีอ่ะ อืม...ไอ้ฮัน”
“ฮันนนน! ฉันขับรถชนคน!”
*2 Be con...
ในที่สุดเฟินก็มาอัพให้แล้ว:)
ขอบคุณทุกๆเม้นนะค่ะ รักคนอ่านที่สุด!
แต่รักคนเม้นมากกว่า+ จ๊ว ฟฟฟ.ที
<'333333
ความคิดเห็น