คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : MINICOOPER:)*CHAPTER2
MINICOOPER:)*CHAPTER 2
~“ฮันกยอง เราไปเที่ยวกันมั้ย นะนะนะ”
“นี้เธอไม่เห็นหรอ ว่าฮันติดงานน่ะ ไร้สาระจริงๆเลย”
“โธ่! ฮีชอลก็ เพราะฉันเห็นฮันทำงานอยู่ไง เลยอนากให้ไปพักผ่อนบ้าง”
“ก็เพราะมัวแต่พัdผ่อนแบบเธอนะสิ เลยดีแต่เที่ยวเล่นทำตัวไร้สาระ”
“แกก็อย่าไปว่าแทยอนนักเลย ไปเที่ยวเล่นบ้างก็ไม่เป็นไรหรอก”
“นี้ไอ้ฮัน! แกนี้มันเข้าข้างแฟนแกจริงๆเลยนะ”
“เพราะแกมัวแต่จิกกัดคนอื่นเค้าไง เลยจิตตกอยู่ทุกวัน^^”~
...เอ้อ! เอาอีกแล้วเรา ฝันถึงเค้าอีกแล้ว... ฮันกยองตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะความฝัน ที่ตามหลอกหลอนเค้าอยู่ทุกคืน
“ไอ้ฮานนนนนนนน”
“อ้าวซิน! แกเข้ามาได้ไงเนี่ย”
“ก็เลขาแกมันไม่ได้เรื่องไงหล่ะ วันนี้แกว่างมั้ยหืม?”
“ช่วงบ่ายว่าง ฉันว่าจะออกไปข้างนอก”
“หรอ งั้นฉันไปด้วยได้มั้ยอ่า”
“อืมได้สิ แกอยากไปไหนอ่ะ”
“ไม่อยากไปไหนหรอก แต่อยู่ในคอนโดมันน่าเบื่อเลยอยากไปเปิดหูเปิดตา”
“อ่อ วันนี้ฉันว่าจะแวะไปโชว์รูมอ่ะ ไปดุเรื่องรถให้แกไง”
“แกยังไม่ซื้ออีกหรอ”
“ซื้อแล้ว ว่าจะไปดูว่ามารึยัง”
“อืม งั้นฉันไปด้วยละกัน”
**โชว์รูม มินิคูเปอร์**
“สวัสดีครับ มีอะไรให้รับใช้ครับ”
“ผมมาหาพนักงานที่ชื่ออยอกแจครับ”
“อ่อ งั้นเชิญนั่งรอก่อนนะครับ เพราะว่าฮยอกแจติดลูกค้าอยู่ฝังนู้น”
“ฮยอกแจหรอ ใครกันทำไมนายต้องมาหาด้วย”
“ก็พนักงานขายรถน่ะ”
“แล้วนายคุยกับคนอื่นไม่ได้หรอ”
“....” เมื่อไม่ได้รับคำตอบ ฮีชอลจึงเป็นฝ่ายเงียบไปเอง และหลังจากนั้นไม่นาน คนที่ทั้งคู่รออยู่ก็ได้ปรากฏตัวขึ้น
“สวัสดีครับ” ฮยอกแจกล่าวทักทายคนทั้งสองด้วยสีหน้าที่สดใส
“นายจำฉันได้รึเปล่า”
“...อ่อ คุณฮันกยองมีเรื่องอะไรรึเปล่าครับ”
“เปล่า ฉันแค่มาถามเรื่องรถน่ะ”
“อ่อ ถ้าเรื่องรถละก็ไม่มีปัญหาครับ”
“ถ้างั้น ก็มารับรถตามที่กำหนดได้เลยใช่มั้ย”
“ใช่ครับ” หลังจากนั้นทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไป ท่ามกลางความงงงวยของอีชอลที่ว่า...มาแค่นี้ มาเพื่ออะไรว่ะ?...
“ไอ้ฮัน ถามไรแกหน่อยดิ”
“หืม ว่ามาสิ”
“แกมาแค่นี้ มาเพื่ออะไรว่ะ”
“เพราะอะไรงั้นหรอ”
“....”
“คิดถึงละมั้ง^^” ฮันกยองว่าพลางยิ้มให้กับฮีชอล และด้วยการประมวลผลอันย่องไวของฮีชอล แผนการอันฉลาดหักแหลมจึงผุดขึ้นมาในหัว
“ฉันคิดแผนให้แกออกแล้ว”
“แผน แผนอะไร?”
“แผนหลอกแม่แกไง”
((Rrrrrrrrrrrr))
“สวัสดีครับ ฮยอกแจพูดสายครับ”
[ฮยอกแจ~ นายออกมาเจอฉันหน่อยได้มั้ย]
“หืมคิบอม ฉันยังไม่เลิกงานเลยนะ อีกตั้งสองชั่วโมง”
[อืม... งั้นก็ไม่เป็นไร]
“คิบอม นายเป็นอะไรรึเปล่า เสียงนายฟังดูเศร้าๆนะ”
[ฉัน... ไม่เป็นไร สบายดี]
“’งั้นนายจะให้ฉันไปเจอที่ไหนหล่ะ
[สวนสาธารณะใกล้ๆกับคอนโดของนายอ่ะ]
“อืม แต่อาจจะเย็นหน่อยนะ”
หลังจากที่ได้พูดคุยกับเพื่อนตัวดีที่คอยแต่สร้างปัญหาให้ ฮยอกแจก็รู้สึกไม่สบายใจ เพราะฟังจากเสียงของคิมคิบอมแล้ว เพื่อนตัวดีต้องกำลังมีเรื่องที่เครียดอยู่แน่ๆ
...คิบอม ฉันขอโทษนะที่ทำให้นายต้องคอยฉันตลอดเลย...
*สวนสาธารณะใกล้ๆคอนโด*
“คิบอม! แฮ่กๆๆๆ รอนานมั้ย”
“อ้าวฮยอกแจ ไม่เห็นต้องรีบเลย ดูสิเนี่ยเหงื่อออกหมดแล้ว”
คิบอมว่าพลางหยิบเอาผ้าเช็ดหน้า ขึ้นมาเช็ดหน้าให้กลับเพื่อนตัวดี โดยที่ไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายนั้นไม่ชอบให้ทำอย่างนี้ เพราะไม่ชอบให้หัวใจเต้นแรงกว่าที่ควรจะเป็น!
“แล้วนายมีเรื่องอะไรอ่ะคิบอม นัดฉันออกมาหาเนี่ย”
“คือพอดีว่า.... ฉันโดนไล่ออกอ่ะ”
“อีกแล้วหรอคิบอม! ทำไมนายแย่อย่างนี้อ่ะ”
“ฉันขอโทษฮยอกแจ”
“ช่างเหอะ แล้วนายจะเอาตังค์ที่ไหนใช้อ่ะ แล้วนายจะอยู่ที่ไหน โอ้ย!ฉันเป็นห่วงนายจริงๆเลย”
“ขอโทษนะ ที่ทำให้นายต้องเป็นห่วง ฉันมันแย่เองแหละ”
“ช่างเหอะ! เอาเป็นว่านายมาอยู่กับฉันก่อนแล้วกัน เดี๋ยวฉันจะหางานให้”
“ฮ่าฮ่าฮ่า มันก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วแหละฮยอกแจ”
จุ๊ฟฟฟ!
หลังจากที่ร่างบางยอมใจอ่อนแล้ว คิบอมก็รีบก้มตัวลงไปหอมแก้มทันทีก่อนที่จะรีบวิ่งหนีไป
“คิบอม!”
_____________________________________________________________________
อ๊าก!!! มาอัพฟิคแล้วค่ะ^^"
หลังจากหายหัวไปชาติกว่าๆ อืม....
ความจริงคือเฟินก็ไม่ได้อู้หรอกนะ
))งานสิค่ะ งาน! จะสั่งอะไรกันนักหนา --3
น่าเบื่อจริงเชียว ((ฮ่าฮ่าฮ่า ขอเฟินแพร่มหน่อยเถอะ))
*จากนี้ไป~ ก่ไม่ค่อยมีงานแล้ว เยสเซอร์><
ก็จะอัพฟิคอย่างสม่ำเสมอนะค่ะ^^ ทั้งสองเรื่องเลย
ยังไงก็ฝากด้วยละกันนะค่ะ
รักรีดเดอร์ที่สู๊ดดดดเล๊ยยย. เชื่อป่ะ? 555'
ป.ล. ตอนนี้กำลังทำOPV. ประกอบฟิคอยู่จะ เสร็จเกิน30%แล่วแล่วแล่ว!
((ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง ขอบคุณสำหรับเม้นมากมายนะค่ะ))
ความคิดเห็น