คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
“นักเรียนทุกคน อย่างที่เราทราบกันดีอยู่แล้ว..โรงเรียนของเราเป็นโรงเรียนเฉพาะด้านที่สอนเกี่ยวกับด้านศิลปะการแสดงและดนตรีมายาวนานกว่า 20 ปี และทุกๆปีจะมีงานประจำปีจัดขึ้น เพื่อให้นักเรียนได้แสดงความสามารถเฉพาะตัว ซึ่งรวมไปถึงการแสดงของชมรมละครด้วยเช่นกัน”
ณ ห้องเรียนชมรมการแสดงอันเงียบสงบ(?)ในเย็นวันศุกร์ ความว่างเปล่าในทุกๆวัน วันนี้ถูกแทนที่ด้วยเสียงพูดที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังของท่านอาจารย์'ยุนดูจุน'สุดโหดประจำชมรมการแสดง แต่น่าเสียดาย..ที่เสียงนั้นพุ่งทะลุหูซ้ายแล้วออกจากโสตประสาทของนักเรียนในปกครองทุกคนทางด้านขวา หรือพูดง่ายๆ ..
ไม่มีใครฟังนั่นแหละ..
บรรดาลิงในคราบมนุษย์เพศชายหน้าตาดีทั้งหลายต่างก้มหน้าก้มตามองเครื่องมือสื่อสารราคาแพงเกินหมื่น บ้างก็สายตาจับจ่ออยู่ที่หนังสือ'อย่างว่า'แล้วร้อง'อู้ว อ้า~'ต่อหน้าต่อตาอาจารย์ผู้เกรงขามอย่างไร้ความสำนึกใดๆทั้งสิ้น มีเพียงท่านหัวหน้าชมรมและเด็กเรียนไม่กี่คนหน้าชั้นที่ยังคงมีสมาธิสนใจสิ่งที่อาจารย์ยุนดูจุนกำลังจะเอ่ย
โอ้ยยยยยยยย! ให้ตายเหอะ ยุนดูจุนล่ะอยากจะลงไปชักดิ้นชักงอ! สาบานทีเหอะว่านี่น่ะนักเรียน ทำไมถึงได้ให้ความเคารพกันถึงขนาดนี้!
"อะแฮ่ม นักเรียน" แกล้งกระแอมไอเบาๆเรียกสติจากบรรดาลิงทั้งหลาย
..ไม่มีรีแอ๊คชั่นใดๆทั้งสิ้น
ขอบคุณนะนักเรียน..
ปั้ง!
"ไอ้พวกเด็กบ้า ครูพูดอะไรก็ตั้งใจฟังกันบ้างสิวะ! ไม่ทราบว่าอดทนอดกลั้นไม่ได้พูดกันมาตั้งแต่ชาติที่แล้วแล้วหรือไง นี่มันห้องเรียนไม่ใช่ห้องคุย ถ้าอยากคุยก็ออกไปข้างนอก แล้วหนังสือนั่นน่ะ เก็บไปด้วย มีอารมณ์มากนักหรือไงฮะ!? นี่มันที่โรงเรียนไม่ใช่ที่บ้าน ทำอะไรให้เกียรติสถาบันหน่อย! แล้วโทรศัพท์นั่นอีก! เอาลงด้วยนี้เลยถ้าไม่อยากได้แค่หน้าจอกับเศษซากเครื่องกลับบ้านน่ะ! พวกนายจำไว้นะ! คลาสการแสดงไม่ใช่ชมรมที่พวกนายจะมานั่งๆนอนๆแล้วก็ผ่านไปง่ายๆ ฉันให้เกรดตามการประพฤติของพวกนายเป็นตัวบุคคล! แล้วที่ผ่านๆมาน่ะ นายคิดว่าเกรดดีมากเลยใช่มั้ยฮะ! งานการแสดงนี่เป็นงานของทั้งคลาส ถ้าใครไม่ตั้งใจหรือทำละครพังก็เอาศูนย์ไปกินเป็นอาหารหลักเลยแล้วกัน!”
เหี้ยเอ้ย ..ระเบิดลง!
นักเรียนทุกคนในห้องต่างจับจ้องสายตาของตัวเองไปที่อาจารย์ยุนที่ยืนกอดอกถือไม้บรรทัดยาวเป็นฟุตที่หักครึ่งท่อนจากการใช้ตีกับกระดานหน้าห้องเมื่อครู่ก่อนจะเด้งตัวขึ้น มือประสานอยู่ที่ตัก เรียบร้อยตามแบบฉบับชายเกาหลี ใบหน้าของทุกคนเรียบนิ่งราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ภายในใจแล้ว..
ไอ้เชี่ย! นี่อดทนอดกลั้นอย่างกับไม่ได้ด่าพวกกูมาหลายปี ได้ข่าวว่าด่าทุกวันนะเฮ้ย ช่วยเบื่อกันบ้างเหอะครับ แล้วเวลาด่านี่แร๊พด่าเร็วอย่างกับรัวปืนเลยนะ ไอ้ฟั.คเอ๊ย! =_____________=;
ร่างสูงของอาจารย์ประจำภาควิชาการแสดงเมื่อเห็นว่านักเรียนทุกคนเรียบร้อยดีแล้วจึงสานต่อเรื่องที่ตัวเองจะพูดต่อไป โดยไม่ลืมที่จะกวัดแกว่งไม้บรรทัดหักครึ่งในมือเสริมบารมีความน่ากลัวให้ตัวเอง
“การแสดงในปีนี้ทางโรงเรียนให้ธีมเรื่อง ‘ความรักในนิทาน’ มา.. พวกคุณคิดว่ายังไงดี?” สายตาคมกวาดทั่วห้องก่อนจะชี้นิ้วไปที่เด็กหนุ่มโชคร้ายคนนึงที่นั่งหัวโด่อยู่กลางห้อง “นายน่ะ คิดว่าไง?”
““เอ่ออ.. คือ ..ลูกหมู 3 ตัวก็ดีนะครับอาจารย์” เสียงหัวเราะคิกคักดังมาจากทั่วมุมห้อง บรรดาลิงทั้งหลายต่างพยายามกลั้นขำกันสุดฤทธิ์เพื่อไม่ให้โดนเรียกเป็นรายต่อไป ..ก็เอาจริงๆเหอะนะ ใครมันจะไปอยากเล่นเป็นลูกหมูกัน?
“นายน่ะ ลีมินฮยอกใช่มั้ย? หักจิตพิสัย 10 คะแนน”
อาจารย์หนุ่มส่ายหัวให้กับความไม่ได้เรื่องของเด็กในการปกครองเบาๆก่อนจะเรียกชื่อเหยื่อรายใหม่
“ลู่ฮาน งานนี้นายไปคิดพล๊อตกับบทมาแล้วกัน” เสียงเรียกชื่อที่เปรียบเสมือนเสียงมัจจุราชสำหรับลู่ฮานทำเอาร่างบางน้ำตาแทบซึม
“ห้ะ.. ทำไมเป็นผมล่ะครับอาจารรรรรย์ ;O;”
“ก็นายมันเพ้อเจ้อ แถมบทละครของชุมนุมส่วนใหญ่นายก็เป็นคนแต่งด้วยไม่ใช่หรือไง?”
แต่ที่ผมแต่งส่วนใหญ่อาจารย์ก็คัดทิ้ง ไม่ได้เอามาเล่นไม่ใช่หรอครับ....
อยากจะตะโกนประโยคข้างบนใส่หน้าอาจารย์ยุนดูจุนผู้เป็นที่รักด้วยความน้อยใจแต่เกรงว่าจะได้กินศูนย์เป็นอาหารหลักตามทำโดนขู่ร่างบางเลยตัดสินใจที่จะอยู่นิ่งๆมากกว่า
“เอาน่ะ ยังไงครูก็ต้องหาตัวช่วยให้นายอยู่แล้ว :)” ผู้เป็นอาจารย์เมื่อเห็นศิษย์ที่รักทำหน้าหงอยก็เอ่ยประโยคปลอบใจก่อนจะสอดส่องหาเหยื่อตัวใหม่ไปเป็นผู้ช่วยนักเขียนบทตัวจิ๋ว
“ท่านหัวหน้าเผ่าลิง..อู๋อี้ฟาน ในฐานะที่นายเป็นหัวหน้าชมรมก็ทำหน้าที่กำกับและให้ความช่วยเหลือเพื่อนๆด้วยล่ะ โดยเฉพาะกับเสี่ยวลู่ฮานน่ะ ช่วยเจ้านี่เขียนบทด้วยแล้วกัน”
ห้ะ! ไอ้หัวหน้าชมรมอู๋อี้ฟานอ่ะนะ! สู้ให้เขียนคนเดียวยังจะดูดีกว่านี้เลยเหอะ นี่มันความซวยอะไรวะเนี่ยยยย!
ร่างบางแอบหันไปมอง’ผู้ช่วยเขียนคนบท’ด้วยสายตาสงสัยก่อนจะต้องรีบหันกลับเมื่ออีกคนตวัดสายตาคมกริบกลับมาที่ตน
..ให้ตายเหอะ! แค่หน้าตาก็ดูอยู่ร่วมโลกด้วยยากแล้ว นี่ให้ทำงานด้วยกันอีก.. ชะตากรรมกูจะเป็นยังไงต่อไปวะเนี่ย ;____________;
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -T B C . - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
สวัสดีค่ะทุกคน ..นังไรท์เตอร์คนนี้มันกลับมาเปิดฟิคใหม่อีกแล้ว ;_____;
การบ้านก็เยอะแยะ ไหนจะสอบอีก..แต่ไรต์ก็ไม่หวั่นค่ะ จะแต่งฟิคกันต่อไป๖ถึงจะไม่เคยจบก็ตาม..
ตอนแรกนี่เราอาจจะเห็นแค่คุณนักเขียนบทลู่ฮานและท่านหัวหน้าชมรมอู๋ฟานค่ะ และที่สำคัญ.. ความเย็นชาของท่านหัวหน้าอาจจะมีให้พบเฉพาะในตอนแรกๆเท่านั้น ..หลังจากนั้นท่านจะเกรียน(?) ตัวละครอื่นๆจะตามทีหลังค่ะทั้งแม่นางพยอน เจ้าชายชานยอลและหัวหน้าโจรจงอิน.. กิ__________กิ
เอ็นจอย รีดดิ้งค่ะทุกคน *กราบสามที*
© Tenpoints!
ความคิดเห็น