Love Planning วางแผนร้ายดักจับหัวใจนายตัวดี

ลำดับตอนที่ #3 : Plan 2 Love at first sight (?)

 บทที่ 2

Love at first sight ( ? )

เช้าวันต่อมา (7.30 น.)

“ซันนี่ ~ >o<  !! ”  โอ๊ยย เสียงน้ำค้างดังมาแต่ไกล = =

“อะไรของแกเนี่ยย ~ เข้ามาก็แหกปากเลยนะ = =^” น้ำค้างบิดไปบิดมาและยิ้มอย่างพอใจสุด ๆ

“ฉันเจอแล้วนะ ๆ มนุษย์สุดเพอร์เฟคคนนั้นหน่ะ ๆ ><” น้ำค้างพูดพลางยื่นกระดาษปึกใหญ่ ๆ มาให้ฉัน

“โห...นี่แกหามาขนาดนี้เลยหรอ !=o=”

“อยู่แล้วว ระดับนี้มีหรอจะพลาด =w=” ฉันอ่านประวัติของหมอนี่แบบผ่าน ๆ ฉันไม่ค่อยจะสนใจเขาเท่าไหร่ แต่จากที่ฉันดูผ่าน ๆ นายคนนี้อยู่ในเกณฑ์เพอร์เฟคจริงๆนั่นแหละ

“ตกลง...เขาเป็นใคร?” น้ำค้างทำหน้าเซ็งเล็กน้อยก่อนจะตะคอกใส่ฉัน

“แกอ่านมาตั้งเยอะยังไม่รู้เรื่องอีกหรอ ! =[]=” น้ำค้างบ่นอุบอิบ ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบา ๆ และเริ่มสาธยาย

“นายคนนี้ชื่อ คีย์ เกรด 11 ห้อง B บ้านรวยมากกเป็นเจ้าของธุรกิจการบินหลายแห่งในประเทศ หน้าตาคงไม่ต้องพูดถึง ดูจากรูปเอาเธอก็คงจะรู้ นิสัยก็ดีนะ ~...” แล้วน้ำค้างก็สาธยายเรื่องของคีย์ต่อไปเรื่อย ๆ อีกประมาณ  10 นาทีได้  ฉันขี้เกียจฟังนี่หน่า มันยาวเว่อร์เองนะ = =^

“ทีนี้ เธอเข้าใจรึยัง ?” น้ำค้างถามฉันหลังจากที่เธอสาธยายจบแล้ว

“เออ ๆ” ฉันตอบเธอไปแบบส่ง ๆ

“เลิศมากค่ะเพื่อนรัก >< งั้นเราไปหาคีย์กันเที่ยงนี้เลยล่ะกัน ^^”  ห๊ะ ! อะไรนะ ฉันได้ยินไม่ผิดใช่มั๊ย เที่ยงนี้? =[]=

“แกจะบ้าหรอ ! เที่ยงนี้เนี่ยนะ !” น้ำค้างไม่ได้ตอบฉันแต่เธอพยักหน้าอย่างพอใจ โอ๊ยยย ! ฉันอยากจะบ้าตาย TT’

12.00 น.

“โอ๊ยย ! น้ำค้าง แกทำอะไรกับหัวฉันเนี่ยย ! มันเจ็บนะ ๆ !”  ฉันโอดครวญ นี่เธอกะจะกระชากหัวฉันเลยรึไง ! 

“นิ่งๆเหอะหน่า ๆ นี่ไงเสร็จแล้ว ๆ ^^” น้ำค้างยิ้มพร้อมกับยื่นกระจกมาให้ฉัน

“เฮ้ยย ! แกทำอะไรกับฉันเนี่ยย ?” คนที่กำลังส่องกระจกอยู่ตอนนี้ มันต้องไม่ใช่ฉันแน่ ๆ !

“เป็นไงล่ะ ๆ สวยใช่มั๊ย ๆ ฉันทำเพื่อแกโดยเฉพาะเลยนะ ๆ ;)”

“แกไม่ต้องทำให้ฉันขนาดนี้ก็ได้นะ = =^” ฉันล่ะซาบซึ้งกับเพื่อนคนนี้จริงๆ - -+ ขณะที่เรากำลังเดินไปที่ห้องกรรมการนักเรียน โทรศัพท์ของน้ำค้างก็ดังขึ้น

“ขอเวลาแป๊ปนะ ๆ เธอเดินไปก่อนก็ได้เดี๋ยวฉันตามไป ^^” ฉันพยักหน้ารับก่อนที่น้ำค้างจะเดินออกไป คงจะเป็นพี่ชายของน้ำค้างแน่เลย เห็นโทรมาถามนู้นถามนี้ได้ทุกวัน คงจะเป็นเพราะอยู่กันแค่ 2 คนล่ะมั้ง พ่อแม่น้ำค้างเองก็ไปทำงานต่างประเทศด้วยกันทั้งคู่ นานๆทีถึงจะกลับมา แล้วพี่ของน้ำค้างเองก็เป็นคนหวงน้องสาวอยู่แล้วด้วย ฉันเดินไปเรื่อย ๆ พลางมองหาห้องกรรมการนักเรียน น้ำค้างวางแผนให้ฉันไปสมัครเป็น กรรมการนักเรียน เพราะคีย์เป็นประธานนักเรียน หน่ะสิ = =’ แล้วนี่ก็ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าฉันจะได้เป็นรึเปล่า คนสมัครเยอะจะตายไป  ฉันเดินไปเรื่อย ๆ จนเจอห้องกรรมการนักเรียน แต่ฉันยังไม่ทันได้เดินเข้าไป สายตาฉันก็ไปสะดุดกับใครคนนึงเข้าซะก่อน คนที่ฉันไม่อยากจะเจอเขามากที่สุดในเวลานี้ ริว ! แล้วตอนนี้ฉันควรจะทำยังไงดีเนี่ยย ? จะหนีตอนนี้ก็คงไม่ได้ ริวเองก็เดินใกล้เขามาเรื่อยๆแล้วด้วย ก่อนที่ฉันจะทันได้ทำอะไรเขาก็เดินมาหยุดตรงหน้าฉันซะแล้ว ... ริวมองฉันอย่างประหลาดใจเล็กน้อย ก็ใช่สิ คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้ไม่เหมือนฉันเลยสักนิด

“เธอมาทำอะไรแถวนี้” เขาถามฉันด้วยน้ำเสียงที่ปกติมาก มากซะจนฉันอดคิดไม่ได้ว่าที่เขาพูดไปเมื่อวานมันก็แค่คำโกหกของเขา

“เปล่าหรอก...แล้วนายจะอยากรู้ไปทำไม” ฉันพยายามจะคุมเสียงของตัวเองไม่ให้สั่นที่สุดเท่าที่จะทำได้

“ก็ไม่มีอะไร...เธอทำผมใหม่หรอ ?” นายคงจะไม่เคยเห็นใช่ไหม วันที่ฉันทำนายก็ไม่เคยจะอยู่เห็นมันหรอกจริงไหมล่ะ !?

“ถ้าใช่แล้วนายจะทำไม” เขามองหน้าฉันก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อย ๆ

“เมื่อไหร่เธอจะเลิกทำแบบนี้สักทีนะซัน..”

“ฉันทำอะไรงั้นหรอ ? ฉันก็พูดตามที่ฉันคิดนะ ^^” ฉันพูดพร้อมกับแสยะยิ้มไปให้เขา

“ซัน...ฉันรู้ว่าเธอไม่ใช่คนแบบนี้นะ เธอไม่ใช่ผู้หญิงร้ายกาจเหมือนผู้หญิงหลายคนที่ฉันรู้จัก...เธอแตกต่างจากคนพวกนั้นมากนะ...” ฉันได้แต่ยืนนิ่งเงียบ ‘ผู้หญิงหลายคนที่ฉันรู้จัก’ อย่างงั้นหรอ  ในเมื่อรู้ว่าผู้หญิงพวกนั้นร้ายกาจ นายก็ยังไปกับเขาหน่ะหรอ

“ถ้าเป็นไปได้...ฉันก็อยากให้เรากลับมาเหมือนเดิมนะซัน..” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา

“มันคงจะเป็นไปไม่ได้หรอกนะในเมื่อเรื่องของฉันกับนายมันจบลงไปแล้ว...”  ริว นายใจร้ายเกินไปแล้วนะ ... ทำไมนายเพิ่งจะคิดมารั้งฉันเอาเวลาแบบนี้ล่ะ ...

“แต่..ฉันสัญญานะฉันจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว”

“หยุดพูดได้แล้วริว ! มันสายเกินไปแล้ว นายได้ยินมั๊ย !” ฉันพูดออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้

“คำสัญญางี่เง่าของนายหน่ะ ฉันไม่อยากจะฟังมันอีกแล้ว !” ฉันตะโกนออกมาทั้งน้ำตา ตอนนี้ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ! ทำไมเขาไม่เคยจะเข้าใจฉันบ้างเลยนะ ... เหมือนริวกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาก็ต้องชะงักเมื่อมีคนบางคนเดินเข้ามา

“นายมีธุระอะไร คีย์ ?” ชื่อที่ริวพูดออกมาทำให้ฉันตกใจ คีย์อย่างงั้นหรอ ? ฉันพยายามจะเช็ดน้ำตาออกให้หมดเพื่อมองดูร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างๆฉัน

“นายเนี่ย ใช้ไม่ได้เลยนะ ทำผู้หญิงร้องไห้ได้ยังไงกัน” เขาพูดพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างสบาย ๆ

“มันก็เรื่องของฉันหนิ ! นายมายุ่งอะไรด้วยล่ะ”  ริวพูดด้วยเสียงเย็น ๆ ที่ฟังแล้วดู น่ากลัวมาก ๆ ตอนนี้ฉันมั่นใจได้เลยว่า 2 คนนี้ต้องมีเรื่องอะไรกันมาก่อนแน่ ๆ

“ตัวเองโดนทิ้งแท้ ๆ ยังจะมาทำปากเก่งอีกนะ ^^” คีย์พูดพร้อมกับรอยยิ้มกวนประสาท

“นาย.. !!”  ริวตะโกนออกมาพร้อมกับคว้าคอเสื้อของคีย์เอาไว้ แต่ไอ้มนุษย์คนนี้ยังไม่มีวี่แววที่จะตอบโต้อะไรเลย ยืนยิ้มอยู่นั่นแหละ อยากตายนักรึไงเนี่ย !

“ริว ปล่อยเขานะ !” ฉันพูดพร้อมกับผลักริวออกไป

“ถอยไป มันไม่ใช่เรื่องของเธอ !” ให้ตายสิ ! ฉันจะทำยังไงดีล่ะทีนี้ ..

“ทำไมจะไม่ใช่ล่ะ ในเมื่อเธอเป็นแฟนฉัน J”  คีย์พูดออกมาพร้อมกับยิ้มร่าและดึงฉันเขาไปกอด เฮ้ย ! นี่เขาตั้งใจจะทำอะไรกันแน่เนี่ย ! แล้วเมื่อกี้เขาพูดว่าอะไรนะ ? แฟน งั้นหรอ ?

“ไปกันเถอะ” คีย์พูดพร้อมกับลากฉันเข้าไปในห้องประธานนักเรียนโดยไม่เปิดโอกาสให้ริวได้พูดอะไรต่อ

“นายทำอะไรของนายหน่ะ ! ฉันไปเป็นแฟนนายตอนไหนกัน !” ฉันตะคอกใส่เขา บ้าจริงๆ เขาคิดมันออกมาได้ยังไงกันนะ เพื่อกวนประสาทริวงั้นหรอ ?

“ฉันอุส่าห์ช่วยเธอนะ เธอควรจะขอบคุณฉันสิ ! J” เขาพูดพร้อมกับยิ้มกวนประสาท

“ขอบคุณมากก ! นายจะช่วยทำให้อะไรๆมันแย่ลงมากเลยล่ะ” ฉันพูดประชดเขา แต่เขาก็ยังยิ้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอยู่ได้ = =^

“เธอชื่ออะไรนะ ?” อยู่ ๆ เขาก็ถามฉันขึ้นมา เพื่ออะไรเนี่ย ? = =;;

“ซันนี่ ถามทำไม ?” คีย์ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะพูดขึ้น

“โอเค ซันนี่สงสัยว่าเธอคงจะต้องร่วมมือกับฉันแล้วล่ะ J”  ห๊า ! เขาพูดว่า ร่วมมือ งั้นหรอ ? =o=

“ร่วมมืออะไรของนาย”

“พอดีว่า...ฉันไม่ค่อยจะชอบแฟนเก่าของเธอเท่าไหร่หน่ะ” เรื่องแค่นี้หน่ะหรอ ? เขามันประสาทชัด ๆ

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ ! เรื่องอะไรฉันต้องช่วยนายด้วย = =^”  คีย์กระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ไหนเธอบอกว่าเขาเพอร์เฟคไงล่ะน้ำค้าง ! ผู้ชายคนนี้มัน เจ้าเล่ห์ตัวพ่อเลยนะเนี่่่ย T ^ T

“เกี่ยวสิ เกี่ยวเต็มๆเลยล่ะ  โดยเฉพาะแผนของเธอกับเพื่อนหน่ะนะ J” เฮ้ยย ! แผนของฉันงั้นหรอ ? เขารู้ได้ยังไง !

“เธอไม่ต้องตกใจขนาดนั้นก็ได้นะ ฉันยินดีจะช่วยเธอ เพราะยังไงแผนของเธอกับฉันมันก็เหมือนกันอยู่แล้ว J” นี่ฉันมีทางเลือกเดียวใช่มั๊ย ?

“ถ้าฉันบอกว่าไม่ล่ะ” พอเขาได้ยินคำนั้น เขาก็แสยะยิ้มแล้วพูดขึ้นมา

“ไม่ งั้นหรอ ? แล้วฉันควนจะทำยังไงกับไอ้นี่ดีนะ ?” พอเขาพูดจบเขาก็กดรีโมททีวี เมื่อฉันเห็นภาพที่อยู่บนจอมันทำให้ฉันตกใจมาก ! มันเป็นภาพที่ถ่ายจากกล้องวงจรปิด ภาพที่เขากอดฉันเมื่อกี้ ! ให้ตายสิ เขาตั้งใจจะแบล็คเมล์ ฉัน !

“ทีนี้...เธอจะว่ายังไงล่ะ?J” เขาพูดพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างผู้ชนะ ฉันเงียบ ใช้เวลาคิดสักครู่หนึ่ง ถ้าฉันตอบว่าไม่ ฉันค่อยข้างจะมั่นใจว่า พรุ่งนี้รูปนี้ต้องกลายเป็นข่าวดังประจำโรงเรียนแน่ ๆ แถมฉันจะโดนพวกแฟนคลับของเขาแกล้งด้วยแน่ ๆ

“ก็ได้..ฉันตกลง” พอฉันพูดจบเขาก็ยิ้มอย่างพอใจ ใช่สิ ทุกอย่างมันกำลังเป็นไปตามแผนของเขาหมดหนิ !

“ได้เลยครับ คุณแฟน J”

    -----------------------------

บทนี้มีความรู้สึกว่า เขียนได้ห่วยมากเลย เรื่องเลยออกมาแปลกๆ นิดหน่อย =  =;  ขอโทษทุกท่านด้วยนะค่ะ TT'' 

 

t em