คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : เส้นขนาน
อนที่ 25
เส้นนาน
[หวัหยวน]
ผมรู้สึว่าหลัาลับาบ้านอหวัุนไ เราุยันน้อยล
หรืออาะเป็นผมเอที่พยายามหลบเลี่ยที่ะุยับุาย ็มันไม่อยาุยนี่
ไม่รู้เหมือนันว่าทำไม พอทำารบ้านเสร็สรรพ ผม็เรียมัวเ้านอน
แ่อีนันเปิประูเ้าห้อมาะ่อน ผมหันไปมอเล็น้อย ่อนะเป็นฝ่ายหลบา
เพราะหวัุนไมอผมแปล
“ุยันหน่อยไ้มั้ย?”
ผม่อน้าลำบาใที่ะุยับเา
เหุาร์วันนั้น ที่เาปิเสธเพ่ยหลินอย่าไร้เยื่อใย แล้วบอว่าอบผม
สายาเาริันน่าลัว ลัวว่ามันะเป็นเรื่อริ
แล้ว….ถ้ามันริ ผม้อทำยัไเหรอ
ผมะอบเาอบไ้เหรอ? ผมไม่รู้หรอว่ามันเป็นวามรู้สึแบบไหน
แ่ถ้าเาเลือนอื่นแทนที่ะอบผม ผม็เสียใ ไม่อยาิริๆ….นี่ผมอบาุายแล้วรึไ?
“ว่ามาสิ”
ผมทรุนั่ลที่เียัวเอ
นัวสูเินเ้ามาใล้ แล้วหยุรหน้าผม
“นายเป็นอะไรอนาย
ทำไมถึทำัวแปลๆ”
“แปล? ยัไล่ะ?”
ผมลอถามหยั่เิเาไปอีรั้
“นายหลบหน้าันทำไม?”
“เปล่า!”
ผมเถียลับเสียั
แ่ไม่ล้าสบาู่มอเา
“โห”
“แล้วนายมายุ่ับันทำไมนัหนาเล่า
ทำไมไม่่าน่าอยู่!”
“็ันอบนายไ”
ำอบออีนทำให้ผมอึ้ไปราวๆสิบวินาที
นี่ผมไม่ไ้หูฝาไปใ่รึเปล่าที่หมอนี่บอว่าอบผม!
“………….”
“หวัหยวน ันอบนาย รู้แบบนี้แล้ว…นายะเลียันรึเปล่า
ันอบนาย”
ผมสบาับหวัุนไ
แววาอเาูเศร้าๆ ิว่าผมเลียเาเรื่อที่บอว่าอบนั่นแหล่ะ ็นะ
ผมับเาเป็นผู้ายทัู้่นี่นา มันเป็นเรื่อที่เหนือวามาหมาย
“………………”
“พูอะไรัำไ้มั๊ย?”
“็ะให้พูอะไรล่ะ”
ผมพึมพำออมาเสียเบา
ผมำลัสับสนอยู่ไ
“นายอบันบ้ามั้ย?”
“หวัุนไ….ันับนายมันเป็นไปไม่ไ้หรอ”
ผมัสินใัไฟั้แ่้นลม
่อนที่ผมับเาะเสียใ้วยันทัู้่ ่อนที่ผมะอบเานถอนัวไม่ึ้น
แล้ววามสัมพันธ์อเราสอน้อบลทีหลัเพราะเหุผลหลายๆอย่า
“ทำไม? ทำไมถึิแบบนั้น”
“ันับนาย ่าันเินไป …นายรวยล้นฟ้า
แ่ันไม่มีอะไรเลย นาย Perfect แ่ันมันแ่เ็ผู้ายธรรมา อนาอนายสใส แ่ันยัไม่รู้ว่าะเป็นยัไ
และแม่อนายไม่ไ้อบัน
เรา......อย่ารัันเลยนะ”
ผมรู้สึว่าอบามันเริ่มร้อนๆะแล้ว
“หวัหยวน”
“ันับนาย็เหมือนเส้นนาน
มันเป็นไปไม่ไ้หรอ เป็นเพื่อนันีแล้วล่ะ”
พรึ่บ!
ู่ๆหวัุนไ็ระาผมให้ลุึ้น่อนะใ้มือสอ้าับไหล่ผมไว้แน่น
นมันเ็บไปหม
“ันไม่ยอมรับ! เหุผลี่เ่าอนายันไม่ยอมรับ!
มอหน้าันหวัหยวน แล้วบอมา! ว่านายไม่ไ้อบัน”
“พอเถอะ”
“บอมา! อบมาสิ!”
“ัน…..”
ผมันพูมันออมาไม่ไ้
ทำไมผมโหใรไม่เ่เอาะเลย โยเพาะับหวัุนไ ทำไมไม่โหเาไปนะ
“ทำไมไม่ยอมอบล่ะ?
หรือริแล้วนายเอ็ิแบบเียวับันหวัหยวน ใ่รึเปล่า?”
“มันเป็นไปไม่ไ้!”
ผมยัื้อที่ะไม่อบำถามอหวัุนไ
ผมเอ็ลัวใัวเอเหมือนัน
“เลิพูว่ามันเป็นไปไม่ไ้ะที! แ่บอว่าอบัน็พอ
ที่เหลือนายไม่้อทำอะไรเลย อบสิ!”
หวัุนไบีบไหล่ผมแน่นึ้น ผมไม่เยเห็นเาโมโหแบบนี้เลยสัรั้
ปิเาะใเย็น ออะไม่่อยสนโล้วย้ำ
ทำไมับเรื่อนี้เาถึเปลี่ยนไปเป็นนละนล่ะ
“็ันบอนายแล้วไหวัุนไ! ว่ามะ – อื้อ”
ผมใสุีเพราะเาึผมเ้าไปใล้แล้วูบผม
ผมผลัเาออไม่สำเร็ ไ้แ่ิ้นลุลัอยู่อย่านั้น ริมฝีปาออีนบูบผมอย่ารุนแร
่อนะเปลี่ยนเป็นอ่อนโยน นผมัะเลิ้มไปับสัมผัสอ่อนโยนนั่น
่อนที่เาะเป็นฝ่ายผละออ ผมไ้แ่ยืนหายใหอบ ไม่ล้าสบาเา
“บอมาสิหวัหยวน
ว่านายไม่รู้สึอะไรับันเลย บอมา แล้วันะไป”
สีหน้าเาูเศร้านผมรู้สึผิ
“ัน…”
“ว่าไล่ะ?”
หวัุนไยัรอำอบาผม
“ือ…”
ผมสับสน ผมอบเาไม่ไ้
ไม่ล้าบอหรอว่าอบเาน่ะ ผมัสินใโผเ้าไปอเาแน่น
่อนะพูวามรู้สึออมา
“ันไม่รู้หรอ ….ันสับสนไปหมแล้ว…ับนายน่ะ ันอยู่้วยแล้วสบายใ
ไม่รู้หรอว่าอบรึเปล่า แ่ถ้านายไปอบนอื่น ัน็อเสียใไม่ไ้”
ผมพูออไปหมแล้ว
ห้อทั้ห้อลับมาเียบอีรั้ ่อนที่ผมะไ้ยินหวัุนไหัวเราะออมาเบาๆ
แนแ็แรโอบรอบเอวผมแน่น
“แ่นี้แหล่ะ ที่อยาไ้ยิน พอแล้ว…ันไ้ำอบแล้ว”
“…………”
“ันอบนายนะหวัหยวน”
“แ่นายรู้ใ่มั๊ยล่ะ
ระหว่าเรามันไม่ไ้่าย”
“ันรู้ แ่ันเลือแล้ว
และันะไม่ยอมแพ้หรอ นายแ่อยู่้าๆัน ันอแ่นี้ ไ้มั๊ย?”
“อืม”
ในที่สุผม็รับำหวัุนไไป ล…นี่ผมอบเาแล้วั้นเหรอ?
ผมไม่่อยเ้าใัวเอเท่าไหร่เลย
.
.
[หลิวื่อห]
วันหยุผ่านไปไวเหมือนโห
ให้ายเถอะนี่ผม้อื่นไปเรียนอีแล้วเหรอเนี่ย ไม่อยาลุาที่นอนเลย
ำลัอุ่นสบายทีเียว แ่เอ๊ะ! ผมว่ามันนอนไม่่อยสบายแล้ว็อึอัๆยัไอบลนะรับ
ผมบิี้เีย ่อนะพลิะแเปลี่ยนท่าเพื่อลายวามเมื่อย
แ่ทำไม่ไ้เพราะมีบาอย่ารั้เอวผมไว้อยู่ ผมลำๆู็พบว่ามันเป็นมือน
ผมหันไปมอ้านหลัโยอัโนมัิ ็พบว่ามีนบานแอบมานอนเบียผมอยู่
มันะมาไปแล้วนะ
“อี้หยาเียนี!
นายลุออไปาที่นอนันเี๋ยวนี้”
ผมะโนลั่นห้อ
เพราะหมอนี่ละเมิ้อลอย่าน่าไม่อาย
“อืมมม”
ยัมาทำเสียัวเียปัรำาอี!
“รุาเอามือออไป้วย! ไ้ยินมั๊ย”
“อย่าิ้นน่า”
“ลับไปนอนที่เียนายโน่น!”
ผมแะมือปลาหมึที่รัผมแน่นออ
แ่หมอนี่ไม่ยอม เายัอเอวผมแน่น
“อย่าลืมว่าเราไม่ใ่แฟนันนะ ออไป!”
“ไม่ใ่แฟน แ่มาว่านั้นเหรอ?”
น้ำเสียหมอนีู่วนประสาทนผมะแิ้นายเพราะวามหุหิ
“หุบปานะเว้ย!”
“นายเลิื้อะทีเถอะื่อห”
“อย่านึว่าันพลารั้เียวแล้วะยอมรับว่านายเป็นแฟนันนะ
ไม่มีวัน!”
น่าโมโหริๆหมอนี่เนี่ยนะ
อบยุ่ับผมีนั
“้ออีรอบมั้ย ฮึ?”
O///O
“ไอ้บ้า! ปล่อยัน”
“ถ้าไม่อยาโน..็นอนนิ่ๆอีสัสิบห้านาทีนะรับ
ผมะหลับ่อ”
สุท้ายผม็้อนอนเป็นหมอน้าให้เา่ออีสิบห้านาที
ผมไม่อยาเสี่ยหรอนะะบอให้ นหล่อเ็!ะมัเลย
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
มา่อ้า สำหรับอนนี้เ้อบออบหยวนไปแล้ว แ่ยั้อลุ้นัน่อ เพราะมันไม่่าย555
ส่วนอีู่ ไม่ใ่แฟน็เหมือนอ่ะเนาะ วามื้อแพ่อพี่เียนนั้น 555
อย่าลืมิามอน่อไปนะะ
อย่าลืม Comment ้วยนะะ อบุ่าาา
ความคิดเห็น