คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : จะสะใจ หรือ สงสารดี?
อนที่ 5
ะสะใ หรือ สสารี?
[หลิวื่อห]
ผมอยู่ประุม่อเรื่อานโรเรียนับหวัหยวนเล็น้อย หลัเลิเรียน
่อนะไปูเรื่อนรีที่ะใ้แส่อที่มรมนรี
ึ่บอไ้เลยว่าแพ้ั้แ่ยัไม่แ่ ็มันร่ำรึ โบรา
นน่าลัวว่ามันน่าะพั่อนแ่ นหล่ออย่าท่านแอลล์นนี้รับไม่ไ้ริๆ
ที่ผมเ็ว่าือ ารลาผมไปเป็นนัร้อนำนี่แหล่ะ ถึผมะหล่อและ So hot นาไหนในสายานทั้โรเรียนแ่ไม่ไ้หมายวามว่าผมะอยาทำอะไรไร้สาระเพื่อเรียแฟนลับเพิ่มหรอนะะบอให้
ที่ยอมรับานเพราะปัรำา
แล้วนี่ผมยั้อมาอารม์เสียับสภาพเรื่อนรีรหน้าอี
“แพ้ั้แ่ยัไม่แ่แน่ๆ”
ผมพูลอยๆ
“นายอย่าเอาวามริมาพูไ้มั๊ย
โถ่…..ทำไีเนี่ย”
หวัหยวนุมมับ
“ไม่เห็นยา ื้อใหม่ยุ”
หวัุนไพูอย่าสบายๆามประสานรวยล้นฟ้า
่ะ! พ่อมหาเศรษี
“นาย็พู่ายนี่ รวย็พูไ้ิ”
หวัหยวนโอรว
“บ้านผมมีีย์บอร์อยู่ฮะ
เี๋ยวผมใ้อัวเอไ้”
“แล้วที่เหลือล่ะ ลอุล่ะ
สภาพมันยับเยินสนิมเาะนานั้น หวหยู่หาฟาโรมเียวมันไม่พัเรอะ?”
“็ริ”
ผมเห็น้วย ฟาโรมเียวแหล เหอะๆ
“็บอว่าเี๋ยวื้อใหม่
อย่าิมาไ้มั้ย”
หวัุนไพูิรำา
่อนะยโทรศัพท์โทรหาใรบาน
“พ่อรับ…ผมเอ
ให้เ็ที่บ้านยลอุอผมมาให้หน่อย อที่โรเรียนมันทุเรศลูาผมมาเลย
หรือไม่็ให้นไปื้อใหม่แล้วเอามาที่โรเรียนหน่อย ….รับ
แ่นี้นะ….อบุรับ”
ผมมอพ่อมหาเศรษีอึ้ๆ
รวยมาริๆพ่อุ
“เรียบร้อย ทีนี้อะไรพัอี็บอะไ้ื้อๆให้มันบไป”
หวัหยวนอ้าปาหวอ
ในหัวหมอนี่ำนวราาลอุับเรื่อนรีอื่นๆ ให้ายเถอะถ้าเป็นผม็ใ
ารัสินใื้อเรื่อนรียุอย่าไม่ลัเลอหมอนั่น อย่าว่าแหล่ะมันรวยรับ!
.
.
พวผมแยันประมา 5 โมว่า หวัหยวนโนหวัุนไลาไปิน้าว่อ
เหมือนหวัหยวนะอยาลับไปทำารบ้านมาว่า แ่พ่อนรวยนั่น้าให้ไปเป็นเพื่อน
ผมอยาะรู้นัถ้าวันไหนั์หมนอย่าหวัุนไะทำยัไ วุ่นวายพิลึ
ส่วนิเิินบอะลับไป้อมีย์บอร์ที่บ้านแล้ว่อยลับบ้านพั หมอนี่็นีริ
ผมะะไปับรถเล่นัพัอาาศีนานี้พลาไ้ไ
ผมเปิหลัารถสปอร์ันหรูอัวเอ่อนะับออไป้วยวามเร็วที่สบายๆ
ะว่าไปไม่ไ้ไปสนามแ่นานแล้ว ็ั้แ่หมอนั่นไม่อยู่
ผม็ไม่อยาลับไปที่นั่นอี …่าเหอะ! ผมะุมันึ้นมาให้ัวเอเศร้าทำไมวะ
นอย่าท่านแอลล์้ออยู่่อไปไ้อย่าสบายๆสิ!! ผมเผลอเหยียบันเร่แรึ้นโยไม่รู้ัว
่อนะรีบะลอรถลเพราะ้าหน้ามีแอ่น้ำัและมีนำลัปั่นัรยานอยู่ แ่!แ่ว่า! มันไม่ทัน
่า!!
อ้าวววว ไอ้ิบหายยยย
ผมเหยียบเบรนหัวทิ่มะะลไปอโทษอโพยผู้ายนนั้น
แ่พอผมหันลับไป็พบว่าผู้ายนที่โนับัผม หน้ามันุ้นๆ
อ๋อ……นึว่าใร อีาวนประสาทนี่เอ+
สมน้ำหน้า 55555 สะใโว๊ยยย
“นี่!”
เสียเรียอน้าหลัทำให้ผมหันไปมอเล็น้อย
ผมผิวปาอย่าอารม์ี หมอนั่นปั่นัรยานมาอ้าๆ ่อนะมอผม้วยสายาาโทษ
ลัวะที่ไหน!!!
“มีธุระอะไรไม่ทราบ?”
ผมั้ใวนประสาทหมอนี่เอแหล่ะ
เพื่อวามสะใ
“ธุระที่นาย้ออโทษันไ”
“ให้าย…้ออโทษ้วยนะ
พอีันรีบน่ะ ับรถหลบหลุมน้ำไม่ทัน นาย็เลยเปียเป็นลูหมา”
ผมหันไปยิ้มยียวนให้อีฝ่าย ส่วนหมอนั่น็มอผมนิ่ๆ ไม่รู้เหมือนันว่าิอะไร แ่็ะบีบอผมอะไรประมานั้น
ผมมอเสื้อนัเรียนสีาวเปรอะโลนออีาเียนีผ่านแว่นันแสีาอย่าำๆ เฮ่อ...ูไม่ืเลยทีเียว
“ถ้ามีิสำนึ็วรอโทษสิ”
“วันนี้ันทำิสำนึหล่นหายน่ะ....โทษทีนะ ไม่ว่าันเนาะ ำๆน่ะ....บัยยยยย 5555555”
ผมเหยียบันเร่ออไปอย่าแรทิ้ให้อีนหัวร้อนอยู่รนั้น
55555 สะใริ๊
.
.
ผมลับมาถึบ้านพั้วยอารม์เบิบาน
มีวามสุว่าทุวัน ผมัารอรถแล้วรีบึ้นไปบนห้อ ะะนอนพัอย่าสบายใเิบ
แ่ในเวลาไม่ถึ 10
นาทีถัมาผม็ถู่อวนโยอีาู่รีหน้าายที่เปิประูเ้าห้อมา้วยสีหน้านิ่สนิท
ผมทำเป็นมอไม่เห็นหมอนั่น่อนะเสียบหูฟัเปิเพลัๆเหมือนหมอนั่นไม่มีัวนในห้อ
555 มีวามสุ!!
แ่ผม็้อใ เมื่อู่ๆหมอนั่น็เินเ้ามาใล้ผม
่อนะัารปลอระุมทีละเม็ทีละเม็
O_O
เฮ้ย!
อะไรวะ!
ผมเริ่มเถิบไปิหัวเียเมื่อเห็นท่าไม่ี
“เฮ้ย! นี่นายะทำอะไรฮะ!”
ระุมเม็สุท้ายถูปลออสำเร็ เผยให้เห็น Six pack สวยๆ ที่ผมไม่มี เออ!!! ผมไม่มีเหมือนหมอนี่ไ
ผมมอหมอนั่นาไม่พริบ ิะทำบ้าอะไรเนี่ย หมอนั่นยิ้มมุมปาแ่าไม่ไ้ยิ้มาม
OMG!!
ผมแอบลืนน้ำลายหนืลอ
หุ่นือแ่บเวอร์
เฮ้ย! ไม่ใ่ๆ
ผมสะบัหัวไล่วามิไม่เ้าท่าออไป
หมอนั่นเินมาใล้่อนะถอเสื้อนัเรียนแล้วโยนมันลุมหน้าผมอย่าพอิบพอี
พรึ่บ!!
“ัให้้วย”
“อี๋……..แหว่ะ!! อะ…ไอ้บ้า!!!”
ทำอะไรทุเรศะมั แล้วะให้ผมัผ้าให้นี่ืออะไร
ไม่! No Wayyyyy
แ่สุท้ายผม็้อำใยอมั
เพราะมันบอะไม่ยอมใส่เสื้อถ้าผมไม่ัให้ แล้วใระไปทนมอภาพอุาานั่นไหว
็้อัมั้ย พอผมัเสร็หมอนั่น็ยยิ้มพออพอใ
แ่็ไม่ไ้ใส่เสื้อามสัาแ่อย่าใ ผมทนไม่ไ้รีบว้าแว่นันแมาใส่แล้วนัู่หนั่อเียบๆ
ส่วนหมอนั่น็ไปุยโทรศัพท์อี๋อ๋อับแฟนที่ระเบีย่อ ผมเบะปาให้อย่าหมั่นไส้
หน้าาอย่าี้็มีแฟน ถ้าหล่อไ้รึ่ผมะไม่ว่าัำเลย
ผู้หินนั้นาบอะละมั้ อย่าน้อย็วรมอเห็นวามวนทีนในัวหมอนี่บ้าสิ
นี่อะไร!เหอะ!
.
.
.
[ิเิิน]
ผมลับมาถึบ้านพั็สอทุ่มว่าๆแล้ว
ไม่รู้ว่าอนนี้ทุนลับมาถึบ้านหมรึยั แ่ิว่าน่าะมาันรบแล้วล่ะ
ผมอยาุยับหาหาเรื่อที่ะอให้เามาเป็นมือลอให้ ไม่รู้ว่าเาะยอมมั้ย
เมื่อเ้าเาวาใส่ผมะเสียั น่าลัวมาๆเลยรับ
พ่อผมยัไม่เย่าผมแบบนี้เลยนะ เานี่มันใร้ายริๆ ่านน่ารัๆแบบผมล้วยอ่ะ
ผมิอะไรเพลินๆรู้ัวอีที็เินลับมาถึบ้านพัแล้ว
พอผมเปิประูเ้าไป็เอหวัหยวนำลันั่นวให้หวัุนไอยู่้วยใบหน้าที่ไม่่อยเ็มในั
“สวัสีฮะ”
“อ้าวลับมาแล้วเหรอ?”
หวัหยวนทัึ้น
ผมยิ้มให้บาๆามประสานน่ารั
“ลับมาแล้วรับ อ้อ!ผมไปทบทวนารเล่นีย์บอร์มาแล้วนะฮะ
ผมำแนวไ้แล้ว”
“ริเหรอ…อบใมานะเิิน
ไปพัผ่อนเถอะ เอ่อ….อย่าลืมที่ันอร้อนะ
เรื่อุยับหวหยู่หาน่ะ”
“เอ่อ…ผมะลอุยับเาูนะฮะ
แล้วเาลับมารึยัรับ”
ผมถามหวัหยวน
เผื่อว่าถ้าเามาแล้วผมะไ้เรียมัวเผิหน้าับวามน่าลัวอีรั้
T-T
็เมื่อเ้าเาวาผมะลั่นบ้าน
“ยัหรอ ไม่รูว่าไปไหนเหมือนัน”
ยัไม่ทันาำเสียเปิประู็ัึ้น
โรมมมมมมม!!!
สาบานไ้ว่านี่เป็นเสียเปิประูอนมาใหม่
“อ๊ะ! หาหา”
ผมออะใับสภาพสะบัสบอมออีนมาว่า
หาหามอผม้วยสายาไม่สบอารม์ ใบหน้าเามีรอยี่วนนเลือิบ แถมเลือยัไหลอาบลมาเป็นทา
หาิ้ว็แ นี่ไปฟัับใรมาเนี่ย
“ทำไมสภาพนายเป็นแบบนั้นเนี่ย?”
หวัหยวนเินไปใล้หาหา
ส่วนผมยัยืนอ้าปา้า
“มานั่่อนๆ”
หวัหยวนลาอีนไปนั่โฟา
หวัุนไมออย่าๆ
“หาหาไปฟัับใรมาฮะเนี่ย?”
หาหาวัสายามอผมอย่าไม่่อยพอในั
“เสือ!”
ฮึ! เา่าผมอีแล้ว
“ผมแ่ถามนะ ทำไม้อว่าแรๆ้วย”
ผมพู้วยอารม์น้อยใ
นอุส่าห์ถามีๆ
“เิินนายูหยู่หา่อนนะ
ันะไปเอาอุปร์ทำแผลแปบนึ”
หวัหยวนลุออไป
ผมเ้าไปนั่้าๆหาหา ่อนะหยิบผ้าเ็หน้าัวเอไปับเลือให้อย่าเร็ๆ
อีนเหมือนะเบี่ยัวหลบนิๆ แ่ไม่พ้น
“อยู่นิ่ๆสิฮะ
เลือมันไหลน่ะเห็นมั๊ย? เี๋ยวเลือ็ไหลหมัวายหรอ”
“ปัาอ่อน”
เาพูเบาๆแ่็ยอมอยู่นิ่ๆให้ผมับเลือออ
ผมย้ายไปแผลที่หัวเาไว้เพื่อให้เลือหยุไหลบ้า
“เี๋ยวผมทำแผลให้นะฮะ”
ผมรับอุปร์ทำแผลาหวัหยวนมา
่อนะโบมือทัื่อหที่เินลมาาั้นบนน้อยๆ แ่อีฝ่ายูะอารม์ไม่ี
เลยไม่ไ้ทัผมอบ ามมา้วยเียนีทีู่ะอารม์ีเป็นพิเศษ
ู่นี้อบเถียันลอเลยล่ะ
“ื่อห นายมา่วยเิินทำแผลทีิ
ันะไปเอา้าวมาให้หมอนี่แปบนึ”
ื่อหมวิ้วเหมือนไม่่อยะเ็มใแ่็่วยเรียมอุปร์
ผมใ้สำลี้อนุบแอลอฮอล์มาเ็ทำวามสะอาแผลแที่มุมปาอหาๆอย่าระมัระวั
่อนที่ผมะสะุ้โหยเพราะเสียัวน้ำเหลือล้าแผลลับโ๊ะัปั! ทำให้ผมเผลอิ้มสำลีุบแอลอฮอล์ไปที่มุมปาหาหาอย่าั
“โอ๊ยยยยยยยยย แสบบบบบบบ โว๊ยยยยย”
ผมรีบเอาสำลีนั่นออ ่อนอโทษอโพย
“ะ อโทษฮะ”
“ระวัิ!! ะ่าันรึไฮะ!!”
ะอผมอีแล้ว
“ผมอโทษ ผมไม่ไ้ั้ใ”
ผมพึมพำเสียเบา
่อนะไ้ยินเสียถอนหายใยาวๆานป่วยำเป็น
“เอา! ะทำอะไร็รีบทำิ! เร็วๆ”
ผม่อยๆทำแผลให้หาหา่อ
เาไม่ไ้บ่นว่าอะไรผมอี ว่าะทำแผลเสร็็ปาไปเือบรึ่ั่วโม
ผมัสินใพูเรื่อที่อให้เามาเป็นมือลออว่อ
“เอ่อ…หาหา ือ
ผมอยาอร้อให้หาหา มาเป็นมือลอให้หน่อยไ้มั้ย?”
ผมัสินใถามออไปในที่สุ
หวัหยวนับื่อหมอหน้าันลุ้นๆ
“………..”
“พอีมันะมีานโรเรียนน่ะฮะ…. แล้วมันไม่มีใรที่เล่นเป็น
ผมอยาอร้อหาหาู….ไ้มั้ยฮะ?”
ผมับหวัหยวนลุ้นันัวโ่
“เี่ยวอะไรับันล่ะ?”
“ไม่เี่ยวฮะ…ผมแ่ลออู”
ว่าแล้ว เาไม่ยอมหรอ หาหาใร้าย
“นะๆๆหยู่หา นาย่วยพวเราหน่อยนะ”
หาหาทำหน้านิ่ๆ
เาอารม์ไม่ถูเลยทีเียว
“เล่นแล้วไ้อะไร?”
“็ไ้หัหน้าูอรินายไ
หรือนายอยาให้โรเรียนเราแพ้ ส่นห่วยๆไปเล่น โว์าให้พวนั้นู็เอา ว่าไ?”
ราวนี้ื่อหเป็นนพู
แววาเยเมยอหาหาเปลี่ยนไปเป็นริั
“นายว่าไนะ?”
“็อรินาย ที่อยู่โรเรียนายล้วนไ
ไม่ใ่เหรอ?”
ื่อหพูยิ้มๆ
อย่านถือไพ่เหนือว่า
“ว่าไ…ะยอมมั๊ย?”
“ล! แ่ถ้าันเป็นมือลอให้…มี้อแม้ว่าห้ามใรหน้าไหนทำทีมแพ้….ถ้าใรเป็นุอ่อนอว….”
หาหายิ้มเหี้ยม ่อนะทำท่าปาอ
ืออออออ เาะไม่่าผมใ่มั๊ยฮะ
ผมลัวววววว
------------------------------------------------------------------------------------
มา่อ้าาาาาาา สนุมั้ยยยย
นุ้หมีวามวนพี่เียนมามาย ไปแล้เาอีพ่อนมั่น
พี่เียน Sexy ทุอน ฮุๆๆๆ ว้า..อนนี้พี่แมีแฟนอ่ะ ะยัไ็รอามอ่านน้าาา
ส่วนมือลออเรา ็ลเล่นให้แล้วนะะ 5555
ิามัน่อนะะว่าะรอมั้ย ะมีอะไรเปลี่ยนแปล็ลุ้นัน่อนะะ
อย่าลืม Comment ันเยอะๆนะะ
ความคิดเห็น