คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : ความเกรี้ยวกราดของครุฑนามว่าโอบนที
อนที่ 18
วามเรี้ยวราอรุนามว่าโอบนที
ราสีห์หนุ่มัสินใั้่ายมนราเพื่อป้อันารโมีอมัรเพลิ 7 เศียรที่ำลัั้ท่าพ่นเปลวเพลิร้อนระอุเ้าใส่พวน และ่ายลัล่าว่วยันเาาเปลวไฟบรรลัยัลป์ออสูรรหน้าไ้อย่าหวุหวิ วาริึร่าบอบบาออัา์มาหลบไว้้านหลัภายใน่ายมนราที่สิหราสร้าไว้ ่อนะเปลี่ยนร่าืนเป็นนาาสีทอเ็เศียรเ้าฟาฟันับมัรพิโรธที่ัวให่ว่านถึสอเท่าัว นาีสาวเมื่อเห็นวาริพุ่ออไปโยไม่บอล่าว็ะโนเรีย้วยวามใ
“วาริ!!!”
อัา์ทำท่าะามออไปแ่มีศรับลันธรึเอาไว้ไ้ทัน
“อย่าออา่ายมนราอสิหราเียวนะอัา”
ลันธรเอ่ยห้ามสหาย้วยวามเป็นห่วไม่แพ้ัน
“เราเป็นห่ววาริ”
นาีสาวเล็มรทำสีหน้าราวับะร้อไห้ วาู่ามมอามนาาหนุ่มเล็ทอที่ำลัโรมรันับเ้ามัร 7 เศียรอย่าไม่มีใรยอมใร แม้นาาหนุ่มะเสียเปรียบ้วยนาายที่เล็ว่า ทว่าไหวพริบีพอที่ะเอาัวรอาารโมีอันแสนร้ายาอศัรูไ้
“เี๋ยวเราออไป่วยวาริเอ อัาอยู่ใน่ายมนรานี้ีว่า…ถ้าอัาออไป วาริอาะพะว้าพะวเป็นห่วอัานเสียทีให้เ้ามัรนั่นไ้นะ”
นาน้อยพยายามพูหว่านล้อมให้สหายนาีอนใเย็นล ึ่นาสาว็พยัหน้าล หลัาอัา์ยอมรออยู่ใน่ายมน์แล้วมีศร ลันธรและสิหรา็พยัหน้าให้ัน ่อนะหันไปำับให้ปัษ์สุวรรูอยู่เป็นเพื่อนอัา์ใน่ายมนรา
“ปัษ์ เราฝาอัา้วยนะ”
ลันธรหันไปบอสหายินนรัวาวที่พยายามร่ายมนราเสริมเป็นเราะุ้มันให้แน่นหนาึ้น
“ไ้… ถ้าไม่ไหว็ส่สัามาบอันนะ ะออไปสมทบ”
ปัษ์สุวรรละสายาาำแพมน์ั่วราวหันมารับปาับลันธร เมื่อสหายัวาวรับปาเป็นมั่นเหมาะ ทั้สามน็ทะยานออา่ายมนราเพื่อไป่วยวาริ่อรับอสูรร้ายที่ำลัอาละวาอย่าเรี้ยวรา
เปลวไฟสีแานและไอร้อนอมันแผเผาไปทั่วอาาบริเว อนนี้วาริในร่านาเล็ทอ 7 เศียรแผ่พัพานพ่นเปลวเพลิสีน้ำเิน้านเพลิาเ้ามัรอย่าไม่ย่อท้อ ฤทธิ์อนาาวิรูปัษ์เ่นวาริพอะสูสีับอสูรรหน้า แ่อย่าไรลันธร็ไม่อยาวาใ เพราะอย่าไรเสียมัรรหน้า็เป็นถึอสูรโบรา าระปราบมันไม่ใ่เรื่อ่าย ยิ่พวเาเป็นนาที่ยัมีบะบารมีไม่มาพอเ่น้าวแห่นาาทั้หลายยิ่น่าห่วนั
“วาริ!!!”
มีศรและสิหราะโนออมาพร้อมันเมื่อร่าอนาาสีทอถูรเล็บแหลมมเือนเ้าที่ลาลำัวนเลือไหลโ วาริพ่นพิษนาาออไปถูามัรรหน้าราวๆสอเศียร มันิ้นรน้วยวามเ็บปว ทว่าเศียรที่เหลือลับพ่นไฟออมาอย่าั่แ้นหมายแผเผาร่าวารินาราให้ไหม้เรียม แ่โเ้า้าที่นาาหนุ่มเลื้อยหลบหลีไ้ทันารและถูแ่ส่วนปลายหาเท่านั้น
“อนนี้แหล่ะ!!”
สิหราทะยานึ้นไปยัเศียรอมัรที่บาเ็บและำลัิ้นทุรนทุรายเพราะพิษนา ่อนะเสียบพระรร์ศัิ์สิทธิ์เ้าลาหัวอมันอย่าั ร่ามหึมาอมัรเพลิิ้นพล่านนราสีห์หนุ่มเสียหลัและลไปที่พื้นอีรั้ สีหราเบิาว้าเมื่อลูไฟนาให่ำลัพุ่มาแผเผาน หาะาเมนาป้อันระั้นนเินไปเสียแล้ว
“สิห์ระวั!!!”
ในะที่สิหราำลัใสุี ่ายมนราสีเียวมร็สว่าวาบึ้น มอไปเบื้อหน้า็เห็นเป็นนาน้อยลันธรที่เลื่อนายมาบัแล้ว้านเปลวเพลิพิโรธนั่น้วย่ายมน์อบัว
“ลัน!!! ถอยออไป”
วาริะโนบอ แ่ลันธรถอยไม่ไ้ หา่ายลอบัวเาพั สิหราับเา้อแย่แน่ ร่าบอบบาอนาน้อยที่รึ่ร่าายส่วนร่าถูเปลี่ยนเป็นนาาร่ายมน์้านฤทธิ์มัรเพลิอย่าไม่ยอมแพ้ แม้บะบารมีอนะน้อยนิหาเทียบับวาริ แ่เาะไม่ยอมให้สหายนใบาเ็บไปมาว่านี้
“ลันธร!! เี๋ยวเรา้านเอ”
วาริที่ำลัโรมรันับเศียรที่เหลือออสูรร้ายะโนมาอีหน
“ไม่ไ้!! …ถ้าเราถอย ่ายลที่เราสร้าะพัทันที …ระ เรายั้านมันไหว”
“ลันถอยออมา”
มีศรที่น้าวศรวิเศษออไป่วยร้อห้ามเาอีน สิหราที่เพิ่ลุึ้นไ้ั้หลัโมีอีรั้โยารเรียาบู่แสอัสนี อาวุธู่ายออมา่วย ร่าสูอราสีห์หนุ่มั้สมาธิรวบรวมพลั ่อนท้อฟ้าที่เยมีแสสว่าะเริ่มมืรึ้มและปราสายฟ้าฟาอย่าน่าลัว วาอสิหราแปรเปลี่ยนเป็นสีราม่อนร่าสูะทะยานึ้นไปลาอาาศ ูาบู่ทั้สอที่ถูวาไว้ันเหนือเศียรึ้น สายฟ้าาเบื้อบนถูึมาสถิที่าบศัิ์สิทธิ์ ่อนสิหราะวาาบฝ่าอาาศไปที่ออมัรรหน้าที่ำลัั้หน้าั้าโมีเราะบัวแ้วอลันธรอยู่ ทำให้หัวที่สออมันาระุย และมันยิ่เรี้ยวรามาึ้น นฟาร่านาาหนุ่มที่ำลัลุวในอยู่ใล้ๆระเ็นออมาอย่าแร วาริืนร่ามนุษย์ ่อนะระอัเลือออมาอึให่
“วาริ!!!”
อัา์ร้ออย่าใ ่อนะพยายามออมา่วย ทว่าปัษ์สุวรรึเอาไว้ ทา้านลันธร็ำลัะอ่อนพลัล เมื่อรเล็บอมัรอสูรฟาลระทบม่านมนราถึับทำให้ร่าบาระอัเลือออมามามาย
“ลัน!!!”
ทันในั้นเสียระพือปีแหวอาาศ็ัใล้เ้ามาพร้อมับสายลมพัแปรปรวนราวับมวลอาาศถูีรวนอย่ารุนแร็ทำให้ร่าบอบบาอหนุ่มินนรและนาีสาวที่อยู่ในร่ามนุษย์วนเ
เบื้อบนปราเาทมึนอสัว์หิมพาน์มีปีนามหึมาสามน เาปีสยายว้าบบัแสสุริยาบนฟาฟ้านมืรึ้ม
“รุ!!”
วาริอุทานอย่าหัวเสีย มัร 7 เศียรรหน้ายัรบราันไม่บสิ้น นี่เาลับ้อมาสู้ับรุอีหรือ ามเหลือบมออัา์อย่าเป็นห่ว เรว่านาีเอราปถะะถูรุทั้สามนที่เพิ่มาเยือนโบไปิน
ฝั่ลันธร็มอไปยัรุหนุ่มนสีทอที่ร่อนลมา้วยวใที่อบอุ่น พี่โอบนทีอเามา่วยแล้ว เาไม่รู้สึหวาลัวอี่อไป ร่ารึ่มนุษย์รึ่นาาอลันธรถูลื่นพลัันระเ็นลไปในห้วน้ำยมนา้านล่า ท่ามลาวามะลึ่อสหายร่วมายและรุหนุ่มนรัที่ืนร่าเป็นมนุษย์แล้ว
“ลันธร!!! ไม่นะ!!! ม่ายยยยยยยยยย”
โอบนทีมอผืนมหาสมุทรเบื้อล่า้วยใแหลสลาย ่อนะำหมัแน่น วาสีน้ำาลเ้มแปลเปลี่ยนเป็นสีโเมนแ่่ำ ่อนร่ามนุษย์รูปามะปราปีว่าสีทออร่ามอออมาา้านหลั ร่าสูอโอบนทีโบบินึ้นสู่น่านฟ้าเบื้อบน มือหนาแบออเรียัรเพลิาฬออมา ามุวัมอร่าอสูรายนิ่ๆ ทว่าเ็มไป้วยเพลิโทสะ ่อนัรเพลิในมือะยายนาึ้น โอบนทีำับมน์ให้มันหมุนวานในมือ ่อนะััรเพลิาฬไปยัเศียรทั้หออสูรร้ายนมันาสะบั้น ท่ามลาวามื่นะลึอทั้อ์ไรภพ และสหายทั้สามอย่าเบินทร์ อันีและวายุภัิ์ ึ่ทั้หมยัไม่ไ้ลมือ่อรับอสูรรหน้าแม้แ่น้อย
“ใเย็นเถิน้อพี่”
นานๆทีเาะไ้เห็นน้อายโรธเป็นฟืนเป็นไฟนานี้
“มันบัอาทำร้ายนรัอน้อ !!! มัน้อสูสลายไปะ ถึะสาสม”
วามรื้นน้ำาเพราะในใเป็นห่วนาน้อยแทบาใ มัรไร้หัวิ้นทุรนทุราย่อนะแน่นิ่ไป ทว่าโอบนทีไม่ยอมหยุเยเท่านั้น รุหนุ่มใ้ัรเพลิาฬูพลัแห่ไฟามัรสิ้นีพรหน้า ระแสพลัทั้หมออสูรร้ายึ่สะสมมานับพันปีาารินพลัเวทย์าเหล่าศาสราวุธพิเศษบนเทือเาแห่นี้ มาไว้ในมือนปราวแ้วสีแ่ำ 1 ว
“วแ้วอัี”
อ์ไรภพเอ่ยทำลายวามเียบ ่อนที่ร่าสูอรุหนุ่มะไ้สิ แล้วถลันไปยัอบเหวที่เบื้อล้าเป็นมหาสมุทรยมนา ้อมอผืนน้ำ้วยแววาเป็นัวล ะที่โอบนทีัสินใะลไป่วยลันธรนั้น ผืนน้ำเบื้อล่า็ระเพื่อมรุนแร่อนร่าอนาาสีมระโผล่พ้นผิวน้ำ และเลื้อยลับึ้นมา รอยยิ้มีใปราึ้นบนใบหน้าอทุน ร่าบอบบาอนาน้อยปรารหน้าอโอบนที วาู่ามมอสบมาอย่าสื่อวามหมาย
“ลันธร”
ร่าสูว้าเอาร่าบอบบาอนาน้อยเ้ามาอไว้ในอ้อมอ ่อนะูบไปที่หน้าผามนอย่าถนุถนอม ท่ามลาสายาะลึแมมึนอสหายนับสิบ
“ลันิอยู่แล้ว…ว่าพี่โอบ้อมา ..่วยลัน”
ลันธรแย้มยิ้มอย่าเหนื่อยอ่อนทว่าอบอุ่นใ
“เราะไม่ให้เ้าลาสายาอีแล้ว….ออย่าเป็นอันใอีเลยนะลันอพี่”
โอบนทีระิบบอร่าน้อยในอ้อมอ เาะไม่มีวันปล่อยให้นาน้อยอเาไปเผิอันรายที่ใอีแล้ว
----------------------------------------------------------------------------------------
มา่อนะ๊ะ
อล 1 อน่อนเนาะ 5555
อให้สนุับารอ่อนนะะ
อย่าลืม Comment ันเยอะๆนะรั
ความคิดเห็น