คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ (นาคน้อยอกหัก)
นาน้อยอหั
ร่าโปร่อายหนุ่มในุเสื้อเสื้อเิสีฟ้าอ่อน ำลันั่ื่มเหล้าเล้าน้ำาท่ามลาายหินับร้อย ที่ำลัสัสรร์ันอย่าสนุสนาน ไม่มีใรสนใเ้าอใบหน้าอ่อนเยาว์เปรอะน้ำาภายใ้แว่นารอบหนา นระทั่นัร้อนำบนเวทีเอ่ยร้อท่อนฮุอเพลร๊อื่อัในอี และวามหมายมัน่าระแทใหนุ่มน้อยเหลือเิน
‘และนอย่าัน!.....ะอยู่อย่าไร ้อสูเสียเธอไปไร้เธอู่….’
“ฮือออออออออออออออออออออออออ”
สายานับร้อย้อร่าบาที่แหปาร้อไห้อย่าไม่สนโล แม้แ่วนรียัสะุ้นเล่นผิัหวะ
“ันไม่รู้ะอยู่เพื่อใรรรรรรรร ฮือออออออออออออ”
O_O !!!
O_O!!
เสียสำลัเหล้าอโ๊ะ้าเียั ึ้นเมื่อปาบาแผเสียร้อเพลแมร้อไห้อนัวบา
แ่ใระสนล่ะ!! ผมำลัอหันะ ผมเ็บหัวใ แม้เหล้ามนุษย์ในมือะไม่ไ้ทำให้ผมเมามายเลยสันิเียว
แ่ผมอยาเมา!!! ันั้นถ้าใเราเมา ไม่ว่าเหล้าอะไร มัน็เหมือนันนั้นแหล่ะ หึ!!
ผมระเหล้าในมือนหมแ้ว แล้วเทเพิ่มให้ัวเอนเือบล้นแ้ว วันนี้ไม่หมว ไม่เลิ!
ะเมาเป็นหมาเลยอยูเถอะ นึถึนที่ทำให้ผมมานั่ในร้านเหล้าในสภาพนี้แล้วมันเ็บปว!!!
“พี่เนนนนนน ฮืออออออ พี่ทิ้ผมทำไม!!!!”
ผมป้ายน้ำาที่ไหลนอเ็มหน้าลวๆ ่อนะระน้ำสีอำพันลอหลายๆอึ มอแหวนที่นิ้วนา้า้าย้วยภาพเบลอ น้ำาผมไหลเหมือนเื่อนแอีรั้ เมื่อเหลือบเห็นอแทนใ แหวนที่ประับ้วยมีหายาในแนหิมพาน์ ึ่ ‘พี่ราเน’ อีนรัทิ้ไว้ให้ เาทิ้ผมไป้วยเหุผลที่ว่านาาั้นสูอย่าผมีเินไปสำหรับนธรรพ์อย่าเา
“ใร้ายที่สุ!!”
แ้วในมือถูยึ้นอีรั้ บอแล้วไ วันนี้ไม่เมาไม่ลับ!!
“อนั่้วยไ้มั้ยรับ?”
ผมหันไปมอหนุ่มหล่อในุเสื้อเิ้สีำที่ำลัยยิ้มมุมปาส่มาให้
ร่าอนธรรพ์้อนทับึ้นมา ทำให้ ‘ลันธร’ รู้ทันทีว่านรหน้าไม่ใ่มนุษย์
“เอ่อ…”
นาาหนุ่มน้อยเยิบออห่าานธรรพ์แปลหน้า ้วยวามหวาระแว
“เห็นนาน้อยนั่นเียว ….เหาแย่”
“ผมไม่ใ่นาน้อยนะ!!”
ลันธรเผลอึ้นเสียอย่าไม่สบอารม์ ปาบาสีสเม้มแน่นอย่าหุหิ
แทนที่นธรรพ์รน่าะลัว ลับอบใมาว่า น่ารัแบบนี้่อยุ้มเสี่ยหน่อย อีฝ่ายเป็นถึนาา แถมยัรูปาม
น่าถนุถนอมถึเพียนี้ เาไม่พลาแน่นอน
“ไม่ใ่็ไม่ใ่รับ แ่ผมอนแ้ว้วยหน่อย เี๋ยวผมะลับแล้ว”
าลมเหลือบมออย่าไม่วาใ แ่็ไม่ไ้ปิเสธ
“แปปเียวนะ”
“รับ”
นธรรพ์ยยิ้มเ้าเล่ห์ ่อนะใ้ัหวะที่นาหนุ่มเผลอร่ายมน์ใส่อย่าไม่ทันั้ัว
“ท่านทำอันใ!!”
ร่าบาที่หันมาพอีในเผลอใ้ภาษาที่ใ้ันในหมู่าวหิมพาน์
“เราเปล่า”
“ะ…โห!! เรา…ทำไมเรา มึนหัว”
ลันธรเอามือุมหน้าผา ่อนะลุหนีเพราะไม่ไว้ในธรรพ์อมเ้าเล่ห์
ร่าโปรบาเินเบียลุ่มนออไปอย่าทุลัทุเล นออมาถึที่อรถ แ่ทว่านธรรพ์นั่นยัามิเาออมานไ้
“ให้เราไปส่เถอะนาน้อย ูท่าเ้าะไม่ไหวระมั”
“ไม่!!! ออไปนะ ปล่อยเรา!”
ลันธรสะบััวอย่าแร
“อย่าเ้ามานะ!! ถ้าท่านเ้ามา อย่าหาว่าเราไม่เือน”
นธรรพ์ยิ้มร้าย ่อนะรวบเอาร่าบามาอไว้แน่น สัมผัสน่าสะอิสะเอือนนแทบอ้ว ทำให้ลันธรอยาะหลุาพันธนาาร แ่ร่าายลับไม่เป็นใ เป็นเพราะโนมน์แท้ๆ อีอย่า หาเาลา และร่ำเรียนมน์นเ่าเหมือนพี่ๆไม่เิเรื่อแบบนี้หรอ
“ัวเ้าหอมนันาน้อย”
“ปล่อยยยย”
ลันธรฝืนใ้ฤทธิ์นาาผลัร่านธรรพ์นระเ็นออ ่อนที่ร่าโปร่ะเถอยหลัไปนเ้าับร่าอใรนหนึ่ ึ่ใ้แนแ็แรรับร่าเาไว้ไม่ให้ล้มลพื้น
“เลิทำระยำ …แล้วไสหัวไปะ”
น้ำเสียเรียบนิ่อายที่ำลัโอบอลันธรเอ่ยึ้น
นธรรพ์สีหน้าใ ่อนะลนลานแล้ววิ่ออไป ลันธรโล่ใ ่อนร่าปวเปียอนาหนุ่มะหันมาเพื่อเอ่ยอบุพลเมือีที่่วยเาเอาไว้
“อบุรับ…..ุ…..”
O_O
-_-
วาลมเบิว้าเมื่อมอสบใบหน้าหล่อม ทว่าเย็นาอายแปลหน้า วาเรียวรีายแววุัน ทรอำนา้อมอมานิ่ๆ พร้อมับภาพ้อนทับอสัว์หิมพาน์นิหนึ่ที่ลันธรหวาลัวที่สุ !!!
“ะ….รุ!”
สิ้นเสีย นาหนุ่มในอ้อมแน็ทรุฮวบลไปแทบรับไม่ทัน เปลือาสีมุปิสนิทพร้อมับร่าบาที่นิ่ไป
“หึ! โ่ริๆ”
-----------------------------------------------------------------------------
โ่....ที่ไม่ไ้แปลว่าโ่
โ่... ที่แปลว่าเอ็นูรึเปล่า >////<
ฝาิาม้วยนะะ
ความคิดเห็น