คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Story 7
“แค่นี้ยังปกป้องไม่ได้ แล้วนายจะไปทำอะไรกินกันห๊ะ!!” เสียงชายคนหนึ่งดังมาจากทางด้านบนในโรงงานร้างแห่งนี้
“เสียงนี้มัน....ทอส O_O” ทอมตะโกนแถมตกใจปนกัน หมอนี่รู้ได้ไงว่าพวกเขาอยู่ที่นี่??
“ทอส หึ! ชื่อเก๋ไม่เบานี่ ^O^” มีทเฮดพูด
“หุบปากเน่าๆ ของแกซะ!! ก่อนที่จะตาย โดยไม่รู้ตัว -*-“ ทอสเอาปืนจ่อหน้ามีทเฮด (ในขณะที่อยู่ข้างบน)
“ใจเย็นๆสิ ^^;” มีทเฮดยกมือเป็นเชิงยอมแพ้ ทอสกระโดดลงมาจากข้างบนลงมาอยู่ตรงหน้าทอม พร้อมกับมองบุชท์ ด้วยสายตาอาฆาต
“ปล่อยเพื่อนฉันซะ!! “ ทอสเอาปืนจ่อหน้าบุชท์ (ตอนนี้ลูกน้องสลบเหมือดไปหมดแล้ว - -* >> Shining life)
ทอมที่รอดจากการกุมของลูกน้องบุชท์ ก็วิ่งเข้าไปหาเจอร์รี่ทันที
“เจอร์รี่ นายต้องไม่เป็นไรนะ!!” ทอมพูดพร้อมกับเขย่าตัวเจอร์รี่
บุชท์หันมามองทอมก็รู้สึกเจ็บใจจี๊ดๆ ฉันเกลียดแก เจอร์รี่ แกทำให้ทอมต้องเปลี่ยนไป!! แต่แล้วก็หันกลับมามองที่ทอสอีกครั้ง
“ -_-“ หน้าบุชท์
“ - -*” หน้าทอส
“ ^^;” หน้ามีทเฮด
“อ๊ะ! นี่ฉันเป็นอะไรไปน่ะ?” เจอร์รี่ที่ฟื้นจากอาการสลบลืมตามาก็เห็นทอมประคองตนอยู่
เมื่อทุกคนได้ยินเสียงเจอร์รี่ก็หันไปทางเสียงนั้นทันที
“ปล่อยเจอร์รี่ซะ ไม่งั้นนายไส้ไหลแน่!!” ทอสเล็งปืนไปที่ท้องของบุชท์
“หึ! นึกว่านายมีคนเดียวหรือไงกัน ฮึ่บ!” บุชท์ใช้ขาเตะที่มือของทอสที่ถือปืนอยู่ โดยที่ทอสไม่ได้ตั้งตัว (เพราะมัวสนใจแต่เจอร์รี่คนเดียว -*- >> บุชท์) จนปืนกระเด็นไปตกอยู่ที่หน้ามีทเฮด
“มีทเฮด ส่งมาให้ฉัน!!” บุชท์ตะโกนขณะยั้งแรงหมัดของทอสอยู่
“หนอย!! ฉันไม่มีวันให้นายแตะต้องเจอร์รี่หรอก” ทอสที่ต่อยหมัดไม่ยั้งใส่บุชท์ แต่บุชท์รับได้ทุกหมัด (เพราะหมอนั่นมันตัวใหญ่กว่าน่ะสิ -*-^ >> ทอส)
หมอนี่อีกคนหรือไงกัน ไอ้หนูนั่นมันสำคัญขนาดนั้นเลยหรือไง!? บุชท์คิด
“บุชท์ นายปล่อยทอสและเจอร์รี่ซะ ฉันบอกแล้วไงว่าฉันจะกลับไปกับนาย” ทอมที่เห็นบุชท์กับทอสกำลังแย่งปืนกัน ถ้าเขาไม่ห้ามไว้ ต้องมีคนใดคนหนึ่งเจ็บ เขาไม่อยากให้ใครเจ็บทั้งนั้น เรื่องนี้มันเป็นเรื่องของเขาเอง เขาจะต้องแก้ปัญหาเอง
เมื่อเจอร์รี่ได้ยินดังนั้นก็ตกใจ ทอมจะไปไหน O_O
“ทอม นายจะไปไหน?” เจอร์รี่จับที่ชายเสื้อของทอม ทอมหันมาลูบหัวเจอร์รี่ ก่อนจะพูดประโยคที่ทำให้เจอร์รี่เจ็บปวด!?
“ฉันคงต้อง...ต้องไปจากนายแล้วสินะ....” ทอมทำหน้าเศร้า
“ทอม ล้อเล่นใช่ไหม?” เจอร์รี่เริ่มรู้สึกว่ามีน้ำอุ่นๆไหลมาจากดวงตาสีเทานั้น..
“ฉันพูดจริง....” ทอมหันหน้าหนีเจอร์รี่ เขาแค่ไม่อยากเห็นน้ำตาของเจอร์รี่อีกครั้ง มันทำให้เขาเจ็บปวดและรู้สึกผิด “ทอส ฉันฝากดูแล เจอร์รี่ด้วย -_-“
“ฉันจะต้องดูแลดีกว่านายแน่ - -“ ทอสทำหน้ามั่นใจ
“^_^ ฉันไปก่อนนะ เจอร์รี่...” ทอมพูดพร้อมกับเข้าไปโอบกอดเจอร์รี่อีกครั้ง ไปก่อนนะ....ครั้งหน้าขอให้เรามาเป็นเพื่อนรักกันอีกเหมือนเดิม.....
เมื่อเจอร์รี่ถูกสวมกอดจากทอม เขาก็รู้สึก...อบอุ่นเหลือเกิน...ทั้งที่อยู่ด้วยกันตั้งแต่เด็กแท้ๆ ทำไมมันมีความรู้สึกมากมายอะไรเช่นนี้ ทอมจะไปแล้ว ใจของเจอร์รี่นั้นไม่อยากให้ทอมไป เขารู้สึกว่า...ทอมเป็นคนสำคัญสำหรับเขามากจริงๆ
หลังจากกอดอำลา ทอมก็ลุกขึ้นเดินไปทางบุชท์ก่อนจะหันมามองเจอร์รี่อีกเป็นครั้งสุดท้าย และไม่หันกลับมามองอีก
ทอสเดินมาทางเจอร์รี่ก่อนที่จะพยุงตัวเจอร์รี่ให้ลุกขึ้น ทอสมองเจอร์รี่ สีหน้าของเจอร์รี่ดูเหมือนจะไร้วิญญาณเหมือนคราวก่อน หมอนั่น! ชอบทำให้เจอร์รี่เสียใจอยู่ตลอดหรือไงกันนะ!? ทอสคิดแล้วก็โมโห เขาไม่อยากเห็นเจอร์รี่ต้องมาเสียน้ำตาให้กับคนพันธุ์(?)นั้น
“เจอร์รี่ กลับกันเถอะ...”
“T_T…”
“ฉันดีใจจริงๆที่นายกลับมากับฉัน ฉันคิดไว้แล้วล่ะ” บุชท์หลี่ตาไปทางทอมที่นั่งไคว่ห้างมองออกไปข้างนอกรถยนต์ส่วนตัว(ของบุชท์)
“........” ทอมไม่ตอบ
บุชท์รู้ว่าทอมไม่ได้เต็มใจมา แต่มันก็มีวิธีนี้วิธีเดียวที่จะทำให้ทอมกลับมากับเขาได้
.
.
.
.
.
ณ คฤหาสน์ของบุชท์
บุชท์เข้าไปในประตูใหญ่ ก่อนจะตามไปด้วยพวกของทอม (เพื่อนๆ นั่นแหละ - -* >> Shining Life) เข้าไปนั่งในห้องรับแขกที่ตกแต่งโดยสไตล์ลิสต์ชื่อดัง
“หมดหน้าที่ฉันล่ะ งั้นฉันไปก่อนนะเพื่อนบุชท์ ^O^” มีทเฮดพูดพร้อมกับจะเดินออกไป
พรึ่บ! (เสียงโยนของ?)
“อ่ะ ค่าตอบแทน” บุชท์พูดพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์ “ฉันรู้ว่านายไม่ทำโดยไม่หวังค่าตอบแทน”
ค่าตอบแทนงั้นเหรอ O_O? ทอมคิด
“แหม รู้ใจฉันจริง” มีทเฮดพูดพร้อมกับคว้าซองน้ำตาลและเก็บใส่กระเป๋าของเขา “ฉันไปก่อนนะ เพื่อนรัก ^O^” และแล้วมีทเฮดก็เดินออกไป
“....”
“เป็นอะไรไป หน้าบึ้งเชียวนะ หือ?” บุชท์นำมือข้างหนึ่งยื่นไปที่ใบหน้าเรียวๆ ของทอม หวังจะให้ใบหน้าที่แสนบึ้งตึงนั้นหันมาทางเขา
แต่.....ทอมกลับปัดมือนั้นทิ้ง ทำเอาบุชท์ตกใจเลยที่เดียว (แอบโกรธด้วยนิดหน่อย)
“อย่าเอามือโสโครกนั่นมาจับฉันนะ!!”
“O_O”
“แกทำอะไรนายท่าน!!” ลูกน้องคนหนึ่งของบุชท์เดินถืออาวุธมาที่ทอม เพราะว่าเห็นทอมนั้นทำร้ายเจ้านายตน
แต่บุชท์เอามือกันไว้ก่อนจะพูดเป็นเชิงคำสั่ง “นายไปบอกแม่บ้านให้จัดเตรียมห้องพักสำหรับเพื่อนที่ฉันรักมากกกก ที่สุด ให้หน่อย ส่วนนาย ลากทอมตามแม่บ้านขึ้นไปซะ”
“ครับ!!” ลูกน้องทั้งสองคนรับปาก
ชักรู้สึกไม่ดีซะแล้วสิ - -; ทำไงดีๆ ทอมคิด เขาไม่รู้ว่าคนที่นั่งอยู่ข้างๆเขาคิดอะไร แต่ว่าตอนนี้บรรยากาศเริ่มไม่ดีซะแล้วล่ะ ทอมหันไปหาบุชท์อีกครั้ง ก็เห็นบุชท์ยิ้มอย่างมีเลศนัย
ก่อนจะถูกลากขึ้นไปข้างบนห้องนอนที่แม่บ้านจัดเตรียมไว้เสร็จสับ (ตอนไหน?? >> รีดเตอร์) ในห้องนอนงั้นเหรอ? O_O ตอนนี้ทอมรู้สึกชักเริ่มมั่นใจซะแล้วสิ ว่าทำไมบุชท์ต้องสั่งลูกน้องให้ลากตัวเขาขึ้นมาข้างบน
“เป็นไงล่ะ ห้องที่ฉันจัดเตรียมไว้เพื่อนายโดยเฉพาะเลยนะ ^_^” บุชท์เดินเข้ามาทางที่ทอมนั่งแหมะอยู่กับพื้น
ส่วนทอมก็พยายามถอยหลัง ในขณะที่บุชท์เดินหน้าเข้ามาเรื่อยๆ
“นายคิดอะไรอยู่กันแน่ บุชท์!! O_O” ทอมเริ่มระแวงคนตรงหน้าซะแล้วสิ
“ไม่รู้สิ ถ้าฉันอยู่ใกล้นาย นายอาจจะรู้ก็ได้นะ หึๆ” บุชท์เดินเข้ามาใกล้ทอมเข้าทุกที ก่อนจะคุกเข่าคลานมาหาทอมที่นั่ง ตัวสั่นอยู่ “กลัวฉันหรือไง แต่ก่อนไม่เห็นเป็นเลยนี่” ไม่รู้สิ แต่ที่อยากรู้แกเมาอยู่ใช่ไหมเนี่ย!!! =[]= ทอมคิด และอยากจะพูดในเวลาเดียวกัน
“เอ่อ....ตอนนี้นายรู้สึกแปลกไปนะ - -*” ทอมพูดเมื่อเห็นบุชท์เริ่มมีอาการแปลกขึ้นทุกที
“ไม่หรอก ฉันก็เป็นของฉันอย่างนี้มานานแล้วล่ะ” เอ่อ....ไปไกลๆสักทีได้ไหมมมมม~ T^T ทอมอยากจะร้องไห้เต็มทน (ไหงทอมมันอ่อนแออย่างนี้ฟะ =[]= >> รีดเตอร์)
บุชท์ยื่นหน้ามาใกล้กับทอมขึ้นเรื่อยๆ จนหน้าทั้งสองห่างจากกันไม่ถึงคืบ ทอมรู้ว่าบุชท์จะทำอะไรเขา ทอมหันหน้าหลบและพยายามเบี่ยงหน้าไปทางอื่น บุชท์เห็นก็รู้สึกโมโหและเจ็บใจ ทอมเปลี่ยนไปขนาดนี้เลยหรือไงกันนะ หึ! แกไม่ได้ตายดีแน่เจอร์รี่!!
ทางเจอร์รี่นั้นก็นั่งเหม่อมองไปยังท้องฟ้าสีครามยามเย็น ทอมไปแล้วจริงๆ เหรอ ไหนเคยบอกว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไปยังไงล่ะ โกหกฉันใช่ไหม ฮึกๆ ฮือๆ TOT น้ำตาเจอร์รี่ไหลอีกครั้ง รินอาบบนใบหน้าเนียนๆเหล่านั้น
“เจอร์รี่!! O_O” ทอสที่เดินออกมาหวังจะดูอาการของเจอร์รี่ แต่แล้วเขาก็เห็นน้ำตาของเจอร์รี่ไหลลงมาอย่างไม่มีที่จะหยุดไว้ได้ ทอสวิ่งเข้าไปโอบเจอร์รี่ไว้ และพูดอย่างเป็นเชิงปลอบใจ
“อย่าร้องไห้สิ หมอนั่นอยากไปเอง เราห้ามเขาไว้ไม่ได้หรอก”
“ฉันไม่เชื่อหรอก คำสัญญาที่เขาให้ไว้ ทอมจะกล้าลืมขนาดนั้นเลยหรือไง T_T”
“มันก็ไม่แน่....” ทอสพึมพำ
“T^T” เจอร์รี่ยังคงปล่อยให้น้ำตาเหล่านั้นไหลรินไปเรื่อยๆ ทอสเห็นดังนั้นก็เข้ามากอดเจอร์รี่ไว้ ทำให้เจอร์รี่ตกใจเล็กน้อย
“นายอย่าร้องไห้อีกเลยนะ ถึงนายร้องไปหมอนั่นก็ไม่กลับมาหรอก”
“นั่นสินะ”
เจอร์รี่เช็ดน้ำตาออกจนหมด พร้อมกันนั้นทอสก็ปล่อยมือทั้งสองที่โอบกอดเจอร์รี่ออก ทั้งสองมองหน้ากัน.....
“........” เจอร์รี่
“........” ทอส
“?” เจอร์รี่
“ฉันว่า เราไปหาอะไรกินกันดีกว่านะ -///-“ ทอสพูดพร้อมกับเกาหัวแกรกๆ อย่างเขินๆ ก่อนจะเดินนำเจอร์รี่ไป
ทอสเป็นอะไรของเขา ไมต้องหน้าแดงด้วย? เจอร์รี่คิด เขาไม่เข้าใจจริงๆ ทอมก็เคยเป็นหนหนึ่งแล้วนะ - -*
.
.
.
.
.
.
.
.
กลับมาทางด้านเจ้าแมวหง่าว.....
“เอ่อ....บุชท์เอาหน้านายออกไปก่อนได้ไหม ฉันร้อน!! >[]<*” ทอมโวยวาย ถึงแม้จะไม่ร้อนจริงๆ ก็ตาม แต่เป็นวิธีที่เขาจะรอดจากสายตาที่ไม่ชอบมาพากลของบุชท์
“แอร์ออกจะเย็น - -*” บุชท์ทำหน้าเนือยๆ
“เออ ออกไปเหอะน่า~! >_<” ทอมหลับตาปี๋ บุชท์เห็นจึงถอยหลังออกมายืนดังเดิม
เฮ้อ~ ค่อยยังชั่วหน่อย - -* ทอมถอนหายใจ ก่อนจะลุกขึ้นยืน ก็เห็นบุชท์ยืนมองหน้าเขาเหมือนจะถามว่า ทำไมถึงให้ฉันถอย
“ฉันจะรอนายข้างล่าง อย่าลืมลงมากินข้าวเย็นด้วย” บุชท์พูดเสร็จ เขาก็ออกจากห้องไป
ปัง! (เสียงปิดประตู - -* >> Shining life)
“เฮ้อ~ รอดไปที เกือบแล้วไหมล่ะ -0-“ ทอมถอนหายใจเฮือกใหญ่ นี่จะเป็นโอกาสที่เขาจะแอบหนีบุชท์กลับไปหาเจอร์รี่ เพราะตอนนี้ลางสังหรณ์ของทอมรู้ว่า จะต้องเกิดเรื่องใหญ่สำหรับเจอร์รี่แน่นอน
.
.
.
.
.
ณ ข้างล่างของบ้านบุชท์
บุชท์กำลังนั่งสูบบุหรี่อยู่ที่โซฟา ตรงหน้าเป็นลูกน้องของเขาที่กำลังรอรับคำสั่งจากเจ้านายของตน
“ไปเก็บไอ้เจอร์รี่ซะ!!”
“แต่บอสครับ คุณทอมเขาจะไม่....”
ผัวะ!!!!
เสียงต่อยของบุชท์นั้น ทำให้ลูกน้องอีกคนหนึ่ง ถึงกลับหน้าซีดไม่กล้าขัดคำสั่งอีก ส่วนคนที่โดนต่อยก็พยายามลุกขึ้นมาขอโทษขอโพยเอาใหญ่
“ไม่มีแต่ทั้งนั้น ไปเก็บมันซะ อย่าเหลือชื่อให้ใครได้ยินอีก คนที่ชื่อทอสนั่นด้วย!!” บุชท์พูดด้วยท่าทางโกรธจัด ที่ลูกน้องเอ่ยถึงทอม
เมื่อได้ยินดังนั้นลูกน้องทั้งสองก็ออกไปตามคำสั่งทันที
“ทอม พรุ่งนี้นายจะได้เชยชมภาพอันสวยงามของคนที่นายรักมากที่สุด แล้วสิ อดทนรอดูไม่ไหวแล้ว ฮ่าๆ”
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
มาเฉลยตามสัญญาจ้า ^O^ ท่านผู้อ่านคงตกใจน่าดู (ล่ะมั้ง - -*) แต่ก็ช่วยคอมเม้นท์กันหน่อยนะค่ะ ^_^ Story ถัดไป....
เมื่อเจอร์รี่ใกล้ถูกลอบสังหาร จากฝีมือของบุชท์ ทอมจะออกมาช่วยเจอร์รี่ทันหรือไม่?? หรือ....เจอร์รี่จะกลายเป็นศพจริงๆ โปรดคอยติดตาม Story ถัดไปได้เลย!!
ความคิดเห็น