คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Story 5
“อย่าไปนะ เจอร์รี่! ”
ทอมไม่หยุดพูด ซ้ำยังกอดเจอร์รี่แน่นขึ้นไปเรื่อยๆ ทำให้เจอร์รี่หายใจไม่ออกเลยทีเดียว และความรู้สึกตรงแผ่นหลังของเจอร์รี่นั้นมีน้ำเปียกชื้นๆ หรือว่าทอม.. ร้องไห้!!
ใช่! ทอมในตอนนี้ยังไม่รู้ตัวเองเลยว่ากำลังทำตัวงี่เง่ามากแค่ไหน อีกสามวันที่บุชท์ให้เขามา เขาควรจะบอกเจอร์รี่ได้หรือเปล่า ก่อนที่....เขาจะไป....
“ทอม ทำไมนายถึงร้องไห้??”
นี่ฉันร้องไห้งั้นเหรอ?? ทอมคิด ทั้งที่ตั้งแต่เด็กเขาไม่เคยที่จะร้องไห้ให้ใครเห็น แม้แต่เจอร์รี่เองก็ด้วย นี่เขาเป็นอะไรไปนะ ความรู้สึกเจ็บที่หน้าอกมันอะไรกัน ทอมคิด ยิ่งคิดน้ำตาของทอมก็เอ่อไหลไม่หยุด ทอมได้แต่เช็ดน้ำตาที่เอ่อไหลไม่หยุด พร้อมกับนั่งคุกเข่า ตอนนี้เข่าของทอมอ่อนปวกเปียกเหลือเกิน
เจอร์รี่ที่เห็นทอมร้องไห้ไม่หยุดแล้วนึกถึงตอนที่แม่ของเขากล่อมให้เขาหยุดร้อง ตอนนี้เขามองเห็นทอมเหมือนทัฟฟี่ น้องชายของเขา เขาจึงโผเข้ากอดทอม มือเจอร์รี่ลูบหลังทอมไปมา ทำเอาทอมถึงกลับตกใจทันที ความรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก ทำไมเจอร์รี่ตัวอุ่นจัง ทอมคิด เมื่อเห็นเจอร์รี่เข้ามากอดทอมอย่างนี้ ทำให้เขารู้ได้ว่าความรู้สึกที่เกินมากกว่าเพื่อน เขาชอบเจอร์รี่อย่างนั้นเหรอ? O_O ทั้งที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ ทฤษฎีนั่นยังบอกเลยว่า หนูกับแมวเป็นเพื่อนรักกันไม่ได้!! และรักกันก็ไม่ได้ แถมเด็ดขาดด้วย!!
แต่ทอมไม่สนใจทฤษฎีเหล่านั้นหรอก ในเมื่อเขารู้แล้วว่าสิ่งที่พูดไปนั้นมาจากใจจริง ใจที่เป็นห่วงเจอร์รี่ ใจที่ยังไม่อยากจากเขาผู้เป็นที่รักไป อยากเห็นกันอยู่อย่างนี้ตลอดไปและก็รู้ว่ามันเป็นความรัก
เมื่อเจอร์รี่รู้สึกว่าทอมจะหยุดร้องไห้ไปแล้ว เขาก็ผละออกจากตัวทอม แต่...ทอมกลับยิ่งกอดเขาแน่นขึ้นทุกที เจอร์รี่ตกใจมาก O_O
“ทอม ปล่อยได้แล้วฉันต้องไปสอนแล้วนะ”
“ฉันชอบนาย” ทอมพึมพำ แต่เจอร์รี่ไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด ทอมพูดเบาเกินไป เบามาก
“นายพูดว่าอะไรนะทอม?”
ว่าแล้วทอมก็เริ่มรุก(?) เขาผลักเจอร์รี่นอนลงกับพื้นบ้านก่อนจะจูบลงที่ปากเจอร์รี่อีกครั้ง เจอร์รี่พยายามดันร่างของทอมที่ตอนนี้นอนล้มทับเขาอยู่ แต่ก็ดันไม่สำเร็จ เพราะว่าแรงของเจอร์รี่น้อยกว่าทอมจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้เจอร์รี่โดนทอมรุกได้ง่าย
“ปล่อยนะ ทอม!”
เจอร์รี่พูดพร้อมกับเอามือดันร่างของทอมไปเรื่อยๆ ยามที่มีโอกาสอ่ะนะ - -* แต่เมื่อทอมได้ยินดังนั้นก็ชักเริ่มหงุดหงิดขึ้น จนในที่สุดเขาก็ต้องอุ้มเจอร์รี่ขึ้นไปข้างบนห้องนอนของเขา (ของเจอร์รี่ด้วยนะ) แต่เจอร์รี่ก็ไม่ยอมให้ทอมพาเขาขึ้นไปข้างบน เจอร์รี่จึงพยายามดิ้นให้สุดแรงเกิด แต่ทอมก็พาเจอร์รี่ขึ้นมาจนได้!?
เขาเหวี่ยงเจอร์รี่ให้ลงไปนอนบนเตียง (ใช้คำว่าเหวี่ยงเชียวเหรอ ไรท์เตอร์จ๋า) เจอร์รี่ยังไม่ทันได้พลิกตัวขึ้นมา ทอมก็เข้าโหมดจู่โจมเจอร์รี่เสียแล้ว เขาจับมือของเจอร์รี่ไว้เหนือหัวของเจอร์รี่ จับเพียงมือเดียวและมองเจอร์รี่อย่างกับเหมือนจะเริ่มกินเจอร์รี่เข้าไปทีละนิด ทอมมองใบหน้าอันอ่อนแอของเจอร์รี่ ตอนนี้ใบหน้าของเจอร์รี่เหมือนอยากจะร้องไห้ เจอร์รี่พยายามเบือนหน้าหนีทอม เขาไม่อยากมองเพื่อนของเขาทั้งน้ำตาและความรักที่มีต่อทอม(แบบเพื่อน)
เจอร์รี่ไม่คิดว่าทอมจะทำกับเขาเช่นนี้ เขารู้สึกเจ็บปวดจากขั้วหัวใจ เขาเสียใจ เมื่อทอมเห็นดังนั้นแล้วเขาก็ไม่อาจมองไปทางใบหน้าของเจอร์รี่ที่เสียใจอยู่อย่างนี้
ฉันทำแรงเกินไปอีกแล้วสินะ ทอมคิด เขาอยากจะฆ่าตัวตายเสียจริง เขาทำให้คนที่เขารัก (ตอนไหน?) ต้องมาเจ็บเพราะเขาดันทำกิริยาไม่เหมาะสมใส่เจอร์รี่ เมื่อคิดดังนั้นทอมก็พยายามคลายมืออกจากข้อมือทั้งสองของเจอร์รี่ หลังจากคลายมือทอมก็มานั่งที่ขอบเตียงก่อนจะพูดต่อไปว่า
“รีบไปใช่ไหมล่ะ ไปเถอะ วันนี้ไปนอนค้างบ้านเพื่อนของนายก่อน ถ้าอารมณ์ฉันดีเมื่อไหร่ ฉันจะไปรับกลับมา”
เมื่อเจอร์รี่ได้ยินดังนั้นเขาก็วิ่งออกไปข้างนอกทันที เจอร์รี่ทั้งเช็ดน้ำตาที่กำลังเอ่อไหลไม่หยุดนั่น ตอนนี้หัวใจของเจอร์รี่ยังสั่นระรัวไปหมด ทำไมกันนะ ทำไม...ทำไมถึงอยู่ต่อหน้าทอมใจถึงสั่นขนาดนี้ เจอร์รี่คิด ในหัวสมองเขาว่างเปล่า เขาวิ่งไปโดยไม่ได้สติก็ดันชนเข้ากับใครคนหนึ่งจนล้มลงไปนั่งกับพื้น แต่ก็ไม่มองผู้ที่ชนเข้า
“เจอร์รี่!?”
ทอสที่ถูกเจอร์รี่ชน ก็พยุงตัวเจอร์รี่ที่ตอนนี้วิญญาณได้ล่องลอยไปไหนแล้วก็ไม่รู้ มานั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อนตัวหนึ่ง เขาลอบมองเจอร์รี่อยู่หลายครั้งเป็นเวลานาน แต่สีหน้าของเจอร์รี่ก็ไม่ปรากฏอะไรทั้งสิ้น มีแต่เพียงสีหน้าเรียบเฉยพร้องกับน้ำตาที่คลออยู่ตรงใต้ตาสีเทาแห่งนั้น
เจอร์รี่ร้องไห้!! ใครกัน? ใครเป็นคนทำกัน? ทอสคิด เขาจะไม่มีวัยปล่อยไอ้คนที่มันกล้าบังอาจมาทำเพื่อนของเขาร้องไห้ หรือว่าจะเป็นไอ้แมวเลือดร้อนนั่น!! ทอสคิด ใช่! ต้องใช่มันแน่ๆ ทอสพยายามนึกจะไปฆ่าทอมแต่ก็มีมือหนึ่งมาจับที่ชายเสื้อของเขาไว้ก่อน
“ทอส วันนี้ฉันไปนอนบ้านนายได้ไหม?”
เจอร์รี่ที่เหมือนจะรู้จิตสังหารของทอสจึงได้ดึงชายเสื้อของทอสไว้ ทอสเมื่อได้ยินดังนั้นก็ตกใจทันที
“O_O”
แต่ก็พยายามคลายหน้าตกใจลง และก็เพียงเอามือแตะที่ไหล่ของเจอร์รี่
“ได้สิ ไม่มีปัญหา ^_^”
ทอสยิ้มให้เจอร์รี่ก่อนจะพาเจอร์รี่ไปยังบ้านของเขา ตามที่เจ้าตัวบอก เมื่อเดินผ่านสวนย่อมภายในหมู่บ้านเข้าไปแล้ว ก็ถึงบ้านของทอสทันที
“นี่ บ้านฉัน ทำตัวตามสบายเลยนะ แม่ฉันไม่อยู่ ^O^”
ทอสป่าวประกาศให้เจอรืณี่ได้ยิน
“บ้านของนนายใหญ่จัง”
“ก็นะ ^O^”
เจอร์รี่พึ่งจะเคยมาที่บ้านทอสครั้งแรกเลยยังไม่ค่อยชินกับอะไรมากนัก แต่ทอสก็ยังพยายามบอกว่าทำตัวตามสบายเลย เพราะ แม่ของเขาไม่อยู่ แต่ถึงอย่างไรเขาก็ไม่อาจจะไม่เกรงใจได้ เพราะว่ามันเป็นบ้านของทอสไม่ใช่บ้านของเขา
เมื่อเจอร์รี่เข้ามาบ้านได้ เขาก็มานั่งอยู่ที่โซฟาอย่างเป็นระเบียบ ทอสจัดการเก็บกวาดของที่รกภายในบ้านอย่างทะมัดทะแมง เพราะเขาอยู่คนเดียวมาโดยตลอด
“จะกินอะไรหน่อยไหม เดี๋ยวฉันทำให้ ^_^”
“ไม่ละ ฉันกินมาแล้ว “
เจอร์รี่โกหก! แต่เขาก็จำเป็นต้องโกหกทอส เพราะไม่งั้นหมอนั่นก็คงไม่ยอมแน่ถ้าเขาบอกว่า ไม่หิว เมื่อทอสพยายามเก็บกวาดสิ่งของที่รกรุงรังเสร็จก็ขึ้นไปเอาชุดนอนไว้ให้เจอร์รี่เปลี่ยนใส่นอน
เจอร์รี่เห็นดังนั้นก็คิดถึง ทอม !? ถ้าทอมพยายามทำตัวดีๆอย่างทอสก็คงจะดีสำหรับเขาเองไม่น้อนเหมือนกัน เมื่อเจอร์รี่คิดถึงหน้าทอม และคำพูดที่เอาแต่ใจของทอม ก็ทำให้เขารู้สึกเจ็บยิ่งกว่าอะไรเสียอีก ตอนนี้น้ำตาของเจอร์รี่ไหลอีกแล้ว ทำไมกันนะ? ฉันอ่อนแอหรือไง ทำไมน้ำตาถึงยังต้องไหลอยู่อย่างนี้ ฉันอยากเข้มแข็งเหมือนทอม ไม่อยากให้คนอื่นเป็นห่วงตนอย่างนี้ตลอด แต่ถึงพูดไป เจ้าน้ำตาที่ไหลออกมาก็ไม่หยุดไหลเสียที T_T
“เจอร์รี่ นี่ชุดนอนของฉันนะ ใส่ได้.....เจอร์รี่!! O_O”
ทอสที่ถือชุดนอนของเขาลงมาชั้นล่างก็เห็เจอร์รี่เช็ดน้ำตาอีกแล้ว เขาจึงปล่อยให้ชุดนอนหล่นลงไปนอนกับพื้น่อนจะวิ่งเข้าไปหาเจอร์รี่ ที่อยู่ๆ ก็ร้องไห้ออกมาเหมือนคราวก่อน
“เจอร์รี่ เป็นอะไร บอกฉันได้นะ ทำไมนายถึงร้องไห้”
ทอสที่อดรนทนไม่ไหวจึงถามคำถามออกไปซะเยอะจนเจอร์รี่แทบตอบคำถามไม่ทัน
“ฉันขอโทษ - - ฉันห่วงนายมากเกินไป”
ฝั่งเจอร์รี่เองก็ตกใจเช่นกัน เขาพยายามที่จะไม่ร้องไห้ต่อหน้าทอสอีก แต่พอคิดถึงหน้าทอม เจ้าน้ำตาที่เคยหยุดไหลมันกลับเอ่อล้นอย่างบอกไม่ถูก เขาไม่อยากให้ทอสต้องห่วงเขามากเกินไป
“ลมเข้าตาน่ะ ^_^;”
“อย่างงั้นเหรอ...อะ! นี่ชุดไว้เปลี่ยนตอนนอน ^_^”
ทอสลุกขึ้นไปหยิบชุดที่ตกอยู่ที่พื้นพร้อมปัดฝุ่นให้กับเจอร์รี่ เจอร์รี่รับไว้พร้อมกับยิ้มเป็นเชิงขอบคุณให้กับทอส
“ ^_^”
ถึงในความรุ้สึกจริงของทอส เขารู้ว่าเจอร์รี่เสียใจแต่ก็ไม่อยากจะทำให้เจอร์รี่ต้องมากัวลเรื่องนี้อีก พยายามทำให้เจอร์รี่สบายใจ ก็พอแล้วล่ะ ^_^ ทอสคิด
.
.
.
.
.
.
ทางด้านเจ้าแมวหง่าว พยายามนั่งคิดว่า จะไปหาเจอร์รี่ตอนนี้ดีไหม หรือว่า ค่อยไปดีกว่า ทำไม...ไม่มีเจอร์รี่อยู่ถึงเหงาอย่างนี้นะ เราพูดเอาแต่ใจตัวเองมากหรือเปล่า ทำไมคิดนะ!! >_<* ทอมเอามือมาทุบที่หัวของตัวเองก่อนจะนอนหงายหลังลงไปที่เตียง ที่เขา เคยนอนกับเจอร์รี่ด้วยกันตั้งแต่เด็ก..(ทำไมมิทซิสเคทถึงไม่ยอมซื้อเตียงให้อีกตัวนะ - -*)
“เจอร์รี่ฉัน....ชอบนายจริงๆ...”
ทอมพูดพึมพำกับตัวเอง ก่อนที่ดวงตาสีเขียวมรกตของเขาจะมีน้ำตาซึมออกมา ไหลมาโดยที่เจ้าตัวไม่เช็ดเลยสักนิด
“....อยากจะเจอนายอีกครั้ง...จัง T-T”
.
.
.
.
.
เวลา 9.30 PM
หลังจากอาบน้ำเสร็จเจอร์รี่ก็มานั่งอยู่ในสวนของบ้านทอส เขานั่งเหม่อมองท้องฟ้ายามราตรี ที่มีแสงดาวพร่างพราว ลอยอยู่เต็มท้องฟ้า มันเป็นท้องฟ้าที่สวยงามมาก แต่ตอนนี้ใบหน้าของเจอร์รี่ไม่ปรากฏอารมณ์ใดๆ เลย
ทอสที่อาบน้ำเสร็จในตอนหันมามองข้างนอกบ้าน ก็พบกับเจอร์รี่ที่กำลังมองท้องฟ้านี้อยู่ ทอสจึงเดินไปหาเจอร์รี่ทั้งๆที่ยังเช็ดผมให้แห้งอยู่
“เจอร์รี่ ไม่รีบเข้าบ้านเดี๋ยวจะเป็นไข้เอานะ ^_^;”
หลังพูดให้เจอร์รี่ฟัง ทอสก็นำผ้า(ที่เช็ดหัว) มาคลุมไหล่ให้กับเจอร์รี่ และมองอยู่อย่างนั้น....
“....ทอม...” เจอร์รี่พูดออกมาทั้งที่ไม่รู้ตัว
ทอสได้ยินดังนั้นอารมณ์ก็ขาดผึง(?) อะไรๆก็ทอมหรือไงกันนะ!! (ก็เขาเคยอยู่ด้วยกันนิ -3- >> ไรท์เตอร์ )ทอสคิด ยิ่งคิดถึงหมอนั่นก็ยิ่งโมโห (ไม่วายก็ยังคิดต่อสินะ - -*)
ทอสเริ่มสะกิดเรียกร่างไร้วิญญาณของเจอร์รี่กลับมา ตอนที่สะกิดเจอร์รี่สะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะหันมาเห็นทอสก็ตกใจเล็กน้อยว่า มาตั้งแต่เมื่อไหร่??
ตอนนี้สีหน้าของทอสอารมณ์จะไม่(ค่อย)จะดีสักเท่าไหร่นัก แต่ทอสก็ต้องพยายามเก็บสีหน้านั้นไว้ในใจก็พอ
“เข้าบ้านเถอะ เดี๋ยวจะเป็นไข้ ^_^”
“อะ...อื้ม ^_^”
ทอสเดินตามหลังไปอย่างเงียบๆ เมื่อถึงชั้นสองของบ้านเขาก็บอกให้เจอร์รี่ไปพักอยู่ที่ห้องของเขาก่อน แล้วเดี๋ยวเขาจะไปนอนที่ห้องคุณแม่เอง
.
.
.
.
ทางด้านทอมดูเหมือนว่าจะตัดสินได้ เพราะว่า.... (เขาคิดถึงเจอร์รี่เอามากๆ T^T) เขาดันกลัวผีเลยไม่อยากอยู่คนเดียว (สรุปเอาทั้งสองอย่างได้ป่ะ -3- >> ไรท์เตอร์) เขาเลยออกๆผตาเจอร์รี่ทันที เขารู้ว่าเจอร์รี่จะไปที่ไหน และมันก็มีอยู่ที่เดียวซะด้วยสิ นั่นก็คือ บ้านของทอสนั่นเอง!!
เมื่อถึงบ้านทอสทอมก็พยายามใช้ตีนแมวที่ย่องเบาที่สุดปีนข้ามรั้วเข้าไปในตัวบ้าน เขาพยายามหาห้องที่เจอร์รี่นอนอยู่ (จากทางต้นไม้ - -) เมื่อเขาพบว่าเจอร์รี่นอนอยู่ที่ห้องของทอส ในใจทอมก็คิดว่า ไอทอสมันจะนอนอยู่ด้วยหรือเปล่าวะเนี่ย!! >_< คิดแล้วโมโหเฟ้ย!!
แต่ที่ทอมเห็นเลือนรางปรากฏว่า เจอร์รี่นอนอยู่คนเดียว เฮ้อ~ ค่อยโล่งอกหน่อย :) และแล้วทอมก็ใช้วิธีย่องเบาเข้าไปเคาะที่หน้าต่างห้องนอนของทอส (ที่เจอร์รี่นอนอยู่) และมันก็เป็นโชคดีของทอมที่กิ่งไม้บ้านของทอสอยู่ตรงหน้าต่างนั้นพอดี
ก๊อกๆๆ!!
เจอร์รี่งัวเงียก่อยจะไปดูที่หน้าต่างที่มันกำเนิดเสียงที่เรียกว่า น่ารำคาญ!! และก็พบว่าทอมยืนอยู่ที่นั่น!!
“ทอม!! O_O”
-----------------------------------------------------------------------------------
คุยท้ายตอน (รู้สึกจะเป็นตอนแรกที่จะคุยท้ายเล่มซะด้วย!!)นิยายของเราเป็นไงบ้างจ้า~ ??? (ว่าแล้วก็ถามเลยล่ะกัน ^^)
มาคอมเม้นท์วิจารณ์กันตามสบายเลยนะ ^O^ (จะได้ไปแก้ไขปรับปรุงให้มันดีขึ้นอ่ะนะ )
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นท์ที่มาให้กำลังใจ (ถึงแม้จะน้อย แต่ก็ดีใจนะ T^T) เพราะว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของเราเลย ไม่รู้ว่าจะเขียนดีหรือเปล่า T_T แต่ถึงอย่างไรก็ดีใจจริงๆ ขอบคุณมากๆๆๆค่ะ ^O^
ความคิดเห็น