คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1 Prologue: เปิดเรื่อง
1
"เธอไม่ควรจะทำอย่างนั้นนะ" เสียงหนึ่งกล่าวขึ้นจากบนกำแพง
"เอ๋... ฉันก็ไม่เห็นจะได้ทำอะไรนี่" แอนนิต้าพูดกับคนที่แอบตามเธอมาถึงตรอกเล็กๆ เธอชอบมานั่งคิดอะไรๆที่นี่ในตอนเย็นของทุกวัน
"ไม่ได้ทำอะไรเลยอย่างนั้นหรือแอนนิต้า"
"อื้อ หรือเธอเห็นฉันทำอะไรล่ะ ลิลลี่เพื่อนเลิฟ" แอนนิต้ฉีกยิ้มพร้อมกับทำตาหวานใส่เพื่อนสนิทของตน
"เฮ้อ... ให้ตายสิ เธอเนี่ยนะ ชักจะเอาใหญ่แล้ว สงสัยว่าท่านทริเชียคงจะให้ท้ายเธอมากไป"
"ง่ะ ฉันก็แค่ปล่อยเจ้าเกรซออกออกมาบินเล่นเดี๋ยวเดียวเอง”
“เธอรู้ไหมว่าไอ้เจ้ามังกรตัวดีของเธอมันเผาบ้านคนเป็นว่าเล่น ตอนนี้ใจกลางเมืองวุ่นวายไปหมดแล้ว โชคยังดีที่มันไม่จับคนมาเคี้ยวเล่น”
“วู้... เจ้าเกรซนี่เจ๋งใช่เล่นเลย นะ”
“ว่าไงนะ” ลิลลี่เริ่มเข้าโหมดโห๊ดโหด
“หมายความว่า... เอ่อ อ้อ เจ้าเกรซนี่ใช้ไม่ได้เลย ไปเผาบ้านคนอื่นเขาได้ไง”
“ใช่ เจ้ามังกรนี่นิสัยไม่ดี และคนที่ใช้ไม่ได้ยิ่งกว่ามังกรก็คือเจ้าของมัน”
“ใช่ๆ ใช้ไม่ได้เล้ยยย” เจ้าตัวดีพยักหน้าหงึกๆอย่างเห็นด้วย
“อย่างงี้ต้องจับส่งทางการเลย จะได้เข็ดซะบ้าง” ลิลลี่ยิ้มเย็น
“อื้อๆ ช่ายแล้ว เฮ้ย ไม่ใช่ๆ นี่เธอทำกับเพื่อนสนิทได้ลงคอเหรอ” คนมีชนักติดหนังเริ่มทำหน้าลนลาน จะโดนไหมหว่า ไอ้เพื่อนนี่ยิ่งโหดๆอยู่ด้วย
“คนผิดที่ไม่แม้แต่ยอมรับผิด ฉันว่าสมควรจะโดนทำโทษแล้ว”
“ฉันไม่ผิดซะหน่อย ฉันไม่ได้สั่งให้มันเผาตลาดกระเจิงซะห่นอย มันทำเองนะ”
“ไม่ดูแลสัตว์เลี้ยงให้ดีจนก่อความเสียหาย มีโทษอะไรนะ... อ้อ ใช่แล้ว ตัดมือข้างหนึ่ง หรือสองข้างหว่า ตัดไปสองข้างเลยก็ดี จะได้ไม่มีมือเปิดกรงสัตว์อีก” ลิลลี่พูดกับตัวเองอย่างดังๆ
“แหะๆ อย่าทำหนูเลยน้า หนูกลัวแล้ว หนูผิดเอง หนูทนไม่ได้กับใบหน้าอันเหงาหงอยเศร้าสร้อยของสัตว์เลี้ยงสุ๊ดที่รัก อภัยหนูเถิ๊ดท่านลิลลี่"
“ … ”
“หน่านะ อย่าโกรธเลยนะ” คุณหนูเจ้าปัญหางอนง้ออย่างสุดฤิทธิ์
“ฮึ่ม...”
“อะ... ดีกันน้าาา” แอนนิต้ายิ้มตาหยีพลางยื่นนิ้วก้อยมาให้
“ไม่”
“โห... อย่าเชิดอย่างนั้นสิ โอ๋ๆ เด็กดี” เธอพูดพลางยื่นมือออกมาลูบหัวเพื่อน
"เฮ้ย ทำอะไรน่ะ ฉันไม่ใช่หมานะ” ลิลลี่หันมาถลึงตาใส่ ไอ้เพื่อนคนนี้นี่ มันทำบ้าอะไรของมันเนี่ย
“ฮ่าๆๆ ยอมหันมาแล้วเหรอหมาน้อย”
“ยัยบ้าเอ๊ย เอ้า ดีกันก็ได้ กลับบ้านได้แล้ว คุณลุงพ่อบ้านให้มาตามไปกินข้าวเย็น"
บทสนทนาของสองสาววัยสิบสองปีย่างสิบสามได้พูดถึงเรื่องที่คุณหนูแอนนิต้า ทริเชียได้ก่อขึ้น นอกจากดวงตาสีมรกตของเธอแล้ว แอนนิต้านั้นมีหน้าตาเหมือนแม่ของเธอทุกส่วน ไม่ว่าจะเป็นดวงหน้ารูปไข่ หรือแม้แต่เรือนผมสีน้ำตาลของเธอ เพราะเธอเสียแม่ไปตั้งแต่อายุสองขวบพ่อของเธอจึงคอยเอาใจมาแต่เด็กซึ่งเป็นผลให้เธอไม่ค่อยนึกถึงคนอื่น และเรื่องวุ่นๆของโลกเมจิคก็ล้วนแต่เป็นผลงานของคุณหนูคนนี้ แอนนิต้าเกิดในตระกูลที่ร่ำรวยและมีซื่อเสียงมาก เธอได้สืบทอดพลังเวทที่แข็งแกร่งมาจากพ่อของเธอรวมทั้งปัญญาอันเฉลียวฉลาดท้ายที่สุดก็คือนิสัยที่ดื้อรั้นและเอาแต่ใจซึ่งก็ถอดแบบมาจากพ่อเธอเช่นกัน
ส่วนเพื่อนสนิทเธอนั้นชื่อลิลลี่ คาไลน์เกิดในตระกูลที่ร่ำรวยพอๆกับแอนนิต้า แต่เป็นเด็กที่มีมารยาท(เว้นกับเพื่อนจอมยุ่งไว้คนหนึ่งละกัน) และมักคิดถึงคนอื่นๆเสมอ ลิลลี่มีดวงตาสีฟ้า ผมสีทองยาวประบ่า ลิลลี่เป็นคนใจอ่อน โดยเฉพาะกับเพื่อนเลิฟของเธอ ถึงจะพยายามเก๊กหน้าโหดเพื่อดัดนิสัยแอนนิต้าแต่สุดท้ายก็ต้องยอมเจ้าจอมยุ่งทุกที อย่างวันนี้คุณหนูแอนนิต้าได้ปล่อยมังกรสุดที่รักของเธอออกมาบินเล่นในตลาดตอนกลางวันซึ่งก็ก่อความโกลาหลไม่น้อย เกรซมังกรของแอนนิต้านั้นดีใจมากที่ได้ออกมาโบยบินจึงเผาตลาดนัดและบ้านคนในใจกลางเมืองจนราบเป็นหน้ากลอง ผู้คนในตลาดวิ่งหนีกันอลม่านเมื่อเห็นมังกรตัวสีม่วงตัวมหึมา ส่วนแอนนิต้า...คุณเธอก็นั่งอยู่บนหลังของเกรซนั่นแหละ แถมยังร้องเพลงอย่างสบายใจเฉิบอีกนะ... แหนะ ไหนบอกไม่ผิด เห็นๆอยู่ว่าให้ท้ายเจ้าเกรซ
ความคิดเห็น