คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เวลากลับบ้านเกิดได้หมุนเวียนมาแล้วนายข้า?
หลงเหลือชายหนุ่มที่กระโดดตามมาทีหลังไว้เพียงหนึ่งเดียว เขาไม่เข้าใจกับความคิดของ ‘เอคมินส์’
หญิงสาวเพียงหนึ่งที่เขายอมรับและเชื่อมั่นในความคิดของนาง ถูก นางฉลาด หากแต่ เขาฉลาดกว่า
มีใครบางคนเคยทำหน้างอง้ำแล้วเอ่ยประชดแบบน่ารักๆจนทำให้คนฟังยิ้มกว้าง
สายลมพัดแผ่ว ชังจูงให้ ‘ออร์ก้า’ เข้าสูภวังค์ลึกในใจ
"นี่ๆออร์ก้า เจ้ากับเอคมินส์เนี่ย ถ้าเข้าคู่กันฉลาดเสียกว่าข้าอีกนะ ถ้าเมืองไหนได้ไป รับรอง รุ่งเหริ่ง เอ๊ย รุ่งเรือง
แน่ๆ" สาวน้อยร่างเล็ก เรือนผมสีดำพลิ้วไหวไปเรื่อยๆตามท่วงทำนองแห่งสายลม ร่างบางที่ไม่ได้งามเด่น
แต่งามล้ำ ผิดแผกจากเอคมินส์ที่งามแบบเจิดจ้า มีหรือที่เขาจะไม่รู้ความรู้สึกของเอคมินส์ เพียงแต่เขา
ทำเป็นไม่รับรู้...ก็เท่านั้น....
"แล้วท่านอยากให้ข้าสองคนไปทำงานให้มั้ยล่ะ เดี๋ยวข้าจะเป็นคนคิดแผน ส่วนท่านก็เป็นคนดำเนินการเป็นไง"
สิ้นเสียงร่างบางก็ทำหน้างอง้ำ แล้วทำเสียงสูง จนคนฟังอดยิ้มเล็กๆไม่ได้
"เจ้า...ข้าไม่อยาก ข้าไม่อยากทำร้ายผู้คนไปมากกว่านี้แล้ว ทุกครั้งที่จันทร์เพ็ญปรากฏ ข้าจักต้องทำร้ายผู้คนมากมาย ข้าไม่อยาก
ทำ..."เสียงสูงสดใสตอนแรกค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นเศร้าหมองจนคนฟังสะท้าน อดสงสารไม่ได้
"ข้าขอโทษนายหญิง ข้าไม่ได้ตั้งใจที่จะ...." ออร์ก้าพูดยังไม่ทันจบประโยค ร่างบางก็เอ่ยขัด
"ช่างเถอะ ออร์ก้า กลับกันหรือยัง ข้าได้ดอกไม้ที่ต้องการแล้ว" ยังไม่ทันที่ออร์ก้าจะตอบร่างบางตรงหน้า
ก็หายไปเสียแล้ว
"ข้าพูดจริงๆนายหญิง ไม่ว่าท่านจะเป็นอะไร เป็นสิ่งที่ผู้คนรังเกียจ แต่ท่านยังเป็นที่รักสำหรับข้า....ข้าจักปกป้องท่านเอง
นายหญิง ชีวิตข้าเป็นของท่าน...."
ออร์ก้าดึงตัวเองออกมาจากภวังค์ก่อนจะเอื้อนเอ่ยคาถาเบาๆ แล้วร่างทั้งร่างก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย
"เวลากลับบ้านเกิดหมุนเวียนมาถึงแล้วนายข้า..."ร่างบางอรชรจับตามองดูร่างเล็กที่บิดตัวราวกับได้รับความทรมานอย่าง
แสนสาหัส เหงื่อที่ผุดพราวอยู่บนใบหน้าของเจแปนทำให้เธอตัดสินใจได้ว่าได้เวลากลับแล้ว
"แล้วท่านจะทำอย่างไร เอคมินส์" ออร์ก้าปรากฏกายเคียงข้างร่างบาง ดวงตามีแววกังวลฉายชัดยามมองร่างเล็กที่อยู่บนเตียง
"ยามนี้ท่านหญิงยังไม่ตื่นข้าจักรอให้เวลานั้นเวียนมาถึงแล้วเราจักกลับบ้านหรือไม่...ข้าก็จักพานายหญิงไปคืนชีพ
ที่ดินแดนแห่งเรา..." สายลมพลัดพลิ้วอ่อนๆยังผลให้เอคมินส์สูดอากาศเข้าเต็มปอดแล้วหันมามองชายหนุ่มข้างกาย
ตอนนี้ท่านยังไม่ต้องสนใจอะไรมาก ข้าจักหาทางทำให้ท่านหญิงตื่นขึ้นมาเอง รอ ท่านจงรอเถิดสหายข้า ไม่นานเกินรอ
นายหญิงและเราจักต้องได้กลับดินแดนเป็นแน่" ดวงตาสีแดงเพลิงฉายแววมุ่งมั่น ร่างบางขยับริมฝีปากดงระเรื่อ
ทันทีที่มนต์บทสุดท้านหลุดพ้นออกกจากปาก ร่างบางก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยดังเช่นคราแรก...
ชายหนุ่มส่ายหน้าเล็กน้อยแล้วขยับปากท่องมนต์เหมือนเพื่อนสาว ทันทีที่สายลมพลัดแผ่ว ร่างสูงก็หายไปจากที่นั่น
เสียแล้ว....
ความคิดเห็น