คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 8 ปล่อยให้เป็นไปตามที่ใจต้องการ
“ตื่นแล้วหรอ พลอย !”
เสียงทรีดังขึ้นปลุกฉันจากภวังค์ เขามีตาหลังหรือยังไงกันนะ ทุกครั้งที่ฉันยืนดูเขาวาดรูปเขาจะต้องรู้ตัวทุกทีเลย
“ไม่ตื่นแล้วจะมายืนตรงนี้ได้หรอ”
ฉันเลยกวนทรีไปซะหน่อย แก้เขินน่ะ มายืนดูทรีวาดรูปตั้งนาน ทรียิ้มแล้วเก็บอุปกรณ์วาดรูปของเขา แล้วลุกขึ้นยืนเดินมาหาฉัน
“ไปหาอะไรกินกันเถอะ ฉันหิวแล้ว”
ทรีเดินนำหน้าฉันไป อะไรของเขาเนี้ย อยากจะเลิกวาดก็เลิก อยากจะกินก็กิน อินดี้ไปป่ะ
“วันนี้จะไปไหนดี”
ทรีถามเรื่องแพลนการเที่ยวของวันนี้ ฉันคิดไว้ว่าฉันจะไปถ่ายรูปที่สวนดอกไม้หลังรีสอร์ท เพราะเมื่อกี้ได้ยินพนักงานพูดกันว่าดอกไม้กำลังบาน สวย ได้ที่เลยละ
“ไปสวนดอกไม้ ไปเปล่า”
ทรีเลิกคิ้วขึ้นนิดหน่อย
“สวนดอกไม้ ก็น่าสนนะ ไปซิ”
ฉันเพลิดเพลินกับการถ่ายภาพดอกไม้และหมู่แมลงมาก ถึงแม้ว่าอากาศจะร้อนไปหน่อย เพราะเป็นช่วงบ่ายแล้ว แต่แสงกำลังสวยได้ที่เลยละ ฉันเลยกดชัตเตอร์รัวไม่หยุดเลยล่ะ
“พลอย พักก่อนไหม เธอจะดูจริงจังไปหน่อยละมั้ง เหงื่อซกเลย”
ทรีเดินเข้ามาหาฉันพร้อมกับส่งผ้าเช็ดหน้ามาให้ แถมยังกลางร่มให้อีก ทรีนั่งเฝ้าฉันถ่ายรูปอยู่นานเหมือนกัน ฉันเงยหน้าขึ้นมาหลังจากที่ก้มถ่ายรูปดอกไม้มาสักพัก ฉันรู้สึกเวียนหัว รู้สึกว่าโลกมันเอียงๆและฉันรู้สึกว่าฉันจะเป็นลม คนอย่างพลอยพราวเนี่ยนะจะเป็นลม ไม่อยากจะเชื่อตัวเองเลย สงสัยเพราะอาการเมาค้างของฉันแน่ๆทำให้ฉันเป็นแบบนี้ ฉันพยายามจะเดินไปที่ม้านั่ง แต่ก็ไม่สามารถไปถึงที่หมายได้ ทรีเลยเดินเข้ามาประคองฉันเอาไว้
“พลอย เธอไหวป่ะเนี่ย”
ทรีพาฉันเข้าไปพักในร่ม
“ไม่น่าจะไหวนะ หน้ามืดอ่ะ”
ฉันตอบทรีไปตามความจริง ทรีเดินไปเก็บอุปกรณ์ต่างๆของฉันใส่กระเป๋าทันที
“พอละ เลิกถ่ายๆ กลับไปพักผ่อนที่ห้อง”
ทรีดุฉันเหมือนเด็กๆ เขาพาฉันกลับไปพักที่ห้อง ทรีวางฉันลงที่เตียงแล้วจัดแจงที่ให้ฉันนอน
“ไม่ต้องมาทำหน้าบึ้งเลย จะเป็นลมแล้วยังจะห้าว”
“ก็ดอกไม้มันสวย ผีเสื้อก็สวย โห่ !!”
ฉันงอแงเหมือนเด็กๆ แต่ทำยังไงได้ละ สังขารมันไม่ไหวแล้วนี่นา
“พักผ่อนไปเลย เธออ่ะ เดี๋ยวฉันจะวาดรูปต่อ นั่งเฝ้าเธออยู่ในนี้แหละ”
ว่าแล้วทรีก็ไปเอาอุปกรณ์วาดรูปมาตั้งข้างๆเตียง แล้วหันมามองฉันพร้อมกับส่งสายตาดุๆมาให้ ฉันเลยจำเป็นต้องนอนพักตามที่ทรีบอก ไม่นานนักฉันก็หลับไป
ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการที่รู้สึกว่าสดชื่นกระปี้กระเป่าขึ้น ฉันมองไปที่ข้างเตียงก็ยังเห็นทรีนั่งวากรูปเฝ้าฉันอยู่ เขาไม่ได้ไปไหนเลยหรอเนี่ย แล้วฉันหลับไปนานแค่ไหนกันฉันมองออกไปนอกหน้าต่างรู้สึกว่ามันมืดสนิทไปหมด อย่าบอกนะว่านี่มันกลางคืนแล้วฉันหลับไปนานขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย
“ตื่นแล้วหรอ หลับไปนานเหมือนกันนะเนี่ย”
ฉันหันไปมองนาฬิกาที่วางอยู่บนหัวเตียง ตอนนี้เวลา 2 ทุ่มแล้ว ฉันรีบลุกขึ้นทันทีต่อไปนี้ฉันจะไม่ดื่มไวท์อีกต่อไปถ้ามันจะทำให้ฉันเมาค้างและเป็นลมเป็นแร้งไปขนาดนี้
“หิวไหมพลอย”
ทรีถามขึ้นพร้อมกับเก็บอุปกรณ์วาดรูปของเขาแล้วเอาไปวางไว้ที่มุมหนึ่งของห้อง ฉันมองไปที่รูปของทรีตอนนี้มันใกล้จะเสร็จสมบูรณ์แล้วละ ทรีวาดได้เร็วมากจริงๆเพื่อนฉันนี่เทพได้ใจมาก ฉันลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตาเพื่อให้สดชื่นสักหน่อย ฉันมาเที่ยวดอยเพื่อมานอนหรอเนี่ยคิดแล้วช่างเศร้ายิ่งนัก
“ไปหาอะไรกินกันเถอะ”
ทรีเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วเพราะก่อนหน้านี้ฉันสังเกตว่าเสื้อทรีเปลื้อนสีนิดหน่อย ทรีเดินมาจูงมือฉัน ฉันงงกับการกระทำของทรีนิดหน่อย นี่ฉันแค่ฟื้นจากการเป็นลมนะไม่ได้ป่วยสักหน่อย แต่ฉันก็ไม่ได้พูดอะไรได้แค่เดินตามเขาไปเท่านั้น
“พลอย วันนี้มีดาวตกด้วย ไปดูกันเปล่า”
หลังจากที่เราหาอะไรกินกันเรียบร้อยแล้วทรีก็บอกว่าคืนนี้จะมีดาวตก ฉันรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที ฉันควรจะไปเอากล้องมาถ่ายรูปปรากฏการณ์นี้เอาไว้
“ไปๆ แต่เดี๋ยวฉันไปเอากล้องก่อนได้เปล่า ยังไม่เคยถ่ายฝนดาวตกเลย”
“โอเคๆ เดี๋ยวไปเอาเสื้อกันหนาวด้วย เดี๋ยวเธอจะไม่สบายอีก”
ทรีจูงมือฉันกลับไปที่ห้อง ฉันเริ่มจะงงๆกับปฏิกิริยาของทรีมากขึ้นๆ ดูเหมือนว่าเขาจะดูแลฉันมากขึ้นตั้งแต่ฉันเป็นลมไปเมื่อตอนกลางวัน ฉันเอากล้องเพื่อมาเตรียมถ่ายฝนดาวตกและเปลี่ยนเสื้อเป็นเสื้อแขนยาวออกมาด้วย ทรีหยิบอะไรก็ไม่รู้ติดมือมาด้วยเยอะแยะ เราสองคนมานั่งรอดูฝนดาวตกที่ม้านั่งในสวนดอกไม้เมื่อเช้า ฉันนั่งอยู่ข้างๆทรี ทรีเอาผ้าห่มผืนเล็กมาห่มให้ฉันว่าแล้วเชียวว่าเขาหยิบอะไรมาเยอะแยะ ที่แท้ก็ผ้าห่มเพื่อจะเอามาให้ฉันนั่นเองฉันเริ่มจะคิดมากแล้วละที่ทรีทำเป็นห่วงเป็นใยฉันมากมายขนาดนี้มันหมายความว่าอะไรกันแน่
“ทรี นายเป็นอะไร”
ฉันเอ่ยปากขึ้นเมื่อเราทั้งสองคนนั่งเงียบ
“เป็นอะไร หมายความว่าอะไร”
ทรีไม่เข้าใจคำถามของฉันหรือเขาแกล้งไม่เข้าใจกันแน่
“นายทำแบบนี้เพื่ออะไร”
ฉันยังถามแบบอ้อมๆยังไม่อยากยิงคำถามตรงๆ แต่ทรีก็ยังทำท่าทางเมินเฉยอีก งั้นฉันจะถามตรงๆละนะ
“นายคิดอะไรกับฉันหรือเปล่า”
ฉันเห็นทรีหยุดคิดนิดนึงและหันมามองหน้าฉัน
“แล้วเธอคิดว่าไงอ่ะ”
ฉันถามเขานะแล้วทำไมเขาถามกลับซะละฉันคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นที่ผ่านมา ทรีดีกับฉันมาตลอดเขาดูแลฉันเขาเป็นห่วงฉันเสมอมา เราเป็นแค่เพื่อนกันแต่ทำไมเขาดูแลเอาใจใส่ฉันมากมายขนาดนี้
“เอ่อ น่าจะคิด ป่ะ”
นี่เราสองคนกำลังพูดเรื่องอะไรกันอยู่เนี่ย มันเหมือนกับว่าเรากำลังสารภาพรักกันอยู่ยังไงอย่างงั้นเลย
“เราลองมาคบกันไหม พลอย !!”
หืมม...ฉันหูฝาดไปหรือเปล่า ทรีขอคบกับฉันไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองอ่ะนายเป็นเพื่อนฉันมาก่อนนะแล้วมาขอฉันคบมันหมายความว่ายังไงเนี่ย
“นายเป็นอะไรหรือเปล่าเนี่ยทรี นายพูดจริงหรือพูดเล่น บ้าเปล่า ขอฉันเป็นแฟนหรอ พูดผิดพูดใหม่ได้นะ”
ฉันก็ยังไม่อยากจะเชื่ออยู่ดีนั่นแหละว่าทรีกำลังขอฉันคบอยู่ ฉันแอบตกใจเล็กน้อยไม่รู้จะพูดอะไรพูดไม่ถูกเหมือนกัน
“ไม่ได้พูดเล่น ไม่ได้บ้า พูดจริง เอาจริงด้วย สรุปจะคบไหม”
ฉันไม่รู้จะตอบทรีไปว่ายังไงจะตอบตกลงหรือว่าจะปฏิเสธไปแต่ลึกๆในใจฉันแล้วฉันก็ไม่อยากจะปฏิเสธทรีหรอกนะ เพราะทรีก็ดีกับฉันมาตลอดแต่มาถามฉันกะทันหันแบบนี้ฉันก็ตอบไม่ทันเหมือนกัน
“เห้ย !! ดาวตกแล้วอ่ะ”
ฉันแกล้งทำเป็นสนใจฝนดาวตก โชคดีที่ดาวตกช่วยฉันไว้ ฉันเลยเลี่ยงตอบคำถามของทรีไปก่อนฉันยกกล้องขึ้นมาถ่ายรูปฝนดาวตกอย่างเมามันส์จนลืมไปเลยว่ามีทรีอยู่ข้างๆ เวลาผ่านไปนานแค่ไหนไม่รู้ ฉันรู้แต่ว่าฉันถ่ายรูปไปหลายรูปมากทรีก็ยังคงนั่งอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน ฉันกลับไปนั่งข้างๆทรีเหมือน ทรีเลื่อนมือมาจับมือของฉันเอาไว้มันรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกฉันก็ไม่เข้าใจความรู้สึกนี้เหมือนกันลึกๆแล้วฉันกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่
“ถ้าเราคบกัน นายจะยังเป็นเหมือนเดิมไหมทรี”
“ไม่รู้ซิ ฉันรู้แค่ว่าตอนนี้ฉันอยากดูแลเธอ พอฉันเห็นเธอป่วยฉันก็อยากดูแลเธอ ฉันรู้สึกเป็นห่วงเธอทุกครั้งที่เธอเมา ฉันรู้สึกอยากกอดเธอเมื่อฉันนอนอยู่ใกล้ๆเธอ ฉันรู้แค่นั้นแหละ”
ฉันได้รับรู้ความรู้สึกของทรี ที่ผ่านมาเขาเป็นห่วงฉันมาตลอดเขารักฉันอย่างนั้นหรอ ฉันครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นในคืนนี้ ฉันไม่กล้าที่จะตอบตกลงเพราะถ้าตอบตกลงไปแล้วอะไรหลายๆอย่างมันยังจะเหมือนเดิมอยู่ไหม เราจะยังเป็นเหมือนเดิมอยู่หรือเปล่า ฉันไม่รู้เลยจริงๆ
“ปล่อยให้มันเป็นไปตามหัวใจซิ พลอย ไม่ต้องคิดอะไร”
ทรีบอกฉันแบบนั้น เขาก็คงปล่อยให้มันเป็นไปตามหัวใจของเขาแหละ ถ้าไม่งั้นเขาคงไม่มาขอคบกับฉันหรอก ฉันก็ควรปล่อยให้มันเป็นไปตามหัวใจเหมือนกันใช่ไหมถึงแม้ว่าพรุ่งนี้มันจะเป็นเช่นไร เราจะยังเป็นเหมือนเดิมไหม ก็ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของพรุ่งนี้ละกัน อย่างน้อยวันนี้ฉันก็กำลังมีความสุข แค่นั้นก็พอละมั้ง...
ความคิดเห็น