กว่าจะเป็นความรัก

ลำดับตอนที่ #15 : ตอนที่ 15 ถ้าฉันปล่อยเธอไป ฉันจะเสียใจไหม

            ผ่านพ้นไปกับวันเกิดของพลอยพราว ฉันมาทำงานปกติวันนี้มีงานถ่ายภาพที่สตูดิโอเป็นการถ่ายภาพให้กับปกหนังสือฉบับหนึ่ง ฉันมาเตรียมฉากเตรียมกล้องตั้งแต่เช้าตรู่ วันนี้นายแบบนางแบบที่มาถ่ายรูปขึ้นปกมีแต่สวยๆหล่อๆกันทั้งนั้น ฉันแอบเห็นเหล่าบรรดานางแบบมาแต่งหน้าแต่งตัวกันแต่เช้า คงจะอีกชั่วโมงถึงจะเริ่มได้ถ่ายกัน ฉันเลยเตรียมอุปกรณ์อยู่ในอีกห้องหนึ่งของสตูดิโอ
“พลอย !! มาทำงานแต่เช้าเลยนะ ผมก็ไปเคาะประตูห้องคุณซะนานเลย ว่าจะชวนออกมาทำงานพร้อมกัน”อยู่ๆนนทร์ก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ ฉันมองนาฬิกาข้อมือนี่ก็พึ่ง 8 โมงเช้าเองนะเนี่ย ทำไมเขามาทำงานเร็วจัง ปกติเห็นเข้ามาตอนบ่ายๆ
“อ่าวนนทร์ ทำไมวันนี้มาทำงานเร็วจัง ปกติเห็นมาตอนบ่ายๆ” นนทร์เสมองไปทางอื่นโดยไม่กล้าสบตากับฉัน
“อ่อ เอ่อ ก็พอดีตื่นเร็วอ่ะ เลยออกมาเลย เออนี่ ผมซื้ออาหารเช้ามาฝาก มากินด้วยกันเถอะ” นนทร์จัดแจงวางอาหารเช้าไว้บนโต๊ะและเดินมาฉุดมือฉันให้ไปนั่งที่โต๊ะด้วยกัน ฉันนั่งลงข้างๆเขาแอบสงสัยอยู่ไม่น้อย นนทร์มาอารมณ์ไหนกันเนี่ย อยู่ๆชวนนั่งกินข้าวเช้า
“คุณมาอารมณ์ไหนเนี่ย ซื้อข้าวมาให้ฉันกินแต่เช้า”
“อารมณ์อยากกินข้าวกับคุณไง ฮ่าๆ”นนทร์ตอบแบบยิ้มๆตอบมาแบบนี้ฉันก็เขิลน่ะซิ ตอบมาได้ว่าอยากกินข้าวกับฉัน ตอบแบบนี้จะจีบกันหรือเปล่าเนี่ย
“นี่นนทร์ คุณเป็นอะไรมากหรือเปล่าเนี่ย ปวดหัว ตัวร้อนอะไรหรือเปล่า” ฉันเอามือไปแตะหน้าผากนนทร์ เผื่อว่าเขาจะป่วย กินยาเยอะก็เลยเพี้ยนๆไป
“ผมไม่ได้ป่วย ผมปกติดี” นนทร์ถือวิสาสะจับมือของฉันเอาไว้ สายตาของนนทร์ดูจริงจังยังไงชอบกล
“เอ่อ กินข้าวต่อดีกว่า” ฉันรีบชักมือกลับแล้วก็ก้มหน้าก้มตากินข้าว ไม่รู้จะพูดอะไรต่อนนทร์กำลังคิดจะทำอะไรกันแน่ พอเราทานข้าวเช้ากันเสร็จนางแบบและนายแบบก็ออกมาจากห้องแต่งตัว เหล่าบรรดาทีมงานก็ทยอยกันเข้ามา ฉันเลยขอตัวไปทำงาน นนทร์ก็เก็บข้าวของแล้วก็เดินออกจากห้องนั้นไป ฉันรู้สึกโล่งหน่อยๆที่นนทร์ออกไปข้างนอก แต่ไม่นานนักนนทร์ก็กลับเข้ามาพร้อมกับกาแฟ 2 แก้วแล้วก็น้ำอีก 1 ขวดเขาเดินเอาน้ำมาให้ฉัน โอ้ว !! นางแบบนายแบบและทีมงานหันมามองกันเป็นตาเดียว เจ้าของบริษัทรูปหล่อกับช่างภาพแสนสวย คงจะกลายเป็นหัวข้อเม้าส์ประจำวันนี้อย่างแน่นอน ฉันว่านนทร์ต้องกำลังตามจีบฉันอยู่แน่ๆ เพราะเขาดูเอาใจฉันเป็นพิเศษแถมยังมานั่งเฝ้าฉันทำงานอีกต่างหาก ไม่ให้ฉันคิดแบบนี้แล้วจะให้คิดยังไงละ การถ่ายรูปเซตปกหนังสือใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่นัก แต่ก็กินเวลาไปร่วม 2 ชั่วโมง ฉันทำงานจนไม่ได้สนใจคนที่นั่งดูอยู่พอถ่ายเสร็จฉันก็มาเช็ครูปในคอมพิวเตอร์ต่อ ฉันมองหาน้ำเย็นๆเพื่อดื่มดับกระหายสักหน่อยแต่ในบริเวณนั้นไม่มีเลยฉันกำลังจะเรียกให้ทีมงานหามาให้แต่นนทร์ยื่นน้ำแดงเย็นๆมาให้ฉันตรงหน้า
“นี่ครับ น้ำแดงเย็นๆ” นนทร์ยื่นน้ำมาให้ฉันอย่างงงๆพร้อมกับยื่นหน้ามาใกล้ๆฉันจนฉันถอยหลังแทบไม่ทันฉันรีบรับน้ำมาดื่มก่อนที่ใครจะมองกันเยอะกว่านี้ การกระทำของนนทร์ชักจะชัดเจนมากขึ้น ฉันเลยดึงแขนนนทร์ออกมาจากห้องนั้น เพื่อจะคุยกันให้รู้เรื่องว่าเขากำลังทำอะไรอยู่กันแน่
“นนทร์ ฉันมีอะไรจะคุยกับคุณ” ฉันเริ่มคุยกับนนทร์ทันทีเมื่อลากเขาออกมาไกลจนลับหูลับตาผู้คน
“มีอะไรหรอครับ พลอย ลากผมมาซะไกลเลย”
“นนทร์ คุณกำลังทำอะไรอยู่กันแน่ ที่มาเอาใจฉันต่างๆนาๆนี่ เพื่ออะไรกัน” ฉันเริ่มมีน้ำโหนิดๆกับการที่อีกฝ่ายหนึ่งไม่รู้ร้อนรู้หนาวกับการกระทำของตัวเองเลย เขาไม่รู้เลยหรือไงว่าคนทั้งบริษัทกำลังเริ่มซุบซิบนินทาเขากับเธอแล้ว
“ก็ไม่ได้ทำอะไรนี่ครับ ก็แค่ทำตามหัวใจ” นนทร์ก็ยังพูดอะไรเข้าใจยากอีกตามเคยแต่นั่นคือสิ่งที่เขาอยากทำให้เธอจริงๆ
“นี่นนทร์ คุณอย่ามาพูดเล่นน่า ทำตามหัวใจบ้าอะไรกัน นี่คุณรู้หรือเปล่าที่คุณทำแบบนี้มันทำให้คนในบริษัทกำลังคิดว่าคุณกำลังจีบฉันอยู่”
“เขาก็คิดกันถูกแล้วนี่ครับ” ฉันไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองในสิ่งที่นนทร์พูดออกมานี่เขาจะมาพูดเรื่องตลกอะไรกันเนี่ย
“นี่นนทร์ คุณเลิกพูดเล่นสักทีได้ไหม” ฉันเริ่มไม่พอใจกับคำพูดของนนทร์ที่เขาพูดเหมือนทีเล่นทีจริงแบบนี้เขาพูดเหมือนกับว่ามันเป็นเรื่องง่ายๆที่เขาจะจีบเธอ ฉันขี้เกียจที่จะพูดกับเขาต่อเลยเดินขึ้นบันไดเพื่อจะขึ้นไปที่ห้องทำงานของฉันเอง แต่นนทร์ก็รีบคว้าแขนของฉันเอาไว้
“นี่พลอย ฟังผมก่อนซิครับ” นนทร์เรียกฉันเอาไว้ แต่ฉันไม่สนใจอยากจะฟังเขาพูดเล่นอีก ฉันเลยสะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของนนทร์อย่างแรง ส่งผลให้กับนนทร์ที่กำลังเดินตามฉันขึ้นมาเสียการทรงตัว นนทร์เสียหลักทรงตัวไม่อยู่ทำท่าจะตกบันไดเสียให้ได้ ฉันพยายามจะหันไปฉุดแขนเขาขึ้นมา แต่…
“เห้ย !!”
“เหวอ !!”
แต่ช้าไปเสียแล้ว นนทร์กลิ้งตกบันไดไปต่อหน้าต่อตาฉัน ฉันตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าเป็นอย่างมาก ฉันไม่รู้จำทำอย่างไร นนทร์ลงไปนอนแน่นิ่งอยู่ที่พื้น เลือดสีแดงค่อยๆไหลออกมาจากหัวของเขา
“เห้ย !! ไอ้นนทร์” เสียงมาร์คดังขึ้นข้างหลังฉัน เข้ารีบวิ่งเข้าไปดูเพื่อนรักที่นอนแน่นิ่งอยู่ที่พื้น พร้อมกับเสียงกรี้ดของกี้  กรี้ดดด !
“พลอย นนทร์เป็นอะไรอ่ะ เกิดอะไรขึ้น” กี้วิ่งตามหลังมาร์คมาติดๆ เธอเขย่าตัวฉันเบาๆเพื่อให้ตื่นจากภวังค์และเรียกสติกลับมา
“อ่ะ เอ่อ !! ฉันคุยกับนนทร์แล้วเราก็คุยกันไปคุยกันมา นนทร์ก็ตกไปตรงนั้น ทำยังไงดีละกี้ ทำยังไงดี” ฉันเริ่มสติหลุดไปไกลอีกครั้งมือไม้สั่นไปหมดเมื่อเห็นเลือดที่ไหลออกมาจากหัวของนนทร์มากขึ้นเรื่อยๆ
“ใจเย็นๆพลอย ใจเย็นๆก่อน” ไม่นานนักมาร์คก็พาตัวนนทร์ส่งโรงพยาบาล เราทั้งหมดตามนนทร์ไปโรงพยาบาล นนทร์ถูกพาตัวเข้าห้องฉุกเฉิน ไม่นานนักคุณหมอก็เดินออกมาจากห้องนั้น
“เพื่อนผมเป็นยังไงบ้างครับคุณหมอ” มาร์ครีบเข้าไปถามไถ่อาการของนนทร์ด้วยความเป็นห่วงเป็นใยในทันที
“เพื่อนคุณไม่เป็นอะไรแล้วครับ หัวแตกแล้วก็กระดูกแขนร้าวนิดหน่อย นอนพักที่โรงพยาบาลสัก 4-5 วันก็น่าจะดีขึ้นนะครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วหมอขอตัวนะครับ” คุณหมอขอตัวไปทำงานต่อ ส่วนมาร์ค กี้ และฉันรีบเข้าไปดูอาการของนนทร์ที่ห้องพักคนไข้
“เห้ !! นนทร์ แกเป็นยังไงบ้าง” มาร์คเดินเข้าไปโดยไม่ทันได้ดูว่านนทร์กำลังหลับอยู่ มาร์คเลยรีบเงียบเสียงลงทันทีที่เห็นว่านนทร์ยังไม่ตื่น
“ยังไม่ตื่นนี่นา คงไม่เป็นอะไรมากหรอก แค่หัวแตกกับแขนร้าว” กี้เดินไปสำรวจสภาพร่างกายของเพื่อน ส่วนฉันเดินไปนั่งที่โซฟาโดยไม่กล้าเข้าไปใกล้นนทร์ ฉันรู้สึกผิดเป็นอย่างมากที่ทำให้นนทร์ต้องตกมาอยู่ในสภาพนี้ ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ มาร์คเดินเข้ามานั่งข้างๆฉัน
“อย่าทำหน้าแบบนั้นซิพลอย เธอไม่ได้ผิดสักหน่อย มันเป็นอุบัติเหตุนะ ผมรู้ว่าคุณรู้สึกผิดแต่มันก็ไม่มีประโยชน์อะไร สู้คุณมาคอยดูแลนนทร์ช่วยผมกับกี้อีกแรงดีกว่านะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มันก็คงฟื้นแล้วละ” มาร์คตบไหล่ฉันเบาๆเพื่อเป็นการปลอบโยน
“แต่ถ้าฉันไม่พาเขาไปคุยตรงนั้น เขาก็คงไม่อยู่ในสภาพนี้” ฉันยังรู้สึกผิดอยู่ดีที่พานนทร์ไปยืนคุยตรงนั้น ถ้าไปคุยที่อื่นมันคงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาหรอก
“ไม่เอาน่าพลอย แล้วใครจะไปรู้ละว่านนทร์มันจะตกไปแบบนั้น อย่าคิดมากสิพลอย ว่าแต่พวกเธอคุยเรื่องอะไรกัน” กี้เดินเข้ามานั่งประกบฉันอีกข้าง
“ก็นนทร์น่ะซิ อยู่ๆวันนี้เขาก็มากินข้าวกับฉันแต่เช้า แถมมานั่งเฝ้าฉันทำงานอีก และยังดูแลเอาใจหาน้ำหาท่ามาให้ฉันกินอย่างดี แล้วทีนี้คนในทีมงานก็เริ่มกระซิบซาบกันนินทาฉันกับเขาน่ะซิ ฉันก็เลยลากเขาออกมาคุยตรงนั้นแหละว่าเขากำลังคิดจะทำอะไรกันแน่” มาร์คกับกี้ตั้งใจฟังฉันเป็นอย่างมาก เหมือนเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดสำหรับนนทร์
“แล้วไงต่ออ่ะพลอย” มาร์คอยากรู้อยากเห็นรีบบอกให้ฉันเล่าต่อโดยเร็ว
“แล้วทีนี้นนทร์ก็พูดเหมือน เอ่อ เหมือน เหมือนจะจีบฉัน แต่ฉันคิดว่าเขาคงพูดเล่น ฉันเลยไม่อยากคุยกับเขาต่อ เลยจะเดินขึ้นไปที่ห้องทำงาน แต่นนทร์ก็มาดึงแขนฉันเอาไว้ ฉันก็สะบัดออกอย่างแรงเลย แล้วพอหันมาอีกที ก็ช่วยนนทร์ไม่ทันซะแล้ว นี่แหละ คือเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด” ฉันเล่าเรื่องทั้งหมดให้มาร์คและกี้ฟังโดยละเอียด ทั้งสองคนทำหน้าตื่นตาตื่นใจมาก
“ว้าวว !! นนทร์มันกำลังจะมีความรักใหม่แหละมาร์ค” กี้หันไปคุยกับมาร์คหลังจากที่ฟังฉันเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด
“ไอ้นนทร์นี่มันร้าย ฉันว่าอยู่แล้วเชียวว่ามันต้องแอบชอบคุณพลอย ไม่งั้นนะ คนอย่างมันไม่รับใครเข้ามาทำงานง่ายๆหรอก ฉันสังเกตมันมานานละ” มาร์คยืนยันด้วยอีกคน เอ่อ !! นี่มันคือเรื่องจริงหรอเนี่ย นนทร์ไม่ได้ล้อเล่นกับฉันหรอกหรอ พอคิดแบบนั้นฉันก็อดที่จะรู้สึกเขิลไม่ได้
“เอ่อ !! นี่นนทร์เขาพูดจริงหรอ”
“จริงแท้แน่นอนเลยพลอย ฉันกับมาร์ค คอนเฟิร์ม” กี้ตอบฉันเสียงใส นี่มันอะไรกันเนี่ยฉันเริ่มจะสับสนแล้วซิ ที่เขาทำมาทั้งหมดนี่ก็เพื่อจะจีบฉันหรอกหรอ แล้วทำไมเขาพึ่งมาจีบฉันตอนนี้เนี่ย รู้จักก็รู้จักกันมาตั้งนาน ไม่อยากจะเชื่อเลยว่านนทร์จะชอบฉัน เฮ้อ !! ฟื้นขึ้นมาเร็วๆซินนทร์ จะได้คุยกันให้รู้เรื่องรู้ราวกันไปว่าคุณกำลังจะจีบฉันจริงอย่างที่กี้กับมาร์คพูดหรือเปล่า หรือคุณแค่จะแกล้งฉันเล่นเท่านั้น รีบฟื้นขึ้นมาซิ ฟื้นขึ้น จะได้คุยกันให้รู้เรื่องกันไป…