กว่าจะเป็นความรัก

ลำดับตอนที่ #14 : ตอนที่ 14 มันเกิดอะไรกับหัวใจ

 ฉันนอนหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ตื่นขึ้นมาอีกทีตัวเองก็มานอนอยู่ที่เตียงแล้ว แต่ที่น่าตกใจกว่านั้นก็คือมีคนนอนอยู่ข้างๆฉันด้วยน่ะซิ ฉันสัมผัสได้เมื่อเหวี่ยงแขนไปข้างๆตัว ฉันพยายามรวบรวมสติและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่เท่าที่ฉันจำได้มันก็ไม่ได้มีอะไรนี่นา ฉันจำได้ว่าฉันเมาและร้องไห้กับนนทร์ สงสัยจะเป็นนนทร์แหละที่อุ้มฉันมานอนที่เตียง แล้วเขากล้าดียังไงขึ้นมานอนเตียงเดียวกับฉันเนี่ย แล้วทำไมเขาไม่กลับไปนอนที่ห้องของตัวเองกันละ ห้องตัวเองก็อยู่ใกล้แค่นี้ ฉันนึกเอ็ดนนทร์ขึ้นมาในใจ แต่สงสัยเจ้าตัวจะได้ยินละมั้ง คิดไม่ทันขาดคำก็งัวเงียตื่นขึ้นมาทันที

“อ่าว ตื่นแล้วหรอ พลอย”
นั่นยังมีหน้ามาถามฉันอีกนะว่าตื่นแล้วหรอ ไม่ตื่นได้ยังไงกันมีผู้ชายมานอนอยู่ข้างๆหลับต่อได้ก็บ้าแล้ว
“ฉันควรจะถามนายมากกว่านะว่าตื่นแล้วหรอ มานอนเตียงคนอื่นเขาแล้วยังตื่นสายอีก”
ฉันมองนนทร์ด้วยสายตาตำหนิเบาๆ นนทร์รีบลุกขึ้นและกระโดดลงจากเตียงทันทีแล้วไปยืนยิ้มอยู่ที่ปลายเตียง
“แฮ่ๆ ขอโทษที ทีแรกก็กะจะกลับไปนอนที่ห้องแหละ แต่พอดีมันง่วงมากอ่ะ ก็เลยหลับไปเลย”
นนทร์เดินเกาหัวตัวเองแล้วเดินออกจากห้องของฉันไป ฉันก็เดินตามนนทร์ออกไปเหมือนกัน
“น่ะ พวกแกทำไมต้องเข้าไปนอนในห้องนอนด้วย”
พอฉันเดินออกมาจากห้องนอนก็เห็นนนทร์ยืนคุยอยู่กับมาร์ค มาร์คมีแววตาที่แสนเจ้าเล่ห์และคาดคั้นมากตอนนี้ มันคงเป็นเรื่องที่น่าสงสัยอยู่เหมือนกันว่าทำไมฉันถึงออกมาจากห้องนอนของตัวเองพร้อมกับนนทร์ นนทร์ยืนนิ่งไม่พูดอะไร สงสัยกำลังคิดหาคำพูดอยู่ละมั้งแต่เงียบแบบนี้มันก็ยิ่งน่าสงสัยน่ะซิ
“พอดี ฉันเมามากน่ะ นนทร์เลยอยู่ดูแล”
ฉันบอกกับมาร์คไปแบบนั้นแต่มาร์คไม่ได้มีท่าทีว่าจะเชื่อฉันเลย สงสัยเขาจะคิดไปถึงไหนต่อไหนแล้วละมั้ง
“ไม่จริงหรอก สงสัยจะต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่เลย”
มาร์คหรี่ตาลงเพื่อพยายามจะต้อนให้ฉันกับนนทร์จนมุม นนทร์มีสีหน้าเลิกลั่กขึ้นมาทันที แล้วเขาจะเลิกลั่กทำไมในเมื่อเราก็ไม่ได้ทำอะไรกันจริงๆนี่นา ยิ่งทำท่าทางแบบนี้มาร์คก็ยิ่งสงสัยน่ะซิ
“ทำอะไร ก็ไม่ได้ทำอะไรนะ ก็แค่หลับ”
ฉันยังทำหน้าที่ตอบคำถามของมาร์คต่อไป นนทร์เสเดินไปทางอื่นแทน เขาเดินไปปลุกกี้ที่โซฟา พฤติกรรมของนนทร์ไม่ได้ทำให้แค่มาร์คสงสัย เขายังทำให้ฉันสงสัยอีกด้วย
“กี้ ตื่นได้แล้ว กลับบ้านๆ”
กี้งัวเงียตื่นขึ้นเมื่อมีคนมาปลุก ฉันเดินไปชงกาแฟดำดื่มเพื่อแก้อาการเมาค้างของตัวเอง ส่วนมาร์คก็เข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ ปาร์ตี้เมื่อคืนนี้สนุกใช้ได้เลยละถ้าไม่รวมตอนที่ฉันร้องไห้มันก็คงเป็นปาร์ตี้ที่แฮปปี้หน้าดู เห้อ !! คิดแล้วก็ใจหายนิดๆนะ นี่ทรีไปอยู่อิตาลี่จริงๆหรอเนี่ย ไม่อยากจะเชื่อเลย
“พลอย เดี๋ยวพวกเรากลับก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกันที่ทำงานนะจ้ะ”
ฉันวางแก้วกาแฟลงและเดินมาส่งทุกคนที่หน้าประตูและส่งนนทร์เข้าห้อง มาร์คมองหน้าฉันกับ
นนทร์อย่างมีเลศนัย ส่วนนนทร์นั้นไม่พูดอะไรแล้วก็รีบเข้าห้องของตัวเองไปเลย อะไรของเขากันนะชอบทำตัวให้คนอื่นเขาสงสัยไปเรื่อยเลย
 
( บันทึกพิเศษ : นนทร์ )
            สวัสดีครับทุกคน ผม นนทร์ ครับ เป็นผู้ชายที่หน้าตาดี มีภูมิฐาน อนาคตไกล แต่ชีวิตมาเสียหลักก็ตอนอกหักนี่ละครับ แต่ก็ถือว่ายังโชคดีที่มีเพื่อนๆคอยอยู่ข้างๆ มันเลยทำให้ผมมีกำลังใจในการใช้ชีวิตมากขึ้น และเช้านี้ก็เป็นเช้าอีกวันที่ทำให้ผมตื่นเต้นครับผมจะเล่าอะไรให้ทุกคนฟังก็เมื่อคืนน่ะซิ เรามีปาร์ตี้วันเกิดกันที่ห้องของพลอยทีแรกเราคิดเอาไว้ว่าจะชวนพลอยออกไปฉลองกันที่ผับ แต่พลอยขอตัวกลับคอนโดก่อน แผนการของผมที่วางเอาไว้มันเลยพลาดไม่เป็นท่า ผมเลยวางแผนใหม่กับมาร์คและกี้ว่าเราจะซื้อของขวัญและเค้กไปเซอไพรส์วันเกิดพลอยที่คอนโดของเธอเลย เราสามคนต่างแยกย้ายไปซื้อของขวัญวันเกิดให้กับพลอย ผมจัดแจงของทุกอย่างจนครบและพามาร์คกับกี้บุกไปถึงห้องของพลอยกันเลยทีเดียว เราสามคนมอบของขวัญวันเกิดให้กับพลอย พลอยดูจะดีอกดีใจมากที่ได้ของขวัญจากพวกผมสามคน พอเธอแกะของขวัญเรียบร้อยเราทั้งหมดก็เริ่มปาร์ตี้กัน ผมรู้สึกว่าพลอยน่าจะเตรียมฉลองวันเกิดกับใครสักคนเพราะผมสังเกตเห็นของที่เธอซื้อมาแล้วมันเยอะเกินกว่าที่คนคนเดียวจะกินหมด ทีแรกผมก็คิดจะแกล้งๆถามทำทีว่าพวกผมสามคนมารบกวนเวลาส่วนตัวของเธอหรือเปล่า หรือเธออาจจะอยากฉลองวันเกิดกับแฟนแต่เท่าที่รู้มาเธอเลิกกับแฟนเมื่อไม่นานมานี้นี่นาเธอเป็นคนบอกผมเองนะ และอีกอย่างพลอยก็ไม่ได้บอกว่าจะมีใครมาด้วยเพราะฉะนั้นพวกผมเลยจัดเต็มกันสุดๆเหล้า เบียร์ พร้องเพียง เราสี่คนนั่งกินเบียร์กันอย่างเมามันส์ มาร์คกับกี้ไม่รู้ว่าพวกมันเก็บกดมาจากไหน กระดกเอาๆ ไม่เมาให้มันรู้ไปซิ ผมมองดูเพื่อนทั้งสองคนของผมแล้วท่าทางคืนนี้ไม่น่าจะรอด เมาชัวร์ พูดไม่ทันขาดคำพวกมันสองคนก็เมาคอพับไปแล้ว ผมนั่งคุยกับพลอยไปเรื่อยๆคุยโน้น คุยนี้กันไป สักพักก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังมาจากหน้าห้อง พลอยเดินออกไปเปิดประตู ผมว่าแล้วเชียวว่าต้องมีคนมาฉลองวันเกิดกับเธอ แต่ผมก็ไม่ได้ตามเธอออกไปนะ เพราะมันดูจะเสียมารยาทสักหน่อย ผมเลยนั่งจิบเบียร์รอเธออยู่ในห้องแต่รู้สึกว่าพลอยออกไปนานเกินไป ผมควรจะจะออกไปดูเธอ ผมคิดได้แบบนั้นสมองก็สั่งการให้เดินออกไปที่หน้าประตูทันที ภาพที่ผมเห็นทำเอาผมงงไปตามๆกันเลยละครับ พลอยนั่งร้องไห้อยู่ที่พื้นหน้าประตู ประตูเปิดกว้างทิ้งไว้ ที่หน้าประตูมีเค้กก้อนเล็กๆก้อนหนึ่งวางเอาไว้ เทียนใกล้จะดับเต็มที พลอยนั่งร้องไห้และกอดรูปภาพรูปหนึ่งผมคิดว่ามันน่าจะเป็นของขวัญวันเกิดของเธอ ผมเดินออกไปหยิบเค้กที่หน้าประตูเข้ามาและปิดประตูลง ผมยื่นเค้กไปตรงหน้าเธอ พลอยเป่าเทียนจนมันดับลงในที่สุด พลอยหันมากอดผมเอาไว้และร้องไห้ไม่หยุด เธอพร่ำพูดอะไรสักอย่างแต่ผมไม่ค่อยได้ยิน จับใจความได้แค่ว่าเขาไปแล้ว ทรีไปอิตาลี่แล้ว ถ้าผมจะไม่ผิดทรีที่พลอยพูดถึงน่าจะเป็นแฟนเก่าของเธอที่พึ่งจะเลิกกันไป พอผมได้ยินพลอยพูดถึงแฟนเก่าผมรู้สึกไม่ชอบใจอย่างบอกไม่ถูก ผมรู้สึกไม่ชอบเอาเสียเลยเมื่อได้ยินพลอยพูดถึงแฟนเก่าแต่ผมก็กอดและปลอบใจเธอเอาไว้ ผมกอดเธอเอาไว้จนเธอหยุดร้องไห้และสงบลง พอเธอหยุดร้องๆไห้เธอก็หลับไปเลย สงสัยจะเหนื่อยไม่ก็คงจะเหล้าละมั้งถึงได้หลับไปเร็วขนาดนี้ ผมอุ้มพลอยเข้าไปนอนที่ห้องของเธอ ผมวางเธอลงอย่างเบามือผมอยากถนอมเธอไว้แบบนี้และอยากกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของผมแบบนี้ นี่ผมกำลังคิดอะไรอยู่กันนะ ผมชักจะไม่ค่อยเข้าใจตัวเองแล้วซิ ทีแรกผมแค่จะส่งพลอยเข้านอนเฉยๆ แต่ใจของผมมันบอกให้ผมอยู่ต่อ ผมเลยถือวิสาสะขึ้นไปนอนบนเตียงกับเธอและนอนมองดูเธอหลับอยู่ข้างๆพลอยเป็นผู้หญิงที่สวยและน่ารักในคนเดียวกัน ยิ่งเธอนอนหลับเฉยๆอยู่แบบนี้ เธอยิ่งน่ารักน่าเอ็นดูทีเดียวละ  ผมไม่รู้ว่าผมกำลังทำอะไรลงไป ผมก้มลงจูบเธอเบาๆ ผมเฝ้ามองเธออยู่แบบนั้นแล้วก็เผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ พอตอนเช้าผมก็โดนโวยวายเสียงดังเลยละ ก็ผมเล่นไปนอนอยู่บนเตียงกับพลอยแบบนั้นเป็นผู้หญิงคนไหนก็ต้องโวยวายเป็นธรรมดา ผมไม่รู้จะพูดอะไรผมเลยรีบลุกออกจากเตียงแล้วบอกว่าไม่ได้ทำอะไรเธอเลยแค่เผลอหลับไปก็แค่นั้น พอผมอธิบายให้พลอยเข้าใจ ผมก็รีบเดินออกจากห้องของเธออย่างรวดเร็ว แต่พอออกมาจากห้องของพลอยก็เจอมาร์คยืนทำหน้าทมึงทึงใส่อยู่ อะไรของมันอีกละเนี่ย นี่ขนาดเมื่อคืนเมาเละ ตอนเช้ายังตื่นเช้าขนาดนี้พอเจอหน้าผมมันก็ยิงคำถามที่มันสงสัยอย่างรวดเร็วมันมองผมอย่างมีพิรุธ แล้วมันก็ถามผมว่าผมเข้าไปทำอะไรที่ห้องของพลอย ผมก็บอกมันไปว่าไม่ได้ไปทำอะไร เมื่อคืนพลอยเมาผมเลยไปส่งพลอยที่ห้องแต่ผมกลับเผลอหลับตามพลอยไปก็แค่นั้น แต่มาร์คก็ยังไม่เชื่อผมอยู่ดี จนพลอยเดินออกมาจากห้อง มาร์คก็ถามพลอยว่าผมเข้าไปทำอะไร พลอยก็ตอบเหมือนกับผมเป๊ะ มาร์คเลยยอมเดินกลับไปที่โซฟาที่มันนอนเมื่อคืน ส่วนผมก็ขอตัวกลับห้องของตัวเองไป ผมไม่อยู่ให้มันซักไซ้ไร่เรียงผมหรอก ที่บอกไปว่าเมื่อคืนไม่มีอะไรน่ะความจริงแล้วมันไม่ได้เป็นแบบนั้นน่ะซิ ผมแอบจูบพลอยไปทีนึงละดีนะที่พลอยไม่ได้สงสัยอะไร ไม่งั้นเธอได้วีนแตกแน่ๆที่ผมแอบไปจูบเธอเธอแบบนั้น ผมก็ไม่รู้ว่าผมเป็นอะไรเหมือนกัน มันควบคุมตัวเองไม่อยู่จริงๆมันอดไม่ได้ที่จะก้มลงไปจูบริมฝีปากแดงอวบอิ่มของพลอย หรือว่าผมจะตกหลุมรักพลอยเข้าให้ซะแล้วละ ผมอาจจะไม่ได้คิดกับพลอยแค่เพื่อนแล้วละ แล้วต่อจากนี้ผมควรจะทำยังไงต่อไป จะสานต่อความรู้สึกของตัวเองหรือปล่อยให้ความรู้สึกดีๆนี้มันผ่านไป ผมควรจะทำเช่นไร เพราะการมีความรักครั้งที่ผ่านมามันทำให้ผมเข็ดหลาบและจดจำได้ดีแค่ไหนว่าความเจ็บปวดมันเป็นยังไง ถ้าความรักครั้งใหม่ของผมมันจะทำให้ผมเจ็บอีกครั้ง ผมจะทนมันไหวไหมแต่ถ้าผมจะปล่อยให้เธอผ่านไปมันคงจะน่าเสียดายน่าดูผมว่าผมจะลองสักตั้งครับ เจ็บไม่เจ็บ สุขไม่สุข เดี๋ยวได้รู้กัน โปรดติดตามตอนต่อไปนะครับทุกคน
(จบบันทึกพิเศษ : นนทร์)
               
หลังจากที่ทุกคนแยกย้ายกันกลับไปหมดแล้ว ฉันก็อาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะออกไปข้างนอก วันนี้พี่สาวฉันโทรมาชวนไปทำบุญที่วัดและกินข้าวเลี้ยงวันเกิดกันนิดหน่อย เพราะนานอยู่เหมือนกันที่เราสองพี่น้องไม่ได้เจอกันเลยพอถึงวันเกิดฉันพี่สาวของฉันก็รีบจองตัวฉันทันที
“สวัสดีคะ น้าพลอย”
หลานสาวตัวน้อยของฉันวิ่งมากอดฉันด้วยความคิดถึง เมื่อเห็นฉันเดินลงจากรถมา พี่สาวของฉันยืนยิ้มอยู่ไม่ไกล เรานัดเจอกันที่วัดแห่งหนึ่งไม่ไกลจากตัวเมืองเท่าไหร่นัก บรรยากาศของที่นี่สงบร่มเย็นมากทีเดียว
“สวัสดีค่ะ หนูไพลินของน้า เป็นยังไงบ้างคะเนี่ย ตัวโตขึ้นเยอะเลย”
ฉันอุ้มหลานสาวตัวน้อยมากอดเอาไว้และพาเดินไปหาพี่เพชรซึ่งเป็นพี่สาวแท้ๆของฉัน
“สวัสดีค่ะพี่เพชร เป็นยังไงบ้าง สบายดีไหม”
ฉันทักทายพี่เพชร ตั้งแต่พี่เพชรแต่งงานมีครอบครัวไป เราก็ไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่เพราะพี่เพชรก็ต้องเลี้ยงไพลินและเป็นแม่บ้าน ส่วนฉันก็ทำงานทุกวันก็เลยไม่ค่อยมีเวลาได้เจอกัน
“ก็สบายดีนะ แกละพลอย เป็นยังไงบ้าง”
ฉันและพี่เพชรพูดคุยกันตามประสาพี่น้องที่ไม่ได้เจอกันมานาน เราพากันไปไหว้พระ ถวายสังฆทานและปล่อยนกปล่อยปลา พอทำบุญไหว้พระเสร็จแล้วเราก็ไปหาร้านอาหารใกล้ๆวัดทานข้าวกัน
“แล้วตอนนี้แกทำงานอะไรอยู่เนี้ย ได้ข่าวว่าว่างงานอยู่ไม่ใช่หรอเราอ่ะ”
พี่เพชรไปได้ข่าวมาจากไหนกันเนี้ย ตอนแรกฉันอาจจะว่างงานจริงๆแต่ตอนนี้ฉันมีงานทำแล้วละแฃะเป็นงานที่ฉันชอบเสียด้วย
“เปล่า ไม่ได้ว่างงาน ตอนนี้มีงานทำแล้ว เป็นช่างภาพอยู่ที่สตูดิโอของเพื่อน”
ฉันอมยิ้มนิดหน่อยเมื่อนึกถึงนนทร์ คนที่พาฉันไปทำงาน
“อ้อ !! เป็นงานที่แกชอบเลยซิ เป็นไงเงินดีไหมล่ะ”
“ก็โอเคนะพี่เพชร เงินเดือนโอเค เพื่อนร่วมงานโอเค”
ฉันบอกพี่เพชรไปแบบนั้น งานมันก็โอเคจริงๆนั่นแหละ
“ดีแล้วละแก อายุปูนนี้แล้วก็ควรหางานที่มั่นคงได้แล้วนะ หรือถ้าจะให้ดีก็แต่งงานมีครอบครัวได้แล้ว จะได้มีคนเลี้ยงตอนแก่”
มีครอบครัวงั้นหรอ มันไม่ได้มีกันง่ายๆนะ มีแฟนยังยากเลยแล้วนี่จะให้มีครอบครัวงานหินเลยทีเดียวเชียว
“หาแฟนไม่ได้หากันง่ายๆนะพี่เพชร ก่อนจะมีครอบครัว หาแฟนให้ได้ก่อนดีกว่าป่ะ ฮ่าๆ”
ฉันพูดไปขำไป ก็มันหายากจริงๆนี่นา แฟนดีดีอ่ะคนที่เราคิดว่าจะดีมันยังไม่ดีเลยให้ตายเถอะ
“หน้าตาแกก็ออกจะดีขนาดนี้ คนมาจีบก็เยอะแยะ เลือกเอาสักคนซิย่ะ”
เอิ่มๆ มันเลือกได้ง่ายๆที่ไหนกันละ มันก็จริงที่คนมาจีบฉันเยอะ แต่หาดีดีไม่ได้สักคน
“น้าพลอยรีบๆแต่งงานนะคะ ไพลินจะได้มีเพื่อนเล่นเร็วๆ”
หลานสาวตัวน้อยของฉันหันมาบอกว่าให้ฉันรีบแต่งงาน เด็กน้อยหนอเด็กน้อย แต่งงานมันไม่ใช่เรื่องเล็กๆนะหนู
“ฮ่าๆจ้าหลานน้า น้าจะรีบหาแฟนแล้วก็รีบแต่งงานเร็วๆนะคะ”
ฉันก็พูดเอาใจเด็กไปงั้นแหละ ความจริงแล้วไม่ได้จะรีบแต่งรีบมีแฟนอะไรเลย ขอใช้ชีวิตแบบเรื่อยๆไปก่อนดีกว่า ถ้ามันจะมีเดี๋ยวมันก็มีเองนั้นแหละ พอรีบแล้วมันพังไม่เป็นท่าทุกที เหมือนตอนคบกับทรีไงละ รีบร้อนคบกันเป็นไงละ เหอะๆ พักสักหน่อยนะ หัวใจ...