กว่าจะเป็นความรัก

ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 10 มันเกิดอะไรขึ้นกับเรา

             ฉันเริ่มทำงานที่สตูดิโอของนนทร์ได้หลายวันแล้ว บรรยากาศน่าสนุกสนานเลยทีเดียว ฉันบอกนนทร์ว่าฉันขอฝึกงานกับพี่ตากล้องประจำสตูดิโอก่อนเพราะฉันไม่อยากข้ามหน้าข้ามตาพี่ๆตากล้องที่นี่แล้วอีกอย่างฉันก็ได้เรียนรู้จากพี่ๆตากล้องที่นี่ด้วย ฉันรู้สึกชอบงานนี้มากฉันรู้สึกว่าฉันได้ทำงานแล้วมีความสุขมันเป็นงานที่ฉันชอบถึงแม้บางวันจะเลิกงานดึกดื่นก็ตาม ส่วนฉันกับทรีก็ถือว่าโอเคหลังจากที่เราคุยกันวันนั้นเราก็เข้าใจกันมากขึ้น แต่ตอนนี้ทรีได้รับงานมาชิ้นใหญ่เขาเลยหมกตัวอยู่แต่ในบ้าน ไม่ออกไปไหนเลยโทรไปก็ไม่ค่อยรับสายเวลาฉันจะไปไหนทำอะไรฉันก็ส่งเมสเซจไปบอกเขาแค่นั้น เมื่อก่อนฉันก็ไม่ได้สนใจหรอกเขาจะวาดรูปไปถึงตอนไหนฉันก็ไม่สนใจแต่ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าฉันต้องสนใจเขา เพราะเราไม่ได้เป็นเพื่อนกันเหมือนแต่ก่อนแล้วนี่นา ฉันก็คงจะใส่ใจเขาบ้างแต่เขานี่ซิ เงียบกริบมาหลายวันแล้วเป็นแบบนี้ฉันก็ไม่ชินเหมือนกัน ฉันก็ต้องขับรถไปทำงานเองแต่ฉันก็ทุ่มเทกับงานจนลืมไปเลยว่ามีแฟน วันนี้ฉันก็ช่วยพี่ตากล้องจักฉากดูไฟจนฉันทำงานเป็นเกือบทุกอย่าง พี่ตากล้องก็รุ่นลุงทั้งนั้น ฉันรู้สึกว่าฉันเก่งขึ้นเป็นกองเลยละหลังจากที่ได้มาเป็นผู้ช่วยตากล้อง

“เห้ออ !! เบื่อๆอ่ะ หาอะไรทำกันดีกว่ากี้”
มาร์คบ่นขึ้นในขณะที่ฉันเสร็จงานแล้วกลับมายังโต๊ะที่ทำงานของฉัน มาร์คบิดขี้เกลียดไปมาหลังจากที่เงยขึ้นจากหน้าจอคอม
“ทำอะไรอ่ะ แกเบื่อหรอมาร์ค”
กี้หันมามองหน้าฉันอย่างขอความเห็น
“ทำอะไรดีละ แก้เบื่อ”
ฉันก็พูดขึ้นบ้าง ทำอะไรแก้เบื่ออย่างนั้นหรอ ถ้าเป็นฉันก็คงเที่ยวผับ ฟังเพลงมันส์ เต้นมันส์ เดินไปเดินมา สนุกจะตาย ฮ่าๆ
“ฉันรู้แล้ว วันนี้เราไปเลี้ยงต้อนรับพนักงานใหม่ดีกว่า”
มาร์คตบโต๊ะเสียงดังปังแล้วลุกขึ้นยืน
“ไปเลี้ยงที่ไหนดีละ”
กี้ก็ลุกขึ้นบ้าง 2 คนนี้มันอะไรกันนะจะทำอะไรก็ทำตามกันไปซะหมด ช่างเป็นคู่หูที่ทำงานด้วยกันดีจริงๆ บางทีฉันก็คิดนะว่ามาร์คกับกี้เป็นแฟนกันบางทีก็ตัวติดกันตลอด แต่บางมีก็ด่ากันจะเป็นจะตาย บางทีก็แกล้งกันจนล้มจนคว่ำแต่ฉันก็ไม่ได้ถามคนทั้งคู่หรอกนะว่าสองคนนี้เป็นแฟนกันหรือเปล่า เดี๋ยวอยู่ๆไปฉันก็คงรู้เองนั่นแหละ
“ผับประจำของเราไงกี้ แกโทรชวนไอ้นนทร์ด้วย”
ผับประจำของเรา ผับประจำของมาร์คกับกี้แล้วก็นนทร์งั้นหรอแล้วมันที่ไหนกันละ ฉันขมวดคิ้วด้วยความสงสัยนิดหน่อยไปไหนก็ไปละกันวันนี้ฉันก็อยากเที่ยวอยู่เหมือนกัน รู้สึกเบื่อๆอย่างบอกไม่ถูก
“พลอย ไปแต่งตัวกันเถอะ ไปที่ห้องคอสตูมก็ได้ เสื้อผ้ามีให้เลือกเพียบ”
กี้ชวนฉันไปแต่งตัวที่ห้องคอสตูมเพราะกี้เป็นคนจัดการเรื่องชุดให้กับนางแบบนายแบบอยู่แล้ว เธอจึงไม่ลำบากเรื่องเสื้อผ้าเลย
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวไปเปลี่ยนในรถก็ได้ เสื้อผ้าเราเต็มรถเลย อิอิ”
ฉันบอกกับกี้ไปว่าฉันจะไปเปลี่ยนชุดที่รถของฉัน เพราะว่ารถของฉันเตรียมพร้อมสำหรับทุกสถานการณ์อยู่แล้ว มีทั้งชุดเที่ยวกลางคืน ชุดเที่ยวกลางวัน พร้อมทุกงาน
“โอเค แล้วเดี๋ยวมาเจอกันที่นี่นะ”
กี้กับฉันแยกกันไปแต่งตัว ไม่นานฉันก็กลับมาพร้อมกับชุดแซกสั้นแขนยาวสีกำเรียบหรูกับส้นสูงเพิ่มความเก๋ไก๋ให้กับชุด วันนี้ขอไปแบบเรียบๆเบาๆละกัน ยังไม่ถึงเวลาจัดเต็ม
“ว้าว !! พลอย เธอสวยมากเลย”
มาร์คชมฉันทันทีที่ฉันเปิดประตูห้องเข้าไป
“แล้วฉันอ่ะ สวยป่ะ”
กี้เดินเข้ามาพร้อมกับเสื้อกล้ามเอวลอยสีแดงและกางเกงขาเดฟเอวสูง ส้นสูงทำให้กี้กลายเป็นผู้หญิงเซ็กซี่ขึ้นมาทันที เมื่อกี้ยังเป็นสาวน่ารักอยู่เลย
“แกเอาตรงไหนมาสวย ตรงนมแบนๆของแกอ่ะหรอ ฮ่าๆ”
มาร์คหัวเราะร่า แซวกันแรงมิใช่น้อยนะเนี่ย ว่ากันนมแบนมันกระทบฉันยังไงก็ไม่รู้นะ
“เออ ฉันไม่สวย คอยดูละกัน คืนนี้โต๊ะเราผู้ชายรุมล้อมแน่ ฮ่าๆฉันจะล่าเหยื่อ”
กี้หัวเราะเสียงดังแล้วเดินไปแต่งหน้าที่โต๊ะของตัวเอง ฉันก็เลยแต่งบ้างเพื่อความโดดเด่นเวลาหน้ากระทบกับแสงไฟ
“แล้วไอ้นนทร์มันว่าไงบ้าง”
“ฉันบอกว่าเดี๋ยวเจอกันที่ร้านเลย นนทร์บอกว่ามันจะไปเปิดโต๊ะรอ”
“โอเค เสร็จกันยังจ้ะสาวๆ”
มาร์คหันมาถามฉัน
“เสร็จละๆ”
“พลอย พลอยไม่ต้องเอารถไปก็ได้นะ กลับพร้อมไอ้นนทร์ก็ได้ เผื่อเมาขับรถไม่ไหว”
นี่มาร์คกะจะให้ฉันเมาเลยหรอเนี่ย โอ้ว!!สงสัยงานนี้จะจัดหนัก รับน้องแบบหนักๆกันเลยว่างั้น ฉันก็พยักหน้าตกลงว่าจะไม่เอารถไปเพราะเผื่อบางทีฉันเมาจริงๆนั่นแหละ
            เรา 3 คนนั่งรถของมาร์คไป นนทร์รออยู่ที่ร้านก่อนแล้ว ทันทีที่ฉันกับกี้เดินเข้าไปในผับผู้ชายหลายๆคนหันมาจับจ้องที่ฉันกับกี้เป็นตาเดียวไม่รู้ว่ามองฉันหรือมองกี้ แต่ฉันคิดว่าคงจะมองทั้งฉันแล้วก็กี้แหละ เพราะว่าเดินผ่านโต๊ะไหนๆผู้ชายก็มองมาไม่ขาดสาย
“หวัดดี พลอย”
เราเดินไปถึงที่โต๊ะที่นนทร์จองไว้ มาร์คดันฉันให้ไปนั่งข้างๆนนทร์ ส่วนมาร์คเดินไปนั่งข้างกี้ ฉันเลยเดินไปนั่งโดยไม่ได้ใส่ใจอะไร
“หวัดดี”
“วันนี้คุณสวยนะ”
นนทร์มองฉันแล้วก็เอ่ยปากชม
“ฉันก็สวยทุกวันนะ ฮ่าๆ”
ฉันแกล้งแซวนนทร์กลับ นนทร์ยิ้มไม่หุบเลยละ เราเริ่มต้นด้วยการดริ้งค์เบาๆแล้วนั่งฟังเพลงสบายๆ นั่งกันได้สักพักก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาที่โต๊ะ
“เอ่อ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรครับ มากับแฟนหรือเปล่า”
ให้ทายว่าผู้ชายคนนี้เดินมาคุยกับใคร กับฉันหรือกับกี้ เขาหน้าตาดีไม่ใช่น้อยเลยนะ ดูดีมีสกุลเลยทีเดียวละ
“อ่อ ชื่อกี้ค่ะ”
ถูกต้องแล้วคะ เขาไม่ได้มาคุยกับฉันแต่เขามาคุยกับคุณกี้ต่างหากละ บอกแล้วไงว่าคืนนี้กี้เป็นดาวเด่นเซ็กซี่อย่าบอกใครเลย ฉันหันไปมองมาร์ค มาร์คทำหน้าไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่
“ไม่ได้มากับแฟนค่ะ นี่เพื่อนกันทั้งนั้น”
กี้ฉีกยิ้มหวานเสน่ห์ให้กับผู้ชายคนนั้นขนาดฉันเป็นผู้หญิงฉันยังรู้สึกหลงใหลเลย
“ใครบอกว่ามากับเพื่อน มากับแฟน ไม่เห็นหรอ นั่งแนบชิดกันขนาดนี้”
มาร์คขยับเข้าไปนั่งใกล้กี้แล้วถือวิสาสะเอามือกอดคอกี้ กี้หันมามองตาขวางทันที
“มาร์ค แกเอามือของแกออกไปเดี๋ยวนี้เลย”
กี้กระซิบลอดไลฟันฉันก็สามารถได้ยิน
“อ่า งั้นก็ขอโทษด้วยครับ ผมขอตัวก่อนละกัน”
แล้วผู้ชายที่เดินเขามาคุยกับกี้ก็เดินกลับไปที่โต๊ะของเขาเฉยเลย ทันทีที่ผู้ชายคนนั้นเดินกลับโต๊ะไปมาร์คก็หัวเราะชอบใจทันที
“มาร์ค แกกันซีนฉันอีกแล้วนะ”
กี้หันมาวีนมาก ฉันกับนนทร์พลอยหัวเราะกับพฤติกรรมของคนทั้งสอง เรา 4 คนนั่งดื่มกันไปได้สักพัก เสียงเพลงก็พาให้ฉันกับกี้ต้องลุกออกไปที่กลางฟลอร์ ไปวาดรวดลายลีลาท่าเต้นให้บรรดาหนุ่มๆได้หลงใหลและเหลียวมองกันสักหน่อย
พอผับใกล้ปิดเราก็เดินกลับมาที่โต๊ะ ปรากฏว่าที่โต๊ะเต็มไปด้วยบรรดาสาวๆทั้งนั้น มาร์คดูจะตื่นตาตื่นใจกับสาวๆเหล่านั้นอยู่ไม่น้อย กี้เดินเข้าไปแทรกกลางระหว่างสาวๆกับมาร์ค
“ที่รักค่ะ กี้เมาอ่ะค่ะ เราจะกลับกันได้แล้วยังค่ะ”
กี้เดินไปคลอเคลียมาร์ค ทำเอาสาวๆที่ยืนอยู่ข้างๆมาร์คถอยหนีไปหมดเลย ฉันเดินไปนั่งข้างๆนนทร์ นนทร์หัวเราะมาร์คเพราะตอนนี้มาร์คทำหน้าตาบอกบุญไม่รับสุดๆ
“แกจะเอาคืนใช่ป่ะกี้”
กี้ถอยออกมาจากมาร์คและทำตัวปกติเหมือนเดิม
“ก็เออไง ก็รู้นี่ ฮ่าๆ สะใจ”
เรานั่งดื่มกันอยู่สักพัก ฉันก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายมาจากด้านหน้าเวที ฉันรู้สึกว่าตรงนั้นจะมีการทะเลาะกันขึ้น ผู้คนในผับเริ่มกรี้ดร้องเสียงดัง
“เห้ย เหมือนข้างหน้าเวทีจะมีเรื่อง กลับกันเถอะ”
มาร์คลุกขึ้นจับแขนกี้ให้ลุกขึ้นตามทันที มาร์ครีบพากี้เดินนำหน้าไปก่อนส่วนฉันก็ลุกขึ้นตามคนทั้งคู่ไป นนทร์เดินตามฉันมาติดๆเขาเดินมาจับแขนฉันและเดินนำหน้าฉันแทน เรา4คนรีบเดินออกไปท่ามกลางความชุลมุนในผับ ทั้งเสียงคนและเสียงเพลงดังแข่งกันไม่หยั้ง ทำไมดีเจไม่ปิดเพลงเนี้ยไม่รู้หรือไงว่าคนเขาตีกัน
“มาร์ค เดี๋ยวแยกกันตรงนี้นะ แกไปส่งไอ้กี้ด้วย เดี๋ยวฉันไปส่งพลอยเอง”
นนทร์ตะโกนบอกมาร์คท่ามกลางเสียงเอ๊ะอะโวยวายของคนในผับ
“โอเคๆ ถึงบ้านแล้วโทรมาด้วย”
แล้วเราก็แยกกันตรงนั้น นนทร์เดินพาฉันออกจากผับอย่างยากลำบากเพราะว่าเรานั่งโต๊ะวีไอพีข้างในสุดเราจึงออกไปด้านนอกยากสักหน่อย ฉันกับนนทร์กำลังจะถึงทางออก แต่สายตาของฉันก็เหลือบไปใครคนหนึ่งที่คุ้นหน้าคุ้นตาดี
“ทรี”
ฉันเรียกชื่อทรีทันทีที่เห็นผู้ชายคนหนึ่งยืนนัวเนียกับผู้หญิงคนหนึ่งอยู่โต๊ะใกล้ๆทางออก เขาบอกว่าจะวาดรูปไม่ใช่หรอแล้วทำไมมายืนนัวเนียกับผุ้หญิงอยู่ที่นี่ละ ฉันอยากจะเดินไปกระชากเขาออกมาจากผู้หญิงคนนั้น แต่คนก็เยอะเหลือเกินเกินที่ฉันจะเข้าไปถึงตัวทรีได้
“อ่าว นั่นเพื่อนของคุณนี่นา กะลังนัวเนียกับสาวเชียว ปล่อยเขาไปเถอะ เราไปกันก่อนดีกว่านะ”
นนทร์พูดขึ้นแล้วก็พาฉันออกไปจากผับจนได้ เขาคงไม่รู้สินะว่าฉันกับทรีเป็นแฟนกันแล้วรู้สึกเจ็บๆอย่างบอกไม่ถูกเลยจริงๆถ้าเป็นเมื่อก่อนที่เป็นเพื่อนกันคงไม่ต้องมารู้สึกอะไรแบบนี้ แต่ตอนนี้สถานะของฉันกับทรีมันไม่ใช่แบบนั้นแล้วนี่นา ไม่แปลกหรอกที่ฉันจะรู้สึกเจ็บที่หัวใจ  นนทร์ขับรถมาส่งฉันที่คอนโดซึ่งความจริงแล้วฉันกับนนทร์ก็อยู่คอนโดเดียวกัน ฉันนั่งเงียบมาตลอดทาง นนทร์หันมามองฉันเป็นระยะๆ ฉันก็ไม่รู้จะพูดอะไรมันจุกอยู่ที่ลำคอ จนกระทั่งเราขับรถถึงคอนโด
“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า พลอย”
นนทร์เดินมาแตะแขนฉันหลังจากที่เรากำลังเดินขึ้นคอนโด ฉันเหมือนตื่นจากห้วงอารมณ์ความคิดของตัวเอง
“ป่ะ เปล่า ไม่มีอะไร”
ฉันตอบนนทร์ไปแบบนั้น เราสองคนเดินก้าวเข้าไปในลิฟท์ นนทร์ก็หันมามองฉันเป็นระยะๆอีก จนถึงหน้าห้องของฉันกับเขา
“พลอย คุณกำลังร้องไห้”
นนทร์พูดขึ้นเสียงดังพร้อมกับแรงดึงแขนให้ฉันหันไปมองหน้าเขา น้ำตาของฉันมันไหลออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ฉันไม่รู้สึกตัวเลย ตอนนี้ฉันรู้แค่ว่าฉันอยากกอดใครสักคนเพื่อร้องไห้ซึ่งคนนั้นก็เป็นนทร์ที่กำลังอยู่กับฉันพอดี
“ฮึก ฮือ..”
ฉันร้องไห้กับไหล่ของนนทร์
“ร้องออกมาเถอะพลอย อย่าเก็บมันไว้”
นนทร์ลูบหลังของฉันเบาๆสัมผัสจากนนทร์มันทำใหฉันอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
“ทรีไม่ได้เป็นเพื่อนฉัน แต่เราเป็นแฟนกัน”
ในที่สุดฉันก็พูดมันออกไป นนทร์พยักหน้าเข้าใจ นนทร์ไม่ใช่เพื่อนฉันกับทรีมาก่อนมันคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้งที่ฉันจะบอกความจริงไป
“อ่า แล้วเมื่อกี้เขายืนกอดกับผู้หญิงคนอื่น โอเค ผมเข้าใจแล้ว”
นนทร์ลูบหลังฉันเบาๆอีกครั้ง ฉันรู้สึกดีขึ้นที่ได้ระบายกับใครสักคน ฉันรู้สึกว่าอารมณ์ของฉันสงบลงแล้ว ฉันเลิกร้องไห้และกำลังจะกลับเข้าห้องไปนอน
“โอเค ฉันโอเคแล้วละ ขอบคุณนายมากเลย”
ฉันยืนเช็ดหน้าเช็ดตาและกำลังจะเดินเข้าห้องของตัวเองไป แต่สายตาก็หันไปเจอกับอะไรบางอย่างเข้า
ทรียืนอยู่ไม่ไกลจากห้องของฉันเขายืนอยู่นานเท่าไหร่แล้ว แล้วเขาเห็นฉันยืนกอดกับนนทร์หรือเปล่านะ นี่มันอะไรกันเนี่ย ฉันชักจะทำตัวไม่ถูกแล้วนะนี่ตกลงฉันต้องไปโวยวายใส่ทรีหรือต้องไปขอโทษเขากันแน่ เห้อ…แล้วทรีก็เดินหันหลังกลับไป ฉันควรจะทำยังไงดี ควรจะทำยังไง