หยุดรักสุดท้ายไว้ที่ยัยซ่มซาม

ลำดับตอนที่ #5 : รักแรกและรักสุดท้ายของเยชิ

                             ตอนนี้ผมอายุได้ 15  ได้เจอหญิงสาวคนหนึ่ง  ซึ่งอาจจะเป็นรักแรกของผมก็ว่าได้  เธอชื่อ อาเมะ  เธอดูสง่า  ผมยาว  ขาว  ซุ้มซ่าม  แต่ก็คงมีความน่ารักและดุดันในตัว  กว่าจะจีบเธอได้ก็ใช้เวลาตั้ง 2 เดือน แต่มันก็คุ้มที่จะเสี่ยง  เพื่อผลตอบแทนที่คุ้มค่า

                         "อาเมะไปกินข้าวกัน"

                         "หิวพอดีเลย"

                         "ร้านไหนอะ"

                         "ร้านรักเยชิมีมัย"

            โป๊ก !!

                         "นายเข็กหัวฉันทำไม"

                         "ก็เข็กด้วยความรักไง"

                         "นายบ้าหรือเบื้อกเนี่ย"

                         "ไปกินข้าวได้แล้ว"

                         "อาเมะ"

                         "ไรอีก"

                         "อาเมะฉันไม่อยากเสียเธอไปนะ  รักเธอ อาเมะ" (มันจะหวานไปถึงไหน)


                                      อยากจะบอกว่าตอนนี้หน้าอาเมะแดงเป็นลูกมะเขือเทศแล้ว  แอบมีอมยิ้มนิดๆด้วย  เผยให้เห็นลักยิ้มของเธอที่อยู่บนแก้มข้างซ้าย


                         "เยชิ ฉันอยากกิน สปาเก็ตตี้  ข้าวผัดทะเลอ่ะ"

                         "ก็สั่งเองดิ"


                                     ลืมบอกอาเมะเป็คนกินจุมากๆ แต่แปลกไม่เห็นอ้วนเลย(ไม่เหมือนผู้แต่งยิ่งกินยิ่งอ้วน  คุณอาเมะค่ะช่วยบอกหน่อยทำไงอะ) อิจฉาคนอื่นเขาละสิ แล้วอยู่ๆเยชิก็ให้แหวนมา  แหวนสวยดีเหอะๆ


                        "อาเมะ แหวนวงนี้เก็บไว้ดีๆ นะ"

                        "อืม  จะรักษาเท่าชีวิตนะ"

                        "ดีมาก  พูดง่ายๆดี"

                        "เยชิไปร้องโอเกะต่อนะ"

                        "อืม"

                                    ผมกับอาเมะไปร้องคาราโอเกะต่อที่ร้าน kenter ร้านนี้ผมรู้จักเป็นยังดี  เงินก็ไม่ต้องเสีย แต่มันก็ทำให้เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้ลืมที่นี้ไม่ลง   ดันไปเจอพี่ชายสุดแสบ พี่ชายผมมันชื่อก็คล้ายๆผม พี่ผมชื่อโยชิ  ผมกับพี่โยชิหน้าตาไม่เหมือนกันเนื่องจากเกิดคนละแม่  แต่อย่างน้อยแม่ผมก็เป็นเมียที่ถูกกฏหมาย  ผมกับพี่โยชิไม่ถูกันเท่าไร พี่โยชิชอบเอาชนะผม  แต่ก็ไม่เคยชนะ ได้ชนะอยู่เรื่องเดียวก็เรื่องหน้าตา และมันก็ทำให้ผมกลัว

                          "อาเมะกลับกันเถอะ"

                          "อาว !!! ยังร้องบ่เสร็จเลย"(พูดธรรมดาก็ได้)

                          "บอกให้กลับก็กลับดิ" โฮ้  พูดดีๆได้มัย  เดี๋ยวก็จับกอดเลย

                          "กลับก็ได้ฟระ เชอะ"

                                  กะว่าจะจับมือสักหน่อย แต่ไม่ทันแล้ว เดินงอนออกไปเฉยเลย  เฮ้ย อาเมะจะชนกับพี่โยชิแล้ว    คราวนี้ซวยแน่เลย    ถ้าพี่โยชิรู้ว่าอาเมะเป็นแฟนกับผม  พี่โยชิก็ต้องพยายามที่จะเอาตัวและหัวใจของอาเมะไปแน่ๆ    

                    "อุย !!ขอโทด"

                      "แค่ขอโทดง่ายไปรึป่าว"

                      "ขอโทดแล้วจะ........"  ทำไมมันเงียบไปฟระ

                                   ตอนนี้อาเมะคงจะอึ้งกับความหล่อของพี่โยชิอยู่แน่เลย   ผมรู้สึกแปลกๆที่หน้าอก มันเจ็บเวลาที่อาเมะเจอผู้ชายแล้วทำแบบนี้ เฮ้ยเหนื่อยใจจิงๆ

                        "อาเมะกลับกันเถอะ"

                        "อาว!! คิดว่าใคร เยชินี้เอง"

                        "อาเมะกลับกัน"

                        "อืมกลับแล้ว" แต่สายตายังคงมองไปที่พี่โยชิ

                        "เยชิระวังแฟนแก่ไว้ให้ดี ไม่นานจะมาเป็นของฉัน"

                        "ไอพี่เวร ไอ"อาเมะมาจับทำไมเนี่ย"

                        "เยชิกลับกันเถอะ"

                                      และทุกสิ่งที่ผมคิดไว้มันก็เป็นจิง อีกสองเดือน ผมก็เลิกกับอาเมะ อาเมะเป็นคนบอกเลิกผมก่อนผมก็เสียใจอยู่พีกหนึ่งและผมก็คบผู้หญิงแค่เล่นมาตลอดจนถึงเธอคนนั้นที่จะเป็นรักสุดท้ายของผม
                        
                       "นายๆ ฉันจับหนังสือได้ก่อนนะ"ตอนพูดนี้ปากใช้ได้  (ปากจัด)

                       "จับหนังสือก่อนแล้วทำไม"
 
                                       ในที่สุดโชคก็เข้าข้างผม  ผมได้เจอเธออีก และก็มีอุปสรรค์มากมาย  แต่มันก็คุ้มเพราะได้มาอยู่ห้องเด๊ยวกัน สนิทกันขึ้แต่มันก็มีบางอย่างที่ทำให้ผม ต้องหยุดความคิดแบบนั้นไปชั่วขณะ