หยุดรักสุดท้ายไว้ที่ยัยซ่มซาม

ลำดับตอนที่ #4 : คำตอบ (รัก)

                            นี้ก็ผ่านไป 2 อาทิตย์แล้วที่เปิดเรียนมาตอนนี้ฉันสนิทกับนายเบื้อกมากขึ้น   แต่สายตาที่คนอื่นจับจ้องยังคงเหมือนและตอนนี้ยิ่งน่ากลัวมากขึ้น ชักจะขนลุกแล้วสิ

                    "ยัยซุ่มซ่าม เธอมานี้หน่อย"

                    "มีไร ตาเบื้อก"

                    "เธอว่าคนนั้นสวยมัน"

                    "งั้ง ๆ "

                    "แล้วนั้นอะ"

                    "ไม่รู้ นายเบื้อกเดี๋ยวฉันมา"ไฟออกหูแล้ว แล้วทำไม่ต้องโมโหด้วย

                               ฉันเดินมาแถวตึกของพี่กราฟเพื่อมารอพี่กราฟนั้นเอง  แต่ไม่รู้พี่กราฟจะอยู่รึป่าว  ตอนนี้ฉันยังไม่หายโมโหเรื่องที่นายเบื้อกเที่ยวชมคนนู่นคนนี้ มั่นไส้sวะ

                    "แก้ม  มายืนรอใครตรงนี้"

                    "รอพี่นั้นหละ"

                    "มีไรหรอ"

                    "จะบอกเรื่องคำตอบเมื่อวันนั้น"

                    "เฮ้ย!! พวกแกลงไปข้างล่างก่อน"

                    "เออ" ประสานเสียง

                    "ฮืม แล้วแก้มว่าไง"

                    "แก้ม........    จะรองคบกับพี่ดูนะค่ะ"  แล้วพระเอกของเราอะ

                    "จริงๆ นะแก้ม"

                    "ค่ะ"

                    "แก้มเย็นนี้พี่รอหน้าประตูนะ" หน้าบานเป็นจานดาวเทียมเลย

                    "ค่ะ แก้มไปก่อนนะค่ะ"

                         ทำไมคบกับพี่กราฟแล้ว ไม่ค่อยจะดีใจเท่าไรเลย  ไม่เหมือนเยชิ  แค่ได้อยู่ใกล้ก็รู้สึกอบอุ่นแล้ว หรือว่า   ......   ฉันชอบเยชิ   แต่ถ้าฉันชอบก็คงจะเป็นไปไม่ได้  เพราะเยชิมีคนที่ชอบอยู่แล้ว   เรามันสายไปแล้วตอนนี้  ความรู้สึกช้าเกินไป ตกลงฉันก็ต้องทำหน้าที่ของแฟนพี่กราฟให้ดีที่สุด

                   "ยัยซุ่มซ่าม เธอไปไหนมา"

                   "ไม่ใช่โกงการอะไรของนาย เชิญดูผู้หญิงที่สวยๆต่อไป "

                   "หึงหรอ" ผมรู้นะว่าเธอคนนี้หึงผม  ดูหน้าก็รู้แล้ว

                   "ใครหึง ไปดีกว่า" งอนเป็นตูดเป็ด

                   "ไปไหน"

                   "ถามมาได้  ไปเรียนสิ"

                   "เฮ้ย ไปด้วย"

                               ห้องเรียนหรือห้องเม้ากันเนี่ยมีแต่เสียงคุยเรื่องบ้าบอ  แล้วฉันจะรู้เรื่องมันเนียยิ่งเป็นวิชาที่ชอบอยู่ ส่วนนายเบื้อกนั้นหลับเป็นตายเลย แล้วไอนาถมันก็นั่งวาดรูปบ้าของมันอยู่  เมื่อไรออดจะดังสักที

             ออด!

                   "นาถเธอกับไงอะ"

                   "ฉันยังไม่กลับหรอก  ทำเวณก่อน แก้มไม่ต้องรอ  ไปก่อนได้เลย"

                   "อืม  นั้ค่อยเจอกันนะ บาย"

                   "ยัยเซ่อ จะไปไหน" ได้ชื่อใหม่อีกแล้ว  จะตั้งทำไมเยอะๆ

                   "ไปหน้าโรงเรียน"
    
                   "กลับคอนโดใช่มัย"

                   "อืม"

                   "ฉันไปส่งเอง"

                   "มีคนไปส่งแล้ว ไม่เป็นไร"

                                   เยชิวิ่งตามฉันตั่งแต่หน้าห้องไปจนถึงหน้าโรงเรียน สายตาแต่ละคน ก็มอง เหมือนจะบอกว่ามันเล่นบ้าอะไรกัน ปัญญาอ่อน พอเห็นพี่กราฟฉันก็วิ่งไปหาพี่กราฟที่ยืนรออยู่หน้าโรงเรียนพร้อมรถประจำกายสุกเทห์ รู้สึกว่ารถพี่กราฟกันเยชิจะเหมือนกันแต่เยชิเป็นสี ฟ้า ดำ ส่วนพี่กราฟ สีแดงส้ม

                    "พี่กราฟรอนานมัยค่ะ"

                    "ป่าว"

                    "แก้ม  พี่กราฟมารับเธอหรอ"

                    "อืม"

                    "นั้น ยัยซุ่มซ่ามพรุ่งนี้เช้าฉันจะไปรับเธอ"

                    "เยชิคงไม่จำเป็นแล้ว เพราะฉันจะไปรับเอง" สงครามเย็นกำลังเกิดขึ้น

                   "แล้วพี่เป็นไรกับแก้มไม่ทราบ" เริ่มเดือดที่ละนิดแล้ว

                   "เป็นแฟนไง"

                   "........................."  ไม่มีคำตอบรับจากสิ่งใดๆ

                   "แก้มที่พี่กราฟพูด มันไม่จิงใช่มัย"

                   "เอออออออออออ จิง"
       
                   "เธอไม่เห็นบอกฉันเลย"

                   "ก็นายเอาแต่มองสาวๆอยู่หนิ  จะให้ฉันบอกได้ไง"

                   "โธ่เว้ย"

    ตึก  โครต 

                   เยชินายเป็นอะไร  ทำไมต้องหงุดหงิดแล้วทำลายข้าวของด้วย  ฉันทำไรให้นายโกรธหรอ  ขอโทดละกัน  ไม่ได้ตั้งใจทำใหเนายโกรธ แล้วตกลงนายโกดเรื่องไร  คงไม่ใช่ที่ฉันเป็นแฟนกับพี่กราฟนะ  มันก็เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว  นอนคิดเรื่องนี้ทั้งคืนจนหลับไป  ทั่งๆที่ยังใส่ชุดนักเรียนอยู่เลย  พอตื่นมาอีกที่ตี 1 แล้ว เลยลุกขึ้นไปอาบน้ำแล้วมานอนต่อ



                                               {เรื่องนี้จะเป็นยังไงต่อต้องดู ตอนที่ 5นะคร๊าบผม}