นักสืบ สืบใจจอมโจร

ลำดับตอนที่ #4 : คดีที่ 3 : ความทรงจำในวัยเด็ก

 

นิยาย เรื่อง นักสืบ♥ สืบใจจอมโจร

คดีที่ 3 : ความทรงจำในวัยเด็ก

ณ บ้านท่าอากาศสยานวันนี้อากาศไม่ค่อยเต็มใจเลยฝนกลับมาตด (เฮ้ยไม่ใช่ “ ตก ” ต่าหากไม่ใช่ “ ตด ” >0<) ฉันได้ทำความสะอาดห้องรกๆของอีตาเฒ่าหัวงู

“ แม่น่ะ…แม่ หนูบอกว่าขอเพศหญิงไมใช่เพศชาย เอ๋!!! ”

ปึด 

ฉันได้หยิบไดอารี่ที่ตกมาจากเพดานท่าทางเก่าของคาลีฟ (เฮ้ย!!! เดี๋ยวไดอารี่ที่ไหนจะตกลงมาจากเพดานกัน) ด้วยความรู้ความอยากเห็นจึงเปิดอ่านไดอารี่ของคาลีฟ ฉันเปิดหน้าแรกจนถึงหน้ากลางกลับพบหน้านึงมีกระดาษคั่นไว้ ฉันจึงอ่านที่เขียนข้อความ ข้อความเขียนว่า

ผมคิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าผมน่าจะตายไปเลยดีกว่า ที่ผมมีสายเลือดแวมไพร์มาถึงปัจจุบันมันไม่ยุติธรรม

ผมไม่อยากกินเลือดใครเลย จนกระทั้งเจอหญิงสาวน่ารักๆนั่งอ่านหนังสือใต้ต้นซากุระ ผมจึงทักไปว่า “ นี่ เธอไม่กลัวผีรึไง ” เธอกลับเงียบไม่ตอบซะงั้น ผมจึงถามต่อไปว่า “ นี่ ยัยหนอนหนังสือทำไมไม่ตอบฉันล่ะยัยหนอนหนังสือเธอรู้ไหมตอนนี้มันตอนกลางคืนมันอันตรายน่ะรู้ไหม? ” เธอหันมามองผมและพูดโต้ตอบว่า “ อีตาผมยุ่ง…เป็นคนแรกเลยนะที่ชวนฉันพูดแบบนี้ดีใจจังเลย ” แล้วเธอคนนั้นก็ร้องไห้

จากผมก็อึ้งกับพูดและปลอบเธอกอดเธอและสัญญาว่า “ จะเป็นสามีที่ดีในอนาคตของเธอให้ได้ ผมจะอยู่เคียงข้างเธอตลอดไป ” นั้นคือ รักแรกของผม

“ หา!!!! อีตาบ้านั้นคือคาลีฟเหรอ!!! ”

ฉันตะโกนด้วยความตะลึงกับเหตุการณ์

“ ใช่ เธอจริงๆด้วยยัยหนอนหนังสือ

ฉันหันหน้าไปปะทะกับคาลีฟที่กำลังยิ้มหวานเต็มไปด้วยออร่าแสงประกาย

“ เอ๋ นะ..นะ..นายมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ”

“ ฉันเหรอ…หืมฉันมาตั้งนานแล้วก็คิดไว้แล้วว่าเธอต้องอ่าน ”

จากนั้นคาลีฟก็เดินเข้าหาฉันและจับมือทั้งสองข้างไว้แน่นและตอบไปว่า

“ สโนว์ เธอยังจำที่ฉันสัญญาได้ไหม? ”

“ อีตาผมยุ่ง ฉันมะ..ไม่ได้ตอบว่าจะเป็นภรรยาของนายซะหน่อยนะ ”

“ สโนว์ยังน่ารักจังเลย ยังซึนเดเระเหมือนเดิมเลยนะ ”

“ อย่าบอกนะว่าที่บอกว่า หน้าคล้ายๆคือ… ”

“ ใช่ เธอไงยัยหนอนหนังสือ ”

หลังจากนั้นเป็นต้นมาฉันก็หายโกรธเกลียดเจ้าคาลีฟไปอีกยาวนานเป็นต้นมา