คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ประตูบานที่ 777
คุณเชื่อเรื่องเวทย์มนตร์หรือเปล่า?
คุณเชื่อเรื่องนิทานปรำปราบ้างหรือไม่?
คุณเคยเชื่อในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ไหม?
…เอ่อ…
เอางี้ดีกว่า
คุณมีความเชื่อหรือเปล่า?
…
โอเค ฉันจะไม่ซักไซ้อะไรมาก
เอาเป็นว่าลองฟังเรื่องที่ฉันกำลังจะเล่าก็แล้วกัน
หลังจากนั้นฉันจะถามคุณอีกที
โอเคนะ?
...
ลึกลงไปใต้ท้องสมุทร
ดินแดนซึ่งยังไม่ถูกพิกัดบนแผนที่ใดๆ
ยังมีอาณาจักรหนึ่งตั้งอยู่
อาณาจักรซึ่งน้ำทั้งมหาสมุทรเป็นดังอากาศ
…
1
ถ้าจะให้เริ่มเรื่อง ฉันก็คงจะต้องพูดถึงวันนั้น ใช่...เรื่องทั้งหมดเริ่มต้นจากตอนนั้นแหละ ไม่ผิดแน่!
ย้อนไปประมาณสิบปีก่อน ในปีที่ฉันเพิ่งอายุเจ็ดขวบเท่านั้น...
ตอนนั้นแหละ...
"เจอหรือยัง?"
"เดี๋ยวสิ...ใช่บานนี้หรือเปล่านะ"
"มองไม่เห็นตัวเลขเลย"
"ฉันบอกให้เอาไฟฉายมาด้วยก็ไม่เชื่อ"
"ถ้ารู้ล่วงหน้าว่าแถวนี้มันมืดจนมองอะไรไม่เห็นฉันก็หยิบติดมือมาด้วยแล้วล่ะ"
"แต่มิมิเอาไอ้นี่มา"
พรึ่บ!!!
แสงไฟที่ก่อตัวขึ้นในตะเกียงทำให้ความมืดที่จับตัวอยู่ตามสสารต่างๆ หดตัวไปอย่างไร้ร่องรอย พอสายตาเริ่มปรับตัวเข้ากับแสงสว่าง เราสามคนก็สบตากันและกันโดยไม่ทันตั้งตัว
"ยัยมิมินี่นะ ถ้าบอกว่าเอามาตั้งแต่แรกก็คงไม่ต้องมานั่งคลำกันมั่วซั่วอยู่ตั้งนาน"
ฉันแหวใส่น้องสาวตัวดีไปเล็กน้อยก่อนจะฉวยตะเกียงจากมือของเธอมาถือเอาไว้ แต่ตะเกียงก็แทบจะร่วงจากมือเพราะเสียงแหลมของพี่วิกกี้
"พระเจ้า!!! นี่มันอะไรกันเนี่ย"
พี่วิกกี้ตะโกนเสียงดังและชี้ไปที่บางสิ่งซึ่งอยู่ด้านหลังตัวฉัน และเมื่อหันไปมองตามนิ้วของพี่สาวคนโตของเรา เป็นเวลาเดียวกับที่แสงของตะเกียงสาดไปทั่วบริเวณ แล้วฉันก็พบว่าประตูเป็นร้อยๆ พันๆ บานเรียงรายกันอยู่ตรงหน้าเราสามพี่น้อง
"ไม่อยากจะเชื่อเลย ให้ตายสิ ทำไมมันเยอะขนาดนี้เนี่ย!!!"
พี่วิกกี้ผู้เป็นตัวตั้งตัวตีในการผจญภัยครั้งนี้แทบจะกรี๊ดออกมาเมื่อเห็นว่าสิ่งที่เราพยายามจะทำมันยุ่งยากแค่ไหน
"ชู่ว!!! พี่เบาๆ ได้มั้ยล่ะ นี่เราต้องลำบากกันแค่ไหนกว่าจะทำให้เจ้าเต่านั่นสลบได้น่ะ"
"จริงด้วย กว่ามิมิจะไปรีดพิษจากแมงกะพรุนสีน้ำเงินมาได้ ปวดแขนแทบแย่"
"นี่ถ้าเจ้าเต่านั่นตื่นขึ้นมาล่ะก็...ไม่อยากจะคิดเลย"
"นั่นสิ...มิมิว่าเรากลับกันเถอะ"
"มิมิ!!!"
พี่วิกกี้กับฉันตะโกนเรียกชื่อมิมิเป็นเสียงเดียวกัน ไม่รู้เกิดจะมาตาขาวอะไรตอนนี้กันนะ บ้าจริง!
"อยากกลับก็กลับไปคนเดียวเลย!!!"
พี่ใหญ่ไล่ยัยมิมิอย่างไม่ยี่หระ –O- แล้วก็ตามฟอร์ม...
"ฮือ มิมิจะฟ้องท่านพ่อ TTOTT"
"เชิญเลย ถ้าเธอฟ้องพ่อ เราก็จะโดนทำโทษกันหมด หรือว่าเธออยากโดนทำโทษล่ะ"
"..."
มิมิเม้มปากแน่นพร้อมกับส่ายหน้าอย่างช้าๆ ดูท่าเธอจะกลัวการถูกทำโทษมากกว่าอะไรทั้งหมด
"ดี...งั้นก็มาช่วยกันหาเร็วๆ เข้า"
"ประตูบานที่ 777 ใช่มั้ย"
"เยส~"
เราสามคนประสานเสียงกันแทบจะเป็นทำนองก่อนจะพุ่งตัวไปที่ประตูจำนวนมหาศาลเหล่านั้น
"โชคดีจริงๆ ที่ยัยมิมิเอาตะเกียงมาด้วย ไม่งั้นฉันนึกภาพไม่ออกเลยว่าถ้าเราไม่มีตะเกียงนี่ เราสามพี่น้องจะต้องเอามือคลำประตูบ้าๆ พวกนี้เพื่อหาเลข 777 ไปจนถึงเมื่อไร"
ฉันพูดยกความดีความชอบให้กับมิมิเต็มที่ ถึงเธอจะขี้ขลาดตาขาวไปหน่อย แต่ในบรรดาเราสามพี่น้อง ฉัยถือว่ามิมิเป็นคนที่รอบคอบที่สุด
"แมกซ์...เธอส่งตะเกียงมานี่ซิ"
พี่วิกกี้ยื่นมือมาขอตะเกียงจากฉัน
"เอ้านี่ รับนะ!"
ฉันโยนตะเกียงไปให้พี่สาว จากนั้นเธอก็เอามันไปจ่อใกล้ๆ บานประตูก่อนจะร้องเสียงแหลมตามแบบฉบับ
"ฉันเจอแล้ว!!!"
"หา?"
"เจออะไรเหรอพี่?"
ฉันถามขึ้นพร้อมกับรี่เข้าไปหาพี่วิกกี้เพื่อดูว่าเธอเจออะไรเข้า
"นี่ไง ดูนี่สิ!"
พี่ชี้ไปที่บานประตู เมื่อฉันมองตามก็พบว่ามันมีเลข 777 สลักอยู่
"พระเจ้า! เราทำสำเร็จแล้ว"
ฉันกับพี่วิกกี้ตะโกนเสียงดังด้วยความตื่นเต้นระคนดีใจ ^O^
"แต่พี่...ฉันก็เจอนะ"
เสียงยัยมิมิเอ่ยขึ้นราบเรียบ ทว่าสะกดพวกเราทุกคนให้รี่ไปหาเธอโดยด่วน
"หมายความว่าไงมิมิ?"
พี่วิกกี้ถามขึ้นด้วยสุ้มเสียงที่ไม่ค่อยจะดีเท่าไร ฉันเองก็ไม่อยากให้เป็นอย่างที่คิดเหมือนกัน
"นี่ไงล่ะ บานนี้ก็ 777 นะ"
"ไหน...มาดูซิ"
พอมองตัวเลขที่สลักอยู่บนบายประตูแล้วฉันกับพี่ก็แทบผงะ ให้ตายสิ ทำไมมีประตูบานที่ 777 ถึงสองบานล่ะเนี่ย –O-
"อะไรกันเนี่ย...มิมิ ของเธอต้องเป็นบานปลอมแน่ๆ เลย เพราะเธอเจอที่หลังฉัน"
"ของมิมิของจริง พี่วิกแหละของปลอม แบร่~"
"นี่! ยัยเด็กบ้า ถ้าเธอคิดว่าของเธอเป็นของจริง เธอก็ไปบานเธอสิยะ"
"แน่นอน มิมิจะไปบานนี้แหละ เพราะของพี่วิกเป็นบานปลอมแน่ๆ มิมิมั่นใจ"
ในขณะที่ยัยสองพี่น้องนั่นเถียงกัน ฉันก็ถือโอกาสสำรวจประตูบานอื่นๆ ไปด้วย และฉันก็พบประตูบานที่ 777 เพิ่มอีกหนึ่งบาน นี่มันอะไรกัน -_-
"ว่ากันว่า ประตูเหล่านี้คือประตูที่เชื่อมอาณาจักรของเรากับมิติต่างๆ มิมิ...เธอก็ไปบานของเธอแล้วกัน โผล่ที่ไหนฉันไม่รู้ด้วยนะ"
"พี่ก็มากับมิมิสิ"
"ฝันไปเถอะย่ะ!"
บ้าจริง สองคนนี้มัวแต่เถียงกันอยู่อย่างนี้จะได้เรื่องไหมเนี่ย
"เอาล่ะ ถ้างั้น...ใครเจอบานไหนก็ไปบานนั้นแหละ ฉันว่าออกไปแล้วก็คงเจอกันอยู่ดีนั่นแหละ ก็มันหมายเลข 777 เหมือนกันนี่นา จริงไหม?"
ฉันเสนอความคิดที่เข้าท่าที่สุดออกมา คงมีแต่วิธีนี้แหละที่จะทำให้ยัยสองคนนั้นเลิกทะเลาะกันได้ซะที
"โอเค...งั้นไปบานใครบานมัน เจอกันข้างบนแล้วกันนะ"
พี่วิกกี้พูดก่อนจะเปิดประตูบานที่ตัวเองเจอออก แสงสีม่วงพวยพุ่งออกมาจากประตูบานที่พี่เปิดออกทำให้เราทั้งสามคนต้องหรี่ตาลงเล็กน้อย
"ฉันไปล่ะนะ"
พี่วิกกี้หันมาโบกมือให้น้องสาวแสนสวยทั้งสองคน ก่อนจะเข้าไปในประตูบานนั้น พอพี่หายเข้าไปในประตูบานนั้น มันก็ค่อยๆ ปิดลง ฉันพุ่งตรงไปยังประตูที่พี่ออกไป
"เราควรจะไปประตูบานเดียวกับพี่วิกนะมิมิ"
"แต่..."
"มาเถอะน่า..."
ฉันลากแขนมิมิมา แต่พอดึงประตูบานนั้น มันกลับเปิดไม่ออก
"เปิดไม่ออก!!!"
"เอ๋?"
"มิมิ ช่วยพี่ดึงหน่อยเร็ว"
"อึ๊บ!!!"
เราสองพี่น้องช่วยกันออกแรงดึงประตูบานนั้น แต่ก็ดึงไม่ออก ไม่รู้ว่าทำไม่เมื่อกี้ยัยพี่วิกกี้ถึงเปิดออกมาง่ายๆ นะ
"หรือว่า..."
มิมิเอ่ยขึ้นลอยๆ เหมือนนึกอะไรบางอย่างขึ้นได้
"อะไรเหรอมิมิ"
"มิมิเหมือนจำได้ว่า...ป้าเจนน่าเคยบอกว่าประตูแต่ละบานสามารถออกและเข้าได้อย่างละครั้ง"
"อ้าว...ถ้างั้น..."
"เราต้องไปบานอื่น"
"บานอื่นเหรอ?"
"เดี๋ยวมิมิจะไปบานที่ 777 ที่มิมิหาเจอแล้วกัน แล้วพอออกไปเราก็คงเจอกัน พี่อย่าทิ้งมิมินะ"
"ได้จ้ะ เดี๋ยวเราออกไปเจอกัน"
มิมิเปิดประตูบานที่เธอหาเจอออก แสงสีเขียวพวยพุ่งออกมาราวกับนอกประตูบานนั้นเป็นขุมแห่งมรกต
"มิมิไปแล้วนะ"
"เจอกันจ้า"
"พี่แมกซี่ตามมาน้า~"
ในที่สุดก็ถึงตาฉันสินะ แล้วฉันจะไปบานไหนดีเนี่ย ให้ตายสิ พอหันซ้ายหันขวาก็พบว่าใกล้ๆ มือมีประตูบานหนึ่งสลักหมายเลข 777 อยู่ โอเค...บานนี้ก็ได้ฟะ
"เอาล่ะนะ..."
ฉันบอกตัวเองก่อนจะออกแรงดึง ประตูหินขนาดใหญ่ค่อยๆ เปิดออกทีละน้อย ฟองอากาศผุดขึ้นตามขอบประตู ลำแสงสีขาวราวกับเงาสะท้อนจากไข่มุกพุ่งเข้าตาฉันจนต้องยกมือขึ้นมาบังเอาไว้ ฉันรวบรวมสมาธิก่อนจะสะบัดปลายครีบสีชมพูราวทับทิม แล้วพุ่งตัวผ่านประตูบานนั้นไป
คุณคงเริ่มเข้าใจแล้วใช่ไหม ว่าฉันต่างจากพวกคุณยังไง ^_^
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
มีอะไรอยากแนะนำติชมก็เม้นกันได้เต็มที่นะครับ
ไม่เคยเขียนแนวนี้มาก่อน อาจจะมีข้อผิดพลาดเยอะไปหน่อย
ยังไงก็ช่วยชี้แนะด้วยคร๊าบบบ
ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่ติดตามผลงานนะครับ
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
มีอะไรอยากแนะนำติชมก็เม้นกันได้เต็มที่นะครับ
ไม่เคยเขียนแนวนี้มาก่อน อาจจะมีข้อผิดพลาดเยอะไปหน่อย
ยังไงก็ช่วยชี้แนะด้วยคร๊าบบบ
ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่ติดตามผลงานนะครับ
ความคิดเห็น