คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1 ทุกๆวันของ 'เต๋า'
ตอนที่1 ทุกๆวันของ ‘เต๋า’
เต๋ารออยู่หน้าตึกนะครับ
ข้อความเดิมๆที่ส่งหาคนเดิมๆในทุกวัน นี่คือข้อความของผม เต๋า เศรษฐพงษ์ ที่ส่งถึงแฟนของผม คชา นนทนันท์ ผมจอดรถที่หน้าตึกคณะนิเทศศาสตร์
สถานที่ที่ผมจะมาจอดที่นี่แทบจะทุกวันในเวลาเดิม การรอคอยมีความหมายเสมอ แต่เพื่อเขาเท่านั้นนะครับ
รอไม่นานมากนัก คนที่ผมรอคอยก็เดินลงมากับกลุ่มเพื่อนสนิทกลุ่มเดิม ดวงตากลมโตสอดส่องหารถของผม และเมื่อหาเจอเจ้าของหน้าหวานๆนั่นก็ค่อยๆยิ้มออกมาเบาๆ และหันไปบอกลาเพื่อน
คชาสาวเท้ามาหาผมอย่างเร่งรีบ เขาคงกลัวว่าผมจะรอนาน ท่าเดินที่เหมือนกับเป็ด และมือที่จับสายกระเป๋าเป้ทั้งสองข้างเหมือนเด็กน้อยที่กำลังเดินมาหาผู้ปกครองเพื่อที่จะกลับบ้าน เป็นภาพเดิมๆที่ผมเห็นทุกวันแต่มันเป็นภาพเดิมๆที่ทำให้ผมยิ้มในทุกๆวัน
ผมกับคชา เราคบกันมา6ปีแล้ว ตั้งแต่คชาอยู่มอปลายจนตอนนี้คชาขึ้นปี4 และผมก็จบมหาลัยมาแล้ว2ปี
คชาเป็นคนน่ารัก ติดจะขี้งอนแต่ไม่ค่อยบอกหรอกครับว่างอน เขาจะชอบบอกว่า “ไม่มีอะไร” ทั้งๆที่เค้ามีเรื่องไม่สบายใจหรือมีเรื่องงอนผมอยู่ ก็ต้องเป็นผมอีกที่ต้องคอยเดาเอาเองว่าเขาคิดอะไรและคอยหาทางแก้เองในแต่ละกรณี
คชาเป็นคนหน้าตาน่ารักมากๆ มากแบบ มากๆเลยครับ ผิวคชาจะขาวเนียนมาก ดวงตาสวยกลมโตเป็นประกาย ปากเป็นกระจับ มีรอยหยักคล้ายๆกับรูปหัวใจนั่น ไม่ค่อยจะยิ้มกว้างเท่าไหร่หรอกครับ
แต่ถ้ายิ้มเมื่อใดโลกที่ผมอยู่ จะกลายเป็นโลกในความฝันไปในทันที
เขายิ้มสวยที่สุดในความคิดของผม
“รอนานมั้ยครับ”
คชาปิดประตูรถละหันมาเอียงคอถามผมด้วยแววตาต้องการคำตอบ
“เต๋าเพิ่งจะมาถึงเอง แล้ววันนี้เหนื่อยมั้ยเอ่ย”
“ไม่หรอกครับ แต่เบื่อมากกว่า อาจารย์เล่นสอนซะคุ้มค่าเทอมแบบนี้ทุกวัน บางทีคชาก็อยากจะขาดทุนบ้างนะ เห้อ”
คำบ่นน่ารักๆกับใบหน้าเซ็งๆทำให้ผมหลุดหัวเราะออกมาและเอื้อมมือไปขยี้ผมนุ่มๆของเขาเบาๆ พร้อมกับขยับใบหน้าเข้าไปหอมแก้มเขาแรงๆ
“ถ้าอยากขาดทุนก็บอกพี่สิครับ พี่จะทำให้คชาขาดทุนได้ทุกวันเลยนะ”
แล้วก็เหมือนเดิม สิ่งที่ผมได้เห็นคือคนน่ารักของผมทำปากเป็ดและทำเป็นมองไปทางอื่นทั้งๆที่แก้มใสขึ้นสีแดงเบาๆขึ้นมา
ผมขับรถมาจนถึงปลายทางของวันนี้ นั่นคือ สตูดิโอรายการทีวี
ผมยังไม่ได้บอกใช่มั้ยว่าผมเป็นใครทำงานอะไร
ผมเป็นนักร้องนักแสดงครับ ทำงานในวงการมาตั้งแต่อยู่ปี2 เริ่มจากการเป็นนักร้องแล้วค่อยมาเริ่มทำงานด้านการแสดงจนตอนนี้ผมเข้ามาเป็นนักแสดงเต็มตัวแล้ว
ทันทีที่ผมจอดรถก็เห็นแฟนคลับมายืนรอที่หน้าสตูดิโออัดรายการ เรื่องที่คชาเป็นแฟนผม ทุกคนรู้ดีครับ ทั้งแฟนคลับหรือสื่อทั่วไป ในตอนแรกๆมีปัญหานิดหน่อยแต่เราก็ผ่านมันมาได้
ผมทักทายแฟนคลับเล็กน้อย พร้อมกับคชาที่ยืนรออยู่ไม่ไกลมากนัก เขายิ้มให้แฟนคลับผมที่ทักทายเค้าเล็กน้อยมีบางคนเข้าไปคุยกับเค้าเพราะคุ้นเคยกันดีและแฟนคลับของผมจะรู้ดี ว่าคชาจะยืนมองอยู่ไกลๆเวลาที่ผมอยู่กับแฟนคลับ
“ขอตัวก่อนนะครับ”
ผมพูดบอกกับแฟนคลับเมื่อรับของเสร็จและเดินไปจูงมือคชาเข้าไปในสตูดิโอ มีแฟนคลับบางส่วนกรี๊ดเบาๆเมื่อเราประสานมือกัน
ผมคิดว่าพวกเขาจะชินซะอีกเวลาที่ผมถูกเนื้อต้องตัวคชา
เมื่อเข้ามาถึงห้องแต่งตัวผมก็เปลี่ยนชุดเป็นสูทที่ทีมงานเตรียมมาให้และมานั่งที่หน้ากระจกเพื่อให้ช่างแต่งหน้าแต่งหน้าให้ ส่วนคชานั่งคุยอยู่กับพี่บอย พี่เออาร์ของผม ซึ่งการคุยระหว่างพี่บอยกับคชา ผมเรียกว่า เต๊าะ
“ถ้าน้องคชาไม่เข้าใจเรื่องนี้จริงๆ พี่ติวให้ได้จริงๆนะครับ”
“เอ่อ คชาเกรงใจอ่ะครับ เดี๋ยวคชาให้เพื่อนสอนก็ได้ มันคงไม่ยากเท่าไหร่”
“แต่อย่างตอนนี้น้องคชาก็ว่างนี่ครับ กว่าไอ้เต๋าจะเลิกงาน น้องคชาคงเบื่อแย่ ระหว่างนี้ก็ให้พี่สอนดีกว่า”
“เอ่อ…”
“หรือน้องคชาอยากไปติวข้างนอก? ร้านกาแฟหน้าสตูพี่ว่าก็น่าสนใจนะครับ ถ้าเกิดว่า..”
“อ่ะแฮ่ม แฟนผมครับพี่”
ผมกล่าวขัดขึ้นโดยที่พี่บอยยังเต๊าะแฟนผมไม่เลิก พี่บอยชอบเต๊าะๆ แอ๊วๆ คชามาตลอดแหละครับ ช่วงแรกๆไม่ค่อยกล้าเท่าไหร่ แต่พอรู้จักกันมากขึ้นก็ยิ่งเต๊าะรุนแรง ผมรู้นะครับว่าเค้าไม่ได้คิดจะจีบอะไรคชาจริงจังหรอก เพราะถ้าเกิดเค้าคิดจริงๆผมก็คงไม่ปล่อยไว้ แต่ความน่ารักของคชา ใครเห็นก็หมั่นเขี้ยวอยากเต๊าะทั้งนั้นแหละครับ
“ก็ใช่ดิ แฟนแก กูรู้เว่ย กูแค่จะช่วยน้องคชาติวหนังสือ”
“ผมว่าพี่เอาเวลาไปดูแลเมียพี่ดีกว่านะครับ”
“เชี่ย ไอ้เต๋าแม่ง นิดๆหน่อยๆทำเป็นอ้างเมียกู คิดว่ากูกลัวเหรอ? เออ ไปก็ได้วะ แต่น้องคชาครับ ถ้าเกิดว่า..”
“ 089…”
“ไอ้เชี่ย จำเบอร์เมียกูได้ด้วยเหรอวะ ไปแล้วๆเว่ย”
และแล้วพี่บอยก็เดินออกไป เหลือเพียงพี่พิธีกรสองคน พี่ช่างแต่งหน้า ทีมงานอีกไม่กี่คน และ คชาที่อยู่ในห้องนี้ พอผมแต่งหน้าใกล้จะเสร็จ พี่โปรดิวเซอร์รายการที่เป็นสาวประเภทสองร่างถึกก็เข้ามาแล้วพุ่งตรงไปนั่งข้างๆคชาที่โซฟา
“ว๊าย น้องคชา พี่คิดถึงหนูจังเลย”
“สวัสดีครับพี่ติ๋ม คชาก็คิดถึงเหมือนกันครับ ไม่ได้เจอกันซะนานเลย”
“ว๊ายยยย น่ารักจังเลยลูกแม่ ดูซิ ยิ่งนับวันยิ่งสวย ยิ่งน่ารักขึ้นทุกวัน กินขนมมั้ยลูก พี่ซื้อขนมมาฝาก พอรู้ว่าได้คิวน้องเต๋าวันนี้นะ พี่รีบหาซื้อขนมอร่อยๆมาให้หนูทันทีเลย กินเยอะๆนะลูก”
“คชาเกรงใจจังเลยครับ คชากินไม่หมดหรอกครับ”
“กินไม่หมดก็กินวันหลังสิลูก อันนี้นะ….”
พี่ติ๋มเค้าปลื้มคชามากๆครับ เค้าเจอคชาครั้งแรกตอนที่ผมพาคชามาอัดรายการของพี่เค้าครั้งแรกเมื่อปีที่แล้ว พี่เค้าตกหลุมรักคชาทันทีที่คชายิ้มให้เค้าในครั้งแรก หลังจากนั้นเมื่อเจอคชาที่ไหนพี่ติ๋มก็เข้าไปงุ้งงิ้งๆกับคชาอย่างที่เห็น รายการนี้จึงเป็นรายการที่ผมมาบ่อยมากๆ ก็เพราะพี่เค้าอยากเจอคชาบ่อยๆนี่แหละครับ
“อ้าว น้องเต๋า ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ เป็นไงบ้าง”
“แหมพี่ เห็นผมแล้วเหรอครับเนี่ย นึกว่าผมเป็นอากาศธาตุไปแล้วซะอีก”
“ต๊ายยยย น้องเต๋า ต่อปากต่อคำนะจ๊ะ ก็แหม พี่ไม่ได้เจอน้องคชาตั้งนานนี่นา ก็ต้องคิดถึงเป็นธรรมดาแหละ งั้นพี่ออกไปเตรียมงานข้างนอกก่อนนะ อีกสิบห้านาทีก็แสตนบายได้แล้วนะคะน้องเต๋า”
“โอเคครับพี่”
“พี่ไปก่อนนะน้องคชา”
พี่ติ๋มพูดแล้วก็เดินออกไป พอดีกับที่ผมแต่งหน้าเสร็จพอดี สุดที่รักของผมกำลังก้มหน้าก้มตาเล่นมือถืออยู่บนโซฟาตัวเดิม ผมลุกไปหาคชาและทิ้งตัวนอนหนุนตัก คชาละสายตาจากมือถือมามองหน้าผมแทน
“พี่เต๋า เดี๋ยวผมก็ยุ่งหรอกมานอนแบบนี้ได้ไง เซ็ตผมมาแล้วนะ”
“ไม่ยุ่งหรอกน่า ก็เหนื่อยอ่ะ อยากมานอนชาร์จพลังหน่อย”
“วันนี้ทำงานทั้งวันแล้วต้องมารับคชามาที่นี่อีก วันหลังถ้าทำงานทั้งวันก็ให้คชากลับบ้านเองก็ได้น้า ไม่เห็นต้องมารับเลย คชาเกรงใจนะ ไม่เห็นต้องทำเพื่อคชาขนาดนี้เลย”
“พี่ไม่ได้ทำเพื่อคชาซักหน่อย พี่ทำเพื่อตัวเองต่างหาก ถ้าไม่ได้เจอหน้าคชาก่อนทำงานต่อ พี่ก็หมดพลังทำงานต่อไม่ได้พอดี”
“ทำมาเป็นพูดดี”
“ถ้าพูดดี ก็ขอรางวัลหน่อยสิครับคนดี”
“รางวัลอะไรเล่า”
“พรุ่งนี้มีถ่ายละครแถวๆบ้านคชาเลย คืนนี้ขอนอนด้วยนะ”
“ทำมาเป็นอ้าง วันที่ละครถ่ายไกลบ้านคชา พี่เต๋าก็บอกว่ามันใกล้บ้านตลอดอ่ะ”
“แล้วให้มั้ยล่ะครับ นะครับบบบบ”
“คชาเคยปฏิเสธพี่เต๋าได้หรือไง”
คชาหยิกแก้มของผมเบาๆทันทีที่ผมยิ้มกว้าง ท่ามกลางรอยยิ้มของคนรอบข้างที่ผมเห็นได้
“น้องเต๋า แสตนบายได้แล้วค่ะ”
พี่ทีมงานเดินเข้ามาตามผม ทำให้ผมลุกขึ้นจากตักนุ่มๆ แล้วมองหน้าคชาด้วยหน้าตาที่ผมคิดว่า มันคือการอ้อน
“ทำไมทำหน้าแบบนี้”
“ก็คิดถึงง่ะ เข้าไปดูเต๋าอัดรายการหน่อยสิ คชา นะๆๆๆ”
“ไม่ต้องอ้อนเลย เดี๋ยวคชาตามไป โอเคป่ะ แต่ขอเข้าห้องน้ำก่อน”
“ต้องตามไปนะ อย่าเข้าห้องน้ำนานนะ”
“รู้แล้วน่า”
ผมร่ำลาคชาเสร็จก็เดินไปแสตนบายที่ห้องอัด ยืนอ่านสคริปไปพลางๆในระหว่างที่รอทีมงานเตรียมถ่าย สัญญาณแจ้งเตือนจากมือถือผมก็ดังขึ้นมา แต่ผมก็ไม่ได้สนใจที่จะเปิดดูไม่ตอนนั้นเพราะกำลังจดจ่อที่สคริปในมืออยู่ แต่ว่า..
“อ๊ายยยยยย น่ารักจังงงงงง”
เสียงวี๊ดว๊ายเบาๆจากกลุ่มแฟนคลับที่มาเข้าร่วมดูผมอัดรายการก็ดังขึ้นมา พอหันไปเจอก็พบสายตายิ้มกริ่ม ผมเลยเปิดมือถือขึ้นดู และคือการแจ้งเตือนจากอินสตราแกรมว่ามีคนแท็กรูปภาพถึงผมจากไอจีของคนที่บอกว่าจะตามผมออกมา
และนั่นก็ทำให้ผมยิ้มไม่ต่างจากทุกคน
… รูปของผมกับคชาที่โซฟาในห้องแต่งหน้า ผมนอนบนตักคชา เราทั้งสองกำลังยิ้มให้กัน น่าจะมีพี่ซักคนถ่ายไว้แล้วส่งให้คชา พร้อมแคปชั่นที่ว่า …
-
‘ตักฉันมีไว้ให้เธอพัก คำว่ารักฉันมีไว้ให้เธอฟัง’ -
นี่ หนึ่งวันของผม มันไม่มีอะไรพิเศษมากนักหรอก
มีแค่ คชา ที่เป็นพลังขับเคลื่อนให้ผมในแต่ละวัน
ไม่ต้องบอกก็รู้ใช่มั้ยครับ ว่าผม 'รักคชา' มากแค่ไหน
ความคิดเห็น