รวมเรื่องราวความรักแสนเศร้า

ลำดับตอนที่ #4 : การลบความทรงจำ . . .

พอรักจากไป เหลือแต่ความเจ็บ ...และ ช่วงเวลาวันวานเก่าๆ . . .

แต่ช่วงเวลาที่(เคย)น่าจดจำ กลับมาทำร้ายตัวเราเอง

ช่วงเวลาเหล่านั้น อาจจะเคยหอมหวานแค่ไหน . . .

แต่ ณ เวลาปัจจุบัน มันไม่ต่างอะไรจาก มีดเล็กๆ ที่คอยทิ่มแทงเวลาที่คิดถึงมัน

หลายคนอยากจะลืม อยากจะพ้นจากช่วงนี้เสียที . . .

คุณอาจเคยบอกบางคนว่า " จะพยายามลืม " แต่ ยิ่งนานเท่าไร

กลับเหมือนทำสิ่งที่ตรงกันข้าม กลับนึกถึงมันบ่อยขึ้น

แน่นอนว่ายิ่งนึกก็ยิ่งเจ็บ และ ทรมาน

เค้าว่ากันว่า สมองของมนุษย์สามารถบรรจุความจำได้ถึง "ร้อยล้านล้านรายการ"

ประมาณเนี่ย 100,000,000,000,000. แค่เห็นก็เหลือเชื่อแล้ว

ว่ากันว่า ทุกสิ่งมนุษย์สามารถจำได้ แต่ต้องสะกิด เท่านั้นเอง แล้วคุณจะลืมได้ไงละถ้าคุณ"สะกิด"มันทุกวันไม่เว้นวันหยุดราชการ ทุกสิ่งบนโลกนี้พยายามแล้วสำเร็จทุกอย่าง

เหมือนที่บอกไว้ว่า "ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น"

แต่สิ่งเดียวที่พยายามเท่าไหร่แล้วล้มเหลวไม่เป็นท่าซะทุกครั้งไปก็คือ "พยายามลืม"

เหมือนบอกว่า "ห้ามนึกถึงช้าง" แค่ประโยคนี้จบที่คำว่า ช้าง ก็นึกถึงช้างไปเสียแล้ว

ว่ากันว่าการลืมต้อง "ใช้เวลา" แต่ฉันบอกไม่ได้หรอกว่านานเท่าไร อาจจะเดือน ปี หรือหลายๆปี บางคนบอกว่ามันนานเกินไป ที่จะลืมได้ ด้วยประสบการณ์ของฉันเอง

มันผ่านมาหลายปีแล้วละ เมื่อก่อนฉันนึกถึงทุกวันเจ็บมันซะทุกวัน

แต่ทุกวันนี้ ฉันก็ไม่ได้ลืมไปหรอกนะ . . .

จากเดิมตรงที่ "ต่อให้ฉันนึกถึงมันซะ พันรอบ ฉันก็ไม่เจ็บแล้ว" ส่วนนึงอาจจะเวลาด้วย . . .

ส่วนเล็กมากๆ ฉันคิดว่าที่ฉันไม่เจ็บก็คงมาจากฉันสร้าง ทัศนะคติที่ดีกับมันมากกว่าทัศนะคติ สร้างยังไงน่ะเหรอ ไม่ยากหรอก แค่ มองมันในแง่ดี เท่านั้นเอง เอ๊ะ จะมองมันยังไง

จำไว้อย่างว่าทุกอย่างมีสองด้านเสมอ . . . .

ถ้าเค้าทิ้งเราไป ในตัวของฉัน ฉันคิดว่า

1.เราอิสระ

2.ทำให้เราโตขึ้น

3.ทำให้เรารักตัวเราเองมากขึ้น

4.ทำให้สิ่งรอบๆตัวน่ามองขึ้น มองโลกใหม่ คนที่เค้าลำบากกว่าเรามีเยอะแยะ ฯลฯ

แค่นี้เราก็สามารถ ดึงตัวเองในบ่อแห่งความจำ ได้แล้ว เชื่อไหม ว่าครั้งต่อไปเราจะไม่กลัวกับมันอีก เพราะเรามีประสบการณ์แล้ว ถ้าลืมมันไม่ได้ ก็อย่าไปลืม แต่มองมันใหม่เท่านั้นเอง

- -   - - - - + +
- - เปลี่ยนสีทั้งหน้า
- - กรอบ