ปาฏิหาริย์รัก . . . จากฟากฟ้า

ลำดับตอนที่ #3 : 3

              “ อ้าว!!! วิ่งให้มันเร็วๆ หน่อยสิ . . . “ เสียงของชายหนุ่มผิวขาวดังขึ้นไล่หลังน้ำหวานด้วยความสะใจที่มีโอกาสได้แกล้งเธอคืน 

              “...” น้ำหวานมองไปยังต้นเสียงอย่างไม่ค่อยพอใจ

 ‘ตาโรคจิตเอ๊ย . . . ทำไมฉันต้องมาเจอรุ่นพี่เฮงซวยอย่างนี้ด้วยนะ...แกล้งกันอยู่ได้ . . . อย่าให้ถึงทีฉันบ้างก็แล้วกัน ’ เธอแอบด่าชายหนุ่มในใจ แต่ก็ต้องทำตามคำสั่งของเขาโดยดี...

              “ โอ๊ย . . . ซวยชะมัดเลย . . . ” เธอล้มลงเพราะถูกกระแทกจากคนข้างหลัง

             “ ยังจะมัวชักช้าอยู่ได้  รีบลุกขึ้นมา แผลแค่นี้ทำเป็นเรื่องใหญ่เรื่องโตไปได้ ” ชายหนุ่มคู่อริยืนอยู่กอดอกเหนือเธอ  พอเห็นหน้าเขา หญิงสาวเลยฮึดสู้ เพราะไม่อยากให้ชายหนุ่มนั้นเห็นว่าเธอเป็นคนอ่อนแอ เธอจึงออกวิ่งทั้ง ๆ ที่หัวเข่ามีเลือดออกอยู่

             “ น้อง ๆ . . . ทำไมขาเลือดออกแล้วไม่ไปใส่ยาล่ะ  . . . มาวิ่งทำไม ” ชายหนุ่มอีกคนหนึ่งเรียกเธอไว้ ก่อนที่จะเดินเข้ามาใกล้ ๆ   เธอจึงทราบว่าเขาคือคนเดียวกันกับคนที่ช่วยเพื่อนของเธอ พี่เต นั่นเอง

             “ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พี่เต แผลแค่นี้เอง สบายอยู่แล้ว หวานไม่อยากให้ใครบางคนเห็นว่าหวานเป็นคนไม่เอาไหน ” หญิงสาวยิ้มให้ชายหนุ่มอย่างไม่ยอมแพ้  ทั้ง ๆที่ตอนนี้เธอรู้สึกแสบที่หัวเข่า

              “ อืม... ถ้างั้นก็ทนอีกนิดนะ ใกล้จะเสร็จกิจกรรมนี้แล้ว...” ชายหนุ่มพูดขึ้นเพื่อนเป็นกำลังใจให้เธอ

              “ เฮ้ย...ไอ้เต แกไปเถอะ เขารอนายกันอยู่ ” เสียงทุ้มลึกดังขึ้น เรียกให้บุคคลทั้งสองที่กำลังคุยกันอยู่หันไปสนใจ

                    “ อ๋อ . . . หรือว่าเธอคิดจะมาเรียกคะแนนความสงสารหรือไง ” ชายหนุ่มกล่าวขึ้น

                   “ อ้าว . . . แล้วแกทำไมไปว่าน้องเขาอย่างนั้นวะ... เข่าน้องเขาเลือดไหลไม่เห็นเรอะไง ยังไงก็ฝากด้วยละกัน ” เตพูดขึ้นก่อนที่จะแยกไปหากลุ่มเพื่อนของตน

                  “ ไปทำอีท่าไหนล่ะ ” ชายหนุ่มแกล้งถาม . . . ทั้งๆที่รู้ว่าเธอหกล้ม

                 “ ไม่ต้องมายุ่ง  แผลแค่นี้เอง . . . ฉันไม่ต้องการคะแนนสงสารจากนายหรอก  ไปให้ไกล ๆ เลย” หญิงสาวว่าเขา ก่อนที่จะเดินขากระเพลกไปรวมกลุ่มกับเด็กปีหนึ่ง ในคณะเภสัช ฯคนอื่น ๆ