ยัยตัวแสบกับนายจอมซ่า (Twin Devil)

ลำดับตอนที่ #1 : เขาคือใคร [Rewrite1]

“ กริ๊ง.............ง!! ” เสียงนาฬิกาดังนานหลายนาที แต่ไม่มีทีท่าว่าจะมีใครตื่นขึ้นมาปิด



“ กรี๊ด......!! ปึง.....!! ปัง.....!! ” ฉันกรี๊ดลั่นบ้าน “ แย่แล้ว!! ทำไมถึงตื่นสายได้นะ อุตส่าห์นอนเร็วกว่าปกติแล้วนะ ” ฉันบ่นพึมพำพร้อมกับวิ่งเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นแค่ 5 นาทีฉันก็ออกมาจากห้องน้ำ ไม่น่าเชื่อเลยว่าฉันจะอาบน้ำได้เร็วขนาดนี้ทั้งๆที่ปกติฉันอาบน้ำเกือบครึ่งชั่วโมง ฉันแต่งตัวเสร็จก็วิ่งลงไปหยิบแซนด์วิชในตู้เย็นยัดใส่ปากแล้วหยิบกระเป๋าวิ่งออกจากบ้านไปอย่างเร่งรีบ



ฉันวิ่งไปโรงเรียนอย่างรวดเร็ว ทั้งที่วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก ฉันก็ไปโรงเรียนสายซะแล้ว >_< ฉันวิ่งไปโรงเรียนอย่างเร็วที่สุด แต่ฉันก็ไปชนกับชายคนหนึ่งเข้า จนสมุดและหนังสือในมือของเขาตกกระจัดกระจายเต็มถนนไปหมด



“ ว๊าย!! ขอโทษนะค่ะ ” ฉันรีบขอโทษแล้ววิ่งไปโดยไม่สนใจชายคนนั้น



ฉันมาถึงโรงเรียนทันก่อนที่ประตูจะปิดพอดี “ เฮ้อ......อ!! เหนื่อยชะมัดเลย ” ฉันบ่นพึมพำแล้วรีบไปเข้าห้องเรียน



“ นี่! มิกิวันนี้เธอมาสายมากนะ ” บีกับเหมียวเพื่อนสนิททั้งสองทักฉัน



“ เธอบอกพวกเราว่าจะมาแต่เช้า พวกเราก็อุตส่าห์ไปรอเธอหน้าประตูโรงเรียนตั้งนาน ” บีพูดแล้วทำหน้างอนเล็กน้อย



“ ขอโทษนะ พอดีฉันตื่นสาย แล้วก็วิ่งไปชนใครเข้าก็ไม่รู้  ฉันรีบมาจนไม่ทันมองหน้าเขาเลย ” แล้วพวกเราสามคนนั่งสุมหัวคุยกันอยู่พักหนึ่ง อาจารย์ก็เข้ามาพร้อมกับเด็กผู้ชายคนหนึ่ง เขาหน้าตาถือว่าดีเชียวล่ะ



“ นี่พวกเธอ นั่งที่ให้เรียบร้อย วันนี้ครูพาเพื่อนใหม่มาของพวกเธอมาด้วย ”



“ สวัสดีครับ ผมชื่อคีนะครับ ยังไงก็ฝากตัวด้วยนะครับ ” หลังจากเขาแนะนำตัวเสร็จ อาจารย์ก็บอกให้เขานั่งตรงโต๊ะข้างๆฉัน แล้วอาจารย์ก็

แจกตารางสอนให้กับพวกเราแล้วเดินออกไปจากห้อง หลังจากไม่ถึงนาที ผู้หญิงในห้องก็ต่างรีบพากันรุมเข้าไปพูดคุยกับเขาอยู่พักหนึ่ง แล้วก็ต่างพากันกลับมานั่งที่ตามเดิม ส่วนฉันน่ะหรอ ก็นั่งอยู่เฉยๆ



“ ไม่เห็นจะสนใจเลย ผู้ชายคนเดียวเอง ทำเป็นยังกับไม่เคยเห็นผู้ชายมาก่อน ” ฉันคิดในใจ แล้วก็หันไปคุยกับบีและเหมียวต่อ



หลังจากนั้น พวกเราทุกคนก็ช่วยกันทำความสะอาดห้องเรียนและคุยกันเรื่องต่างๆที่ไปเจอกันมาตอนช่วงปิดเทอมอยู่พักใหญ่ แล้วเวลาที่ฉันรอคอยก็มาถึงพักกลางวันนั้นเอง ฉันรีบลุกแล้ววิ่งออกไปโรงอาหารอย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจใครทั้งสิ้น



“ แหม!! เรื่องกินนี่ไม่เป็นรองใครเลยนะ ยัยมิกิเนี่ย ” เพื่อนสนิททั้งสองพูดหยอกล้อฉันในโรงอาหาร



“ มันแน่อยู่แล้วล่ะ คนมันกำลังโตนี่ ” ฉันรีบแก้ตัว



“ นี่แกน่ะ ม.5 แล้วนะ ยังจะโตอีกหรอ มันก็มีแต่พุงแกนั้นแหละที่จะโตออกมา ”  เหมียวบ่นใส่ฉัน



“ ยัยมิกิ แกกินมากขนาดนี้ไม่กลัวจะอ้วนบ้างเลยหรอ ” บีพูดขึ้นบ้าง แต่ฉันไม่ได้สนใจ แหม!! ก็เรื่องกินเนี่ยไม่มีใครที่จะมาขัดใจฉันได้หรอก



“ ปล่อยให้ยัยมิกิกินไปเถอะบี เธอก็รู้นี่ ว่ายัยนี่ไม่มีใครไปขัดเวลากินได้อยู่แล้ว แถมยัยมิกิจะกินยังไงเท่าไร่ก็ไม่อ้วนหรอก เธอไม่ต้องไปห่วงแทนหรอก ขนาดเจ้าตัวเขายังไม่ห่วงเลย  ^o^ ” เหมียวบอกกับบี



หลังจากที่พวกเรากินข้าวกันจนอิ่มกันแล้ว พวกเราก็พากันเดินไปที่ห้องสมุด พวกเราไม่ได้ไปอ่านหนังสือหรอก พวกเราไปนั่งตากแอร์กันต่างหาก



“ นี่….!! ดูนั้นสิ แปบเดียวนายคีก็มีกลุ่มแล้ว ” บีชี้ไปที่นายคี ฉันกับเหมียวก็หันไปดูอย่างรวดเร็ว



“ แหม!! ทำไมกลุ่มนี่มีแต่คนหน้าตาดีทั้งนั้นเลยนะ ” เหมียวพูด



“ โถ่!! ก็แค่ผู้ชาย 3 คน ฉันไม่สนใจหรอก ”



“ มิกิ เธอน่ะไม่เห็นจะสนใจผู้ชายสักคนเลย เธอก็อยู่ม.5 แล้วนะ เมื่อไร่เธอจะมีแฟนกับเขาซะทีละ ” เหมียวพูดขึ้น



“ พวกเธอก็ดูผู้ชายแต่ละคนนะ ไม่เห็นจะมีใครดีจริงกันซักคนเลย ” มิกิพูดแล้วเดินไปเสมองไปทางอื่น



“ ไปกันเถอะ!! อย่ามาทะเลาะเรื่องไร้สาระเลย รีบไปกันดีกว่า ก่อนที่จะหมดเวลาพัก ” บีพูดขึ้นแล้วสามสาวก็พากันเดินไปเข้าห้องสมุด



เมื่อถึงที่ห้องสมุดพวกเราทั้งสามก็พากันไปเดินเลือกหนังสือกัน หนังสือที่พวกเราเลือกน่ะหรอ มันแน่อยู่แล้วว่าต้องเป็นหนังสือนิยาย พอพวกเราเลือกกันได้ก็พากันไปนั่งที่มุมห้องสมุด พอนั่งอ่านได้ซักพักจู่ๆก็มีผู้ชายคนหนึ่งถือแก้วน้ำเข้ามาในห้องสมุดแล้วสะดุดกับขาโต๊ะทำให้น้ำในแก้วหกมาใส่ฉันคนเดียว ทำไมนะ ทำไมต้องเป็นฉันคนเดียว ฉันไม่ยอมยกโทษให้กับนายง่ายๆแน่



“ นี่!! นายน่ะไม่รู้หรอว่าห้องสมุดเขาห้ามเอาน้ำเข้ามาน่ะ ” ฉันว่าเขาโดยไม่สนใจคนห้องสมุดเลย



“ ขอโทษนะครับพี่  ผมไม่ได้ตั้งใจจะให้มันหกใส่พี่นะ ยกโทษให้ผมเถอะนะพี่ ” เขาอ้อนวอนฉัน



“ เธอก็น่าจะรู้นี่ว่าคนอย่างฉันไม่เคยยกโทษให้ใครง่ายๆ ” ฉันพูดแล้วยิ้มที่มุมปาก ความชั่วร้ายของฉันแผ่ซ่านออกมาจากตัวฉัน



“ มิกิ!! ฉันว่าเธอใจเย็นๆก่อนดีกว่านะ เขาก็คงไม่ตั้งใจที่จะสาดน้ำใส่เธอหรอก ” เหมียวพูดห้ามฉันไว้



“ นั้นสิ !! มิกิ ฉันก็ว่าเธออย่างพึ่งใจร้อนทำอะไรเขาเลยนะ เขาไม่ได้ตั้งใจนี่  แล้วเขาก็ขอโทษแล้วนะ ให้อภัยเข้าไปเถอะ เขายังเด็กอยู่นะ ”

บีช่วยเหมียวพูดอีกแรง



“ ก็ได้ๆ นี่ฉันเห็นแก่เพื่อนฉันนะ แต่.....นายจะต้องเต้นกลางห้องสมุดให้ฉันดู  ไม่อย่างงั้นนายเตรียมรับเคราะห์กรรมได้เลย ”



“ เหอะๆ  พวกเราคงช่วยนายได้แค่นี้แล้วล่ะ น้องชาย ” บีและเหมียวไปกระซิบบอกเด็กคนนั้น



และแล้วเด็กคนนั้นก็ต้องจำยอมเต้นกลางห้องสมุด แม้ว่ามันจะน่าอายแต่เขาก็ต้องทำ ดีกว่าที่จะโดนมิกิ สาวแสบของโรงเรียนจัดการด้วยวิธีแผลงแผลงต่างต่างนานา



เวลาสุดแสนน่าเบื่อก็ได้เริ่มต้นขึ้น ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะต้องเรียนช่วงบ่ายด้วย ฉันไม่เข้าใจเลยทำไมโรงเรียนนี้เปิดเทอมมาวันแรกก็เรียนเลย ฉันก็เลยแอบหลับในห้อง จะทำยังไงได้ล่ะ ก็มันง่วงนี่และแล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น



“ โป๊ก !! ” เสียงปากกาเมจิก กระแทกเข้ากับหัวของฉัน ใครโยนมาน่ะหรอ เดาได้เลยว่าต้องเป็นอาจารย์แน่นอน ไม่อยากจะเชื่อเลย ฉันอุตส่าห์เอาสมุดบังหน้าไว้แล้วนะ อาจารย์ยังจับได้อีกว่าฉันแอบนอนในห้องแล็บ ฉันเลยโดนอาจารย์เทศน์ให้ฟังซะชุดใหญ่แล้วก็โดนทำโทษด้วยการสั่งให้ฉันทำความสะอาดห้องแล็บคนเดียวเป็นเวลา 1 สัปดาห์ ทำไมสวรรค์ชอบแกล้งคนน่ารักอย่างฉันนะ  >O<



“ หึม!! อาจารย์รู้ได้ยังไงนะ ทำไมไม่มีใครปลุกฉันเลย ” ฉันบ่นพึมพำพร้อมกับเดินไปหยิบไม้กวาดมาทำความสะอาดห้อง



“ สาวสวยใสอย่างฉันไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆหรอก ” ฉันพูดปลอบใจตัวเอง แล้วลงมือทำความสะอาดห้องแล็บซักพักใหญ่จนเสร็จเรียบร้อย และแล้วช่วงเวลาสุดแสนโหดร้ายและน่าเบื่อก็ผ่านผ้นไป ฉันรับเดินไปหาบีและเหมียวที่ห้องเรียนอย่างรวดเร็ว



“ ทำไมวันนี้มีแต่อาจารย์โหดๆทั้งนั้นเลยเนี่ย ให้งานมาทีหนึ่งเป็นสิบเลย แถมฉันยังทำโทษด้วยวิธีให้ทำความสะอาดห้องแล็บคนเดียวอีก ทั้งเหนื่อยและน่ากลัวชะมัดเลย ” ฉันบ่นกับบีและเหมียว



“ เอาเถอะน่า!! เดี๋ยวก็ชินไปเองแหละ ” บีบอกกับฉันแล้วพวกเราทั้งสามคนก็เก็บหนังสือเรียนกระเป๋าแล้วพากันเดินไปที่ประตูโรงเรียนเพื่อที่จะกลับบ้าน พวกเราเดินออกจากโรงเรียนแล้วแยกทางกัน เพราะบ้านของพวกเราอยู่กันคนละทาง ฉันเดินตามทางไปเรื่อย ระหว่างทางก็แวะซื้อของใช้และของกินไปตลอดทางจนมาถึงที่ป้ายรถเมล์แล้วก็มานั่งรอรถอยู่คนเดียวที่ป้ายรถเมล์



“ ทำไมที่ป้ายรถเมล์มันวังเวงจัง ” ฉันนึกในใจ ขณะที่ฉันกำลังรอรถเมล์อยู่ซักพักหนึ่งก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินมานั่งข้างๆและสะกิดฉันพร้อมพูดขึ้นว่า



“ ยัยบ๊อง!! เธอทำให้ฉันต้องมาโรงเรียนสายเพราะเธอเดินชนฉันเมื่อเช้า แล้ววิ่งไปไม่สนใจฉันซักนิดเลย เธอรู้ไหม เธอทำหนังสือกับสมุดฉันตกกระจัดกระจายเต็มถนนแล้วก็วิ่งหนีไป ไม่คิดจะช่วยฉันเก็บซักนิดเลย ” ฉันเลยหันกลับไปทางต้นเสียงแล้วพูดขึ้นทั้งที่ยังไม่ได้มองหน้าเขาเลยด้วยซ้ำ



“ นี่!! นายมาเรียกฉันยังงี้ได้ยังไงกัน นายยังไม่รู้จักฉันเลยด้วย จะมาว่าฉันว่าบ๊องได้ยังไง ” ฉันก็เหลือบตาไปมองหน้าเขา แล้วฉันก็ต้องตกใจอย่างสุดขีด



“ น่ะ…นี่...!! ฉันวิ่งชนนายเมื่อเช้าหรอเนี่ย >_< ”



-\'๑\'- ---------------------------------------------------------------------------------- -\'๑\'-



เขาคือใครติดตามชมได้เร็วๆนี้ to be continue .



-\'๑\'- ตอนแรกอาจจะสั้นหน่อยนะ มีจุดบกพร่องอะไรก็ติชมเข้ามาได้นะ -\'๑\'-