จดหมายมรณะ

ลำดับตอนที่ #5 : ความน่ากลัวของจดหมาย (ต่อ)

           เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น  ผมดูที่หน้าจอก็เห็นชื่อของศักดิ์  ผมดีใจมากที่ศักดิ์โทรมาหาผม ผมรีบรับทันทีเพราะกลัวว่าเดี๋ยวศักดิ์จะไม่โทรมาหาผมอีก
            "ฮัลโหล ! ตะวันได้ยินกูไหม" ศักดิ์เริ่มทักทาย
            "ได้ยิน ข้าดีใจมากเลยนะที่แกโทรมาหา" ผมตอบด้วยอาการดีใจ
            "ตะวัน ข้าขอโทษนะที่ไม่เชื่อแก" ศักดิ์ขอโทษ
            "ไม่เป็นอะไรหรอก เป็นใครๆ ก็คิดแบบแก" ผมตอบแบบน้อยใจนิดๆ 
            "ตอนเช้าข้าไปหาปอฝ้ายมา" ศักดิ์บอกให้ผมทราบ
            "แล้วแกไม่ได้เอาโทรศัพท์ไปหรือ" ผมถาม
            "เปล่า ตอนนั้นข้ารีบมาก" ศักดิ์ตอบกับผม แต่น้ำเสียงเหมือนกลัวอะไรบ้างอย่าง
            "ว่าแล้วข้าโทรไปไม่ใครรับเลย แล้วปอฝ้ายเป็นอย่างไงบ้าง" ผมถามด้วยความเป็นห่วง
            "ดูเหมือนเธอจะห่วงแกมากนะ  ข้าเห็นเธอดูหนังสืออะไรก็ไม่รู้แปลกๆ ถามเธอ เธอก็บอกว่ากำลังสืบคดีให้แกอยู่" ศักดิ์บอกให้ผมฟัง
            "โธ่เอ๋ย! ไม่น่าลำบากเลย" ผมอุทานขึ้น
            "ข้าถามเธอว่าดูหนังสืออะไร เธอก็ตอบกลับมาว่าเป็นหนังสือรวมตำนานลึกลับนะ เธอบอกว่ามีการตายแบบเดียวกับที่พลและโอปอตาย  คือถูกไฟครอบตายเหมือนกัน โดยตอนแรกคนที่ตายจะได้รับจดหมายลึกลับส่งมาให้ตน ต่อมาอีก 7 วันก็ตาย  ตอนแรกข้าไม่เชื่อหรอก แต่สิ่งที่เธอเล่าเหมือนกับที่พลเล่าให้ข้าฟังเลยวะ" ศักดิ์พูดทำให้ผมขนหัวลุกไปเหมือนกัน 
            "แล้วพลเล่าให้แกฟังว่าไง" ผมตอบสวนกลับไปทันที
            "ข้าจะเล่าให้แกฟัง" ศักดิ์ตอบ
      
            แล้วศักดิ์ก็เริ่มเล่า  มันเป็น 7 วันก่อนๆ งานวันเกิดของพล พลเล่าให้ข้าฟังว่า วันนั้นอากาศเย็นมาก เขากับโอปอนอนดูทีวีบนโซฟา อยู่ๆ ก็มีเสียงกริ่งดังจากหน้าบ้าน ไอ้พลมันก็ออกไปดูก็เห็นยายแก่คนหนึ่งกำลังเดินจากไป มันวิ่งไล่ตามแต่ก็ไม่ทัน จึงกลับมาที่บ้าน ก็เห็นจดหมายฉบับหนึ่งหนีบไว้ที่ประตูรั้ว มันเลยหยิบกลับมาดูที่บ้าน   ต่อมาไอ้พลมันก็ได้ดูจดหมายนั้นกับโอปอ และเวลาที่ดูก็ใกล้เคียงกับเวลาที่ทั้งคู่ตาย  ในจดหมายนั้นไม่มีข้อความใดๆ เลย แต่มีรูปอยู่ 4 รูปด้วยกัน 
            "ทำไมแกรู้ล่ะ" ผมสงสัย
            "เพราะข้าก็ดูจดหมายฉบับนั้นแล้วเหมือนกันนะสิ" ศักดิ์ตอบ
            ต่อมาอีก 6 วัน ไอ้พลมันก็โทรมาหาข้า เสียงของมันเหมือนกลัวอะไรก็ไม่รู้ ข้าก็เลยถามว่าเป็นอะไร ไอ้พลมันบอกกับข้าว่ามีอีกาตัวหนึ่งอยู่ที่หน้าบ้าน มันส่งเสียงร้องตลอดเวลาเลย ไล่เท่าไรก็ไม่ไป ดูเหมือนไอ้พลมันจะกลัวมาก คืนนั้นมันจึงชวนข้าไปนอนด้วย  พอข้าไปถึงบ้านก็ไม่เห็นอีกาตัวนั้น แล้วข้าก็คุยกับพลอยู่ตั้งนาน
           "พรุ่งนี้ก็วันเกิดแกแล้วนี่หว่าไอ้พล"  (ศักดิ์)
           "ใช่ งานวันเกิดปีนี้ข้าจัดใหญ่กว่าเดิมอีกนะเว้ย" (พล)
           "แต่ยังไม่เห็นมีอะไรเลยนี่หว่า" (ศักดิ์สงสัย)
           "ต้องพรุ่งนี้โว้ย ข้าสั่งให้เขามาจัดพรุ่งนี้" (พล)
           "แล้วมันจะทันหรือวะ" (ศักดิ์ไม่เชื่อหรอก)
           "พวกนี้มันเป็นมืออาชีพ ยังไงก็ทัน" (พลมั่นใจมาก)
           "แล้วโอปอล่ะ ข้ายังไม่เห็นเลย" (ศักดิ์ถามพล)
           "เธอกลับบ้านไปหาแม่ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็มา" (พลตอบ)
           "เออ! ตอนเช้าข้าคงอยู่กับแกไม่ได้นะ เพราะข้าต้องไปเสนอโครงการแต่เช้า" (ศักดิ์พูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง)
           "แล้วจดหมายฉบับนั้นแกส่งไปให้ตะวันแล้วหรือยัง" (ศักดิ์ถามพล)
           "ส่งไปตั้งแต่ 3 วันที่แล้วๆ " (พลตอบ)
            ข้านอนอยู่กับพลในคืนนั้น ข้านอนหลับไปได้สักพักใหญ่แล้วหละ  อยู่ๆ ไอ้พลมันก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา ร้องโวยวาย บอกว่าช่วยด้วยๆ  ช่วยด้วยๆ ตะวันช่วยข้าด้วย

มีเพลงให้ฟัง (คลิ๊กด้านล่าง)

"http://media.hunsa.com/we_mediastation/frame/frame.asp?id=10545"></iframe>