First Love vs Second Love!! รักแรกสู่รักสุดท้ายของนายจอมซื่อ

ลำดับตอนที่ #2 : จับคู่

                  เช้าวันหนึ่ง อากาศแจ่มใส แสงแดดอ่อนยามเช้า สาดส่องเข้ามาทั่วบริเวณ หญิงสาวคนหนึ่งกำลังหลับอย่างเคลิบเคลิ้มบนเตียงขนาดใหญ่แสนนุ่มอย่างมีความสุข หญิงสาวผมยาวดำสนิท ใบหน้าของเธอเรียวคม ผิวขาวเนียนอมชมพูขลับกับสีผม ริมฝีปากเอิบอิ่มไปด้วยน้ำและชุ่มฉ่ำ แสงแดดที่ส่องผ่านช่องแคบๆของหน้าต่าง ทอดยาวมาที่บริเวณใบหน้าของเธอ
'อืมม'
เหมือนเธอจะรู้สึกตัวอยู่ แต่ก็ไม่สามารถปลุกเธอให้ออกจากความง่วงได้ เธอหันหน้าไปอีกฝั่งของเตียง
และจู่ๆ นัยน์ตาของเธอก็เบิกโพลงขึ้น ตากลมโตของเธอแสดงออกมาอย่างเด่นชัดว่า เธอตกใจมาก

'เห้ย กี่โมงแล้วเนี่ย' เสียงของเธอดังขึ้น
เธอหยิบนาฬิกาตั้งโต๊ะของเธอออกมาดู
'เจ็ดโมงยี่สิบห้านาที!'
'หา! ตายแน่ชั้น ทำไมมาตื่นเอาป่านนี้เนี่ย จะไปเรียนทันมั้ยเรา'
เธอรีบลุกขึ้นแต่งตัวอย่างรวดเร็วภายในเวลาที่เธอเหลืออยู่ เธอใช้เวลาไปแค่ 20 นาทีเท่านั้น
เสียงบันไดดังขึ้นค่อนข้างถี่และรวดเร็ว
เธอลงมาถึงชั้นล่าง เห็นพ่อของเธอนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่พร้อมกับกาแฟหนึ่งถ้วย
'อ้าว เพียง ตื่นแล้วหรอลูก' เสียงพ่อของเธอทัก
'เอ๋... วันนี้พ่อหยุดหรอ ทำไมไม่ไปทำงานอ่ะ' เพียงถาม
'อ้าว ก็วันนี้เป็นวันเสาร์นี่ พ่อจะไปทำงานทำไม' เสียงตอบของพ่อที่ดูท่าทางอารมณ์ดี หลังสิ้นเสียงพ่อของเธอ เขาก็จิบกาแฟไปหนึ่งครั้ง
'หา! วันเสาร์!' เพียงหันขวับที่ปฏิทินทันที
'วันเสาร์ที่ 1 มิถุนายน'
กระเป๋าที่เธอหิ้วอยู่ตกลงกับพื้นทันใด สภาพของเพียงตอนนี้เหมือนหมดเรี่ยวแรง
'โอยย แล้วชั้นจะรีบตื่นทำไมเนี่ย'
แม่ของเธอเดินออกมาจากห้องครัว
'อ้าวเพียง วันนี้ตื่นเช้าจังนะลูก พอดีเลย ไปใส่บาตรกับแม่กันมั้ย'
เพียงทำหน้าบู้บี้ หันหน้าไปหาแม่ของเธอ พร้อมกับพยักหน้า1ที '...ฮื่อ...!'


    
                  บ่ายของวันนี้ เพียงกับเพื่อนของเธอมานั่งที่ร้านกาแฟในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
'รับอะไรดีครับ'
'เอ่อ...เอา..โกโก้เย็นค่ะ' เพียงพูดก่อน แล้วเพียงก็หันไปถามเพื่อนของเธอ
'แล้วจิ๊บละ' เธอถามเพื่อนของเธอ
'อืม... คิดไม่ออกอ่ะ เอาเป็น ...ชาเขียวเย็นก็ได้ค่ะ' เพื่อนของเธอสั่งไป
พนักงานก็จดลงไปในกระดาษของเขา ก่อนที่เขาจะเดินไป
'เอ่อ... พี่คะ' เพียงทัก เขาหันกลับมา 'อะไรหรอครับ'
'หนูขอ วิปปิ้งครีม เยอะๆนะคะ' เพียงอมยิ้ม
'อ่อๆ' เขาพยักหน้า
เพียงหันกลับมาพูดกับเพื่อนของเธอ
'เออใช่จิ๊บ งานของเมื่อวันอังคารก่อนนะ เค้าให้ทำไรนะ' เพียงถาม
'อ๋อ คาบกิจกรรมอ่ะนะ' จิ๊บทวน
'ใช่ๆ ชั้นดันเข้ากลุ่มสายนะสิ เลยไม่ได้ฟัง' เพียงตอบไป
จิ๊บมองหน้าแล้ว หายใจออกเสียงดัง
'จอมสายจริงๆน้า แกเนี่ย'
เพียงยิ้มเจื่อนๆ
'ก็... รุ่นพี่เขาว่าไม่อยากให้ผู้หญิงสนิทแต่กับผู้หญิง หรือผู้ชายสนิทแต่ผู้ชายนะสิ เค้าก็เลยให้หาเพื่อนที่เป็นเพศตรงข้ามมาคนนึง เท่านั้นเอง'
'หรอ งั้น ถ้าหาแล้วให้ทำไงอ่ะ' เพียงถามอีก
'เค้าก็เหมือนต้องการให้สนิทกันอ่ะ ให้เขียนอธิบายของสิ่งที่เขาชอบไม่ชอบ แค่นั้นเอง'
'อ๋อ...' เพียงทำหน้าเขาใจ

สักพัก เครื่องดื่มของทั้งสองก็มาถึง
'ว้าว วิปครีมเยอะสมใจอยากชั้นเลย' เพียงดีใจ
'แหม ก็แกมันสวยนี่ ผู้ชายคนไหนเห็นก็ทำให้หมดแหละ' จิ๊บบอก
'แหม ไม่ต้องมาน้อยอกน้อยใจเลย ชั้นก็สวยไม่แพ้แกหรอกน่า' เพียงตอบ

สักพักตาของจิ๊บก็เหลือบไปเห็นชายคนหนึ่งที่อยู่ไกลจากเธอ
'เอ๊ะ คนนั้นอ่ะ ใช่เพื่อนในห้องเราปะ' จิ๊บสะกิดที่เพียง
เพียง หันหลังไปดู เป็นผู้ชาย รูปร่างสูงโปร่ง สีผิวอ่อนๆ เกือบคล้ำ คิ้วเข้มสีออกน้ำตาลๆ มือของเขาถือหนังสือประมาณ 2-3เล่ม กำลังเดินออกมาจากร้านหนังสือ
'เออใช่ จริงด้วย' เพียงตอบ
'งั้น เดี๋ยวชั้นเรียกเอง' เพียงพูดอีก
เพียงสูดลมหายใจลึกๆ
 
'เห้ยยย นายคนนั้นอ่ะ!'

เพียงตะโกนเสียงดังสนั่น ผู้คนละแวกข้างเคียงหันขวับไปที่เธอ
'เห้ยแก ตะโกนดังขนาดนั้น ที่นี่มันห้างนะยะ' จิ๊บตอบ
'เออใช่ๆ ลืมไปเลย' เพียงหน้าแดงเอามือปิดที่ปาก
ชายคนนั้นหันหน้ามาที่ต้นเสียง เพียงเห็นเข้า ทำมือโบกเรียก ชายคนนั้นสงสัยชี้ที่ตัวเอง ('ผมหรอ?') เพียงเห็น ก็พยักหน้าเหมือนตอบ
('ใช่ แกนั่นแหละ') พร้อมกับโบกมือเรียก ชายคนนั้นเลยตรงเข้ามาที่ทั้งสอง
'เห้ยเพียง แกจะเรียกเค้ามาทำไม' จิ๊บถาม
'อ้าว แกไม่ได้สั่งให้ชั้นเรียกหรอกหรอ'
'บ้า ชั้นแค่บอกว่า คนนั้นใช่เพื่อนในห้องรึเปล่าเฉยๆ'
เพียงตกใจ 'อ้าวแก แล้วชั้นจะเรียกเค้ามาทำไมเนี่ย'
ทั้งสองสีหน้าตกใจ ชายคนนั้นเดินมาถึงโต๊ะของทั้งสองอย่าง..งง..งวย
'มี...อะไรหรอ?' ชายคนนั้นถาม
จิ๊บเงียบสนิท เพียงเห็นก็เลยจัดการเอง
'นาย..เอ่อ...นายอยู่ห้องเดียวกับพวกเราใช่ปะ' เพียงถาม
'หา! ...' เขาจ้องไปที่ใบหน้าทั้งสอง 'อ๋อๆ .... ใช่ๆ ทำไมหรอ'
'อ๋อ ก็แค่ถามแค่เนี้ยแหละ ไม่มีไรละ' เพียงรีบตัดบท
'เอ๋า แค่เนี้ย' เขาย้อนถามอีกที
'ฮื่อ' เพียงพยักหน้า
เขางงๆ พร้อมกับเกาหัว ก่อนที่จะหันหลังเดินออกไป
จิ๊บสะกิดเพียง
'แกจะบ้าหรอ เรียกเค้ามาคุยแค่เนี้ยเนี่ยนะ'
'อ้าว งั้นแกก็คุยเองดิ'
จิ๊บส่ายหน้าหงึกๆ
เพียงถอนหายใจ

'เดี๋ยวนาย!!' เพียงเรียก

เขาค่อยๆหันหน้ามา
'มานั่งด้วยกันก่อนสิ' เพียงทัก
'เอ่อ...ไม่เป็นไรครับๆ' เขารีบแก้ตัว
'เอาน่าๆ' เพียงเรียกซ้ำ
'เอ่อ...ก็ได้ครับ' เขาเลยหันหลังกลับเข้ามานั่งในกลุ่มเพียง
'นายชื่ออะไรหรอ' เพียงถามก่อน ซึ่งจิ๊บเงียบสนิท
'อ๋อ ผมชื่อ วิน ครับ' เขาตอบ
'อ๋อ วิน ใช่คนที่ชั้นส่งกระดาษให้คราวนั้นปะ' เพียงถาม
'ชะ...ใช่ครับ' วินตอบ
จู่ๆ เพียงก็นึกอะไรบางอย่างออก
เพียงหันไปคุยกับจิ๊บ
'พอดีเลย งั้นงานวิชากิจกรรม ชั้นขอคนนี้ละกัน' เพียงถาม
'แหม แกก็เล่นซะขนาดนี้แล้ว ชั้นจะแย่งได้ไงละ' จิ๊บตอบ
เพียงยิ้มตอบ แล้วหันเข้ามาคุยกับวิน
'คือ...นาย งานคาบกิจกรรมอ่ะ เราขอคู่นายได้มั้ย' เพียงถาม
วินได้ยินก็สะดุ้งฮวก เขาเพิ่งเคยมีผู้หญิงเข้ามาทักเค้าก่อนก็ครั้งนี้แหละ หน้าของเขาเริ่มแดงทีละเล็กทีละน้อย
'อะ....อ๋อ ดะ...ได้ๆ' วินเขินๆตอบ
เพียงยิ้มใส่ หันไปหาจิ๊บ
'จิ๊บแกได้จดคำถามไว้ปะ ขอหน่อยๆ'
'อ๋อๆ จดๆ มีๆ' จิ๊บหยิบในกระเป๋า ส่งให้เพียง
'เอาล่ะ คำถามข้อแรกนะ นายชื่อเต็มว่าๆอะไร'
วินกลืนน้ำลายไปเฮือกใหญ่
'ชื่อ... วัชรพล สิทธิรัชต์ ครับ'
'แล้ว..ส่วนสูง น้ำหนักล่ะ'
'ก็...179 น้ำหนัก 66 ครับ'
'หืมม แล้วสีที่ชอบละ'
'ก็...สี..ฟ้า ก็ได้ครับ'

*********

'เอาละข้อสุดท้าย' เพียงพูด พร้อมจ้องไปที่หน้าของวิน
'ทีเด็ดเลยแหละ... สเป็ก....ของ..ผู้หญิงล่ะ'
วินใจเต้นรัว เขาค่อยๆปริปากออกมาทีละนิดๆ
'กะ...ก็ ..ร่า..ระ..เริง อะ....อารมณ์ดี เป็น...คนที่คุยด้วยสนุก เวลาอยู่ใกล้แล้วไม่เบื่อ ชอบอะไรที่เหมือนๆกันกับผม เป็นคนมีความพยายามสูง ไม่ชอบกินเค็ม ชอบคนผิวขาว ตัวเล็ก แล้วก็....'
'เอ่อ....นายๆๆ พอละๆๆ เยอะพอและๆ' เพียงแทรก
วินตกใจ เขาพรรณาผู้หญิงที่เขาชอบออกมาทั้งยวงเลย
'เอาละ ขอบใจมาก' เพียงตอบ 'ชั้นจดไว้หมดและ'
เพียงยกคำถามในมือของเธอ ส่งไปให้วิน
'เอ้า ตานายถามชั้นบ้างละ' เพียงตอบ
'มีกระดาษจดมั้ยเนี่ย?' เพียงถาม
วินมองที่ตัวเอง เขามีเพียงหนังสือท่องโลกกับประวัติศาสตร์น่ารู้ในมือแค่นั้น
'นี่ไง เอาหน้าหลังไง จดใส่ดินสอไว้ แล้วค่อยไปลบก็ได้ อะ...ให้ยื้ม' เพียงส่งดินสอให้
วินหน้าเริ่มออกสี ค่อยๆรับกับมือมาอย่างบรรจง
'อะ ... ว่าคำถามมาเลย..'
วินมองในกระดาษคำถาม
'เอ่อ.... ชื่อ และนามสกุลครับ'
'อืมม... ชั้นชื่อ รมิตา จันทร์วรารักษ์' เพียงตอบ
.................................
.................................



                  ตกเย็น ในห้องนอนของวิน เขานึกถึงเรื่องเมื่อกลางวันไม่มีหยุด เขาฟุบตัวลงบนเตียง ลมบนเตียง พัดให้ของบนนั้นกระเด้งออกมา
วินก้มลงไปมองที่พื้น
'หนังสือ ประวัติศาสตร์ยุโรป!'

เขาค่อยๆหยิบมันขึ้นมา เปิดไปหน้าท้ายสุด เป็นข้อมูลของคนๆนึง เขานั่งอ่านไป อมยิ้มอยู่คนเดียวไป



ชื่อ รมิตา จันทร์วรารักษ์ อายุ 16ปี สวนสูง 163 ซม. น้ำหนัก (ไม่บอก) กก.

 ชอบสี ส้ม อาหารที่ชอบ ต้มยำกุ้ง อาหารที่เกลียด เบคอน 

ชอบเพลงแนว R&B เวลาว่าง อ่านนิตยสาร

.........และ........

สเป็กผู้ชาย ชอบคนตลกๆ ไม่เถียงเวลาทะเลาะ ชอบคนเรียนเก่ง และอ่อนโยน.

                   วินปิดหนังสือ เขานึกถึงใบหน้าของเธอตอนที่เธอตอบ ทำให้วินอ่านทีไรเขาก็อมยิ้มให้กับมันทุกที