คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มชีวิตใหม่
กลางดึกคืนหนึ่ง เวลาเกือบจะเที่ยงคืนได้ ซึ่งนั่นก็เป็นเวลาที่ผู้คนต่างหลับใหลไปกันหมดแล้ว บ้านหลังนี้ ที่ชั้นสองไฟถูกเปิดสว่างจ้า ซึ่งนั่นก็หมายถึง.. มีใครบางคนยังไม่นอน เข้าไปในห้องนั้น มีเสียง แกร๊ก แกร๊ก เหมือนเสียงพิมพ์อะไรบางอย่าง ชายคนหนึ่งท่าทางเคร่งเครียดและตื่นเต้น เขาคลิกเข้าไปในเว็บไซด์หนึ่ง ป้อนรหัสเข้าไป เขาค่อยๆเลื่อนข้อมูลลงมาเรื่อยๆ
'นาย วัชรพล สิทธิรัชต์'
นัยน์ตาของเขาเบิกโพลง ราวกับว่า ความเครียดที่สั่งสมมาตลอดเดือน ได้อันตรธานหายไปในชั่วพริบตา เขาลุกขึ้นพร้อมส่งเสียงร้องจนลั่นบ้าน
'สอบติดแล้ว!!! สอบติดแล้วโว้ยยย'
ชายในชุดนอนคนนี้รีบวิ่งเข้าไปในห้องนอนของพ่อและแม่ เปิดไฟห้อง พ่อและแม่ของเขาค่อยๆสลึมสลือตื่นขึ้นมา
'มีอะไรฮะลูก วิน' แม่ของเขาขยี้ตาพร้อมกับถามเขา
'แม่ครับ ผมสอบติดแล้ว รร.ที่ผมอยากเข้ามาก ติด1ใน10ของ รร ทั้งประเทศด้วยนะครับ' วินพูดออกมาอย่างดีใจ
'จริงหรอลูก' พ่อและแม่ของเขาก็ตกใจไปพร้อมๆกัน
วินรีบวิ่งเข้าไปโผกอดทั้งสองอย่างปลาบปลื้ม
'เก่งมากลูก แม่ภูมิในใจความขยันของเรามากๆเลย' แม่ของเขาพูด
หลังจากสิ้นสุดคำพูดของแม่ ใบหน้าของวินก็เปลี่ยนไป เหมือนคิดอะไรบางอย่าง เขาค่อยๆออกจากอ้อมกอดของพ่อและแม่ พร้อมกับบอกทั้งสอง
'ขอบคุณนะครับ งั้นผมไปนอนแล้วดีกว่า'
ประตูห้องนอนของเขาถูกปิด เขายืนพิงประตู ใบหน้าของเขาหดหู่
'ถ้าถามว่าเขาเป็นอะไร'
วัชรพล หรือวิน ในสมัย ม.ต้น เขาเคยแอบชอบผู้หญิงคนหนึ่ง นิสัยร่าเริง น่ารักซะด้วย แต่สุดท้ายเขาก็อกหักจากเธอคนนี้ ดูแล้วมันก็เป็นความรักแบบเด็กๆ มันไม่แน่นอนเท่าไหร่หรอก.... ใช่ เขาก็คิดแบบนั้น เพื่อปลอบใจตัวเอง ตั้งแต่เขาพลาดจากรักครั้งแรก เขาก็พยายามอดทน ตั้งใจเรียนอย่างหนัก เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจในเรื่องความรักของเขา ให้เป็นเรื่องเรียน จนในที่สุด เขาก็ทำมันได้สำเร็จ
'เฮ่อ! ' เขาถอนหายใจออกมา เขาก้มหน้าไปชั่วครู่ พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมาใหม่ เป็นใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ไม่หดหู่แบบเมื่อกี้นี้ พร้อมกับฟุบตัวลงนอนบนที่นอนของเขา ก่อนที่เขาจะหลับไป
วันเปิดเทอมวันแรกเริ่มขึ้น วันที่เขาก้าวเข้าสู่ม.4วันแรกก็มาถึง เขาทิ้งความรู้สึกในอดีตไว้กับโรงเรียนเก่า พร้อมกับมุ่งหน้าสู่อนาคตอันใหม่ของเขาอย่างสดชื่น วันนี้ดูสดชื่นกว่าทุกวัน ลมเย็นๆพัดผ่านตัวเขา เสียงนกร้องอันแสนไพเราะ เขาเดินเข้ามาภายในตัวโรงเรียน
'วิน!!!!!' เสียงตะโกนจากที่แห่งหนึ่งดังขึ้น
วินหันขวับ เห็นชายคนหนึ่งยืนโบกมือเรียกจากม้าหินอ่อนบริเวณข้างตึกเรียน
เขาเดินเข้ามาหาเพื่อนคนนั้น พร้อมยิ้มทักทาย
'อ้าวไง เอ่อ......' วินชี้ไปที่เพื่อนชายคนหนึ่งของเขา 'อะไรนะ ชื่อ....เอ่อ...' วินเกาที่หัวแล้วนึก
'โอโห จึ๊กเลย แบบนี้ ก็เราเรียนปรับพื้นฐานด้วยกันไง ได้อยู่ห้องเดียวกันด้วย'
'เราหนึ่งไง' เขาทวนชื่อตัวเองอีกครั้ง
วินฟังแล้วก็นึกออก
'อ๋อ! จำได้ล่ะ'
'ลองไปเดินดูรอบโรงเรียนกันป่าว' หนึ่งชวน
วินพยักหน้า 'เอาสิ'
ทั้งสองเดินคุยกัน วินดีใจที่หาเพื่อนใหม่ได้ง่าย ทั้งคู่เดินไปเรื่อยๆ
'ตื่นเต้นเนอะ วันนี้เปิดเทอมอย่างจริงจังซักที โรงเรียนที่อยากเข้ามานาน' หนึ่งพูดไป
'อะ..อ๋อ ใช่ๆ ตื่นเต้นมากเลยด้วย'
กริ๊งงง!
เสียงออดดังขึ้น
'ไปเข้าแถวกันเหอะ สงสัยวันนี้ต้องยุ่งมากแน่ๆ' วินชวน
ในห้องเรียน นักเรียนจำนวนกว่า 50คน ที่รวมกันอยู่ในห้องนี้ ซึ่งวันนี้ ชั่วโมงแรก จะเป็นการแนะนำการเรียนพร้อมทั้งให้นักเรียนแต่ละคนออกมาแนะนำตัวเพื่อสร้างความสนิทสนมให้กับเพื่อนๆ ซึ่งตอนนี้ อาจารย์ประจำชั้นกำลังเชคชื่อนักเรียนอยู่
'ณรงค์วิชย์'
'มาครับ'
'ศุภกร'
'มาครับ' หนึ่งตอบ
'วัชรพล'
'วัชรพล' อาจารย์ขานครั้งที่สอง
วินที่หน้าเหม่อๆ ได้สติอีกครั้ง
'ครับๆ มาครับ'
วินถอนหายใจ
อาจารย์ประจำชั้นก็เชคชื่อนักเรียนต่อไป
'รมิตา!'
'รมิตา'อาจารย์ขานอีกครั้ง
'ยังไม่มาสินะ' อาจารย์เขียนบางอย่างลงในใบเชคชื่อ
ครืดด....
เสียงประตูเลื่อนดังขึ้น
'แฮ่ก แฮ่กๆ' เสียงหอบของหญิงสาวดังขึ้น
อาจารย์หันไปมองที่เธอทันที
'เธอ...ชื่ออะไร'
'พะ..เพียงค่ะ'
'ชั้นหมายถึงชื่อจริง!!'
ในห้องมีเสียงหัวเราะดังขึ้น
'อะ..อ๋อ หนู...ชื่อ รมิตาค่ะ' เพียงหายใจเร็ว
เพียงเดินเขามาจนถึงกลางห้อง
'เดี๋ยว'
เพียงหยุดเดิน หันหน้าหาอาจารย์
'มีอะไร....หรอคะ?'
'แล้วทำไมถึงมาสาย โดนเชคชื่อหน้าโรงเรียนรึเปล่า'
'อ๋อ โดนค่ะ คือ พอดีวันนี้รถเมล์ที่หนูนั่งมามันดันเสียกะทันหันอะค่ะ หนูก็เลยต้องต่อมอเตอร์ไซด์มา'
เสียงหัวเราะในห้องดังขึ้นอีก
อาจารย์ส่ายหน้า
'เออๆ ไปนั่งที่ได้ละ' อาจารย์พูด 'หาที่เอานะ'
'ค่ะ' เพียงย่อตัวพร้อมกับเดินไปหาที่นั่ง
วินมองตรงที่นั่งของเขา หนึ่งนั่งข้างหน้า แต่ข้างๆเขายังว่าง
เพียงทำท่าเหมือนหาที่นั่ง แล้วตรงมาที่เขา เหมือนจะถามว่ามีใครนั่งหรือเปล่า
วินเห็นเธอแล้วรู้สึกงงๆ จู่ๆใจของเข้าก็เริ่มเต้นขึ้น เพราะเขาไม่เคยนั่งข้างผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลย เขาตาโต
'เพียงๆ ตรงนี้ๆ ข้างเราว่าง' เสียงผู้หญิงที่เป็นเพื่อนของเธอชักชวน
วินมองไปที่เธอ ที่นั่งตรงนั้นตรงกับเขาพอดี เพียงแต่อยู่กันคนละแถวเท่านั้น
'ฮู่วว' เขาถอนหายใจออกมา
วินนั่งมองต้นไม้จากหน้าต่างที่เขานั่งชิดด้วย วินเท้าคางมองออกไป เหมือนชีวิตตนเองนั้นช่างเรื่อยเปื่อย ไม่มีอะไรน่าสนใจ แต่จู่ๆ ก็มีมือข้างหนึ่งสะกิดที่แขนเขา วินหันหน้ามามอง เขาตกใจ เห็นเพียงกำลังเอื้อมมือส่งกระดาษให้เขา วินรับมา มองไปที่เธอ เพียงทำท่าเหมือนให้เปิดออกมาดู
วินสงสัย ก็เลยเปิดออกอ่าน
ในกระดาษมีข้อความว่า
''ดูคนอ้วนๆข้างหลังห้องสิ นอนน้ำลายยืดใหญ่แล้ว''
วินหันไปมอง เป็นผู้ชายอ้วนๆหลังห้อง นอนหัวแนบกับโต๊ะ แล้วน้ำลายยืดลงบนโต๊ะอย่างน่าขัน วินเห็นก็อดอมยิ้มไม่ได้ เขามองไปที่เพียง เพียงทำหน้าหัวเราะอย่างสดใส วินเองก็แอบอมยิ้มที่เธอเช่นกัน
ซึ่งในกระดาษข้างล่างเขียนว่า 'ส่งต่อไปให้คนอื่นด้วยนะ' วินมองที่เพียง เพียงทำท่าให้ส่งไปให้คนข้างหน้า
วินทำหน้าเข้าใจ พร้อมกับจะส่งไปให้คนข้างหน้า แต่มีมือข้างนึ่งกำข้อมือของเขาไว้
'ทำอะไรนะ' เสียงอาจารย์พูด
วินตกใจมาก มองไปที่อาจารย์
'เอ่อ.. เค้าส่งต่อกันมาอะครับ' วินตอบ
อาจารย์หยิบขึ้นอ่าน แล้วมองไปหลังห้อง อาจารย์ส่ายหน้า
อาจารย์ตรงมาที่โต๊ะของชายคนหนึ่งที่นอนหลับคาโต๊ะ
ตึง!!
'ตื่นได้แล้ว!' อาจารย์ปลุก
'เหอ หืมม' เขาเงยหน้าขึ้นมา
'อาจารย์!!' เขาตกใจรีบลุกขึ้นตื่น
'ใช่ ชั้นเอง' อาจารย์มองไปที่เขาให้มองบนโต๊ะ
เขาเห็นน้ำลายตัวเอง ก็รีบเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดให้สะอาด
ในห้องก็หัวเราะกันใหญ่
เพียงหันหน้ามาหาวิน ทำปากเหมือนบอกว่า 'โหดเนอะ'
วินมองที่เธอ วินพยักหน้า วินตาโพลง หันหน้ากลับเข้าไปหาหน้าต่าง
จู่ๆ หูของเขาก็เริ่มแดงขึ้น
หรือว่า....นี่จะเป็น ' รักครั้งที่สอง กันแน่นะ!!'
ความคิดเห็น