คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : +E.P.1 past 4 The End+100% [ Kungteuk ]จบแล้ว
อ่า..มาแล้วอัพแล้วค้าบบบบ
จบตอนนี้แหละ
-----------------------------------------------------
+++ทางด้านลีทึก หลังจากที่เข้ามาในห้องแล้วก็คิดอะไรเรื่อยเปื่อยจนหลับไปตื่นมาอีกที ตอน 2 ทุ่ม ~~เริ่มหิวแล้วสิ หาไรกินดีกว่า~
พอออกจากห้องมาก็เห็นคังอินกับฮยอกแจนั่งกินขนมกันอยู่หน้าทีวี
" อ่ะ " ลีทึกกำลังจะพูดแต่เมื่อเห็นคังอินเลยเงียบเสียงไป
" อ้า...พี่ทึกไปไหนมาครับเนี่ย หน้าเหมือนคนเพิ่งตื่นเลย " ฮยอกทำเนียน
" ก็เพิ่งตื่นอ่ะดิ แล้วมีไรกินมั่งป่ะ "
" เราทำให้เอามั้ย เพราะตอนนี้ไม่มีของกินแล้ว " คังอินรีบเสนอตัว
" ไม่ต้อง!! ฉันหากินเองได้ " พูดจบก็เดินเข้าครัวไป
" พยายามหย่อยนะครับ พี่หมี เดี๋ยวก็ใจอ่อนแล้ว "
....
....
....
+++++++++++++++ทันใดนั้นเอง+++++++++++++++++++
" โอ้ย.....เพล้ง!! " เสียงร้องของลีทึกดังขึ้น ตามด้วยเสียงจานแตก
" อ่ะ ไก่อยู่นี่ เดี๋ยวพี่ไปดูเอง " พูดจบก็รีบวิ่งไปทันที
" เป็นไงมั่งทึก " ไม่พูดปล่าว รีบดึงมือมาดูใกล้ๆๆ
" โอ้ย!! เจ็บนะ ปล่อยเดี๋ยวนี้ "
" ปล่อยได้ไงล่ะ เลือดออกเยอะขนาดนี้ "
-----พอได้ยินคำว่าเลือดเพียงเท่านั้น--------
" คาง.....งงงง ......อ....อินนนน...." ---ฟุ่บ---ทึกลงไปกองที่พื้น
" ทึก!!...ทึก...ลีทึก!!!!! " ไม่พูดปล่าว ช้อนตัวขึ้นแล้วรีบพาไปที่ห้องอย่างไว
" เฮ้!! หมี ทึกเป็นไรไป " ฮีชอล
" มีดบาดอ่ะ ลึกมากด้วย สงสัยกลัวเลือดแหง ( คนแต่งก็กลัวเหมือนกัน คริคริ)"
" จิงหรอพี่หมี เดี๋ยวผมไปทำแผลให้เอง " ซองมิน
" ผมด้วย " ดงแฮ
" ไม่ต้อง !!! พี่ทำเอง พวกนายไปเอากล่องปฐมพยาบาลมาไป๊ !! "
" ครับ " ทั้ง 2 คนลนลานใหญ่
" ดูท่าแล้ว พี่คังอินคงจะรักพี่ทึกมากนะครับ " ซีวอนที่นอนหนุนตักฮีชอลอยู่
" คงงั้นแหละ แล้วนายรักฉันมากเท่านั้นได้ป่าวอ่ะ "
" แน่อยู่แล้วครับ "---จุ๊บ--- หอมฮีชอลไปทีนึง ผู้ถูกหอมอายใหญ่ รีบซุกหน้าเข้าหาอกอุ่นๆๆทันที
" เอ้า..พี่ๆๆครับ อิจฉานะเนี่ย ต่อหน้าต่อตาเลยนะ " ดงแฮพูด
----และในตอนนั้นเอง----
----ฟืด---(อย่างงี้ป่าวอ่ะ) " อื้ม...หอมดีจัง อิจฉาหรอที่รัก เดี๋ยวบอมจัดให้ ^^ หึหึๆๆ " ไม่รอให้ขัดขืนรีบอุ้มเข้าห้องไปทันทีทันใด
" เฮ้อ...อยากมีคนรักแบบนี้มั่งจัง พูดแล้วเศร้า....นอนดีกว่า " ซองมินเลยไปนอน
-----------
------
--
-
+++ รุ่งเช้า....แล้ว ลีทึกถึกค่อยๆๆลืมตาขึ้นมาเพื่อรับเช้าวันใหม่ รู้สึกเจ็บแปล๊บขึ้นมาทันที นึกได้ว่าเมื่อคืนโดนมีดบาด แล้วเหลือบ
ไปเห็นคังอินนอนเฝ้าอยู่ที่ขอบเตียง กุมมือข้างนั้นที่โดนมีดบาดไว้ ---ตอนนอนนายนี่ก็น่ารักดีเหมือนกันนะ---- ไม่คิดอย่างเดียว เอา
มือข้างที่ไม่เจ็บลูบไล้เส้นผมของคังอินอย่างถนุถนอม ---เหมือนหมีจริงๆๆเลย^^----
" อื้อ..อื้อ. " คังอินเริ่มขยับตัวแล้ว ลีทึกจึงแกล้วหลับต่ออย่างรวดเร็ว ><" --ไมต้องทำงี้ด้วยว่ะ- -
" อืม..ยังไม่ตื่นก็ดีแล้ว เฮ้อ....ให้ตายสิ นายไม่น่าเป็นแบบนี้เลย นายจะทำให้ฉันเป็นห่วงแค่ไหนรู้บ้างไหม ตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ นาย
วิ่งร้องไห้ออกไป ไปไหนก็ไม่รู้ พอกลับมานายก็โกรธฉันอีก แถมยังโดนมีดบาดเป็นลมไปอีก ชั้นตกใจมากเลยนะ " คังอินพูดตัดพ้อ
ด้วยความน้อยใจ
" ดีแล้ว....ฉันจะไปทำข้าวต้มให้นายกิน อย่าเพิ่งตื่นล่ะ ---จุ๊บ--- " คังอินพูดแล้วก็จูบที่หน้าผากของลีทึกแล้วรีบออกไปทำข้าวต้มมาให้
------คังอินไม่รู้เลยว่า ทั้งการพูดและการกระทำของเค้าเมื่อกี้นี้ ผู้ที่ถูกกระทำได้รับรู้ทุกอย่างแล้ว----
' นายทำดีกับฉันขนาดนี้เพื่ออะไร ฉันทำให้นายเจ็บปวด แต่นายก็ยังคอยเป็นห่วงฉันเสมอ ' คิดแล้วก็จะร้องไห้อีกTT
~~แอ๊ด..~~ เมื่อได้ยินเสียงประตูจึงรีบหลับตาอีก
" พี่ทึกกกกกกกกกกกกกกกก ตื่นยังคร้าบบบ " เสียงใสๆๆของน้อง ( สาว ) 2 คน ดังขึ้นเลยทำให้ต้องรีบลืมตาขึ้นมา
" อ้อ...ตื่นแล้วจ้ะ " ^^
" พี่ทึกเป็นไงบ้างอ่ะ ค่อยยังชั่วยังครับ รู้ป่าวว่า พี่หมีนอนเฝ้าพี่ทั้งคืนเลยนะ " ดงแฮ
" ใช่ๆๆ พี่เค้าทำแผลให้ด้วยนะ พี่เค้าเป็นห่วงพี่มากนะ " ซองมิน
" จริงหรอ 0o0 "
" อืมๆๆ จริงสิครับ พี่หมีเค้ารักพี่มากเลยรู้ป่าว " ดงแฮ
" แล้วพี่อ่ะ รักพี่หมีบ้างรึปล่าว " ซองมิน
" พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ แต่เวลาที่พี่เห็นเค้า ปกป้องคนอื่นแล้วพี่รู้สึกปวดใจ "
" นั่นอาจเป็นเพราะว่า พี่ไม่ต้องการให้พี่หมีไปปกป้องคนอื่นมากกว่า บางทีพี่อาจจะชอบพี่หมีก็ด้ายยยยยย " ดงแฮ
" บ้าหรอ >< " ทึกรีบตอบ แต่ก็ไม่รู้ทำไมว่าต้องเขินด้วย
" 555555 หน้าแดงเลยอ่ะ ผมไม่ไปบอกพี่หมีหรอกครับ รีบบอกมาดีกว่า " ซองมิน
" คง....ชอบมั้ง ><" " เขินใหญ่
" 555 " ทั้ง 3 คนหัวเราะด้วยกัน
" ขำไรกันหรอ " คังอินที่ทำข้าวต้มเสร็จแล้วกำลังเดินเข้ามา
" โห..พี่หมีหอมจัง ขอกินหน่อยดิ " ซองมิน
" ไม่ได้!! ของพี่ทึกเค้า ห้ามกิน "
" อ่ะ คร้าบบบ งั้นผม 2 คน ไปก่อนนะคร้าบบ " ซองมินรู้หน้าที่รีบพาดงแฮออกจากห้องไป
" ว่าไง...เมื่อกี้ขำไรกัน แล้วตื่นนานแล้วหรอ "
" ปล่าวหนิ แล้วอะไรในมืออ่ะ ควันขโมงเลย "
" อ้ออ ฉันทำข้าวต้มกุ้งมาให้นายอ่ะ กินสิ " แล้วก็วางให้ลีทึก
" อืม...ขอบใจนะ " ----เริ่มเห็นความดี---
ลืมไปเลยว่ามือตัวเองเจ็บอยุ่ พอจับจับช้อนได้ก็ต้องปล่อยช้อนลงพื้น
" โอ้ยยยย "
" เป็นไงมั่ง"
" เจ็บมืออ่ะ "
" งั้นมา..เดี๋ยวเราป้อนให้ " ไม่พูดปล่าวรีบไปหยิบช้อนใหม่มาป้อนให้ลีทึกกิน
" อื้มมมม อร่อยจังเลย ^ v ^ "
" หมีตั้งใจทำให้ทึกกินคนเดียวนะเนี่ย "
" แค่กๆๆๆ " ได้ยินคังอินพูดทึกถึงกับสำลัก
" อ่ะนี่ น้ำ " รีบส่งน้ำให้ลีทึก
++++ทั้งสองคนไม่รู้เลยว่าหน้านั้น ทุกคนที่เหลือเห็นเหตุการณ์ในห้องหมดแล้ว+++++
" สงสัย เราคงไม่ต้องช่วยแล้วมั้ง " เยซอง
" ก็ว่างั้นแหละ อีกสักพักคงเรียบร้อย " ฮีชอล
" ไปกันเถอะครับ เดี๋ยวก็คงออกมาแล้ว " ฮยอกแจ
" อืมๆๆ ไปกันเถอะ " ซีวอน
++++พอป้อนเสร็จแล้ว คังอินคิดว่า ถึงเวลาที่ควรจะบอกลีทึกได้แล้ว++++++
" เอ่อ..ทึก นายช่วยฟังสิ่งที่ฉันจะพูดก่อนได้มั้ย " คังอินตะกุกตะกัก
" อืม ว่ามาสิ " ลีทึกทำเนียน ทั้งที่เริ่มรู้ตัวแล้ว
" คือว่า....เราอยากให้ทึกมาเป็นแม่หมีให้เราอ่ะ " คังอินเขิน
" งง อ่ะ " ( ไม่น่าเข้าใจยากเลย )
" ก็ เราเป็น พ่อหมี แล้วทึกก็เป็น แม่หมีไง ได้มั้ย " คังอินขยายความ
----ทึกเริ่มหน้าแดง-----
" บ้า...พูดอะไรอ่ะ " ลีทึกเขินใหญ่จึงต่อยแขนคังินไปทีนึงแก้เขิน
" โอ้ยยยย เจ็บนะ "
" อ่ะ ไหนๆๆ เจ็บตรงไหน ไม่น่าทำแรงเลย " ลีทึกเริ่มเป็นห่วงหมีแล้ว
" นี่แหนะ --จุ๊บ--- " คังอินฉวยโอกาสรวบตัวลีทึกมาไว้ในอ้อมกอด แล้วหอมแก้มไปอีกทีนึง
" นี่...นาย อุ๊บส์ " ด้วยความเขินลีทึกที่กำลังจะหันไปต่อว่าคังอินที่ฉวยโอกาส แต่แล้ว
--------------
----------
------
---
--
-
แล่ว แล่ว แล่ว แล้วววววววววววว
" อื้อ...อื้ม..อืม " ลีทึกครางในลำคอ
คังอินถอมริมฝีปากออก
" ตกลง ทึกจะมาเป็นแม่หมีให้คังได้มั้ย " คังถามอย่างนุ่มนวล
" เฮ้...พ่อหมี รีบเอาปากออกไมว่ะ กำลังเคลิ้มเลย "
" แสดงว่า...ยอมรับแล้วใช่ไหม " คังอินยิ้มกริ่ม
" อื้ม " ทึกตอบอายๆๆ
" ดีใจจริงๆๆเลย มามะ ขอพ่อหมีอีกสักทีเถอะ ^^ "
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบแล้วคร้าบบบบบบบ
สนุกมั้ยเนี่ย ช่วยบอกหน่อยครับ
เหนื่อยมากมาย
เดี๋ยวจาเริ่มแต่ง ฮันฮยอกต่อแล้วนะครับ
ขอบคุณมากครับที่อ่าน เม้นก็จะดี
ba ta
ความคิดเห็น