คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 4 - ไข่มุกดำ
เพิร์ลอยู่บ้านนอก
นั่นเป็นคำจำกัดความที่ง่ายที่สุดเท่าที่จะให้ได้ มันเป็นหมู่บ้านติดชายทะเลที่ฝั่งตะวันออกของเขตสอง ส่งออกเครื่องประดับไปทั่วอาณาจักร แต่ลักษณะเหมือนล้าหลังไปสักยี่สิบปี โรงแรมที่แพงที่สุดเท่าที่จะหาได้เป็นแค่โรงแรมสามดาวกระจอกๆ นั่นทำให้เขาหงุดหงิด
ถึงไม่จำเป็นต้องนอน แต่การผลาญเงินของควีนให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ก็ถือเป็นเรื่องน่าทำ ภายในระยะเวลาที่เดินทางจากฐานทัพที่เขตหนึ่งถึงเพิร์ล...แค่ห้านาที เขาจัดการจองห้องที่ดีที่สุด พร้อมอาหารที่แพงที่สุดโดยไม่ดูด้วยซ้ำว่ามันคืออะไร และไม่แม้แต่จะคิดกินของพวกนั้น
เอาไว้แจกพวกพนักงานโรงแรมก็ไม่เสียหาย...ถือว่าเรียกความนิยม
ยานบินร่อนลงจอดหน้าบ้านพักรูปโดมที่ดูแล้วแสนจะธรรมดา พิกัดระบุว่ายัยเด็กผีนั่นอยู่ที่นี่ เขากดอินเตอร์โฟนที่หน้าประตู และสิ่งแรกที่เห็นเมื่อประตูบ้านเปิดออกคือคาร์เดียที่ยืนยิ้ม
"ยินดีต้อนรับค่า ลุงรู้ได้ไงว่าหนูอยู่นี่?” ปากพูดแบบนั้น แต่แบมือทวงของที่มันสั่งให้เขาแบกมาหรา
“กำไลที่ข้อมือเอ็ง มีไว้โชว์รึไงล่ะ?” ชายหนุ่มโยนกล่องของนั่นไปทางเด็กสาว พร้อมก้าวยาวๆไปทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟา เสียงโวยวายก็ตามมาพร้อมกัน
“โอ้ย ลุงอะ! ส่งดีๆก็ได้ ถ้ามันหล่นหนูจะเรียกค่าเสียหายจากลุงนะ"
เรเว่นหรี่ตา หันหน้าไปมองยัยเด็กผีที่บัดนี้แยกเขี้ยวขู่ฟ่อด “ไปเรียกจากควีนนู่นสิวะ อย่าโง่”
เด็กสาวยังคงแยกเขี้ยว โต้กลับ “ใครทำพังชดใช้สิลุง อย่าโบ้ย เดี๋ยวนายท่านจะมาแยกเขี้ยวใส่หนูอีก”
นั่นทำให้เขายักไหล่ ต่อให้ยัยนี่เรียกจากเขา...เขาก็จะไปเบิกจากควีนอยู่ดี...
อย่างที่ว่า...การถลุงงบควีน...เป็นเรื่องที่น่าทำ
“แล้วไหนไข่มุกที่ว่า?”
เขาต้องการเห็นไอ้ของนั่น...ไอ้สิ่งที่ทำให้เขายอมเสียเวลาในชีวิตห้านาทีจากฐานทัพที่เขตหนึ่ง มาถึงเมืองบ้านนอกนี่ ไข่มุกสีดำนั่น...
"โหย ลุง” คาร์เดียทำปากยื่นเหมือนเด็กงอน(ที่ไม่ว่าดูยังไงมันก็เสแสร้ง) โอดครวญประท้วง
“หนูหลงคิดว่าลุงเป็นห่วงหนูจนกินไม่ได้นอนไม่หลับเลยต้องตามมาหาถึงนี่”
อยากจะได้ยาแก้เครียดหลายๆเข็ม นั่นแหละสิ่งที่เขาคิดเมื่อต้องรับมือกับเด็กผีนี่ ที่บัดนี้โยนไข่มุกที่ว่ามาให้ และเขารับมันมาพินิจ ตัดสินใจว่าจะทำเป็นไม่ได้ยินเสียงบ่นงุ้งงิ้งทำนอง “คนใจร้าย" ที่ลอยมาเป็นระยะ
สวยงามไร้ที่ติ...
นั่นเป็นคำอธิบายง่ายๆถึงมุกเม็ดงาม...กลมเกลี้ยง ไร้รอยตำหนิ และสีดำสนิท ทดลองใช้ฟันกัดลงไปไม่เกิดรอยถลอก สีดำนั้นไม่หายไป ความสากเบาๆจากเม็ดมุกที่สัมผัสกับลิ้น ความมันวาวนั่น บ่งบอกว่าเป็นของแท้
ในรูปมันดำเหมือนนิล...แต่นี่เขาถึงรู้...
มันดำสนิท...ดำยิ่งกว่านิล...
สีดำเหมือนความมืด...ดำเหมือน...ก้นบึ้งของมหาสมุทร...
มันคืออะไร? สิ่งที่ทำให้ไข่มุกสามารถกลายเป็นสีดำสนิท เขาเลิกคิ้วและมองหน้ายัยเด็กผีที่ยืนกอดอกอยู่ไม่ห่าง แว่นกันลมบนหัวถูกเลื่อนลงมาครอบบนหน้าตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
รอยยิ้มของหล่อนผุดขึ้น แล้วเสียงหวานใสก็ตามมา
“หนูหวังว่าลุงจะชอบหมึกนะ”
----------------------
ฟังเรื่องเล่าจากฝั่งยัยเด็กผีได้ที่
ความคิดเห็น