คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : 14 - ผู้บุกรุก
24 May 500AP
06.25 PM
เรเว่นไม่มีของให้เก็บ กระเป๋าเหล็กของเขามีทุกอย่างที่ต้องการอยู่ในนั้น และโกสต์ก็เตรียมของเรียบร้อยภายในเวลาไม่ถึงสิบนาที
“เชี่ยเวอร์กัส”
โกสต์สบถพึมพำขณะมองผ่านหน้าต่างยานบินไปด้านนอก พายุฝนกระทบยานเหมือนตัวประหลาดที่พยายามทุบเข้ามา และดูเหมือนจะคิดตรงกัน…
การไปตากฝนนั่งเฝ้าเสาเป็นเรื่องงี่เง่า
ยานร่อนลงบนพื้นอย่างนิ่มนวล
ทุ่งหญ้าโล่งกว้างติดตีนเขาดูเปียกแฉะ เสารับสัญญาณวาร์ปสำหรับการส่งเสบียงแทงขึ้นท้องฟ้าสีดำทมึนไร้ดาว เด่นเป็นสง่าเหมือนเชื้อเชิญ เอ้า ฉันอยู่ตรงนี้ เจ้าพวกแฟนตาเซีย เชิญทิ้งบอมบ์ได้เลย
รั้วสูงกางกั้นรอบบริเวณ ถูกติดตั้งด้วยเครื่องสร้างบาเรียสลายเวทมนตร์หกมุม
“ไม่มีห้องพักว่ะ” เขาถอนหายใจเฮือกหนึ่ง และแพะด่าเวอร์กัสอีกครั้งด้วยคำหยาบที่รุนแรงกว่าเดิม
“แม่ง…” มันสบถอุบอิบ “พยากรณ์อากาศบอกว่าพายุหมดทุ่มนึง”
เรเว่นพยักหน้ารับ “นั่งรอในยานนี่แหละ”
เขาทิ้งตัวลงบนเก้าอี้นุ่ม แพะเปิดกระเป๋าของมันขึ้นมา และบรรจง…
หยิบเครื่องชงกาแฟออกมาตั้ง...
แล้วกลิ่นหอมของกาแฟสดก็ฟุ้งทั่วยาน
25 May 500AP
แสงแดดแรงจ้าหลังสายฝนนั้นทำให้ไอน้ำจากความชุ่มฉ่ำบนพื้นระเหยขึ้นสู่อากาศ รอบบริเวณร้อนระอุขึ้นจนน่าหงุดหงิด
ช่วงสายกำลังร้อนได้ที่ เขาย่ำสลิปเปอร์ไปตามทุ่งหญ้า เลือกเอาต้นไม้โดดๆ ที่ตั้งโด่เหมือนต้นหญ้าตามซอกคอนกรีตเป็นที่นั่งพัก หลังจากที่ยานบินถูกเรียกกลับไปยังศูนย์บัญชาการ และทหารเวรยามทุกนายถูกเรียกตัวไปพร้อมกัน
วันนี้เป็นวันเริ่มสงคราม...
นักบินทำท่าขอโทษขอโพยและสะดุ้งกับสายตาว่างเปล่าที่เขามองไป
ดวงตาเขาอาจไร้แววจนเกินไป...
เหมือนคนตาย…
คนตายที่เดินได้
กาแฟร้อนท่ามกลางอากาศร้อน ยาที่วิ่งวนอยู่ในเส้นเลือดช่วยให้รู้สึกเย็นสบายขึ้น โกสต์หายไปแล้ว ด้วยวิธีการใดไม่ทราบ แต่มันกลายเป็นแพะหลังจากดื่มกาแฟตลอดทั้งคืนไปสิบกว่าแก้ว
ถ้าดื่มกาแฟหนักเท่ามัน เขาอาจกลายเป็นแพะ...
นั่งเหยียดกาย ยกกาแฟขึ้นจิบ นั่งมองแพะที่ยืนเล็มหญ้าด้วยท่าทางสบายใจ ขณะนึกสงสัยว่าจะมีใครบ้าจี้ปีนเขามาเพื่อพังเสาเสบียง
ฝั่งแฟนตาเซียไม่น่ามีวิทยาการมากพอที่จะข้ามเขามาได้ง่ายๆ บางทีอาจเป็นไม้กวาดบินหรืออะไรทำนองนั้น
การเฝ้าระวังที่นี่ห่วยแตกเกินไป แค่บาเรียกันเวทมนตร์โง่ๆ กับรั้วความทนทานสูง หากเขาเป็นศัตรู คงเลือกที่จะโยนระเบิดลงมา ตูม แล้วทุกอย่างก็จะจบ
ไม่จำเป็นต้องใช้เวทมนตร์ด้วยซ้ำ…
แล้วเสียง ตูม แบบที่นึกในหัวก็ดังขึ้นชัดเจนและสมจริงจนต้องเลิกคิ้ว วางแก้วกาแฟลงข้างตัว มองหาต้นเสียง
โกสต์เงยหน้ามองฟ้า เรเว่นมองตามสายตาแพะๆ ของมันไป
มีหญิงสาวลอยอยู่บนนั้น...ด้วยปีกที่ทำจากทองเหลืองและแผ่นหนัง แสงแดดส่องจนมองเห็นหน้าไม่ชัดนัก
นั่นทำให้เขาต้องทัก “แฟนตาเซียปีกเหล็กว่ะ”
ผู้บุกรุกเป็นผู้หญิงมีปีกที่ยังยกมือค้างเหมือนเพิ่งทำอะไรสักอย่างเสร็จ
“ลูกไม้สีขาว”
เป็นเสียงโกสต์ในร่างแพะ “ตามเทพนิยายโบราณ ผมจำได้ว่านางฟ้าจะไม่ใส่กางเกงในนะ”
ดูเหมือนเจ้าหล่อนจะรู้สึกตัว เสียงหวีดร้องพร้อมรวบชายกระโปรงยาวๆเข้าหาตัวอย่างรวดเร็ว
เรเว่นเอียงคอ หันไปมองแพะ
“น่าจะถ่ายรูปไว้” เขาเปรยกลั้วหัวเราะ และแพะที่ยืนอยู่ข้างๆก็ส่งเสียง ‘แบะ’ ประหลาดๆ ที่น่าจะเป็นการหัวเราะแบบแพะๆ ตามมา
“เรียบร้อย”
“เรามาตกลงกันดีกว่า คุณผู้บุกรุก”
เรเว่นยิ้มแสยะ เขาไม่ชอบเล่นแบบนี้เท่าไหร่นัก...แต่ดีกว่าการจะต้องสู้รบปรบมือกับยัยสาวกางเกงในลายลูกไม้ ที่โยนระเบิดเวทมนตร์ใส่เสาวาร์ปได้หน้าตาเฉยแบบนั้น
จะสกปรกยังไง แต่ถ้าช่วยให้รอดไปได้ก็น่าจะดีกว่า
“จะกลับไปดีๆ หรือจะให้รูปนี้ไปโลดแล่นอยู่บนอินเตอร์เน็ต”
ไม่แน่ใจว่าพวกแฟนตาเซียจะรู้จักสิ่งที่เรียกว่าอินเตอร์เน็ตบ้างไหม
แพะอ้าปากแลบลิ้นออกมา รูปที่ว่าถูกคายออกมาจากลำคอ บางทีในกระเพาะของไอ้แพะนี่อาจมีเครื่องพิมพ์อยู่ข้างใน
สาวมีปีกคนนั้นตัวสั่นแม้จะมองจากระยะไกล การโดนละเมิดทางเพศไม่ใช่เรื่องน่ายินดีถ้าเจ้าหล่อนไม่ใช่พวกโรคจิตชอบโชว์
แน่นอนว่ายัยนี่ก็ไม่ใช่…
แล้วร่างนั้นก็พุ่งลงมา
-----------------------
สาวปีกเหล็กคนนั้นเป็นใคร???
ตามไปดูได้ที่นี่ค่ะ
ความคิดเห็น