คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : 11 - งานศพ
22 May 500 AP
เรเว่นเกลียดสายฝน...
มันเย็นเยียบ...เปียกชื้น...และหดหู่...
โลกในชั้นใต้ดินไม่เคยมีสายฝน...
มันตกไม่ยอมหยุด...นับตั้งแต่วันที่ปริภูมิตาย ราวกับเป็นการไว้อาลัยจากฟากฟ้า
งานศพท่านแม่ทัพถูกจัดอย่างสมเกียรติ ผู้คนมากมายแห่แหนมาร่วมงาน ร่มและชุดสีขาวดำรายล้อมจนเขานึกสงสัยว่ายาที่ฉีดเข้าไปในเส้นเลือดไม่ทำงานตามปกติ...
หรือบางที...ยาอาจทำให้เขาเห็นสีขาวและดำในงานพิธีได้ชัดเจนจนเกินไป
เขาหลบอยู่ในฝูงชน เสียงพึมพำต่ำๆและบรรยากาศเศร้าๆไม่ได้เข้ากับเขามากนัก
เขาอาจไม่เข้ากับบรรยากาศแบบไหนเลย...
ปริภูมิตายแล้ว
มันตายทันทีที่การประชุมจบ...ทันทีที่เดินออกมาจากห้องหารือของสองประเทศ และกำลังจะมุ่งหน้ากลับเมโทรโปลิส...มันตายตอนนั้น
โดยไม่รู้สาเหตุ...
เรเว่นนึกขำ ต้องหาสาเหตุด้วยหรือ? ในเมื่อมันชัดเจนเสียจนเหมือนเป็นเรื่องตลก ถูกจังหวะเกินไป
บางข่าวรายงานว่าอาจเป็นเพราะปอดพัง ปริภูมิสูบบุหรี่จัด เป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้ ทว่าน่าขัน
ในยุคที่สามารถติดต่อกับมนุษย์ต่างดาวได้...การรักษาท่านแม่ทัพที่แค่สูบบุหรี่หนักไม่ใช่เรื่องยากสักนิด
คำสาป
ผู้ใช้เวทมนต์...พวกมันสวดภาวนา ร้องขอกับพระเจ้า...หรือกระทั่งกับซาตาน...
ความงมงาย...และความเชื่อโง่ๆ...
ความเชื่อโง่ๆที่ฆ่าปริภูมิ
ชายหนุ่มเดินออกมาจากงาน การสูบบุหรี่ในนั้นอาจทำให้โดนรุมประนาม เขาขี้เกียจมีเรื่อง
บุหรี่ยี่ห้อเพลงไทยรสชาติดีที่สุด มันเคยพูดแบบนั้น เขายกซองสีขาวในมือขึ้นพินิจ ขณะสูบเข้าไป ปล่อยสายฝนโปรยกระทบหน้า
และหลับตาลง...
สัมผัสถึงควันที่หลั่งไหล่จากปาก...สู่ลำคอ...ไล่ไปตามหลอดลม
รู้สึกถึงการวนเวียนภายในปอด
ความเย็นแผ่ซ่าน รสสัมผัสที่ลิ้น
ก่อนจะพ่นมันออกมา
เขาแยกความแตกต่างของบุหรี่แต่ละยี่ห้อไม่ออก...
บางที...คงไม่มีวันที่จะแยกออกอีกแล้ว...
-------------------------------------------
ความคิดเห็น