คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : 9.4 - พนัน
“โป๊กเกอร์”
ความโกลาหลผ่านพ้นไป ปริภูมิเสนอความคิด ดึงเอาไพ่หนึ่งสำรับออกมาจากที่ไหนไม่รู้ และกระแทกลงบนโต๊ะ ในขณะที่เรเว่นยังคงลูบหัวไปมา เจ็บ
“ไหนๆแล้ว เล่นกันสักเกม”
มันยิ้มกว้าง ท่าทางตื่นเต้นจนตัวสั่น “เดิมพันขั้นต่ำห้าสิบหน่วย”
มิคังทำท่าไม่เห็นด้วยเท่าไหร่นัก “ฉันขอผ่านแล้วกันนะคะ”
คาร์เดียและรีน่าส่ายหน้าปฎิเสธ ท่านแม่ทัพจึงหันมองรอบโต๊ะ คล้ายจะหาแนวร่วม
เรเว่นหัวเราะในลำคอ
“เจ้านายสั่ง...มีหรือลูกน้องจะปฎิเสธ?”
โป๊กเกอร์ เกมไพ่ง่ายๆที่เล่นกันมาหลายร้อยปี แจกไพ่ให้ผู้เล่นคนละห้าใบ เปลี่ยนไพ่ในมือได้หนึ่งครั้ง เพื่อสร้างไพ่ที่ดีที่สุดให้ตัวเอง ไม่มีการนับดอก นับแต่เลข เอซใหญ่สุดและสองเล็กสุด บลัฟด้วยการเกเงินทับ ใครใจไม่ถึงแค่หมอบไพ่ลง
เกมง่ายๆ...ที่เขามั่นใจในฝีมือการเล่น พอๆกับที่มั่นใจเรื่องการสกัดยา
อธิบายให้เจ้าเอเลี่ยนหัวขาวเข้าใจแล้ว บรรดาผู้เล่นที่เหลือ ปริภูมิ เวอร์กัส แพะ และเขา ก็พร้อม โต๊ะถูกเคลียร์และปูด้วยผ้ากำมะหยี่สีดำ
ไพ่ถูกแจกคนละห้าใบ ชิพแทนเงินจากผู้เล่นถูกดันไปตั้งไว้หน้าเจ้าตัว และเกมแรกก็เริ่มต้น...
เรเว่นมองไพ่ในมือตัวเอง มันไม่ค่อยดีนัก คู่สาม ไพ่ที่เหลือกระจัดกระจายจนไม่ต้องคิดเรื่องฟูลเฮาส์ โอกาสแค่0.14% เขาถอนใจ ทิ้งไพ่ที่ไม่ได้เรื่อง และเปลี่ยนไพ่บนมือ
แค่เกมแรก...อย่าเพิ่งใจร้อน...
บอกตัวเองอย่างนั้น เมื่อไพ่ที่ได้เละเทะยิ่งกว่าเดิม สัมผัสได้ถึงบรรยากาศแปลกประหลาดที่ระอุอยู่บนโต๊ะ รอยยิ้มมุมปากของเวอร์กัสเหมือนจะกดดันได้ค่อนข้างดี
"เรียก"
น้ำเสียงนิ่งเรียบ เลื่อนชิพเพิ่มเข้าไปในกองด้านหน้า
เอเลี่ยนนั่งลำดับถัดมา...มันเงียบ และเลื่อนชิพไปวางไว้ด้านหน้าจำนวนเท่ากับที่เวอร์กัสเพิ่งวางไป
แพะยังคงยิ้ม...ก่อนจะหยิบชิพ...และวางลงด้านหน้าตนเอง...สองเท่า
เขาชอบสงครามประสาท และเกมนี้ก็น่าสนุก เมื่อบนโต๊ะมีควีนที่ถนัดเรื่องบลัฟ ชายหนุ่มวางชิพลงด้วยจำนวนเงินที่เท่ากับแพะ
"พวกเอ็งนี่! จริงจังกันจังวะ!!!" ปริภูมิโวย "ตูให้เล่นแก้เครียดนะเฟ้ย!"
มันแยกเขี้ยว และกระแทกชิพลงด้านหน้าตนเอง...
สองเท่า
เงินเดิมพันขึ้นสูงกว่าที่คิด เวอร์กัสยังคงยิ้ม และวางเงินเดิมพันในจำนวนที่สูงยิ่งกว่าปริภูมิ
มั่นใจมาก
"หมอบ"
เอเลี่ยนเป็นคนแรกที่ถอดใจ มันหมอบไพ่ในมือลง และเลื่อนตัวออกจากโต๊ะเล็กน้อย
แพะยังคงสู้ มันวางเดิมพันด้วยจำนวนที่มากขึ้นเหมือนท้าทาย ตามด้วยเขา แม้ไพ่ในมือไม่ดีนัก แต่ลองดูเสียหน่อยจะเป็นไร วางชิพลงด้วยจำนวนที่มากกว่า
ปริภูมิปิดด้วยชิพกองพะเนิน เวอร์กัสเพียงแค่ยิ้ม...
และเกทับมากกว่าเดิม
"หมอบ" เขาประกาศ โยนไพ่ในมือทิ้งไป คู่สามนั้นต่ำ โอกาสชนะพอๆกับการได้ไพ่ที่กระจัดกระจายไร้คู่ ไม่ควรไปคาดหวังกับมันเท่าไหร่
สามคนที่เหลือยังคงจ้องตากัน สังเกตว่าเจ้าแพะ(จริงๆ)ที่ชื่อแกละนั่นย้ายมุมเคี้ยวพรมอีกแล้ว
ควรจะเปลี่ยนพรมเป็นสนามหญ้าซะ…
เวอร์กัสยิ้มมุมปาก ดันชิพไปข้างหน้าอีกสองเท่า แพะประกาศหมอบ...และแม่ทัพปริภูมิชะงักไปชั่วขณะ...ท่าทางลังเล
ก่อนจะดันชิพไปมากกว่าเดิม
ทั้งคู่หงายไพ่
“ไงล่ะไอ้หนู!!! ตูชนะเฟ้ย!!!”
เสียงโหวกเหวกลั่นจากแม่ทัพ ไพ่ของมันแสดงเป็นคู่เอซกับคิง ในขณะที่ของเวอร์กัสเป็นเอซสูงใบเดียว
ไพ่แย่กว่าเขาเสียอีก
ท่าทางจะถนัดเรื่องสงครามประสาทกว่าที่คิด
เกมดำเนินต่อไป...
เขาพบว่าท่านควีนถนัดเรื่องการบลัฟ...เอเลี่ยนและแพะไม่มีอะไรน่าแปลกใจ ในขณะที่แม่ทัพปริภูมิ...แปลก…
ไพ่ดีเกินไป...
ดีจนหากเชื่อเรื่องผีสางนางไม้ คงคิดว่ามันมีเทพธิดาแห่งการพนันสถิตย์ร่าง แต่แน่นอนว่าเขาไม่เชื่อ
กองชิพที่มีไม่เปลี่ยนแปลงจากเดิมเท่าไหร่นัก เรเว่นสูดลมหายใจเข้าลึกๆเฮือกหนึ่ง
“หมดเวลาเล่นสนุกแล้ว...ไอ้พวกลูกหมา”
ชายหนุ่มแสยะยิ้ม ทุกสายตาหันมาทางเขา ที่บัดนี้เลื่อนชิพจำนวนหนึ่งไปข้างหน้า “ถึงเวลาเล่นโป๊กเกอร์ของจริงแล้ว”
เหมือนแพะจะรอจังหวะนี้ บรรยากาศสบายๆรอบตัวมันเปลี่ยนไปฉับพลัน แล้วประโยคกึ่งปลอบกึ่งเย้ย บวกด้วยสีหน้าสมเพชเวทนาเสียเหลือเกินก็ตามมา “อย่าร้องไห้นะ...เวอร์กัส”
คนถูกแขวะยิ้ม - ในแบบของมัน - และโต้กลับ “พูดเหมือนพวกขี้แพ้จริง พวกนายสองคน”
ถือเป็นคำพูดที่แสบสันต์สำหรับจอมพลที่พูดเย้ยลูกน้อง เรเว่นเพียงหัวเราะตอบ
ไพ่ถูกแจกเข้ามือทุกคนอีกครั้ง บรรยากาศกดดันที่เคยมีกลับหนักหน่วงกว่าเดิม
ชายหนุ่มมองไพ่ของตน สองคู่ แจ็คกับแหม่ม ถือว่าดวงดีที่ได้แบบนี้ตั้งแต่ต้นเกม
“ไพ่นายห่วยไปหน่อยนะ ท่านจอมพล”
เป็นแพะที่เปรยขึ้นมาคนแรก หลังจากเลื่อนชิพไปกองไว้
ถ้าไม่ได้คิดไปเอง เขารู้สึกว่ามันเกลียดเวอร์กัส…
“หืม?” เวอร์กัสแสยะยิ้ม “พูดถึงไพ่ในมือตัวเองหรือไง โกสต์?”
“เปลี่ยนไพ่ได้แค่สามใบนะท่านจอมพล” โกสต์ - แพะ - หัวเราะ “ไพ่แบบนั้น ผมไม่คิดว่าคุณจะชนะใครบนโต๊ะนี้ได้หรอก”
สีหน้าของท่านควีนยังคงไม่เปลี่ยนแปลง และปริภูมิขัดขึ้นด้วยสีหน้ามั่นใจสุดขีด “ไม่มีใครชนะตูแน่นอน!”
“อยู่ที่สูงๆ ตกแล้วเจ็บนะ...แม่ทัพ”
เรเว่นเปรย หยิบไพ่ในมือและเปลี่ยนแบบส่งๆสามใบ คู่แจ็คกับแหม่มนั้นถือว่าดีก็จริง…
แต่ไม่ดีพอ…
การ์ดใบใหม่ที่ได้มาไม่มีผลอะไร…
การบลัฟของคนอื่นๆก็เช่นกัน…
เลื่อนชิพเงินกองใหญ่ไปไว้ข้างหน้า พร้อมฉีกยิ้มการค้า “ตานี้...ของข้า”
โกสต์หันมองหน้าเขาและเอียงคอเล็กน้อย...ชั่วครู่หนึ่ง...ก่อนจะหันกลับไปสนใจไพ่ในมือตน
ปริภูมิแค่นหัวเราะ “เบ่งเชียว ไอ้หน้าแก่ขี้ยา” ถ้อยคำสัพยอกนั่นทำเรเว่นคิ้วกระตุก “ตานี้ไม่มีของใคร มีแต่ของตู เข้าใจ๊?”
มันกระแทกชิพลงด้านหน้าตนเอง สองเท่าของเขา ท่าทางมั่นอกมั่นใจ
ท่านควีนยังคงยิ้มเหยียด “มั่นใจเหลือเกินนะ” เกทับด้วยปริมาณชิพที่มากกว่าอีกสองเท่า “จะบอกว่าชนะฉันแน่รึไง?” น้ำเสียงเย้ยหยันดูถูกชัดเจน
...มันกำลังบลัฟ…
หรือต่อให้ไพ่ดีจริง...ก็ไม่สำคัญ…
เอเลี่ยนไม่พูดอะไร มันทำเพียงแค่วางชิพด้วยปริมาณที่มากกว่าเวอร์กัสสองเท่า สีหน้ามันอ่านยากจนมองไม่ออกว่ากำลังคิดอะไรอยู่
“เอาไงเวอร์กัส ไพ่นายกากกว่าลุงด้วยซ้ำ” โกสต์ยียวน กองชิพด้านหน้าวางสูงขึ้นไปอีกอย่างไม่ยอมแพ้่ "เล่นไพ่สูง ยังไงก็ไม่รอด"
“ข้าย้ำอีกรอบ” เรเว่นหัวเราะหึ เกทับด้วยชิพที่มากกว่าเดิม "...ตานี้...ของข้า”
ปริภูมิส่งเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ สีหน้าหงุดหงิด “พวกแกนี่น่ารำคาญฟ่ะ” กระแทกชิพลงด้วยปริมาณที่เพิ่มขึ้น
เงินกองกลางมีเยอะเกินคาด
แล้วทุกคนก็หงายไพ่
ภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้ทุกอย่างเงียบสงัดไปในพริบตา
“รอยัลฟลัช”
เอซ คิง แหม่ม แจ็ค สิบ ดอกเดียวกัน โอกาสเกิดขึ้นมีเพียง 1 ใน 650,000 มือ
“นี่มันบ้าอะไรฟะ????”
เสียงปริภูมิโวยขึ้นคนแรก มันแยกเขี้ยวด้วยท่าทางหัวเสีย และโยนไพ่ในมือจนกระจาย
...รอยัลฟลัชสามชุด...
ของเขา ปริภูมิ และเอเลี่ยน…
...เป็นข้าวหลามตัดทั้งหมด...
และอีกหนึ่งชุดที่เป็นโพธิ์ดำ จากในมือแพะ
เรเว่นทิ้งไพ่ชุดในมือทิ้งอย่างหงุดหงิด เพิ่งรู้เอาวันนี้ว่า เรื่องบังเอิญจนน่าตลกพรรค์นี้ก็มีในโลก
ไม่คิดว่าไพ่ที่เลือกจะดันไปซ้ำกับคนอื่น
“ไอ้ลุง ไอ้เอเลี่ยน ไอ้พวกขี้โกง!!!” ท่านแม่ทัพยังคงโวยวาย “ทำไมตูต้องมาเล่นกับไอ้พวกโกงด้วยเนี่ย!”
“ผมเปล่า...” เอเลี่ยนตอบกลับเสียงเรียบ “คุณแจกไพ่มาให้ผมเอง”
ปริภูมิขมวดคิ้วและเขี่ยไพ่ไปห่างตัว สีหน้าไม่พอใจเท่าไหร่นัก
แล้วเสียงขุ่นมัว...ที่แม้จะเจือจาง...ก็ลอยมา
“เลิกแสดงละครซะ ปริภูมิ” น้ำเสียงท่านควีนนั้นแฝงไว้ด้วยกระแสหงุดหงิด “แกใช้ประตูมิติ…”
ประตูมิติ? คำนั้นทำให้เรเว่นหันไปมอง...และทุกคนบนโต๊ะก็เช่นกัน
เคยได้ยินว่าท่านแม่ทัพปริภูมิสามารถสร้างของต่างๆได้ในชั่วพริบตา...บางทีประตูมิติที่ว่าอาจหมายถึงความสามารถที่ว่านั่น
“อย่ากล่าวหาตูเซ่!!!” คนถูกกล่าวหาโวยกลับ “ไม่งั้นไอ้หน้าลุงกับไอ้เลี่ยนก็ต้องใช้ประตูมิติเหมือนกันดิวะ!”
เรเว่นหันไปมองท่านแม่ทัพที่กำลังโหวกเหวก “เอ็งพูดว่าเหมือนกัน” เขาตั้งข้อสังเกต “เอ็งโกง?”
“ผมสนใจไพ่ในมือเวอร์กัสมากกว่า” แพะหัวเราะ “ไพ่ห่วยอย่างที่ว่าเลยไง” น้ำเสียงดูถูกปนสะใจ “ท่านจอมพลกระจอกกว่าที่คิดนะ”
ท่านจอมพล หรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนจะถอนใจ และเปลี่ยนเรื่อง “เอายังไงกับเงินกองกลาง? คงไม่บอกให้แบ่งพวกนายเท่าๆกันหรอกนะ”
“เป็นโบนัสเกมหน้าเป็นไง?” เรเว่นเสนอ
ท่านควีนดูไม่พึงพอใจเท่าไหร่นักแม้ไม่แสดงออกทางสีหน้า ไพ่ในมือเป็นเพียงไพ่สูงที่กระจัดกระจายไม่มีคู่ เห็นอย่างนั้นแล้วจึงอดสนับสนุนเจ้าแพะไม่ได้ “ดวงสักนิดก็ไม่มีรึไง? ท่านควีน?”
เจ้าตัวไม่ตอบคำถาม เครื่องหมายเจ้ามือวนไปทางซ้าย ซึ่งก็คือตัวมันเอง
“จะเล่นเกมต่อได้รึยัง?”
น้ำเสียงนั้นเย็นเยียบไม่น้อย…
--------------------------------
ลำดับการเล่นสับสนไปป่าวหว่า.... - -"""
ความคิดเห็น