คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Fanfiction Clear x Aoba Bad End Sequel : Finally...We Meet Again By Katba
Fanfiction Clear x Aoba Bad End Sequel : Finally...We Meet Again
Writer : Katba
http://katlazy.exteen.com/
https://twitter.com/katba49
Finally...We Meet Again
“ทั้งที่รู้สึกมีความสุข...แต่ทำไม...ผมถึงได้ร้องไห้ล่ะ...”
“นี่.....อาโอบะซัง....”
เสียงประตูเหล็กขนาดใหญ่ถูกผลักเปิดออกดังก้องกังวานในห้องอันมืดสลัว แสงจากภายนอกส่องกระทบลูกกรงเหล็กทอดลงเป็นเงายาว ทาบทับร่างของใครคนหนึ่งที่บัดนี้นั่งอยู่บนรถเข็น จ้องมองผ่านลูกกรงเหล็กออกไปด้านนอกเงียบๆ
นัยน์ตาที่มองเห็นเพียงความมืดมีผ้าสีดำคาดปิดอยู่...ร่างกายไร้ประสาทรับรู้ความเจ็บปวด ขาและแขนถูกตัดออกจนไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ...ตามตัวเต็มไปด้วยโซ่และปลอกคอพันธนาการร่างกายเอาไว้
ราวกับไม่ใช่มนุษย์...แต่เป็นเพียง “ตุ๊กตา” ที่หายใจได้เท่านั้น
ชายหนุ่มยังคงนิ่งเงียบ แม้ว่าจะมองไม่เห็นอะไร แต่เขาก็ยังคงจ้องมองผ่านช่องลูกกรงออกไป เช่นเดียวกับนกในกรงที่โหยหาอิสระภาพ
เนตรสีชมพูจ้องมองไปยังร่างของอีกฝ่าย ที่แม้จะรู้ว่าเขาเดินเข้ามา แต่ก็ไม่แสดงปฏิกิริยาตอบสนอง
เขาปิดประตูแล้วเดินตรงเข้าไป ก้มลงหยิบโซ่ตรวนที่คล้องกับปลอกคอเหล็กของอีกฝ่ายขึ้นมา ส่วนมืออีกข้างหนึ่งก็ลูบไล้ใบหน้าขาวซีดตรงหน้าอย่างแผ่วเบา
“ขอโทษที่วันนี้มาช้านะครับ...อาโอบะซัง”
ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้มแต่แฝงด้วยความเย็นชา พอได้ยินแบบนั้น อาโอบะก็หันกลับมา ริมฝีปากเผยอออกราวกับจะพูดอะไรบางอย่างแต่สุดท้ายก็ชะงัก...แล้วปิดสนิทลงเหมือนเดิม
เขาไม่รู้ว่าที่อีกฝ่ายหยุดชะงักไป เป็นเพราะรู้ดีว่าตนเองไม่สามารถเปล่งเสียงได้อีกต่อไปแล้ว หรือเป็นเพราะไม่คิดอยากจะพูดอะไรอีกกันแน่
เคลียร์หรี่ตาลงเล็กน้อย ความรู้สึกปวดแปลบที่อกด้านซ้ายกำเริบขึ้นมาอีกครั้ง...ทำไมกัน...ทั้งที่ตรวจเช็คร่างกายไม่รู้กี่ครั้งก็ไม่เห็นพบความผิดปกติ...แต่กลับเกิดความรู้สึกแปลกประหลาดเหล่านี้ขึ้นมาได้
ทั้งๆที่เขาเป็นเพียงแค่ตุ๊กตาของโทเอย์...ไม่ใช่มนุษย์
ชายหนุ่มโน้มตัวลงแล้วหมุนร่างของอีกฝ่ายให้หันมาหา อาโอบะเกร็งตัวขึ้นเล็กน้อย ราวกับหวาดกลัวสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
“ทำไมถึงไม่พูดล่ะ...จริงสิ...คุณพูดไม่ได้แล้วนี่นา...” ริมฝีปากคู่สวยยกยิ้ม พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงอันหวานชื่น “แต่รู้ไหมอาโอบะซัง...”
เคลียร์เอื้อมมือขึ้นมาประคองใบหน้าของอีกฝ่ายเอาไว้อย่างเบามือ ราวกับหากออกแรงอีกนิดร่างบอบบางตรงหน้าจะแตกสลายเป็นเสี่ยง มือเย็นเฉียบทาบทับลงบนแก้มขาวซีดทำให้ร่างของอาโอบะกระตุกเล็กน้อย และคำพูดที่ได้ยินก็ทำให้ริมฝีปากแห้งผากสั่นเทา
“อาโอบะซังในตอนนี้น่ะ...งดงาม...ที่สุดเลย”
Illust By Linea-Lucifer https://www.facebook.com/linealuciferpage?fref=ts
ติดตามต่อในเล่มค่ะ
ความคิดเห็น