คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 5 เนเมซิสพ่าย
บทที่ 5
เนเมซิสพ่าย
เทพีเนเมซิสแสดงท่าไม้ตายของเธอออกมาเป็นครั้งแรกด้วยอารมณ์ที่โกรธจัดจนควบคุมตัวเองไม่อยู่ ด้วยท่า อาย ออฟ โพรวิเด้นท์ ร่างกายของชุนขยับไม่ได้ดังใจนึก รอบๆตัวเขามีแต่เศษพื้นและดินที่ลอยขึ้นมาด้วยความแรงของท่าไม้ตาย ท้องฟ้าที่เคยสว่างบัดนี้ปกคลุมไปด้วยเมฆหมอกสีดำ คงมีเพียงแต่แสงเล็กๆที่เล็ดลอดออกมาจากเมฆ ใจกลางของเมฆเริ่มขยายตัวออกเป็นวงกลมเผยให้เห็นดวงไฟสว่างกลางวงและกลายสภาพไปเป็นดวงตาที่ยังไม่ลืมตา สักพักหนึ่งดวงตานั้นจึงเปิดออก ยิงแสงสว่างจากดวงตาพุ่งลงมาที่ตัวชุนด้วยพลังมหาศาล
“โซ่เอ๋ยปกป้องฉันไว้ โรลลิ่ง ดีเฟนส์”
ชุนใช่โซ่ปกป้องร่างกายของไว้จากท่าไม้ตาย อาย ออฟ โพรวิเด้นท์ โซ่ของเขาหมุนรอบตัวด้วยความเร็วสูง แต่พลังจากไม้ตายด้วยอารมณ์โกรธและอาฆาตของเนเมซิสนั้นมหาศาลเกินที่ชุนจะต้านทานไว้ได้ ส่งผลให้เขารับพลังนั้นไปเต็มๆ
“อ้าก”
ชุนล้มลงไปกองอยู่กับพื้น แต่เขายังมีลมหายใจอยู่ คงเป็นเพราะโซ่ของเขาที่ใช้ป้องกันตัวลดแรงกระแทกได้พอสมควร จึงทำให้เขานั้นไม่ตายคาที่ในทันที เนเมซิสซึ่งตอนนี้สงบสติอารมณ์ได้แล้วจึงเดินเข้าไปใกล้ชุนและยกตัวชุนโดยการยกแขนซ้ายของเขาขึ้นมาด้วยมือข้างเดียวของเธอ
“แกนี่มันอึดจริงๆเลยนะ ทำไมยังดื้อไม่ยอมตายไปเสียที อยู่ไปก็มีแต่จะเจ็บปวด งั้นข้าจะสงเคราะห์แกให้ตายไวๆไปเลยละกัน”
เนเมซิสใช้มืออีกข้างของเธอหมายแทงเข้าไปที่หน้าท้องของชุนหมายจะปลิดชีวิตเขา แต่แล้วจู่ๆเนเมซิสก็ทิ้งร่างของชุนลงไปอย่างกระทันหัน แล้วกระโดดหลบพลังโจมตีลึกลับที่พุ่งเข้ามาเธออย่างหวุดหวิด
“เปกาซัสหมัดดาวตก”
พลังลึกลับที่ว่านั้นก็คือหมัดดาวตกของเซย่านั่นเอง เขากลับมายังแซงค์ทัวรี่แล้ว เมื่อพบว่าเพื่อนรักของเขากำลังจะถูกเทพีเนเมซิสสังหาร เขาจึงไม่รีรอ จึงโจมตีใส่เข้าไปทันที
“อ้อ นึกว่าใครกัน ที่แท้ก็เจ้าเปกาซัสนี่เอง นี่แกยังไม่เข็ดอีกหรือไงที่กล้าลองดีกับข้า”
“หึ ถ้าตอนนั้นฉันขยับตัวได้ละก็ เธอทำอะไรฉันไม่ได้หรอกแม่หญิงโหด”
เซย่าโต้กลับเทพีเนเมซิสกลับไปด้วยสีหน้าทะเล้นหยอกล้อเนเมซิส เนเมซิสก็เริ่มโมโหขึ้นมาอีกครั้ง ใบหน้าเธอแดงกล่ำ นี่เป็นคำพูดที่เธอไม่ชอบมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว
“ปากดีนักนะเจ้าเปกาซัส คราวที่แล้วที่ข้าไม่ฆ่าก็เพราะท่านไดโอนีซุสห้ามเอาไว้ แต่ตอนนี้ไม่ใช่แค่แขนของเจ้าแต่ข้าจะเด็ดหัวของเจ้าอีกด้วย ตายซะเปกาซัส”
เนเมซิสวิ่งบุกเข้าไปหาเซย่า เซย่าปล่อยหมัดดาวตกออกมา แต่เนเมซิสหลบหมัดของเซย่าจะได้เหมือนเดิมและเข้าประชิดตัวเซย่าปล่อยหมัดชกเข้าที่หน้าท้องของเซย่าอย่างแรง ทำให้เซย่าถึงกับกระอักเลือดออกมา“อ้าก”
แม้จะโดนหมัดที่หนักหน่วงของเนเมซิสแต่เซย่าก็อดทนไม่ยอมล้มลงไปนอนกับพื้น เขาดีดตัวถอยห่างจากเนเมซิส แล้วก็ปล่อยหมัดดาวตกใส่เนเมซิสอีกครั้ง
“เปกาซัสหมัดดาวตก”
“หมัดที่เชื่องช้าของแกยังไงก็ไม่โดนตัวข้าหรอก เปกาซัส ............โอ๊ะ...นี่มันอะไรกัน”
เนเมซิสพลาดถูกหมัดของเซย่าเฉี่ยวที่ข้างลำตัวหมัดหนึ่ง เนเมซิสโมโหเข้าโจมตีเซย่าอย่างบ้าคลั่งอย่างลืมตัว แต่แล้วเธอถูกบางสิ่งพันธนาการร่างของเธอไว้ไม่ให้ขยับ ซึ่งสิ่งนั้นก็คือโซ่อันโดรเมด้าของชุนนั่นเอง
“เกรท แคปเช่อร์”
“นี่แกยังมีแรงเหลืออีกหรือ หนอย แกอย่าคิดนะว่าโซ่ผุๆของแก่จะหยุดข้าไว้ได้ ข้ากระชากโซ่ของแกให้ขาดไปเลยจนใช้งานไม่ได้อีกเลย”
เนเมซิสใช้แรงของเธอหมายจะให้โซ่ที่รัดร่างของเธอไว้นั้นขาด เซย่าจึงใช้จังหวะชั่วพริบตาปล่อยหมัดดาวหางใส่ร่างของเนเมซิส ที่กำลังจะทำลายโซ่โดยที่ไม่ทันจะรู้ตัวว่าเซย่านั้นจะเข้ามาโจมตีเธอ
“เปกาซัส หมัดดาวหาง”
หมัดดาวหางของเซย่าพุ่งเข้าโจมตีเนเมซิสที่ตอนนี้ถูกพันธนาการไว้ด้วยโซ่อันโดรเมด้าของชุน ความรุนแรงของท่าที่รวมเป็นจุดเดียวและการที่ร่างกายไม่สามารถป้องกันตนเองได้ ส่งผลให้เนเมซิสรับหมัดดาวหางเข้าไปเต็มๆ
"กรี๊ด”
เนเมซิสกระเด็นออกไปทั้งๆที่ยังถูกโซ่ของชุนพันธนาการไว้อยู่ ด้วยความแรงของท่าส่งผลให้เธอสลบไป ความร่วมมือร่วมใจระหว่างเซย่ากับชุนเป็นผลสำเร็จ พวกเขาสามารถเอาชนะเทพีเนเมซิสได้ หลังจากนั้นชุนและเซย่าก็วิ่งเข้าไปหาเพื่อนๆเหล่าบรอนต์เซนต์ที่บาดเจ็บจากการต่อสู้กับเทพีเนเมซิสและทั้งสองคนต่างก็ช่วยกันพยุงร่างที่ร่อแร่ของเพื่อน และได้เรียกทหารที่อยู่ใกล้ๆเข้ามาช่วยกันพาผู้บาดเจ็บไปทำการรักษา ชุนมองไปที่เนเมซิสที่กำลังนอนสลบอยู่ก็ปรึกษากับ
เซย่าว่าจะทำอย่างไรดี
“เซย่า เราจะทำอย่างไรกับเทพีเนเมซิสดี อีกไม่ช้านางก็คงตื่นขึ้นมาและคงเข้ามาโจมตีเราเหมือนเดิม ลำพังแค่โซ่ของฉันคงจะรั้งนางไว้ไม่อยู่แน่ๆ”
“ก็จริงของนายชุน ฉันก็ว่าหากแม่นี่ตื่นขึ้นมาคงจะโมโหหนักยิ่งกว่าเดิม แซงค์ทัวรี่คงพินาศไปด้วยมือของนางแน่ ด้วยพละกำลังของเนเมซิสที่คุมขังในแซงค์ทัวรี่คงขังนางไว้ไม่ได้แน่”
“วิธีที่จะสงบเทพีเนเมซิสได้ก็คงมีแต่ต้องสังหารเธอเท่านั้น แต่เซย่านายก็คงคิดเหมือนฉัน ถึงแม้ว่านางจะเป็นศัตรูของอาเธน่า แต่นางก็เป็นผู้หญิง ฉันทำใจฆ่านางไม่ได้หรอกเซย่า”
เซย่าเมื่อเห็นชุนทำหน้าสีหน้าเศร้าและลำบากใจก็ใช้มือขวาของเขาแตะไหล่ของชุนเบาๆแล้วพูดกับเขาว่า
“ฉันเข้าใจ ความรู้สึกนายดี ชุน ว่านายไม่อยากทำร้ายใคร นายลืมไปแล้วหรือว่ายังมีวิธีที่จะคุมขังและที่คุมขังที่แข็งแกร่งที่จะทำให้เนเมซิสไม่ออกมาทำร้ายพวกเราได้อีก ลองคิดดูสิ”
“ที่คุมขังที่แข็งแกร่ง หรือนายหมายความว่า......”
“ใช่แล้วชุน...ก็อย่างที่นายคิดนั้นแหละ”
“แต่เซย่าที่นั่นอาจจะทำให้นางตายได้นะ”
“วางใจเถอะชุน...นางไม่ตายหรอกฉันรับรองได้ เชื่อฉันสิ”
ชุนมองหน้าเซย่าก็พลันเห็นแววตาของเขาที่รู้ว่าเซย่าไม่โกหกเขาแน่ๆ เขารู้สึกสบายใจได้ลงไปเปราะนึง
“เออ ว่าแต่ นายมาอยู่นี่ได้อย่างไร นายต้องอยู่กับคุณหนูไม่ใช่หรือ”
“เรื่องนั้นนายไม่ต้องห่วง ชุน คุณหนูปลอดภัยดีฉันรับรองได้และอีกอย่างหนึ่งคุณหนูเองนั่นแหละที่บอกให้ฉันกลับแซงค์ทัวรี่”
เซย่าเล่าเหตุการณ์ให้ชุนฟังทุกอย่างในเหตุการณ์ที่เขาพาคิโดะ ซาโอริ ไปพบกับชายคนหนึ่ง เซย่าบอกว่าชายผู้นี้สามารถปกป้องคิโดะ ซาโอริได้ดีกว่าพวกเขาซะอีก ชุนเมื่อได้ฟังว่าคิโดะ ซาโอริ ยังปลอดภัยอยู่เขาก็โล่งใจ แต่ก็ยังมีเรื่องหนึ่งที่เขาไม่สบายใจ
“แต่ฉันมีเรื่องไม่สบายใจอยู่อีกเรื่องหนึ่ง ที่เนเมซิสบอกว่านางจะมาสังหารพวกเซนต์ของอาเธน่าให้หมด ฉันรู้สึกเป็นห่วงชิริวแล้ว
เฮียวกะที่บาดเจ็บอยู่ อีกทั้งคุณมารีนที่ตอนนี้ต้องดูแลพวกเขาอยู่เพียงคนเดียว และก็คุณไชน่าและพี่ชายฉันด้วย ฉันเป็นห่วงว่าพวกเขาจะไม่สามารถสู้กับพวกนั้นได้”
“อย่าคิดมากน่า ชุน พวกนั้นนะฉันว่าคงรักษาตัวจนหายดี น่าจะเอาตัวรอดได้ ส่วนคุณมารีนและคุณไชน่านะพวกเธอนะฉลาดพอที่จะรู้ว่าจะต้องทำอะไรต่อไป ส่วนอิคคินะรายนี้ไม่ต้องเป็นห่วง เอาตัวรอดได้สบายอยู่แล้ว
“ ก็จริงของนายเซย่า แต่ว่า......”
“นายยังเป็นห่วงใครอีกหรือชุน”
“ใช่ เซย่ายังมีคนที่ฉันยังห่วงอีกคนหนึ่ง จูเน่ ตอนนี้เธออยู่ที่เกาะอันโดเมด้าเพียงคนเดียว ฉันกลัวว่าเธอจะได้รับอันตราย แต่ฉันไม่สามารถไปจากที่นี่ได้”
“เอาเถอะชุน นายไปหาจูเน่เถอะ ที่นี่ฉันจะดูแลแทนนายเอง”
เซย่ารับอาสาที่จะดูแลแซงค์ทัวรี่แทนชุนเอง ตอนแรกชุนก็รู้สึกอึดอัดที่จะให้เซย่ามาทำหน้าที่ของตนแล้วตนเองต้องกลับไปหาคนรัก เซย่าก็บอกให้ชุนอย่าคิดเล็กคิดน้อย เพราะเขาเองก็อยากอยู่ที่นี่เพราะอยากพบกับคนที่เขารัก นั่นก็คือเซกะ เหมือนกัน จนในที่สุดชุนก็ตัดสินใจไปหาจูเน่เพื่อไปดูว่าเธอปลอดภัยดี
“งั้นฉันไปก่อนนะเซย่า อยู่ที่นี่นายเองก็ต้องระวังตัวนะเซย่า”
“ไม่ต้องห่วงน่าชุน รีบไปเหอะเดี๋ยวจะไม่ทันการ ฉันจะไปจัดการกับแม่หญิงโหดคนนี้ก่อน เดี๋ยวถ้าฟื้นขึ้นมาเรื่องมันจะยุ่งเข้าไปอีก โชคดีนะชุน”
“นายก็เช่นกัน เซย่า”
ชุนกล่าวอำลาเซย่าแล้วรีบเดินทางออกไป เซย่าเองก็เขาไปจัดการแบกร่างของเนเมซิสเพื่อที่นำตัวเธอไปที่คุมขังเพื่อที่จะไม่ให้เธออาละวาดอีก เซย่ามองไปที่หน้าของเนเมซิสเขาเองก็ไม่อยากเชื่อเลยว่าผู้หญิงที่หน้าตาสะสวยขนาดนี้จะดุร้ายและเก่งกาจได้ถึงขนาดนี้ นี่แค่คนของโอลิมปัสเพียงคนเดียว ก็ทำให้เขาย่ำแย่ได้เพียงนี้ และหากต้องต่อกรกับเหล่าทวยเทพทั้งโอลิมปัสละ เขาก็ไม่รู้ว่าจะทำได้หรือไม่ เซย่าคิดถึงคิดดะ ซาโอริขึ้นมาทันที เขาบ่นพึมพรำในใจว่า
“คุณซาโอริครับ...ผมไม่มั่นใจเลยว่าจะปกป้องคุณได้
----------------------------------------------------------------------------
“เจ้ารู้ตัวดีใช่ไหมเนเมซิสหากเจ้าทำงานพลาดอีก.....เจ้าจะต้องตาย”
“ยกโทษให้ข้าด้วยท่านเฮร่า ข้าขอโอกาสแก้ตัวอีกครั้ง”
“ขอโอกาสแก้ตัว...หึหึหึ...ยังมีหน้ามาขอให้ข้ายกโทษให้อีก....ไม่มีวัน....ข้าจะให้เจ้าตายอย่างทรมานเนเมซิส ....ฮ่า ฮ่า ฮ่า ตายซะเถอะ “
“อย่า ท่านเฮร่า กรี๊ด “
เนเมซิสสะดุ้งตื่นขึ้นมาจากการสลบไปเป็นเวลานาน เหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้าเธอ ตัวของเธอสั่นสะท้านไปทั้งร่างด้วยความกลัว เธอฝันร้าย เธอนั่งสงบสติอารมณ์อยู่ชั่วครู่ก็สำรวจไปรอบๆตัวเองแล้วก็พบว่า เธอถูกกักขังไว้ในที่แห่งหนึ่ง บนพื้นที่เธอนั่งมีลักษณะเป็นทรายที่เปียกน้ำ ที่คุมขังทำด้วยหินที่มีความแข็งแกร่ง เนเมซิสเดินสำรวจทั่วๆที่คุมขังจนกระทั่งเดินไปที่กรงประตู เธอมองไปข้างหน้าก็พบว่าเบื้องหน้าของเธอนั้นเป็นทะเลที่กว้างใหญ่ไกลสุดลูกหูลูกตา
“เจ้าพวกชั้นต่ำ..แกอย่าคิดว่าที่คุมขังแค่นี้จะกักขังข้าไว้ได้ ข้าทำลายมันให้ดู..ย้าก..อ๊ะ..นี้มันอะไรกัน ทำไมพลังของข้าทำลายที่คุมขังไม่ได้...ไม่จริง
เนเมซิสพยายามทำลายกรงขังแต่ก็ไม่สามารถทำลายลงได้ ไม่ว่าเธอจะใช้แรงกำลังมากเท่าไรมันก็ไร้ผล เธอไม่รู้ว่าที่คุมขังแห่งนี้เป็นที่คุมขังในตำนานที่เคยกักขังเจมินี่ คาน่อน ไม่ให้ทำชั่วมาก่อน คุกศิลาใต้แหลมสุนิออน ที่ยากที่จะทำลายลงไปได้ เซย่ารู้ว่า ลำพังแค่นี้อาจจะขังเนเมซิสไว้ไม่ได้เขาจึงนำยันต์ของอาเธน่ามาปิดผนึกเพิ่มความแข็งแกร่งของคุกศิลาอีกเท่าตัว เนเมซิสร้องคำรามด้วยความโกรธ
“เจ้าพวกเซนต์อาเธน่า ถ้าข้าออกไปได้ข้าจะฆ่าแกให้หมด”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ข้าจะฆ่าพวกแกให้หมด น่าขำสิ้นดี ไม่ต้องไปคิดเรื่องนี้หรอก อีกไม่ช้าแกก็จะต้องตายแล้วเนเมซิส”
“เสียงหัวเราะที่น่ารังเกียจนี่....หรือว่ามันคือ”
เสียงหัวเราะปริศนาที่กวนโสตสัมผัส ที่แหลม จนแทบจะทิ่มแทงใครได้ที่เนเมซิสได้ยินนั้นเป็นคนที่เนเมซิสน่าจะรู้จักดี...เธอถอยหลังออกไปตั้งตัวเพื่อดูเชิงต่อแขกผู้มาเยือน..ซึ่งเธอก็รู้ว่าคนผู้นี้เป็นคนที่น่าสะพรึงกลัวมากเพียงใด เพราะคนผู้นั้นเป็นหนึ่งในคณะเทพีฟูรี ที่นางเกรงกลัวนั่นเอง
“ไม่นึกเลยว่า...ข้าจะต้องมาตายด้วยน้ำมือแก...เทพีอเลกโต”
ความคิดเห็น