คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 4 เนเมซิสบุกแซงค์ทัวรี่
บทที่ 4
เนเมซิสบุกแซงค์ทัวรี่
เหตุการณ์ในแซงค์ทัวรี่ตอนนี้ เหล่าเซนต์และทหารที่ยังรอดชีวิตอยู่ ต่างช่วยกันตรวจตรารอบๆแซงค์ทัวรี่กันอย่างเข้มงวด แม้ว่าตอนนี้จะไม่มีเทพีอาเธน่าประทับอยู่ในแซงค์ทัวรี่แล้วก็ตาม แต่ก็ยังมีสิ่งที่ต้องปกป้องนั้นก็คือ เสาศิลาที่ผนึกดวงวิญญาณของเหล่าโกลด์เซนต์ที่ล่วงลับไป มิให้ถูกทำลายไป ชุนและเหล่าบรอนเซนต์ที่รอดชีวิต ต่างพากันสั่งการทหาร ให้ช่วยกันเก็บซากปรักหักพัง ของวิหาร 12 ราศีที่ตอนนี้เหลือเพียงแต่ซาก เพราะการโจมตีครั้งสุดท้ายของเทพอพอลโล่ที่ทรงอานุภาพอย่างรุนแรง และเป็นเหตุให้เฮียวกะและชิริวได้รับบาดเจ็บสาหัสปางตาย
ส่วนเซนต์ที่ยังพอแข็งแรงอยู่บ้างก็คงมี จาบุ และอิชิ เพราะทั้งสองคนอยู่ห่างจากรัศมีการโจมตีของเทพแห่งสุริยะพอสมควร ส่วนเซย่าและมารีนเองนั้นก็ปลอดภัยจากการโจมตีในคราวนั้นเพราะพวกเขาได้รับการปกป้องจากอาเธน่าจึงไม่ได้บาดเจ็บจากเทพอพอลโล่ คงมีเพียงบาดแผลที่ได้ปะทะกับอิคารัส โทมะเท่านั้น
สำหรับชุนนั้นแม้เขาจะอยู่ในรัศมีการโจมตีเหมือนกับพวกเฮียวกะและชิริว แต่เขาก็ปลอดภัยไม่ได้รับอันตรายอะไรมากนักเป็นเพราะว่าอิคคิใช้ร่างกายปกป้องเขาไว้ แต่แรงปะทะของพลังโจมตีทำให้ทั้งคู่กระเด็นออกไป เมื่อชุนฟื้นขึ้นมาก็ไม่พบอิคคิเสียแล้ว ไม่สามารถล่วงรู้ได้เลยว่าจะเป็นตายร้ายดีอย่างไรเหมือนกับไชน่าที่ตอนนี้ยังหายสาบสูญไม่พบแม้แต่ร่องรอยใดๆ
ด้วยเหตุนี้เซนต์ที่ยังพอช่วยเหลืออาเธน่าได้คงมีแต่ เปกาซัส เซย่า,อันโดเมด้า ชุน,ยูนิคอร์น จาบุ,ไฮดร้า อิชิ,อีเกิ้ล มารีน และเหล่าบรอนเซนต์ที่ไม่ได้เผชิญหน้ากับเทพอะพอลโล่อย่าง แบร์ เงคิ ,ไลโอเนต บัน,วูฟล์ นาจิ เนื่องจากอาเธน่าหรือคิโดะ ซาโอริ ต้องไปพบกับคนผู้หนึ่งตามบันทึกที่แอเรียส ชิออน ส่งต่อให้อาเทน่า เซย่าจึงขอรับอาสาไปส่งอาเธน่าที่สถานที่นั้น ส่วนมารีนเองนั้นรับอาสาไปคอยดูแลเฮียวกะและชิริวที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากแรงโจมตี ที่เกาะคันน่อนและเหตุอีกอย่างที่เธอรับหน้าที่นี้เพราะเธออยากดูแลน้องชายเธอ โทมะ ที่ถูกศรทองของอาร์เทมิสยิงใส่อก ซึ่งตอนนี้เขาอยู่ในอาการโคม่าเธออยากใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ของเธอดูแลเขาให้ดีๆ ที่เกาะคันน่อน
หน้าที่สำคัญในการดูแลแซงค์ทัวรี่จึงตกเป็นของชุน เพราะถือว่ามีประสบการณ์ในการต่อสู้มากกว่าใครๆที่เหลืออยู่ตอนนี้ ชุนรับหน้าที่นี้ด้วยความเต็มใจ คอยสั่งการและตรวจตราดูแลรอบๆแซงค์ทัวรี่ซึ่งตอนนี้มีเพียงเสาวิญญาณของเหล่าโกลด์เซนต์ที่ตั้งอยู่ตรงใจกลางระหว่างปราสาท 12 ราศี ทุกครั้งที่เขามองเสาวิญญาณ ก็รู้สึกหดหู่และสงสารโกลด์เซนต์ทุกคนที่ถูกจองจำไม่สามารถที่จะเข้าไปช่วยเหลืออาเธน่าที่จะสิ้นชีพลงได้ทุกเมื่อ และทุกครั้งที่เขาเดินตรวจตราผ่านเสาวิญญาณต้นนี้เขาจะกล่าวคำขอบคุณดวงวิญญาณเหล่าโกลด์เซนต์ทุกคนที่คอยช่วยเหลือเขาและอิคคิ พี่ชายของเขา ในการต่อสู้กับเธเซอุส
“พี่ครับ ตอนนี้พี่อยู่ที่ไหนกันครับ ผมหวังว่าพี่คงไม่เป็นอะไรนะครับ
ชุนรำพึงออกมาเบาๆและแหงนหน้ามองเสาวิญญาณของโกลด์เซนต์ ศึกในการต่อสู้กับเธเซอุส ในครั้งนั้น เป็นวันที่เขาพบกับอิคคิเป็นครั้งสุดท้าย เขาหายสาบสูญไปอย่างไร้ร่องรอย ชุนคิดถึงและเป็นห่วงพี่ชายของเขาอยู่ทุกวัน น้ำตาของเขาไหลซึมออกมาไม่รู้ตัว ทุกครั้งที่นึกเรื่องนี้ แต่สักพักหนึ่งเขาก็เอามือปาดน้ำตาของเขาออกทันทีอย่างรวดเร็ว เมื่อเขาได้ยินเสียงเสียงหนึ่งร้องตะโกนเรียกเขาออกมา
“เฮ้ ชุน มายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้”
เสียงตะโกนที่เรียกชุนอยู่นั้นเป็นเสียงของจาบุนั่นเอง ดูเหมือนว่าเขาจะพูดจาอย่างคนเหนื่อยหอบ
“มาหลบอยู่นี่นี้เอง ฉันตามหานายแทบแย่ “
“นายมีธุระอะไรกับฉันหรือจาบุ”
ชุนสงสัยว่าจาบุตามหาเขาไปทำไม เขาจึงถามจาบุกลับไป
“เกิดเรื่องใหญ่แล้ว ที่ทางเข้าส่วนหน้าของแซงค์ทัวรี่ตอนนี้ มีผู้บุกรุกเข้ามาทำร้ายทหารตายไปหลายคน ฝีมือของมันแข็งแกร่งมากทหารนับร้อยของแซงค์ทัวรี่ยังต้านเอาไว้ไม่อยู่ และ.......... “
“อ้าก”
ยังไม่ทันที่จาบุจะเล่าจบ ชุนและจาบุได้ยินเสียงร้องดังขึ้นมาอย่างเจ็บปวด พวกเขาจำเสียงนี้ได้ดีและรู้ว่าเป็นเสียงของใคร
“ นี่มันเสียงของนาจินี่!!! เกิดอะไรขึ้น ”
“ ไปกันเถอะจาบุ ฉันว่าต้องเกิดเรื่องอะไรไม่ดีแน่”
ชุนและจาบุรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีจึงรีบไปหานาจิอย่างเร่งรีบ เสียงร้องของเขาดูเหมือนจะเจ็บปวดทรมานมาก เมื่อชุนและจาบุวิ่งไปยังที่เกิดเหตุ เขาก็พบกับนาจิที่อยู่ในสภาพเลือดโชกนอนสลบอยู่ที่พื้นพร้อมกับผู้บุกรุกอีกคนหนึ่งนั่นก็คือเทพีเนเมซิส ชุนมองหน้าของเนเมซิสก็รู้สึกได้ถึงแรงกดดันที่แผ่พุ่งมาจากตัวเธอ
ช่วงที่ชุนกำลังถูกกดดันอยู่นั่น เงคิ ,อิชิและบัน ก็วิ่งเข้าพอดีเพราะพวกเขาได้ยินเสียงร้องของนาจิเหมือนๆกัน ทั้งหมดต่างก็ตกใจกับเรื่องที่เกิดกับนาจิและรู้สึกถูกกดดันเหมือนกันกับชุน
“ พวกแกคงเป็นเซนต์ที่ยังเหลือของอาเธน่าใช่ไหม..”
เนเมซิสถามคำถามไปยังเหล่าบรอนต์เซนต์ที่ตอนนี้กำลังถูกพลังของเธอกดดันอยู่
“ถ้าใช่แล้วจะทำไม แล้วแกเป็นใครกัน กล้าดีอย่างไรถึงได้บุกเข้ามาทำร้ายคนในแซงค์ทัวรี่”
บันตอบคำถามของเนเมซิสกลับไปด้วยความโกรธแล้วย้อนถามกลับไปว่าเธอเป็นใคร
“เจ้าอยากรู้นามของข้าหรือ...เจ้าพวกบรอนต์เซนต์....ก็ได้...ไหนๆพวกแกทุกคนจะต้องตายกันหมดแล้ว...ข้าจะบอกให้ก็ได้...เอาละฟังให้ดีเจ้าพวกบรอนต์เซนต์...ข้าคือเทพีเนเมซิส...ข้าคือผู้ที่จะมาสังหารพวกเจ้า”
เมื่อได้รู้นามของผู้บุกรุกว่าเธอคือเทพีเนเมซิส ชุนก็ถึงกลับมีสีหน้าที่ตกใจเป็นอย่างมาก เขาไม่นึกเลยว่าเทพีในตำนานอย่างเนเมซิสจะมาปรากฎต่อหน้าเขาในฐานะศัตรู เขากำโซ่ของเขาไว้แน่นคอยระมัดระวังตัวอยู่ตลอด สภาพร่างของนาจิที่สลบกองอยู่กับกองเลือดทำให้ชุนมั่นใจว่าเทพีผู้นี้มีฝีมือร้ายกาจอยู่เป็นแน่ แต่ก็ดูเหมือนว่าบันจะประมาทเทพีเนเมซิสไปหน่อย เขาใจร้อนพุ่งเข้าโจมตีเนเมซิสทันที
“แกเป็นใครข้าไม่สน แต่การที่บุกเข้าทำร้ายคนในแซงค์ทัวรี่ข้ายอมไม่ได้รับนี่ไป ไลโอเน็ต บอมเบอร์”
“ หยุดก่อน บัน อย่าเข้าไปใกล้เนเมซิส”
ชุนร้องเตือนบันว่าเข้าไปใกล้ตัวเนเมซิสแต่ไม่ทันเสียแล้ว เขาถูกพลังของเนเมซิสกระแทกกลับอย่างรุนแรง จนทำให้บันถึงกับกระอักเลือดออกมา
“ อ้าก”
“เจ้าเซนต์หน้าโง่ แกคิดว่าท่าไม้ตายของแกจะทำอะไรข้าได้”
“ ย้าก ยูนิคอร์น แกลล็อบ “
จาบุพุ่งเข้าเตะเทพีเนเมซิสอย่างรวดเร็วกะไม่ให้เธอทันตั้งตัว แต่เธอไหวตัวทัน ใช้มือจับขาของเขาและเหวี่ยงออกเขาออกไปอย่างเร็ว จนทำให้จาบุกระเด็นกระแทกเข้ากับซากเสาของวิหารอย่างจังๆ แต่ในขณะนั้นเองตัวของเนเมซิสก็ถูกจับยกขึ้นมาโดยที่เธอไม่รู้ตัว ซึ่งคนที่เข้าจับตัวเนเมซิสก็คือ เงคิ นั่นเอง
“ ฮ่าๆ รับนี่ไปซะสาวน้อย แฮงค์กิ้ง แบร์ “
“เจ้าโง่ แกคิดว่าแรงบีบของแก..แค่นี้..จะทำอะไรข้าได้....เอ้าดูซะว่าแรงบีบที่หนักหน่วงของจริงน่ะมันเป็นอย่างนี้”
เนเมซิสใช้มือทั้ง 2 ข้างของเธอบีบเข้าไปที่แขนอันกำยำของเงคิอย่างรุนแรง จนทำให้เกราะตรงแขนของเขาถึงกลับแตกละเอียด เงคิถึงกับทรุดลงไป
“นี่นะหรือเซนต์ของอาเทน่า ฝีมือมีแค่นี้นะหรือ...ว่าไงละเจ้าเซนต์ที่อยู่ตรงนั้นทั้ง 2 คน จะบุกเข้ามาพร้อมกันไหมละ...ข้าขี้เกียจที่จะเก็บกวาดไปทีละคนๆ บุกเข้ามาทั้ง 2 คนนั้นละ จะได้ไม่เสียเวลา”
ถึงแม้ว่าคำพูดของเนเมซิสจะให้ชุนละอิชิบุกเข้าไปพร้อมกันแต่เหตุการณ์เมื่อสักครู่นี้ยิ่งทำให้พวกเขาทั้งสองคนยิ่งต้องระมัดระวัง ไม่ผลีผลามเข้าไปโจมตี พวกเขารู้ดีแล้วว่าศัตรูที่ยืนอยู่ตรงหน้านั้นยากที่จะเอาชนะได้โดยง่าย ทั้งคู่ยืนดูทีท่าของเทพีเนเมซิส แต่ดูเหมือนว่าเทพีเนเมซิสจะใจร้อนยืนรอไม่ไหวที่จะให้ทั้งคู่บุกเข้ามา เธอจึงจะเป็นฝ่ายเข้าไปหาเอง
“ในเมื่อพวกแกไม่ยอมเข้ามา ข้าจะเข้าไปหาพวกแกเอง ตายซะเจ้าพวกบรอนเซนต์”
“ ระวังตัวนะอิชิ........ เนบิวล่าเชน”
ชุนใช่โซ่อันโดเมด้าเข้าโจมตีเนเมซิสอย่างรวดเร็ว แต่ดูเหมือนว่ายังเร็วไม่พอเธอหลบโซ่ของชุนพร้อมกับจับโซ่เหวี่ยงชุนด้วยแรงมหาศาลจนทำให้ชุนลอยไปด้วยแรงเหวี่ยง แต่ช่วงจังหวะนั้นเองอิชิก็พุ่งเข้ามาปล่อยหมัดใส่เนเมซิส เนเมซิสซึ่งกำลังยุ่งกับการกำจัดชุนอยู่เกือบคว้าหมัดของอิชิไว้ไม่ทัน เธอรับหมัดของอิชิที่พุ่งเข้าที่หน้าเธอได้อย่างหวุดหวิด
“ หึ หึ นี่แกยังไม่รู้ตัวอีกหรือว่าหมัดที่เชื่องช้าของแกนะทำอะไรข้าไม่ได้ ไอ้โง่”
เนเมซิสเยาะเย้ยอิชิว่าหมัดของเขาช้าไม่สามารถทำอะไรเธอได้ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะยิ้มอย่างมีเลศนัย เขาหัวเราะออกมา จนทำให้เนเมซิสงงว่าเขาหัวเราะออกมาทำไม
“ฮิ ฮิ ฮิ“
“หัวเราะอะไร ทำอะไรข้าไม่ได้ถึงกับเสียสติไปแล้วหรือ….อ๊ะ !!!!”
เนเมซิสร้องออกมาอย่างลืมตัว หมัดที่ของอิชิที่เธอจับอยู่ขณะนี้กลับมีเล็บงอกยาวออกมาฝังคมเขี้ยวไว้ที่ใบหน้าของเนเมซิสโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว
“เป็นอย่างไรบ้างละจ๊ะสาวน้อย รสชาดของ เมลโล่ว์ พอยซั่น ของข้า ฮิฮิ”
ถึงแม้ว่าหมัดของอิชิจะไม่ค่อยมีผลอะไรกับเธอมากนัก แต่เธอกลับมีความรู้สึกว่าเธอกำลังถูกดูถูกจากผู้มีฝีมือด้อยกว่าอย่างอิชิ ใบหน้าที่ปราศจากริ้วรอยกับต้องมามีบาดแผล ยิ่งทำให้เธอรู้สึกโกรธ
“แก ไอ้เซนต์ชั้นต่ำ แกบังอาจทำให้หน้าของข้ามีริ้วรอย ยกโทษให้ไม่ได้ ตายซะเถอะอย่าอยู่เลย”
เนเมซิสเปล่งพลังออร่าที่น่าสะพึงกลัวออกมา ถึงกับทำให้อิชิตัวสั่นด้วยความกลัว ร่างของเขาขยับไม่ได้เหมือนถูกตรึงเอาไว้ ใบหน้าของเนเมซิสดูเหมือนอยากจะฉีกเลือดฉีกเนื้อของอิชิ เธอตรงเข้าไปต่อยอิชิหลายหมัด จนเขาทรุดลงไป เท่านั้นยังไม่พอเนเมซิสใช้เท้าของเธอกระทืบอิชิจนเขาแน่นิ่งไป และแล้วเนเมซิสก็ตัดสินใจที่จะปลิดชีพอิชิ”
“ ตายซะเถอะ ไอ้คนชั้นต่ำ......อ๊ะ..นี่มันอะไรกัน “
จู่ๆเนเมซิสก็หยุดการโจมตี นั่นก็เพราะชุนใช่โซ่อันโดเมด้ายึดมือของเนเมซิสไม่ให้ลงมือฆ่าอิชิ
“ หยุดเดี๋ยวนะเนเมซิส ฉันจะไม่ยอมให้เธอทำร้ายใครไปมากกว่านี้แล้ว “
“หึ หึ แกคิดว่าโซ่ผุๆของแกจะทำอะไรข้าได้หรือ “
“ถ้าไม่ลองดูก็ไม่รู้หรอก รับนี้ไปไปเนบิวล่าเชน”
ชุนใช้โซ่อีกเส้นหนึ่งเข้าโจมตีเนเมซิส แต่เนเมซิสรู้ทันเบี่ยงตัวหลบได้เหมือนอย่างเคย
“นี่แกไม่เคยได้เรียนรู้อะไรเหมือนเพื่อนแกเลยใช้ไหม ว่าท่าไม้ตายของแกทำอะไรข้าไม่ได้”
“ หึ หึ แต่ฉันเรียนรู้อะไรจากเธอได้อย่างหนึ่ง ว่าเธอเป็นคนมั่นใจในตนเองสูง จนขาดความระมัดระวัง เอานี่ไป บูมเมอร์แรง ชู๊ต “
เนบิวล่าเชนที่โจมตีพลาดตอนนี้กลับกลายเปลี่ยนเป็นท่าไม้ตายอีกท่าหนึ่ง บูมเมอร์แรง ชู๊ต ที่วกกลับมาหาเนเมซิสเหมือนบูมเมอร์แรง เข้าโจมตีเข้ากลางหลังของเธออย่างจัง
“กรี๊ด”
การโจมตีของอิชิทำให้ชุนรู้ว่าเนเมซิสเป็นคนที่มั่นใจตนเองมากเกินไปว่าไม่มีใครทำอะไรเธอได้ จนประมาทคู่ต่อสู้อย่างอิชิ ชุนใช่ประโยชน์จากนิสัยของเนเมซิส โจมตีเธอด้วยท่าไม้ตายซ้อนท่าไม้ตาย เนเมซิสได้รับรสชาดความเจ็บปวดเป็นครั้งแรกจากชุน แรงโจมตีของชุนทำให้เนเมซิสถึงกับล้มลงไป เนเมซิสลุกขึ้นมาด้วยสีหน้าที่เจ็บปวด แล้วพูดกับชุนอย่างอาฆาตว่า
“ แกทำให้ข้าเจ็บถึงเพียงนี้ ข้าจะให้แกตายอย่างทรมาน ด้วยท่าไม้ตายข้า...จงรับนี้ไป อาย ออฟ โพรวิเด้นท์ ( Eye Of Provident )
ความคิดเห็น