Ragnarok Real World -! - นิยาย Ragnarok Real World -! : Dek-D.com - Writer
×

    Ragnarok Real World -!

    เรื่องมันเกิดขึ้นในวันหนึ่งที่อากาศหนาวเหน็บเย็นสุดเข้าขั้วหัวใจ ผมนั่งเล่นอยู่หน้าบ้านนั่งนับดาวที่พร่างพราวอยู่บนฟ้า วิซาดเลเวล 85 ก่อนที่จะไปเก็บเลเวลต่อ ทันใดนั้นก็เกิดแสงสว่างจ้าพุ่งเข้ามาในบ้านหลังจากนั้นสติของผมก็ขาดหาย....

    ผู้เข้าชมรวม

    967

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    967

    ความคิดเห็น


    22

    คนติดตาม


    3
    หมวด :  ผจญภัย
    จำนวนตอน :  10 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  10 ธ.ค. 49 / 01:16 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    Charpter 1 : Where am I ?

    ผมลืมตาตื่นขึ้นเพราะเสียงคนกำลังทำอะไรซักอย่างข้าง ๆ เตียงมันทำให้ผมสะดุ้งตัวตื่นขึ้นจนคนที่ยืนอยู่ข้างๆเตียงตกใจ

    "ว้าย!! ตื่นแล้วเหรอ? คุณหน่ะหลับไปนานเชียวนะ" เจ้าของเสียงเป็นเด็กสาวอายุประมาณ 16 - 17 ผมยาวสีม่วงอ่อนถูกรวบไว้ข้างหลัง

    เข้าชุดกับเสื้อไหมสีฟ้าที่เธอใส่เป็นชุดขนาดใหญ่อยู่

    " ที่นี่มัน...ที่ไหนกันเนี่ย?แล้วชุดของผม? " ผมถามแบบงง ๆ ที่นี่มันไม่ใช่ห้องนอนของผมนี่หว่า? ชุดที่ใส่อยู่ก็ไม่ใช่ชุดที่ใส่เมื่อคืน

    แต่กลับเป็นชุดไหมคล้ายๆกับของเด็กสาวคนนั้นเพียงแต่ตัวมันใหญ่กว่าก็เท่านั้น

    " ที่นี่น่ะบ้านของชั้นเองชั้นเจอคุณนอนสลบอยู่ที่ประตูเมืองก็เลยพามารักษาที่บ้านชั้นชื่อ เรน่า อาเรเนอร์ เรียกว่าเรน่า เฉย ๆ ก็ได้นะคุณ..."

    เธอถามชื่อผมแต่ผมยังไม่มีอารมณ์มาแนะนำตัว เพราะตอนนี้ผมอยากรู้แค่ว่าผมอยู่ที่ไหนกันแน่เนี่ย!!!!?

    เรน่า มองผมงงๆก่อนจะตอบคำถามของผม

    " ก็เมืองพรอนเทร่า เมืองหลวงของอณาจักรรูน-มิดการ์ดไงล่ะถามอะไรแปลกๆคุณนี่สงสัยจะหัวกระแทกแน่เลย "

    " พรอนเทร่า?เมืองหลวงแห่งราชอณาจักรรูนมิดการ์ด!? " ผมตะโกนถามตัวเองในใจดังๆ รู้สึกเหมือนตัวเองโดนชกหน้าจัง ๆ สัก 1 หมัด

    นี่เราเข้ามาอยู่ในเกมส์เหรอเนี่ย!? แล้วเข้ามาได้ไง? ฝัน!ต้องฝันแหงๆเราต้องตื่น!!

    " เปรี้ยง!!!อุ๊ฟ!!! " กำปั้นของผมกระแทกหน้าตัวเองเข้าจังๆทำเอามึน สัมผัสที่ยังเจ็บที่แก้มของตัวเองทำให้ผมรู้ว่านี่มันของจริง ไม่ตื่น?

    เราตื่นอยู่นี่หว่า ไม่ได้ประสาทหลอน ไม่ได้กินยาบ้ายานรกที่ไหน นี่มันอะไรกันวะ?

    ยังดีที่เรน่าไม่ได้ทันเห็นตอนผมซัดตัวเองเพราะมัวมองออกไปนอกหน้าต่างอยู่เธอหันมามองผมงง ๆ

    " เอาล่ะชั้นต้องลงไปเตรียมอาหารแล้วล่ะนี่ชุดของคุณนะชั้นซักให้เรียบร้อยแล้ว เปลี่ยนชุดแล้วลงมากินข้าวนะคุณ.... " เธอยังพยายามจะรู้ชื่อผมให้ได้

    " ซิกฮาร์ท " ผมเอ่ยชื่อตัวละครในเกมส์ของตัวเองออกมาเพราะถ้าขืนผมบอกชื่อจริงนามสกุลจริงไปเธอคงยิ่งงงกับผมเข้าไปใหญ่

    " อ่านะอย่างน้อยคุณก็ยังจำชื่อตัวเองได้แฮะ ซิกฮาร์ท ขอเรียกว่า ซิก เฉยๆได้ไหม (ผมพยักหน้า) ดีจังรีบลงมานะ ซิก "

    พูดจบเรน่าก็เดินออกจากห้องไปปล่อยผมทิ้งในห้องคนเดียวกับชุดที่เธอบอกว่ามันเป็นของผม

    เมื่อผมเพ่งมองดูชุดนั้นก็พบว่ามันเป็นชุดผ้าสีแดงพร้อมผ้าคลุมขนาดใหญ่ พริบตานั้นผมก็จำได้ทันทีว่ามันคือชุดของอาชีพ วิซาร์ด!!!

    -status bar-

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น