คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : [SF] Werewolf #ววมจ [7/7]
Werewolf [7/7]
ผม้มลมอโทรศัพท์ที่เปิแอพพลิเั่นยอฮิ้าเอาไว้
มินฮยอนไม่ไ้อบไลน์ผมเลยั้แ่เมื่อเ้า
นอนนี้ใล้เวลาพัเที่ยแล้วทำให้ผมเริ่มัวลนิๆ
ทุรั้่วพัมินฮยอนะส่้อวามมาบอว่าเารอผมอยู่ที่ไหน
แ่วันนี้ลับเียบริบ
ผมมอ้อวามล่าสุอัวเอที่ส่ไป้วยวามัวล
พอหมาบผม็ัารโทรออหาเาทันที
“รับสิ..”
ผมพึมพำ รู้สึเป็นห่วเาอย่าประหลา
“ไม่้อโทรหรอ”
ผมสะุ้ พร้อมับโทรศัพท์ที่แนบหูถูึออไปวา ผมหันลับไปมอเ้าอารระทำ้วยแววาหาเรื่อ
่อนะผ่อนลายลเมื่อเห็นสอหนุ่มระูลัยืนอยู่รหน้า
“ทำไมล่ะ?
แล้วมินฮยอนไปไหน?” ผมเอ่ยถาม มือ็รับโทรศัพท์ืนมา
โฮยัไหล่ในะที่แเนียลยิ้มแฮะๆ
“เมื่อืนเป็นวันอะไรุรู้มั้ย”
ผมมวิ้ว
“วันอะไร
หรือว่าวันเิมินฮยอน!?” ผมะโนเสียหล
ะเป็นแบบนั้นไม่ไ้นะ ผมะพลาวันสำัแบบนั้นไม่ไ้!
“ใเย็นหน่อยสิ
ืนพระันทร์เ็มว่าหา” ผมะั ออเินไปพร้อมับทั้สอ
ผมะพริบามอออูับมินิที่ยืนรอผมอยู่้านหน้า ให้าย
ผมมัวแ่ัวลเรื่อมินฮยอนนลืมสอนนี้ไปเลยแฮะ
“มึะุยับสอนนี้ใ่มั้ย
ั้นพวูลับ่อนนะ” ผมพยัหน้ารับ มินิเอเมื่อเห็นแบบนั้น็โบมือลา
ผมแอบเห็นแววาิๆ ส่มาให้โฮเสีย้วย เอ๊ะ.. สอนนี้มีเรื่ออะไรั้นเหรอ
“พระันทร์เ็มว
อย่าบอนะว่ามินฮยอนลายร่าเป็นหมาป่าน่ะ” ผมึหัว้อสนทนาลับมาอีรั้ระหว่าเินลบันไ
โฮพยัหน้ารับ
“เยไ้ยินมั้ยว่าืนพระันทร์เ็มวะเป็นืนที่มนุษย์หมาป่าะาสิที่สุ
้อััวเออยู่ในห้อเพื่อไม่ให้ออไปอาละวารัวานใร ็อย่านั้นแหละ
มันทั้ล่ามทั้ััวเออยู่ในห้อ วันนี้็เลยหมแรนอนอยู่ที่ห้อ”
แเนียลอธิบาย ผมเม้มปา หมแรเลยเหรอ..
ผม้มลมอมืออัวเอ
ถ้าอย่านั้นพลัอผมน่าะ่วยเาไ้สินะ
“ั้นวันนี้ผมไปที่บ้านุนะ”
ผมหันไปบอ ไม่ไ้ออนุาหรอ เพราะยัไผม็ะไป
โฮยัไหล่อีรั้
“ห้ามุไ้เหรอ” ผมหัวเราะในลำอ ่อนะมวิ้วนิๆ
“แสว่าพวุไม่ใ่มนุษย์หมาป่าน่ะสิ”
โฮพ่นลมหายใใส่หน้าผม รอยยิ้มประหลาผุึ้นบนริมฝีปา
“หน้าผมเหมือนหมาน้อยพวนั้นหรือไ”
ผมหันไปมอหน้านพู เ้าอร่าายสูให่ยัิ้วให้ผม่อนะเินแยไปที่รถมอเอร์ไ์อัวเอ
ายาว้าวึ้นร่อมๆ พร้อมๆ ับแเนียลที่ออัวไป่อน้วยมอเอร์ไ์อีัน
ัหวะนั้นแนเสื้อที่เาพับึ้นมา็รั้ึ้นนผมเห็นรอยสัที่ท่อนแนอเา
เสือ...?
ผมระแอมเรียสิ
มันมีที่ไหนล่ะวะมนุษย์ที่ลายเป็นเสือไ้น่ะ
...ะนั้นผมลืมไปเสียสนิทว่ามินฮยอนเอ็เป็นมนุษย์ที่ลายร่าเป็นสัว์ไ้เ่นัน
ผมเาะประูไม้ที่อยู่รหน้าผมเบาๆ
สอสามรั้ เม้มริมฝีปาั่ใอยู่รู่หนึ่อนที่ไม่ไ้ยินเสียอบลับมา
่อนะัสินใเปิประูเ้าไป
ภายในห้อมีแสลอเ้ามาเพียเล็น้อยเท่านั้นเพราะผ้าม่านสีุ่นที่ถูเลื่อนมาบัแสแยามบ่าย
สภาพห้อทำเอาผมผะ มีสิ่เียวทีู่ใ้านไ้ือเียที่เ้าอห้อำลัรอบรออยู่
นอนั้นล้มระเะระะ พัแทบไม่มีิ้นีเลย
ผมเลื่อนัวเ้าหานบนเีย้าๆ
มินฮยอนนอนัวเป็นุ้ ิ้วมวเ้าหาันแน่น ใบหูฟูๆ
อเาระิเมื่อรับรู้ถึเสียฝีเท้า
เมื่อผมทรุัวลนั่บนเียอีฝ่าย็ลุพรวระา้อมืออผม
พลิัวลบนเียพร้อมเสียำรามในลำอ ผมในัวแ็ทื่อ
วาสีอำพันวาววับราวับสัว์ร้ายทำให้ผมัวสั่น
“ม..มินฮยอน..”
ผมเรียื่อเา้วยเสียที่สั่นเทา
มินฮยอนะพริบามอหน้าผม่อนที่วาสีอำพันะเปลี่ยนลับเป็นสีน้ำาลเ้มปิ
เาสะุ้อนเห็นว่าัวเอำลั้อมืออผมลบนเีย้วยท่วท่าทีุ่ามถึีสุ
เาแทบะระโออาัวผมเลย้วย้ำ
ไหนบอว่านอนหมแรไวะ..?
แ่แรเมื่อี้ือแรวายเลยนะ
ถ้านี่ือ่วหมแรอเา ั้น่วปินี่ือยัไ..?
“..อโทษรับ”
เา้มหน้าล
หูฟูลู่ล้วยท่าทาน่าเอ็นูทำให้ผมอที่ะเอื้อมมือไปลูบเส้นผมเาไม่ไ้
“ไม่เป็นไร
ุเป็นยัไบ้า” ผมถาม้วยวามเป็นห่ว ไล่สำรวร่าายอเา่อนะใหายวาบอนเห็นแผลที่้อมือทั้สอ้าอเา
“ไปโนอะไรมา!?” ผมว้า้อมืออเาึ้นมา แ่แล้วเมื่อปลายนิ้วอผมแะลไปรอบๆ แผล
รอยูและรอยถลอทั้หลาย็หายไป่อหน้า่อา
มินฮยอนเอียอมอ่อนะยิ้มน่ารัส่มาให้
“อบุนะรับ”
“ุยัไม่อบผมเลยนะ”
ผมิ๊ปา้วยวามหุหิ มอริมฝีปาหยัที่อนนีู้ีเียวยับเม้มเ้าหาัน
เหมือนเาะไม่อยาพูถึ แล้วเสียอแเนียล็เ้ามาในหัว
“ุล่ามัวเอเหรอ?”
ผมถามเบาๆ าเรียวนั่นเบิึ้นน้อยๆ “แเนียลบอผมว่าุล่ามแล้ว็ััวเอไว้ในห้อ”
ผมพู่อ ใ้สายาันเาให้อบผมลับมา
แ่แล้วนัวาว็ัารลายวามันที่ผมสร้าทั้หม้วยารทิ้ัวลนอนัผมเสียอย่านั้น
ใ่
มันไ้ผล เพราะผมเลิสนใเรื่อที่เาล่ามัวเอไปเลย
หัวโๆ
ุอยู่บนหน้าท้อ แถมยัเอาหัวุนๆ มือผมให้มาลูบหัวอัวเออี โอ๊ย ให้ายเถอะ
ไอ้ารที่หูนุ่มๆ ฟูๆ มาไถๆ อยู่บนัเนี่ย ใรมันะไปทนไ้วะ!!!!
ผมัารยำใบหูนิ่มๆ
นั่นแรๆ หนึ่ที มินฮยอนสะุ้แ่็ยอมอยู่นิ่ๆ ให้ผมทำไ้ามอำเภอใ ไอ้ผมเอ็ลัวเาเ็บ็เลยเปลี่ยนมาลูบเบาๆ
แทน
“นี่”
พอผมพูเา็เลยเยหน้าึ้นมอ
าเรียวะพริบ้าๆ มืออผมที่ลูบหูเาอยู่ถูึลมาุอยู่้าแ้มาว
ทำไมมันอ้อนแบบนี้วะเนี่ย! เล่นเอาลืมเรื่อที่ะพูไปเลยวุ้ย
“เรื่อพันธะสัา..”
มินฮยอนมวิ้ว
เาลุึ้นมานั่มอหน้าผมรๆ ผมลอาไป้าน้าเพราะไม่ล้าสบาเารๆ
“..มัน้อทำยัไเหรอ”
ผมถามเาเบาๆ
ถึในใะพอรู้ำอบอยู่แล้วาารระทำอฮวัอีนอนนั้น
“ฮยอน..
ิมาอยู่เหรอ”
ูไม่ไ้ิมา
ูำลัอ่อยมึอยู่โว้ยยยยยยยยยยยยย!
“็..
อนนั้น.. ฮ..ฮยอนบิน”
มินฮยอนว้าัวผมเ้าไปอหมับ
ผมะพริบาๆ ่อนะเ้าใว่าเาิว่าผมยัลัวอยู่แน่ๆ ไม่..
มัน้อไม่ใ่แบบนี้ิวะ!
“ผมอยารอใหุ้เื่อใผม่อน”
ผมเม้มริมฝีปา
หน้าร้อนโยไม่มีสาเหุ ุหน้าลบนไหล่ว้า มือ็ำแน่นอยู่ที่ายเสื้ออเา
“ผมเื่อใุ”
ผมบอเา มินฮยอนผละออมา มอผม้วยวามไม่เ้าใ
“ผมเื่อใุ
แุ่มา่วยผมอนนั้นผม็ไม่มีอะไรที่้อไม่มั่นใในวามรู้สึัวเออี
ผมหมายถึ.. เอ่อ.. ผมอบุ เพราะั้นมัน็เลย..” ผมหลับาปี๋พูรัวๆ
เหมือนเป็นแรพเปอร์มืออาีพ ่อนะ่อยๆ ลืมามอเพราะอีฝ่ายูนิ่เียบนผมลัว
เหี้ย!
ผมหน้าร้อน่าเมื่อลืมาึ้นมอ
ภาพอมินฮยอนที่ำลัเบิาว้ามอหน้าผม้วยใบหน้าแ่ำทำให้ผมเินนอยาะม้วนัวลไปอยู่ในผ้าห่ม
“ุอบ..ผมเหรอ?”
เสียทุ้มเอ่ยถามเบาๆ ผมเม้มริมฝีปา่อนะพยัหน้า
้มลมอนิ้วมือัวเอที่พันันมั่วไปหม ่อนที่มือาวๆ
ออีฝ่ายะเอื้อมมือุมมืออผมเอาไว้
ผมเยหน้าึ้นามสัาา่อนที่ภาพะพร่าเบลอไปหมเพราะสมอผมำลั็อ
สัมผัสนุ่มนิ่มบนริมฝีปาทำเอาผมลืมหายใไปเลย
หัวใผมเ้นระหน่ำอนที่อีฝ่ายผลัผมเอนนอนล
ใบหน้าหล่อเหลาที่เบี่ยอศาเพื่อบลึริมฝีปาอผมให้แนบแน่นึ้นทำให้ผมเผลอส่เสียร้อเบาๆ
ในลำอออไป เสียมันประหลานผม้อเบี่ยหน้าหนี
หน้าร้อนผ่าวนิว่ามันน่าะใล้ระเบิเ็มที
ลมหายใร้อนผ่าวเป่ารอยู่บนลำอ
ทำให้ผมนลุู่ เสียหอบอเามันทำให้ผมปวหน่วที่่อท้ออย่าประหลา
ไหนะริมฝีปาร้อนๆ ที่แนบลมาเบาๆ นั่นอี
โอ๊ย
ผมะละลายอยู่แล้ว!
มือหนาุนำลัเลื่อนเ้ามาใ้เสื้ออผม
่อนที่ทุอย่าะหยุะัอนที่เาบหน้าลมาบนไหล่อผม
“ือ..
ผม.. ทำไม่เป็นอะ..”
เหมือนโนบหน้าลาสี่แยไฟแ
“หา!?”
“ือ..”
เาึมำในลำอ
แ่็ยัลอเลียอยู่ไม่ห่า
ผมเม้มริมฝีปา่อนะัารพลิัวอีฝ่ายลไปนอนอยู่้าล่าแทน
มินฮยอนในหูั้ ทำให้ผมหัวเราะออมาเบาๆ
ทำไม่เป็นั้นเหรอ..
เอาน่า.. ผมเอาอยู่
“ใเย็นน่าเ็ี..”
Cut
Bio
twit. @RSTJingZhou
ผมื่นึ้นมาอีทีลาึ
ุหน้าลำลับาอย่าที่นุ่มนิ่ม แถมยัมีลิ่นอมินฮยอนอยู่้วย
ผมยับัวนเอท่าทาที่สบายแ่็อที่ะลืมาึ้นมอไม่ไ้ว่าสิ่ที่ผมำลัุอยู่ืออะไร
หา?
พวหานุ่มออีฝ่ายำลัถูผมโอบอเอาไว้
แถมหน้า็ุนมอยู่ในนั้น ผมะพริบา่อนะไล่สายามอ
เห็นว่านัวสูำลัใ้โมไฟหัวเีย้มอ่านอะไรบาอย่าอยู่
“อือ..”
ผมยับัว ส่เสียเบาๆ เพราะวามเมื่อยบ
ปลายหูฟูระิหันมามอผม้วยวามรวเร็ว
“ไฟแยาเหรอ
ผมทำใหุ้ื่นหรือเปล่า” ผมส่ายหน้ายิ้มๆ ้วยท่าทาเพลียๆ
มินฮยอนยิ้มอบยมือึ้นลูบแ้มผมเบาๆ
“ทำอะไรเหรอ”
ผมถามเสียแหบ ระแอมเบาๆ เพราะรู้สึอแห้
“อ่านว่ายาพวนี้้อินอนไหนน่ะ
เยอะแยะไปหมเลย” มินฮยอนมวิ้ว ้มลมออยาในมืออัวเอ ทำเอาผมมวิ้วาม
“ยาอะไรน่ะ”
เาเป็นอะไรั้นเหรอ
“ยาอุ
ผมลไปถามโฮมาว่าหลัาเสร็แล้ว้อทำยัไ่อ” ผมหน้าร้อน่า
ให้มันไ้อย่านี้สิวะ!!!
“เอ่อ.. เี๋ยวผมูเอ ุนอนเถอะ”
ท่าทาริัอเาทำให้ผมอที่ะระบายยิ้มออมาไม่ไ้ มินฮยอนยัไม่ยอมนอน
ผม็เลยอแผยาอเามาู ัารินให้เรียบร้อยเพื่อวามสบายใออีฝ่าย
“นอนไ้แล้วยั”
ผมถามเสียลั้วหัวเราะ มินฮยอนพยัหน้าหึหั ทิ้ัวลนอน้าายผม
ผมเหลือบมอหานุ่มๆ อเาแล้วเสียายนิๆ อยาออีั
มินฮยอนเหมือนะรู้
เาสะบัหาัวเอไปมา่อนะเอามาอไว้เอ ผมเม้มริมฝีปา
ท่าทาแบบนั้นอเาแม่
โรน่ารั!!!!
“..ออบ้าสิ”
มินฮยอนเม้มริมฝีปา
เามอผมาวานผมว่าทำผิอะไร
“ระหว่าผมับหา
ุะออะไร”
“หา?”
“ระหว่าัวผม
ับ หา” เาย้ำำ้วยสีหน้าริั ทำเอาผมที่ำลั่วื่นเ็มา
“นีุ่หึหาัวเอับผมเหรอ”
“ระหว่าัวผมับหา”
เาถามอีรั้ ผมหัวเราะ ยับัวเ้าไปใล้่อนะอเอวเาหมับ
“โธ่เอ๊ย..
ผม็้อเลือุอยู่แล้ว..”
หมาน้อยเอ๊ย...
Fin
#ววม
ยาวมาอะบอเลย
พอีอนแ่
nc
ำลัหัวร้อน่ะ อาะไม่โอเเท่าไหร่อโทษล่วหน้าเลยเ้อ
ไม่้อใ่ะ ยัไ็มินเ ไม่ใ่เมินเ้อ555555555
บัที
5555555555555555555
พล็อเรื่อใหม่มีแ่ไม่รู้ะไ้ลเมื่อไหร่
แ่วัน็อมาเรื่อยๆ
่ะ 5555555555
ไปละ
บัยบัย
อบุทุอมเม้นเลยนะเิ้บบบบ
เลิ้บ <3
(29/06/60 แ้ำผิ่ะ)
ความคิดเห็น