วุ่นนักรักคุณหมอจอมซน

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter:1 น่ารัก

ท่ามกลางงานเปิดตัวแบรนด์สินค้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ที่จัดขึ้นที่โรงแรมระดับหลายดาว
งานเปิดตัวจัดขึ้นบนดาดฟ้า ชั้นบนสุดของอาคารที่ถูกออกแบบให้ดูหรูหรา ทันสมัย งานทั้งงานถูกปกคลุมด้วยกระจกเป็นรูปทรงโดม

เปิดโปร่งให้แสงสว่าง สาดเข้ามาทุกส่วนของงาน ดอกไม้สีม่วงอ่อนที่เป็รธีมหลักของงานถูกตกแต่งไว้ทั่วพื้นที่
ส่งกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วงาน แขกที่มาดูเหมือนจะประทับใจเป็นอย่างมาก

ทางด้านงานเดินแบบที่เป็นจุดเด่นของงาน ทอดแคทวอล์คเป็นทางยาวปูด้วยกระเบื้องเงาวับสีม่วงอ่อน แน่นอน ดอกไม้ยังคงประดับไปตลอดทางยาวจนสุดแคทวอล์ค

 

"ตายแล้ว! น้องนิต้าคะทำไมยังไม่เปลี่ยนชุดอีกคะ งานจะเริ่มแล้วนะ เดี๋ยวไม่ทันนี่แย่แน่ๆ ตายแน่ๆ ตายแล้วตายแล้ว" เสียงของสาวประเภทสองนางหนึ่ง
โวกเวกโวยวายอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งของสมิตา 

"พี่แจ็คคะ งานยังไม่เริ่มค่ะ และ นิต้าก็เดินเป็นคนสุดท้ายของงาน อ่านปากนะคะ 'สุดท้าย' ค่ะ"

เธอตอบกลับเสียงเรียบนิ่ง และ ย้ำคำว่า สุดท้าย ให้กับผู้จัดการของเธอพร้อมกับยกนิ้วขึ้นมาชี้ที่ปากเรียวสวยได้รูปของเธอที่ตอนนี้ถูกทาทับด้วยลิปกลอสสีชมพูหวานใส เพิ่มความน่ามองให้กับสมิตาได้อย่างดี 

 

หญิงสาวเป็นนางแบบคนเดียวที่แต่งหน้าทำผมเอง เพราะมันทำให้เธอมั่นใจมากกว่าการให้ช่างที่เขาว่ากันว่ามืออาชีพมาทำให้เธอ

 

ความหยิ่งผยองของเธอสร้างศัตรูมากมายในวงการอย่างที่เธอไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ แต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจมันมากมาย อย่างผู้จัดการของเธอ ที่ทั้งสั่งทั้งขอร้องแทบจะกราบไหว้กันก็ว่าได้ ขอให้เธอฉีกยิ้มเมื่อเวลาอยู่ในที่ทำงาน หัดพูดจาทักทายพี่ๆช่างแต่งหน้า หรือ เพื่อนนางแบบด้วยกันบ้าง อะไรต่างๆมากมายที่ผู้จัดการ พร่ำสอนพร่ำบ่นตลอดเวลา แต่มันก็เปล่าประโยชน์อยู่เรื่อยมา  

บางทีเธอก็คิดนะ ไม่เหนื่อยหรือยังไงบ่นเธอได้ตลอดเวลา เธอไม่ได้ต้องการเพื่อนร่วมงานเยอะแยะ เพราะมันวุ่นวาย ตารางงานของเธอยุ่งตัวแทบขาดผู้จัดการก็น่าจะรู้
เธอคิดว่ามันเสียเวลาที่จะมา เชื่อมสัมพันธ์ ปลูกต้นรักมิตรภาพอะไรที่ไร้สาระและเสียเวลางานเธอเปล่าๆ


"ตายแล้ว เเจ็คเจิ๊คอะไรกัน บอกกี่ทีให้เรียก ลิลลี่ย่ะ! ยัยเด็กบ้า!' ผู้จัดการสุดแซ่บของเธอโวยวายที่เธอเผลอไปเรียกชื่อเดิมของนางเมื่อสมัยมัธยม
อาย! ไม่รู้จะเอาหน้าไว้ไหนแล้วเนี่ย ลิลลี่ปิดหูหวีดร้องออกมาอย่างน่าขำ ทำเอาสมิตาหลุดหัวเราะออกมา

"นิต้าไปเปลี่ยนชุดเลยดีกว่า เบื่อจริง อยู่กับกระเทยปากซีด!" สมิตาทำหน้ายียวนล้อเลียนผู้จัดการของเธอที่คงจะลืมทาลิปสติกมา หรือ ไม่ก็บ่นเธอจนลิปที่ทามาหน่ะ หายลงคอไปหมดแล้ว! คิดแล้วนางแบบดังก็เดินยิ้มร่า เข้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าไปอย่างอารมณ์ดี


ลิลลี่หันไปมองตัวเองในกระจกและก็ต้องสะดุ้งโหยง ตกใจที่ตัวเองปากซีดไม่มีสีเลยแม้แต่นิด
"ว้าย! นั่นตัวเองหรอเนี่ย โอ๊ย มันวันอะไรกระเทยถึงได้อาภัพนัก" พึมพำกับตัวเองจบก็คว้าลิปสติกสีเฉี่ยวออกมาจากกระเป๋าถือ
และละเลงมันลงบนริมฝีปากหนาอย่างไม่ใส่ใจ

 

สมิตาสำรวจตัวเองกับกระจกบานใหญ่ เช็คความเรียบร้อยของร่างกายเธอ อยู่นานนับห้านาทีก่อนจะก้าวออกมาดั่งนางพญาในชุดผ้าชีฟองฟูเพิ่มวอลลุ่มให้กับช่วงกระโปรงของชุด เพิ่มลูกเล่นด้วยการผ่าด้านหลังให้เห็นหลังขาวเนียน วับๆแวมๆ ให้หนุ่มๆใจสั่นเล่น 

 

เรียกได้ว่าเธอ เป๊ะ ทุกระเบียบนิ้ว อย่างไม่มีที่ติ ไม่มีใครเทียบเธอได้เลย..

 

แฟชั่นโชว์เริ่มขึ้นประกอบกับเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม ให้แขกในงานตื่นเต้น นางแบบแต่ละคนที่โผล่พ้นจากฉากหลังทำให้หนุ่มๆในงานเริ่มหันมาสนใจแฟชั่นโชว์นี้ 

ก็แต่ละนางที่เดินออกมา หุ่นโฉบเฉี่ยวน่ามอง อยู่ในชุดที่เรียกสายตาไม่ว่าจะโชว์เนินอก เรียวขาหรือแผ่นหลังขาวเนียนขนาดนั้น ไม่มองก็ถือว่าใจแข็งมากๆ

 

 

 

ฝั่งผู้จัดการของเธอตอนนี้ออกมาปะปนกับแขกในงาน เพื่อดูภาพรวมต่างๆและเธอยังมาแอบดูปฏิกริยาหนุ่มๆ  เมื่อเห็นแม่นางแบบในความดูแลของเธอออกมาโชว์ตัวให้ยลโฉมกัน

เวลาล่วงเลยไป ในที่สุดเมื่อถึงคราวของสมิตา ความประหม่าของเธอก็เริ่มแสดงให้เห็นผ่านทางสายตา ใจมันเต้นตึกๆเหมือนจะหลุดออกมา เต้นให้เธอดูยังไงยังงั้น เธอสูดลมหายใจเข้าออกให้ใจเย็นอย่างช้าๆ

 

จริงๆแล้วเธอประหม่าในทุกงานที่เธอต้องเดิน ความรู้สึกตื่นเต้นครอบคลุมตัวเธอจนได้ยินเสียงหัวใจเต้น แต่เธอมักจะจัดการกับมันด้วยวิธีของเธอเอง

นางแบบแต่ละคนค่อยๆก้าวออกไป เพื่อช่วงชิงรัศมีความเด่นจากแสงไฟและแสงแฟลช..

เมื่อนางแบบชุดก่อนหน้าสมิตาสองชุดก้าวผ่านพ้นฉากไป
เธอยืดตัวเองให้สูง เชิดหน้าขึ้น และ ท่องกับตัวเองว่า 'ไม่มีใครมาอยู่บนจุดนี้ได้นอกจากสมิตา'

 

และคิวของเธอมาถึงในที่สุด รางบางสแตนด์บายตามจุดของตัวเองโดยที่ไม่ต้องมีสตาฟฟ์มาบอกกล่าว

 

เธอก้าวออกไปท่ามกลางดอกไม้ที่โปรยปรายตามที่โปรดิวเซอร์จัดไว้สำหรับชุดฟินนาเล่เท่านั้น ทุกย่างก้าวนิ่งสนิท สายตาที่ไร้เดียงสาเป็นเอกลักษณ์ของเธอ สะกดทุกสายตาของแขก รวมถึง

'นายแพทย์ โรเบิร์ต ดีเวอร์ตาร์โน่'
เขาหายใจเข้าลึกๆ ตะลึงกับภาพตรงหน้าอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ร่างเล็กๆของเธอขาวเนียนละเอียดไปทุกส่วนแม้ดูจากระยะไม่ใกล้มาก

 

 
นัยย์ตาของเธอช่างดูหวานเป็นประกายสดใสอย่างน่าเอ็นดู ชุดของเธอดูมิดชิดกว่าคนอื่น แต่สำหรับเขาดูเซ็กซี่กว่าหลายเท่าตัว แผ่นหลังที่ซ่อนอยู่ใต้ชุดโผล่แวบๆให้เขาใจกระตุก เธอทำให้เขาจินตนาการไปมากมายว่ามีอะไรอยู่ใต้ชุดสวยที่เธอใส่อยู่บ้างจนตอนนี้ร่างสูงเริ่มจะยืนไม่อยู่อยากลงไปนอนกองอยู่ตรงนั้นเลยทีเดียว

 

บนแคทวอล์ค..
สมิตาก้าวต่อไปอย่างมั่นใจ เธอชินชากับสายตาของผู้ชายที่จ้องเธอแบบไม่วางตาเสียแล้วสิ

 

ท่ามกล้างแสงไฟ ดอกไม้ที่โปรยลงมาติดกับปอยผมของเธอเล็กน้อย ทำให้เธอหยิบจับมันออกตามสัญชาตญาณแต่เธอจะรู้ไหมว่า คุณหมอหนุ่มแทบหยุดหายใจกับกริยาของเธอที่ช่างน่ารักเหมือนเด็กน้อยคนหนึ่ง 

 

สายตาที่จ้องไม่วางของคุณหมอ ทำให้'เพียงขวัญ' ดาราสาวไฟแรงที่ควงคู่โรเบิร์ต นายแพทย์ที่มีอิทธิพลกับสาวๆ เติบโตในตระกูลมาเฟียแต่ผันตัวเองมาเป็นหมอ ช่างน่าสนใจที่สุดมาในงานวันนี้โมโหรู้สึกเหมือนเขาทำให้เธอกลายเป็นธาตุอากาศ มือเรียวกำเข้าหากันแน่นด้วยความโกรธตวัดหางตามองสมิตาด้วยความเกลียดชัง เธอเป็นดาวเด่นของวงการที่น่าจับตามอง การที่เธอควงโรเบิร์ตมาในงานวันนี้ได้ยิ่งเพิ่มความสนใจของสื่อให้หันมาทางเธอ แต่เขากลับมองนางแบบอายุงานในวงการน้อยกว่าเธอเป็นเท่าตัวอย่างไม่วางตา

..เขากำลังทำเธอขายหน้าอย่างไม่น่าให้อภัย!
 

สมิตาสบตากับแขกด้วยความเคยชินทุกสายตาจ้องมาอย่างหื่นกระหาย เธอเหยียดยิ้มใส่พวกเขา เธอเดินจนมาจะสุดแคทวอล์คอยู่แล้วเชียว แต่เธอกลับหันไปปะทะสายตากับผู้ชายคนนึง ใบหน้าเค้าหล่อเข้มสูงขาว หน้าตาดีเลยทีเดียว เธอพิจารณาเขาเพียงเสี้ยววิเท่านั้น แต่สายตาของเขาที่มองมาทำเธอกระตุกวาบ
เขามองมาด้วยสายตาเพ้อฝันผสมปนกับความขี้เล่นของเขา

 

'หยุดมองนะ! นายกำลังทำฉันเสียสมาธิ' สมิตาท่องกับตัวเอง รวบรวมสมาธิกลับมาเพื่อทำงานต่อแม้ใจจะสั่นรัวแทบล้มทั้งยืน

 

จนสุดทางแคทวอล์ค.. สมิตาปล่อยไม้ตายประจำตัวของเธอ เธอฉีกยิ้มออกกว้าง ตาของเธอหยีออกหน่อยๆ ตามแบบฉบับที่ใครๆก็ว่าไว้ว่าทำให้ใจละลาย 

..ทั้งงานเหมือนถูกสะกดไว้ด้วยสมิตา เธอหันหลังเดินกลับอย่างภูมิใจ เอี้ยวคอมองก่อนจะหันหลังเดินอย่างเต็มตัว

 

นายแพทย์หนุ่มยังคงถูกสะกดอยู่อย่างนั้นจนเขาเผลอครางออกมา

 

 

 

"..น่ารัก"