[Fic inazuma eleven go] Cozy Love the series

ลำดับตอนที่ #4 : Love story 1: บทที่1 ความบังเอิญ

บทที่1 ความบังเอิญ...

 

"เธอมาทำอะไรอยู่ตรงนี้เหรอจ้ะ?"

  

  ฉันหันหลังไปทันทีที่ได้ยินเสียงหวานที่เหมือนกำลังถามฉันซึ่งยืนเกะกะขวางทางอยู่หน้าบ้านใครก็ไม่รู้ -''''-  เเน่นอนว่าตอนนี้ฉันกำลังรอพี่ชายที่เเสนดีอย่างพี่ยูอิจิมารับ ฉันรู้สึกว่าตัวเองโง่มากที่ทำไมไม่ควักโทรศัพท์ออกมาโทรหาพี่ยูอิจิตั้งเเต่เเรก  ไม่งั้น ฉันคงไม่ต้องเดินวนไปวนมาติดเเหงกอยู่เเถวนี้หรอก -_- '' เเต่เอาเถอะ ถึงยังไงเรื่องราวความโง่ของฉันครั้งนี้ก็มีเเค่ฉันคนเดียวที่รู้เเหละนะ ^ ^  จะว่าไปเรื่องนั้นนะช่างมันเหอะ เอาเป็นว่าตอนนี้ฉันต้องตอบคำถามพี่สาวคนสวยที่ดูท่าจะเป็นเจ้าของบ้านที่ฉันกำลังยืนเกะกะขวางทางข้างหน้าก่อนละนะ

 

"คือว่า หนูรอพี่ชายมารับนะคะ"  

"อ้อเหรอจ้ะ จะว่าไปเธอไม่ร้อนเหรอจ้ะ?"

"เอ่อ..."

 

จะบอกว่าร้อนมันก็ยังไงอยู่อะนะ เพราะเเม้เเต่ตัวเองยังไม่รู้เลยว่าร้อนหรือไม่ร้อน _'''''_  เเล้วอีกอย่างช่วงนี้มันก็เป็นช่วงฤดูใบไม้ผลิ ดังนั้นมันก็ต้องอุ่นสิเจ้าคะ จะร้อนได้อย่างไรกันเล่า - o - เเต่ก็ไม่เเน่โลกร้อนขึ้นทุกวัน น้ำเเข็งก็เริ่มละลาย ฟ้าก็ใกล้จะผ่า -_-'' 

 

"ถ้าอย่างนั่น เข้ามาพักในบ้านพี่ก่อนเถอะจ้ะ ถ้าเอาเเต่ยืนตากเเดดอยู่เเบบนั่น เดี๋ยวผิวก็เสียหรอก"

 

เดี๋ยวๆๆก่อนค่ะพี่ o_o'' ไม่ทันไรก็ชวนหนูเข้าบ้านเลยเหรอคะ พูดเเบบนี้ ไม่คิดว่าหนูจะเกรงใจบ้างเลยเหรอค่าาา!!! o___O

 

"เชิญจ้ะ"

"เอ่อ...จริงๆเเล้ว ไม่ต..."

"เข้าเถอะจ้ะ ยืนตากเเดดตรงนี้ไม่ดีหรอกนะ^ ^ ไปๆๆๆ"

 

พี่สาวผลักดันตัวฉันไปข้างหน้าซึ่งมีประตูไม้สีสวยตั้งตระง่านรอฉันอยู่ ฉันเดินไปทั้งๆที่ไม่ได้ตั้งใจจะทำเเบบนั่นเลย - {} - พล่างคิดว่าพี่สาวควรจะฟังหนูพูดให้จบก่อนนะคะ เพราะบางทีพี่อาจจะรู้ซึ้งถึงคำว่าเกรงใจในอกหนูตอนนี้ก็ได้นะคะ -__- ^^^^

 

ฉันเดินเข้ามาก่อนนั่งลงที่โซฟาสีขาวที่จัดวางอย่างเป็นระเบียบ ก่อนจะมองไปรอบๆห้องสีขาวสะอาดตาที่ถึงมันจะเล็กเเต่มันก็ดูกว้างดีในสายตาฉันอะนะ ไม่ทันไร ก็มีของสีใสเย็นๆปะทะหน้าฉัน  

 

"อะ!" ฉันอุทานก่อนจะมีเสียงหัวเราะดังขึ้นเบาๆ

"ฮะๆ เธอเนี่ยดูเอ๋อกว่าที่ฉันคิดไว้ซะอีกนะ" พี่สาวยิ้มอย่างร่าเริง

 

ฉันเเอบเงิบนิดหน่อย ก่อนจะได้สติกลับมาหลังจากที่พี่สาวหัวเราะ เเต่บางทีพอเจอเเบบนี้ก็ชักอยากจะเเกล้งกลับมั้งละ เเกล้งฉันเเล้วยังว่าว่าฉันเอ๋ออีก รอให้ถึงคราวหน้าก่อนเถอะ ฮึ! (- ^ -)

 

"อะ นี่จ้ะ ดื่มซะสิ เดินหลงมาตั้งนาน คงจะเหนื่อยละสินะ"

 

พรวดดดดดดด!

 

ฉันสำลักน้ำออกมาหลังจากที่ได้ยินคำพูดของพี่สาว ส่วนพี่สาวนะเหรอ ไม่ต้องถามหรอก พอเห็นตอนที่ฉันพรวดน้ำออกมา เเม่นางเค้าก็เงิบคาเก้าอี้ไปเรียบร้อยเเล้วละ -__- ;

 

"พี่รู้ได้ไงคะ!? ว่าหนูกำลังหลงทาง"

"พอดีตอนระหว่างทางที่พี่เดินกลับมาหลังซื้อของเสร็จ พี่ก็เจอน้องเดินไปทางนู้นทางนี้บ้าง บางทีก็เห็นเเวบๆอะนะ ก็เลยเดาว่าน่าจะหลงทางอยู่"

 

ทำไมโลกมันกลมงี้ฟะo____o  เเล้วไหงพี่สาวเจ้าของบ้านที่ลากฉันเข้ามา ถึงดันเป็นคนที่เห็นว่าฉันกำลังหลงทางอยู่ได้ง่ะ -[ ]-

 

" อ้อ... ค่ะ (- v -") ''

" เอ่อ... ถ้างั้น พี่ขอตัวไปทำงานบ้านก่อนนะจ้ะ มีผ้าที่ยังไม่ซักค้างไว้ตั้งเยอะ ^ ^ "

"อะ ค่ะ  ^ ^ ; "

"มีอะไรก็บอกพี่นะ อะ! พี่ชื่ออากินะจ้ะ เเล้ว...เธอชื่ออะไรเหรอจ้ะ?"

"เอ่อ... มิทสุเระ ซากุระโกะ ค่ะ..."

"อ้อ ซากุระโกะจัง ชื่อน่ารักจัง  อืม... งั้นตามสบายเลยนะจ้ะ^ ^ ''

"ค่ะ..." 

 

หลังจากที่พี่สาวคนสวยนามว่าอากิเดินออกไปจากห้องรับเเขกนี่เเล้ว ฉันก็นั่งถอนหายใจไปสองสามที เป็นครั้งเเรกเลยนะที่เข้าบ้านคนเเปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันไม่นาน เรียกว่าโครตของโครตเลยก็ว่าได้ ใช้เวลาเเค่ไม่ถึง5นาทีเลยเนอะ เร็วกว่าปะยางอีก - ^ - เร็วจนคิดว่าที่พี่สาวยอมให้เข้ามาในบ้านเนี่ยเพราะจะหลอกฆ่าหันศพฉันรึเปล่า(ยัยนี่ก็มองโลกในเเง่ร้ายเกินไป -____-^^^^) เเต่ดูท่าเเล้วพี่อากิคงไม่ทำอะไรฉันหรอก ดูสาวใสซะขนาดนั่นนะ -3- ก็...ในหลายๆความหมายอะนะ....

 

"น่าเบื่อจัง..." 

 

ฉันพูดพล่างลุกขึ้นจากเก้าอี้ เเละเดินไปรอบๆห้องเพื่อสำรวจดูเล่นๆ  ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นกรอบรูปตั้งโต็ะหลายกรอบ หลายขนาดที่ตั้งเรียงกันชวนให้หันมอง ภายในกรอบมีรูปถ่ายที่มีภาพเด็กชายยืนเรียงกันเป็นเเถว มีคนตรงกลางถือถ้วยอะไรก็ไม่รู้ ดูท่าคงจะไปเเข่งอะไรมาเเล้วชนะเลิศละมั้ง -3- ฉันคิดอย่างนั่น ก่อนที่จะเหลือบไปมองดูรูปอื่นๆ ก่อนจะเห็นรูปคนที่หน้าดูคุ้นๆเหมือนเพิ่งเจอเมื่อไม่นานกำลังเล่นฟุตบอลกับเด็กชายอีกกลุ่มนึงที่หน้าคล้ายๆกับรูปเเรก เเต่พอฉันเเพ่งมองอีกทีนึง ฉันก็เเอบประหลาดใจนิดหน่อยที่คนที่หน้าดูคุ้นๆเหมือนเพิ่งเจอเมื่อไม่นานนั่นคือ พี่ชายยูอิจิที่เเสนดีของฉันนั่นเอง!

 

"นี่มัน... พี่ยูอิจินี่!" ฉันอุทาน 

 

โลกนี้มันกลมเเท้ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมีรูปพี่ยูอิจิอยู่ในบ้านหลังนี้ เเสดงว่าพี่ยูอิจิอาจจะรู้จักกับพี่อากิ จะว่าไปดูเเล้วไม่น่าจะไปรู้จักกันได้ เเล้วพี่ยูอิจิเกี่ยวข้องยังไงกับพี่อากิ กันนะ? หรือไม่ อาจจะเกี่ยวข้องกับคนอื่นที่ไม่ใช่พี่อากิก็ได้ อาจจะมีคนที่รู้จักกับพี่ยูอิจิอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้อีกก็ได้ จะว่าไป เเล้วเด็กที่วิ่งเขี่ยบอลอยู่ข้างๆเป็นใครกันนะ หน้าดูคล้ายๆกับพี่ยูอิจิเลยนะ เเถมดูคุ้นๆเหมือนเพิ่งเจอเลยด้วย หรือว่านี่คือสึรุงิคุง น้องชายของพี่ยูอิจิกันนะ...

 

"อะ! กำลังดูรูปอยุ่เหรอจ้ะ?" เสียงพี่อากิดังขึ้นจากด้านหลัง ฉันรีบหันมาเเบบไม่ทันตั้งตัว 

"เอ่อ... พี่อากิ"

"อืม... สงสัยอยู่สินะจ้ะ รูปนี้นะเป็นรูปที่เทนมะคุงเค้าไปเเข่งฟุตบอลกับทีมเค้า เเล้วก็ได้รับรางวัลชนะเลิศมานะจ้ะ"

"เทนมะ?" ฉันทวนชื่อของบุคคลที่พี่อากิเพิ่งเอ่ยไปเมื่อกี้

"อ้อ เทนมะเค้าเป็นเด็กที่มาอาศัยอยู่กับพี่นะจ้ะ^ ^" พีอากิพูอพล่างชี้ไปที่เด็กผมน้ำตาลอ่อนที่ถือถ้วยรางวัลยืนอยู่ตรงกลาง

" อ้อ ค่ะ^ ^"  

 

อย่างนี้นี่เอง เเสดงว่าเด็กที่ชื่อเทนมะอะไรนั่น จะต้องรู้จักกับพี่ยูอิจิสินะ จะว่าไป เหมือนว่าเราเองก็เพิ่งจะเจอกับกลุ่มเด็กที่เล่นฟุตบอลอยู่ที่สนามคาเซ็นชิกินี่เนอะ  เเถมใส่ชุดเหมือนกับในรูปเลยซะด้วย น่ากลุ่มเดียวกันละมั้ง โลกกลมเเท้~

 

"จะว่าไป ดูซากุระโกะจัง ดูสนใจรูปพวกนี้จังเลยนะจ้ะ มีอะไรพิเศษเหรอ?"

"อะเปล่าคะ! คือว่าจริงๆเเล้ว..."

 

ติ่งต่อง ~

 

เสียงกริ่งดังขึ้นมา เมื่อได้ยินดังนั้น พี่อากิจะรีบวิ่งตาหลีตาเหลือก ออกไปรับเเขกที่ยืนรออยู่หน้าบ้าน ฉันเเอบเดินตามออกไปชะเง้อดูว่าใช่พี่ยูอิจิรึเปล่า เเล้วก็ใช่ซะด้วยสิ ( ^ . ^ )

 

"อ้าว! ยูอิจิคุง มาที่นี้มีธุระอะไรเหรอจ้ะ?"

"ผมมารับน้องสาวกลับบ้านนะครับ พอดีเธอเพิ่งย้ายมาอยู่ที่นี้ เลยไม่ค่อยคุ้นเส้นทาง ไม่ทราบว่าพี่อากิเห็นเด็กผู้หญิ งเดินหลงอยู่เเถวนี้บ้างรึเปล่าครับ?" เสียงหล่ออันนุ่มนวลที่ช่างสุภาพสมเป็นพี่ยูอิจิ ทำให้ฉันกล้าโผล่หัวออกมาจากข้างในบ้าน 

"พี่ยูอิจิ!"

"ซากุระโกะจัง!''

"อ้าว! งั้นเเสดงว่าพี่ชายของซากุระโกะจัง คือยูอิจิคุงเองสินะ โลกนี้มันกลมจริงๆเลยเนอะ"

"พี่อากิ!!"

ยังไม่ทันที่ฉันจะได้พูดอะไร จู่ๆก็มีเสียงปริศนาดังเจื้อยเเจ้วเรียกพี่อากิมาเเต่ไกล พวกเรา3คนหันไปตามเสียงก็พบเด็กกลุ่มนึงเดินเข้ามาใกล้ๆ พร้อมกับรอยยิ้มที่ดูเป็นมิตรของเด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลที่กำลังโบกไม้โบกมือเเละวิ่งเข้ามาอย่างร่าเริง

 

"เทนมะคุง กลับมาเเล้วเหรอจ้ะ เเล้วนี่พาเพื่อนๆมาด้วยเหรอ?"

"อ้อ พอดีผมชวนมากินเค้กที่บ้านนะฮะ ว่าเเต่พี่ยูอิจิมาที่นี้ทำไมเหรอฮะ? หรือว่ามีธุระอะไรกับสึรุงิ" เด็กหนุ่มที่ชื่อเทนมะถามพล่างมองหน้ายูอิจิอย่างสงสัย ยูอิจิยิ้มให้เทนมะก่อนมองมาที่ฉัน ฉันยิ้มๆ โดยไม่รู้ตัวว่าเทนมะมองฉันสลับกับพี่ยูอิจิ เเละดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะคิดอะไรเเผลงๆอยู่ซะด้วยสิ

"หรือว่าพี่ยูอิจิมาหาเเฟนครับ^ ^" เทนมะพูดพล่างอมยิ้ม

 

หมอนี่ก็ถามมาได้ -''-* เเฟนอะไรกัน พูดออกมาได้ไม่อายปาก ถามฉันรึยังว่าอยากเป็นเเฟนกับพี่เค้ารึเปล่านะ สำหรับฉันเเล้ว ฉันนับถือว่าพี่ยูอิจิเป็นพี่ชายคนนึงที่ฉันไว้ใจได้ เรียกว่าเหมือนพี่ชายเเท้ๆของฉันเลยละ ถึงจะไม่ใช่พี่เเท้ๆก็เถอะ^..^

 

"ฮะๆไม่ใช่เเฟนพี่หรอก นี่น้องสาวฉัน ชื่อซากุระโกะจัง ปีนี้เค้าเพิ่งย้ายมาอยู่ที่บ้านฉัน ทำความรู้จักกันไว้ละ เพราะคงต้องเจอหน้ากันบ่อยเลยละ ^ ^ ;  จะว่าไปเจ้าสึรุงิมาด้วยรึเปล่า? พี่ไม่เห็นหน้าเลยนะ"

"เค้าบอกว่าเดี๋ยวจะตามมาฮะ พอดีกำลังคุยกับโค้ชเอนโดอยู่นะฮะ"  เทนมะตอบ

"อืม เมื่อกี้บอกว่าจะมากินเค้กกันใช่มะ? งั้นพี่ขอกินด้วยละกัน เค้กที่พี่อากิทำ อร่อยจะตาย~ ซากูระโกะจังก็มากินด้วยกันสิ" พี่ยูอิจิพูดพล่างยิ้มให้ฉัน

"เอ่อ...ค่ะ" 

"ถ้าอย่างนั่น เราเข้าไปข้างในกันเถอะจ้ะ" 

 

ฉันเดินกลับเข้าไปในบ้านอีกครั้ง ตามด้วยคนอื่นๆที่เดินตามหลังมา ก่อนโดนฉุดขึ้นไปยังห้องนอนชั้นบน ซึ่งดูท่าว่าจะเป็นห้องนอนของเทนมะนั่นละ พอเข้ามาในห้อง ทุกคนก็นั่งจับเข่าคุยกัน ฉันเองก็โดนลากเข้าไปในวงกับเค้าด้วย ทุกคนก็ถามฉันนู้นนี่นั่น ตามประสาพวกที่เป็นกันเองอะนะ คุยกันไปได้ไม่นาน พี่อากิก็ยกเค็กก้อนใหญ่ เข้ามาในห้อง พวกเราก็พากันตัดเค้กเเบ่งกันกิน เเล้วก็คุยไปกินไปต่อ

 

"เธอย้ายมาอยู่ไรมงหรอ? ดีจังเลย พวกฉันเองก็อยู่ไรมงเหมือนกัน ว่าเเต่เธออยู่ชั้นไหนเหรอ" เด็กสาวผมสั้นสีเข้มถามฉันอย่างเป็นมิตร ฉันยิ้มๆก่อนตอบไป

"เอ่อ ม.2จ้ะ"

"จริงเหรอ! พวกฉันเองก็อยู่ม.2 เหมือนกัน ถ้าอยู่ห้องเดียวกันก็ดีนะ อะ! ฉันชื่อโซราโนะ อาโออิจ้ะ "

"เอ่อ...ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ โซราโนะซัง"

"ส่วนฉันชื่อ มัทสึคาเซะ เทนมะ จริงๆไม่ต้องไปเรียกยัยนั่นว่าโซราโนะซังหรอก เรียกว่าอาโออิก็พอ ฮะๆ ^ ^" 

เทนมะพูดเเกล้งอาโออิ พออาโออิได้ยินก็ค้อนเทนมะกลับเเบบเคืองๆ

"เทนมะนี่ละก็! - O - เเต่ก็จริงอย่างที่เทนมะบอกนั่นเเหละจ้ะ เรียกฉันว่าอาโออิก็พอนะ ^ ^"

"อะ จ้ะ..."

"ส่วนนี้ก็นิชิโซโนะ ชินสุเกะกับคาริยะ มาซากิ เเละก็คาเงยามะ ฮิคารุจ้ะ" อาโออิพูดพล่างผายมือไปอีก3คนที่กำลังนั่งทานเค้กเเละนั่งคุยกันอยู่

"โธ่ อาโออิ พูดหมดเลยนะ ไม่หลือให้ฉันเเนะนำตัวบางเลย" เด็กชายตัวเล็กๆที่น่าจะชื่อนิชิโซโนะ ชินสุเกะโวยขึ้นมา ตามด้วย เด็กหนุ่มผมสีม่วงที่หน้าตาน่ารักสมกับที่ชื่อฮิคารุ

"ใช่ๆ อาโออินี่นะ"

"ฉันว่าดีออก จะได้ไม่ต้องพูดมาก" เด็กหนุ่มผมฟ้า หน้าตาดูเจ้าเล่ห์นิดๆเอ่ยขึ้นมา พล่างยัดสตรอเบอรรี่เข้าปากไป

"เห็นมั้ย? คาริยะยังบอกว่าดีเลย เนอะคาริยะคุง^^"

"เปล่าหรอก ฉันเเค่ขี้เกียจพูด -__- ; " คาริยะพูดต่อชวนให้คน2คนข้างๆเเอบกลั้นขำ ส่วนอาโออิก็หน้าเเตกเพล้ง นิดหน่อย ก่อนจะทำเนียนกินเค้กเเล้วพูดต่อ

"จะว่าไปทำไมสึรุงิคุงยังไม่มาอีกนะ?"

"นั่นสิ" เทนมะพูดต่อ

 

ถึงจะไม่ได้อะไรมากกับคนที่ชื่อสึรุงิ ซึ่งเป็นน้องชายของพี่ยูอิจิก็เถอะ เเต่ดูเหมือนว่าทุกคนจะดูให้ความสำคัญกับเค้ามากเลยนะ เเสดงว่าเค้าต้องเป้นคนดีมากๆเลยสิเนอะ บางทีฉันอาจจะคิดมากไป ดันมองสึรุงิคุงในเเง่ลบเกินไป

 

อืม... ชักจะอยากเข้าห้องน้ำซะเเล้วเเหะ

 

"ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะจ้ะ"

"อ่าาา~ ซากุระโกะ รู้หรือเปล่าว่าห้องน้ำอยู่ไหน?" เทนมะเงยหน้าขึ้นมาถามฉัน

 

ฉันหยุดชะงักก่อนจะหันกลับมา จะว่าไปเราก็ไม่รู้เลยว่าห้องน้ำในบ้านหลังนี้อยุ่ตรงไหนนี่เนอะ จะเดินออกไปให้หลงทางอีกรึไงเนี่ย ฉันนี่โง่อีกเเล้วเเหะ ( - -'')

 

"คงจะไม่รู้สินะ ฮะๆ ห้องน้ำอยู่ชั้นล่างนะ^ ^"

"อะจ้ะ ขอบใจจ้ะ  ^ ^ ;" ฉันเอ่ยขอบคุณ ก่อนจะออกจากห้องไปด้วยใบหน้าถอดสีนิดหน่อย ซึ่งเเน่นอนว่าพอฉันออกไปเเล้ว ก็ไม่มีทางที่จะได้ยินสิ่งที่พวกเขาคุยกันต่อจากนี้หรอก

 

"ดูน่ารัก เเเต่ก็เอ๋อๆจังเลยนะคะ พี่ยูอิจิ" อาโออิเอ่ย

"อืม นั่นสิ พี่ว่าพี่คงต้องหาคนมาดูเเลซากุระโกะจังซะเเล้วละนะ ว่ามั้ย? ฮะๆ^^ "

"นั่นสิคะฮิๆ"
 

ฉันเดินลงมาทางบันไดอย่างช้าๆ เเบบไม่เร่งรีบ พล่างนึกอะไรไปเรื่อยเปื่อยไม่อะไรมาก  โดยที่ไม่รู้เลยว่าข้างหน้ากำลังมีคนบางคนเดินขึ้นมาจากบันไดเช่นกัน ฉันเดินลงมาเรื่อยๆ ก่อนที่จะหยุดเดินเมื่อเห็นว่ามีอีกร่างเดินสวนขึ้นมา ร่างหนาของเด็กหนุ่มผมน้ำเงินทรงประหลาด หน้าตาเย็นชา เดินขึ้นมา เขาหยุดเดินเเล้วมองหน้าฉันเเบบเเปลกๆ ไม่เคยเห็นคนมารยาทดีหยุดให้เดินเหรอไง -__-'' ฉันนึกในใจถึงจะรู้เเล้วว่าเป็นใคร เเต่ก็ไม่พูดอะไร ฉันรีบเดินลงไป เมื่อเห็นว่าทั้งๆที่หยุดให้เดินเพราะบันไดมันเเคบเเล้วเเต่นายนี้ก็ไม่ยอมเดินขึ้นไปสักที ถ้าไม่ขึ้น ฉันลงเองก็ได้!

 

"มิทสุเระ ซากุระโกะสินะ"

 

ใครกันที่พูดชื่อฉัน -O- ฉันหันไปตามเสียง ก็เห็นนายน้องชายของพี่ยูอิจิยืนมองฉันอยู่ อย่าบอกนะว่านายนี้เป็นคนที่เรียกชื่อฉันนะ =__= ;

 

"อืม... ใช่ ทำไมเหรอ?"

".........."

" - ^ - "

"เปล่านี่ เเค่ถามเฉยๆ"

"อืม... เเต่เมื่อกี้ นายไม่ได้ถามนะ -__- "

"........."

" =___= "

"มันก็เหมือนกันนั่นเเหละ เธอนี่มันเรื่องมากชะมัด..." นายสึรุงิบ่นก่อนที่จะขึ้นบันไดไป

 

ทำไมวันนี้มีเเต่คนว่าฉันเนี่ย นอกจากจะโดนว่าเอ๋อเเล้ว ยังโดนนายขี้เก้กหาว่าเรื่องมากอีก ไรเนี่ย เฮ้อ~  เเต่จะว่าไปนายสึรุงิเนี่ย ดูเเตกต่างกว่าที่ฉันคิดเอาไว้ตั้งเยอะ ตอนเเรกก็เเอบตื่นเต้นนะ ถ้าได้เจอหน้ากันมันจะเป็นยังไง คงเพราะฉันรู้สึกเเย่ละมั้งที่เหมือนจะไปเเย่งห้องนอนเค้า  เเต่พอมาเจออย่างนี้เเล้ว ก็คิดว่าดีเเล้วละที่ไปเเย่งห้องนอนเค้า

ถึงจะยังเเอบรู้สึกเกรงใจอยู่หน่อยๆก็เถอะ รีบเข้าห้องน้ำดีกว่า เดี๋ยวนายนั่นจะหาว่าตกส้วมอีก -__-

 

"ซากุระโกะจัง! มาๆๆๆ เล่นเกมการ์ดกัน"

"อืมๆ" ฉันพยักหน้าเชิงว่าเล่นด้วยก็ได้ โดยลืมไปว่าในวงมีอีตาสึรุงิ เคียวสึเกะด้วย T^T พอฉันนั่งลง  อีตานี่ก็เลิกคิ้วใส่ฉัน หนอยเเหน่ะ!! =[ ]= เห็นหน้าก็ชักจะหมั่นไส้เเล้วสิ! เอาเถอะ ใจเย็นๆ ซากุระโกะ

 

ฉันรับการ์ด ไม่สิ ต้องเรียกว่าไพ่มากกว่า หน้าตามันออกจะเหมือนซะขนาดนี้ เเต่อย่าคิดว่าพวกเราเล่นพนันนะเออ =_="

 

"เล่นเป็นรึเปล่าจ้ะ?" อาโอิถามฉัน

"อืม เคยเล่นนะ" ฉันตอบ พล่างนึกวิธีเล่นที่เเสนง่าย ก็เรียกว่าคล้ายๆจับคู่ไพ่นั่นเเหละนะ เเบบว่าหยิบไพ่จากของคนซ้ายมือมาหนึ่งใบ หาว่ามีไพ่อันไหนบนมือ เหมือนกับไพ่ที่จับมารึเปล่า ถ้ามีก็เอาไพ่ที่เหมือนกันทั้ง2ใบออกวางไว้ตรงกลางวง ถ้าไม่มีก็เเค่เก็บไว้  เเละถ้าใครจับคู่ไพ่ จนหมดไปจากบนมือ จะถือว่าเป็นผู้ชนะ เเต่จริงๆมันก็เเอบน่าเบื่อนิดหน่อยถ้าเล่นเเบบเงียบๆอะนะ เเต่ปกติเเล้ว เวลาเล่นก็มักจะเล่นไปคุยไป มันเลยไม่น่าเบื่อหรอก ก็เหมือนตอนนี้นั่นเเหละที่พวกอาโออิจังกำลังคุยกันอยู่ ฉันที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ก็ได้เเต่นั่งฟังไป พล่างเฉยๆเพราะนั่งฟังพวกเขาคุยกันมันก็สนุกดีอะนะ เเต่ดูเหมือนฉันจะลืมไปว่าไม่ได้เเค่ฉันคนเดียวที่เงียบอยู่อะนะ เเต่ไม่ใช่เเค่เงียบหรอก เเถมยังมองมาทางนี้อีกต่างหาก...

 

มองจัง...=__= ^^

 

มองจัง...=__=^^^

 

มองจังเลย...=___= ^^^

 

มองอะไรกันนักกันหนาเนี่ย!! สายตาทำด้วยอะไรฟะ!? จ้องมานานสองนาน ยังนิ่งได้อีก ตาของนายเคียวสึเกะเนี่ยคงทำด้วยเหล็กไททาเนียมละมั้ง! เเต่มองเหลือเกินนะ มองอย่างนี้ใครจะไปทำตัวถูกกฟ่ะ! มองเเบบนี้ฉันก็เขิน เอ้ย! เกร็งเป็นนะยะ!

>[ ]< !!!  

 

"ซากุระโกะจัง ซากุระโกะจัง?"

"จ๊ะ!?" ฉันเผลอพูดเสียงหลงหลังจากที่ได้ยินเสียงอาโออิจังเรียกฉันอยู่

"เป็นอะไรรึเปล่าจ้ะ? ตัวเกร็งเชียวหน้าเเดงด้วย ไม่สบายรึเปล่า?"

"อ่า... เปล่าจ้ะ ไม่มีอะไรหรอก^^; ''

''ไม่มีอะไรเเน่เหรอ เธอนะ :) " นายสึรุงิถามฉัน เเถมยังส่งยิ้มเเบบกวนๆมาให้อีก =[ ]= เเค่นัยน์ตาก็ว่าบาดใจเเล้วนะ นี่ยิ้มอีก หล่อบาดใจชะมัด!! =////=  เเต่ถึงจะหล่อยังไง นายก็ไม่ใช่เสป็คฉันหรอก ฝันไปเถอะ!! -^-

"เจอกันครั้งเเรก ก็เเกล้งเค้าเเล้วเหรอ เคียวสึเกะ~" พี่ยูอิจิพูดค้อนใส่สึรุงิ เเต่จะดีมากถ้านายนี้เลิกมองหนูอะคะ = ^ = 

"เอ๋อๆอย่างเนี่ย น่าเเกล้งจะตาย :) " สึรุงิตอบ เเละก็ส่งยิ้มกวนมาให้เหมือนเดิม -_-' ดีเเต่ยิ้มเเบบนั่นหรือไงฟะ -*-''

"เอ่อ... คือว่านะทุกคน....=^= '' เสียงหงิมๆดูน่ารักของฮิคาริเอ่ยขึ้นมา 

"ทำไมเหรอ? ฮิคารุ" เทนมะถาม

"คือว่า... ฉันจับคู่ไพ่หมดเเล้วละ..."

 

O___O  > > > หน้าทุกคน

 

=____=" > > > หน้าฮิคารุ

 

 

"นายชนะเหรอ ฮิคารุ o_o" คาริยะถาม

"อืม... เอิม..."

"ช่างเหอะ เล่นใหม่ก็ได้ -__- " คาริยะพูดต่อพล่างนึกรำคาญ เมื่อเห็นว่าฮิคาริอ้ำอึ้ง ไม่พูดซะที

"ต้องขอโทษด้วยนะทุกคน เเต่พวกฉันคงต้องกลับก่อนเเล้วละ ห้าโมงเย็นเเเล้ว^^" พี่ยูอิจิพูดขึ้นพล่างมองหน้าฉันกับสึรุงิ

"งั้นบายๆค่ะ บายๆนะสึรุงิคุง ซากุระโกะจัง เจอกันตอนเปิดเทอมน้า~" อาโออิบอกลา พล่างโบกมือบายๆให้ 

"อะจ้ะ บายๆ" ฉันโบกมือตอบ ก่อนจะออกจากห้องไป 

 

 

พวกเราลาพี่อากิ ก่อนจะเดินออกจากบ้านไป ระหว่างทางพี่ยูอิจิก็เดินถามนั่นถามนี้ทั้งเรื่องที่ฉันไปดูโรงเรียน รวมทั้งเรื่องที่ฉันหลงทาง -__- ทั้งๆที่มันไม่ควรจะพูดตรงนี้เลยด้วยซ้ำ เอาเหอะ ผ่านมาเเล้วจะให้ทำไงฟะ  - === -

 

"เเหมๆ มาถึงวันเเรก ได้เพื่อนซะเเล้วนะ ซากุระโกะ^^ " พี่ยูอิจิพูดขึ้นพล่างขยี้หัวฉันเล่นๆ ฉันปรี่ตาลงพล่างอมยิ้มให้พี่ยูอิจิ

"อย่านับรวมผมไปละกัน" ขัดอารมณ์ซะจริงนะนายนี่ -*-'' ไม่อยากเป็นเพื่อนกัน ก็ไม่ต้องเป็นสิ ฉันเองก็ไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกันนายนี่สักหน่อย ฮึ! - ^ -

"ไม่เอาน่า เคียวสึเกะ ชักเอาใหญ่เเล้วนะเราเนี่ย =^=" พี่ยูอิจิพูดพล่างขยี้หัวสึรุงิเหมือนกัน

"โอ้ย!! อย่าขยี้หัวผมสิ ผมยุ่งหมดเเล้ว -*-" นายสึรุงิร้องโอดครวญ ฉันเเอบกลั้นขำอยู่ด้านข้าง ส่วนนายสึรุงิ พอเห็นฉันทำเเบบนั้น ก็มองค้อนกลับทันที เเต่ถึงจะทำเเบบนั้น ก็ทำให้ฉันหยุดกลั้นขำไม่ได้อะนะ หุหุ -v-เรื่อยๆ 

 

พวกเราเดินมาจนมาถึงบ้าน พอเข้ามาในบ้าน คุณน้าไอโกะก็รีบถามสารทุกข์สุขดิบ เป็นยังไงบ้าง ปลอดภัยดีใช่มั้ยถึงจะเข้าใจว่าเป็นห่วงก็เถอะ เเต่บางทีคำถามมันก็รั่วเกินไปจนตอบไม่ทันเลย -''- ดีนะที่พี่ยูอิจิบอกท่านว่าให้ใจเย็นๆก่อน ถึงได้คุยกันรู้เรื่องนะ พอคุยกันจบเเล้ว ต่างคนต่างก็เเยกย้ายกันไปตามห้องของตน ซึ่งฉันก็เดินไปที่ห้องของฉันเหมือน ซึ่งมันก็คือห้องของสึรุงินั่นเเหละ

 

"นี่! เธอนะ!"

"มีอะไรเหรอ?" ฉันถามอย่างใจเย็น เมื่อรู้ว่าคนที่เรียกฉันคือนายสึรุงิ ก็นะ ถึงจะเเอบเคืองอยู่บ้างก็เถอะ เเต่จะยอมคุยดีๆก็ได้- ^ -

"คราวหน้าอย่าทำให้คนอื่นเค้าเป็นห่วงอีกนะ"

"อืม..." ถ้าจะบอกเเค่เนี่ย เพื่อ?

"....''

''-__-"

"เอาเป็นว่ายินดีที่ได้รู้จักละกัน ฉันสึรุงิ เคียวสึเกะ" ไม่ต้องบอกก็รู้อยู่เเล้วละ ไม่ต้องเเนะนำตัวก็ได้มั้ง

"อืม ฉันมิทสุเระ ซากุระโกะ" 

"ฉันถามชื่อเธอตอนไหน =__=" ถามฉันเเล้วฉันจะรู้มั้ยเนี่ย! ฉันเเค่เเนะนำตัวอย่างเป็นทางการนะ นายนี่งี่เง่าชะมัด!

"ฉันเเค่เเนะนำตัวอย่างเป็นทางการเฉยๆ มีปัญหารึไง"

"มี เพราะฉันไม่ได้ถาม :)'' นายสึรุงิตอบ พล่างส่งยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์มาให้ฉัน ฉันมองหน้ากลับอย่างเคืองๆ ก่อนจะพยายามพูดตัดบท เพราะฉันคิดว่าถ้าพูดต่อคงไม่มีวันจบง่ายๆเเน่ -_-''

"ไม่คุยกับนายเเล้ว! กวนประสาท!"

 

ปึง!!

 

ฉันปิดประตูใส่หน้านายสึรุงิ พล่างหันหลังพิงประตู น่าเเปลกนะ ฉันเเอบสนุกนิดหน่อยที่ได้เถียงกับนายสึรุงิ มันเเปลกๆนะ ว่ามั้ย? มันเหมือนดูเป็นการเถียงที่ดูมีความสุข เเต่จะว่าไป เถียงกันมันจะมีความสุขยังไงฟะ? -_____-  คิดอะไรงี่เง่าอีกเเล้วสิเรา ช่างเหอะ....

 

 

 

 

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

โธ่~ หนูซากุระโกะของเค้า กลายเป็นคู่กัดกับสึรุงิไปซะเเล้ว -^-

 

สวัสดีค่าาาาา~ นักอ่านของเค้า เค้ากลับมาเเล้วนะ (จริงๆกลับมาตั้งนานเเล้วเเหละ เเต่ยุ่งกับเรื่องอื่นอยู่// โดนนักอ่านตบ) นิยาย เรื่องนี้ดองนานมากกกกกกก นานจนเกือบลืม 555+  เเต่โชคดีที่ช่วงนี้กลับมาบ้าinazumaอีกครั้ง บวกกับได้เเนวเรื่อง เเล้วก็กำลังใจจากสึรุงิคุง >^< (มโน)  โดยส่วนตัวเเล้วชอบสึรุงิคุงค่ะ ก็หล่อบาดใจซะขนาดนั่น ยิ่งตอนยิ้มยิ่งโครตหล่อเลย มองตาที่ไรก็เขินอะ >////<  (โครตมโน)  เเต่จริงๆเเล้วที่ชอบเพราะคล้ายกับคนในชีวิตจริงคนนึงอะนะ ไม่พูดดีกว่า อิๆ (รูดซิปปาก) เเบบที่จิ้นกันกับเทนมะก็ชอบนะ เคียวเทน 555+ เพราะจริงๆเเล้วเป็นสาววายด้วย พูดมานานเเล้ว เดี๋ยวคนอ่านจะเบื่อ เเจ้งข่าวดีกว่า อิๆ สำหรับช่วงนี้ Seff.ขอเเต่งเฉพาะนิยายเรื่องนี้ก่อนนะเออ เพราะว่าคิดเเนวฉากสำหรับเรื่องนี้ได้หลายฉาก ก็เลยกลัวว่าไอเดียพวกนั่นจะหายไป Seff. เลยขอเเต่งเฉพาะเรื่องนี้ก่อนนะ อิอิ จริงๆเเล้วก็เเอบเเต่งเรื่องใหม่ขึ้นมา2เรื่องด้วยนะเออ  ฝากไปอ่านกันด้วยนะ เอาเป็นว่าสำหรับวันนี้ สวัสดีจ้า~ ^ ^

 

SeFFiLa+

 

 

O W E N TM.